s0000884

Een met gezond verstand nadenkend rationeel mens, dat van allerhande specialisten te horen krijgt dat kabel A te allen tijde hetzelfde doet als kabel B ongeacht de prijs, koopt de goedkoopste kabel. Juist dat je stelt dat je moet kiezen op basis van hetgeen zich tussen je oren afspeelt is een indicatie van de kooi waarin audiofielen zichzelf m.i. doelbewust opsluiten. Als je je niet kunt afscheiden van die beleving, kom je ook niet van de voodoo af. Ooit was ik audiofiel. Pas na een proces bij mij van acceptatie (dankzij mijn studie) ben ik van het placebo-effect van versterkers, CD spelers enz afgeraakt. Dan ben je ook *in staat* om g

Lijkt me niet. Een audiofiel is m.i. iemand die de scheiding niet c.q. slecht ziet tussen muziekbeleving tussen de oren en muziekweergave van een set, en als gevolg daarvan deze totaal verschillende werelden door elkaar haalt. Dit zorgt o.a. voor een markt van producten die gebaseerd zijn op de 'beleving tussen de oren', maar die voor de weergave v/d set geen enkel nut hebben (alle luidsprekerkabels en hoogsignaalinterlinks van meer dan 2 euro per meter vallen hier bijvoorbeeld onder). De audiofiel zal stellen dat de muziekweergave v/d set verbetert, ipv zijn eigen belevenis. Aan dit fenomeen ligt o.a. ten grondslag: 1. Menselijke psyche (verbeteringsdrang, autosuggestie, overschatting) 2. Gebrek aan zowel technische als muzikale kennis. 3. Gebrek aan medische kennis (over o.a. eigenschappen van het oor en zelfbedrog) 4. Behoefte aan status (Als de Ferrari te duur is, dan maar een Krell). Maar vooral ook: 5. Bewuste onwetendheid (keizer staat in z'n hemd). Een oorarts kan zeggen dat je verschillen niet kunt horen. Een ingenieur kan zeggen dat verschillen tussen electronica extreem klein zijn. Heeft geen zin. Hoe goed die stellingen ook worden onderbouwd.

[quote name='SpeedyAndr

Ik zou willen zeggen huur eens hiero een goede discoset. Voor 350 euro heb je 1 dag nacht lang de mogelijkheid je buren te laten genieten van een set met: PAG10400LD Yorkville 12 x 18 inch Sub + 4 x Top Long Dist. 2 x 5200 Watt RMS

upsamplen (= oversamplen) doen we al (voorzichtige schatting) meer dan 15 jaar. Gewoon een bewerkingsstap van nulletjes tussenvoegen en alias digitaal wegfilteren. Heeft echter niets met 16 - 24 bit te maken. Binnenin kan een digitaal audioapparaat met veel hogere nauwkeurigheid rekenen dan onze oren aankunnen. Zodoende verlies je geen enkele info t.o.v. wat er op de CD staat (er komt geen vervorming bij) als je er een EQ tussenstopt.

Zo werkt het niet bij audio. Fouten gemaakt in digitale stappen zijn of inherent afwezig, of zo klein en van dien aard dat je ze niet hoort. De resolutie van een digitaal audiosysteem moet onder de maskeringsdrempel van je oor liggen, en dat doet ie nu ongeveer al 25 jaar lang (CD formaat, 16 bit). Indertijd konden ze nog niet fatsoenlijke DAC's bouwen voor audio (zoals de 1-bitters van nu) maar met de digitale techniek van nu zul je aan 16 bits voor iedere consumentenhuiskamertoepassing zat hebben. Een EQ rekent de prut even naar 24 bit, doet zijn werk op die resolutie en dan is zijn ruisbijdrage zo goed als nul.

Dan zal een digitale EQ van nu geen enkele afbreuk doen op de resolutie van de weergave. De interne kwantisatieruis is ver beneden je gehoorgrens, en vervorming wordt pas veroorzaakt in de DAC, niet door de EQ. De versterker die erachter ligt is al 100 keer erger.

Er werd niet eerder om gevraagd.

Lijkt me hoogst onwaarschijnlijk. Dan moet je wel een ultra-extreem slechte EQ hebben met 20% THD, ruisende potmeters en brom uit de jaren 60. Ik heb het over een DSP achtige oplossing. Is in de pro-audio tegen goede prijs verkrijgbaar en kan alleen maar goeds doen. Ik ruik hier toch een beetje een menging van smaak en feiten. "Resolutie van weergave" is gewoon smaak. Uiteraard niet te meten. Met echte vervorming en ruis (het enige objectieve aan resolutie) heeft het niets te maken.

