René N.

Het zal wel ergens in het voorjaar gaan worden of zo, gezien alle "aanvragen"....

Een verwondering. Twee andere buisjes in mijn phono pre, de 6922 buisjes die erin zaten vervangen door 6H23N. Na een kwartier is de potentie al hoorbaar, en het wordt steeds mooier. Verfijndheid, veel meer kleine details, alles nóg losser van elkaar dan het al was, toename in dynamiek. De stem van Paolo Conte die wegdraait van de microfoon, nooit het verschil gehoord, een basedrum die op de achtergrond een forse dynamiek laat horen, piano akkoorden die hard (qua volume) klinken maar waar de stem prachtig achter vandaan komt, tromboneplukjes met lucht die zo mooi afgerond zijn, pianoaanslagen in de lage registers die nu echt als een basislaag dienst doen.... Nu Emiliana Torrini met The Colourist, die zelfgemaakte (percussie) instrumenten bespelen die nu duidbaar zijn..... Hoe kán het dat twee van die buisjes zóveel verschil uit kunnen maken.....

I will...

Pffff, en wéér eentje erbij op het lijstje . Ik hou van autorijden dus dat is geen straf voor mij, je staat er bij .

Inderdaad, maar ik zou niet weten wat het klankmatige verschil met een gewone is.... Ik heb de gewone ook nooit in de arm gehad.

Die max 7 per jaar was een grapje (hoewel ik er nog niet méér dan 7 heb gedaan), maar het moet ook niet téveel gaan worden. Hoewel de luisterbezoeken altijd wel erg leuk zijn. Er staan trouwens ook nog wat mensen buiten het forum op mijn lijstje, maar ook Hans heeft mij al weer even geleden weer uitgenodigd. Dus een aantal gaat sowieso doorlopen naar volgend jaar.....

En jij ook

Je staat nu op de lijst

Ik speel er ook alweer een tijdje mee. Niet super detaillistisch maar het maakt muziek

. Maar volgens mij is (geheel onbewust) 7 bezoeken de max per jaar. Dus het quotum voor dit jaar zit erop . Daarbij komt dat de 50e wel een hele speciale moet worden.....

@Seed7, zat me net af te vragen of jij de Zingali's nog steeds hebt....

Nee, The Ridge. Die was toen net uit of zo.... In Eindhoven was ze toen met alleen een slagwerker. Wel bijzonder....

Intrigrerend, dat yMusic.... Ik zat er een beetje in trance naar te kijken, bijzonder, met die dans erbij. Maar ook Sarah Neufeld, één keertje live in Eindhoven gezien. Ze speelde toen voor 25 mensen of zo, heel sneu. Maar ook dát concert had deze sfeer. Ik heb toen wel de plaat gekocht....

Ik heb een keer een Siltech interlink gehad, tweedehands gekocht, en die was niet fijn door alle scherpte die ik daarmee hoorde. Het leek er op dat daar "veel mee gebeurd" was..... Wellicht lag het inderdaad daaraan.....

Kabels kunnen toch ook scherpte géven? En een "neutrale" zal dat dan níet doen....

. Het is goed dat je er weer bent TL200: duidelijkheid scheppen

En daar gaat het allemaal om: muziek

Leuk verhaal Onno! Volgend jaar weer? Ik ga het maar vast in de agenda zetten, weer leuk om een keertje te gaan. Dit weekend "moesten" we naar Antwerpen, een oude schoolvriend opende daar een galerie. Maar dat terzijde

Ik ken hem niet persoonlijk, maar heb hem wel eens gezien bij een bijeenkomst samen met Hans Kortenbach en DHTRob. Er stonden toen van alle drie mooie dingen te spelen.... Grappig dat nu ook van díe kant dat mono nu boven komt drijven....

Tja, wat is wijsheid hé? Via één speaker? Dat benadert wellicht de situatie hoe het vroeger geklonken moet hebben. Ik weet dat niet en heb het nu via twee speakers gehoord. Met het spectaculaire resultaat als beschreven. Misschien draagt dat ook bij aan een andere beleving dan met één speaker. Ik ben het er mee eens dat bij anderen of mijzelf het met een mono element het (veel?) anders zal klinken dan bij Cock, met zijn ambiance en erg natuurlijk klinkende set. Dat neemt niet weg dat er bij "ons" verschillen hoorbaar zullen zijn tussen de mono snijbeitel en de stereo versie. Maar natuurlijk is ook de opname van mega belang, want die hele goede persingen die ik bij Charles heb gehoord klonken daar ook veel beter dan de rest. Terwijl dat al stereo versies waren. Ik denk niet dat er veel vraag naar zal komen, want het is wel een niche markt. Wellicht kleine labels die wat gaan proberen, maar die zullen dan meestal toch ook een stereo beitel gebruiken. Goed, we gaan het zien....

Het volledige verslag is te lezen op: http://home.kpn.nl/r.nieuwenhuis/index.htm onder "Op bezoek bij..." en "Cock in Rotterdam: 26 september 2019" “Monogaam”: stereo of toch alleen maar mono…. En opnieuw ben ik weer bij Cock geweest. Één van de redenen om er weer te gaan luisteren was de volgende: ik had na mijn luisterbezoek bij Charles een LP aangeschaft van Louis Armstrong en Duke Ellington, “Recording Together For The First Time”. In mono. Ik had hem bij Charles gehoord in Dynamic Stereo en deze mono leek bij mij wat minder dynamisch te zijn. Dus op naar Cock…. Eerst bijkletsen natuurlijk, met Echoputjes van de banketbakker. Heerlijk. Na een paar CD’tjes gedraaid te hebben die weer met heerlijke muziek de ruimte vulde zijn we aan de platen gegaan. Een aantal platen werden op de speler gelegd, waar Cock nu een mono element van Ikeda in had gezet. Eerst Shelly Manne and his Men met “En Passent” van de LP The Gambit. En zoals altijd was ik meteen weer flabbergasted, maar nu vooral door de enorme dynamiek en die ongekende natuurlijkheid die ik hier hoorde. Het slaan van die drumsticks op het midden van de bekkens, zó krachtig, hard en dynamisch, hout op metaal dus. Shelly Manne and his Men: “The Gambit” Even later nóg één van Shelly Manne, “2-3-4”. Wat zit er toch een ruimtelijkheid in dat mono, heel bijzonder. Ik werd erdoor gegrepen en werkelijk de muziek ingesleurd. Écht. Dit is iets wat ik nog nooit gehoord had. Hóe realistisch wil je het hebben? Doe de ogen dicht en je waant je in dezelfde ruimte waar die muziek gemaakt wordt, en ook nog eens zo’n zestig jaar terug. Jawel, het is een cliché, maar wat ik hier hoorde was een nieuw soort werkelijkheid….. Maar toen…. Er werden nu een paar andere platen op de speler gelegd die wél mono waren, maar blijkbaar gesneden met een stereo beitel. Vlak na het begin van de overgang naar stereo waren er nog mono platen die dan met een stereo beitel gesneden werden, maar ook reissues die dezelfde behandeling ondergingen. Een beetje een deceptie was het wel, want je denkt mono is mono, toch? Nou, mooi niet dus. Die enorme echtheid en betrokkenheid waren verdwenen. Daarna ging mijn LP op de draaitafel. En dit was zo’n overgangsplaat die nog wél die dynamiek in zicht heeft, maar al wel met een stereo beitel was gesneden. Want, moet men gedacht hebben, dat stereo, dát wordt de nieuwe norm. Deze LP is overigens ook in stereo uitgebracht, met ook veel dynamiek in zich. Shelly Manne: “2-3-4” De stereo gedegradeerd tot surrogaat, een slap aftreksel van hoe het óók kan. Hoe het eigenlijk nog steeds zou moeten. Ik heb het in een verslag al eerder benoemd, maar wat doen “we” verkeerd met z’n allen? Hoezo vooruitgang… Zoals er in het begin van de zestiger jaren in de afgelopen eeuw de overgang was naar een andere weergave: stereo. Hoppa, weggooien die oude techniek, stereo is het nieuwe walhalla. Maar als ik dit allemaal zo terug hoor zijn we alleen maar vreselijk achteruit gehobbeld… Maar “moet” ik nu helemaal terug naar die jaren met alleen maar mono platen? Ik moet zeggen dat het lekker swingende muziek is en als het qua muziek niet al te nerveus wordt kan ik er helemaal in opgaan. Jeemig, alweer een dilemma…..

Daarom is de link van een supertweeter met de Harmonizer zoals Marcel hem stelt niet ter zake doende en ontspoort het topic al weer bij de tweede post

Bovendien is een Harmonizer zeker geen (super)tweeter en wekt de post van Marcel alleen maar verwarring. Want een tweeter doet bovenin de frequentieband wat en de Harmonizer niet, die werkt over de gehele (audio)frequentieband

Nee, ik ga toch maar niet. Heb er wel aan zitten denken, maar het heeft voor mij, afgezien van de gezelligheid en het zien van mede-forummers en andere audio-bekenden, niet zoveel waarde meer.... . Ik vind de één op één bezoekjes juist veel leuker...

Dan maar even iets anders, na alle discussies over scherpe s'sen in een ander topic: SssssssuperSsssssissssster....: Retssssisssss Repussssss. Ik moet er wel aan wennen, maar nu staat kant twee op en het eerste nummer daarvan brengt me in een heerlijke trance....