[quote name='SpeedyAndr

[quote name='SpeedyAndr

Je hoort ook vaak dat de ene CD speler beter is in Jazz, en de andere weer beter is in popmuziek.

In de monitor-ruimtes van studio's (die niet hetzelfde zijn als de opnameruimtes) wordt zeer bewust een bepaalde (en meestal sterk gedempte in direct vergelijk met de woonkamer) akoestiek gebruikt. En die is op alle punten superieur aan die van een woonkamer (symmetrisch, geen resonanties van enig materiaal, geen 'spleten' onder deuren, geen bijgeluiden, zeer goede frequentiehomogene demping die waarbij de ontwerper rekening houdt met de afstraling v/d gebruikte monitoren, die naderhand ook zo goed mogelijk weer gecorrigeerd worden enz). In de woonkamer kun je dit allemaal niet. Je kunt slechts wat 'prutsen met meubeltjes, wandkleedje en de speaker 1 metertje naar voor / achter / links / rechts'. En daar zit je dan met je: 1. Veel te lage en totaal niet dempende plafond. 2. Ramen 3. Assymetrische meubels 4. Te kleine afmetingen Enzovoort. De opnameruimtes van studio's klinken verschillend (musici kiezen soms hiervoor doelbewust een studio uit). Breemer zegt niets over studio-akoestieken. Hij beschouwt de woonkamer. Niet zomaar iets zeggen zonder te onderbouwen. Persoonlijk vind ik jou meer als betweter overkomen. Even aan mensen die in tegenstelling tot de audiofielletjes

Dat kan ik uit ervaring beamen. Op het podium in vredenburg is het net alsof je in een dode ruimte speelt; je hoort jezelf totaal niet terug. Een popconcert in de arena is zo galmrijk dat je, als je hier teveel naar luistert (de sterk verlaat aankomende reflecties) terwijl je musiceert, dat je dan ' te laat bent' (zoals Marco het zegt, ik ben geen popmuzikant dus ik geloof dat maar gewoon; het is erg aannemelijk). Podiummonitoren zijn dan ook nodig. Bijna twee tegenovergestelden. [quote name='SpeedyAndr

Gelukkig heb ik daar mijn goed instelbare subwaffer voor. Nee, bas laat ik zowiezo niet over aan de akoestiek. Laagweergave is slecht bij mij omdat de kamer veel te klein is. Midhoog moet zoveel mogelijk weg, en met demping wordt daardoor het laagprobleem niet groter.

Niet al te best (zit net in andere kamer). Het ergste op dit moment is het laagverloop (piek 100 Hz en dal 35 Hz) en teveel te late reflecties. Eerstvolgende inverstering is een of ander Persisch kleed, wandkleden en dikkere gordijnen. Maar de akoestiek van mijn Stax is nog altijd uitstekend, daar kan toch niets tegenop.

Klopt, maximale golflengte is veel hoger. Echter moet je wel kwantitatief beschouwen voordat je conclusies als doet. Ik draai de bewijslast om. Ik zou luidsprekers niet klakkeloos als referentie beschouwen zolang de woonkamerakoestiek volgens tig metingen het geluid objectief gezien verziekt. Een hoofdtelefoon heeft ook staande golven, op veel hogere frequenties. Echter deze zien niet zulke keiharde akoestische spiegels als bijv. de 'muren' in je kamer. 2 parameters zijn hierin belangrijk; het 'reflecterende materiaal (hoofdtelefoon en hoofd) en de vorm van de luisterruimte. Cijfers hierover heb ik niet, maar een paar logische stappen kun je zo maken: 1. Hogere frequenties dempen veel makkelijker uit in een 'botsing' met een oppervlak, voordat ze terugkaatsen (ze zetten meer energie om in warmte). De beste dode ruimtes zijn 'dood' tot orde groote 100 Hz, omdat de laagste frequenties niet goed kunnen worden 'opgenomen'. 2. Staande golven ontstaan in een hoofdtelefoon op veel hogere frequenties, orde 3 KHz als minimum frequentie waarbij dit mogelijk is (voor een geschatte afstand van 5.7 cm tussen hoofdtelefoon en binnenoor). Voor 3kHz is dan 1 modus mogelijk. Hieronder vinden dus al geen staande golven plaats, en al helemaal geen reflecties (natuurkundig onmogelijk, wat er gebeurt bij 'meerdere propagatiepaden' voor lagere frequenties is dat de meerdere paden 1 bron vormen, die in fase minimaal gedraaid is). Dat wil zeggen dat bijna de gehele audioband (bovenste 2.5 octaaf) een 'near field responsie' heeft (onderste 6 octaven niet). 3. De 'reflectietijd' van de 'traagste' reflectie in een hoofdtelefoon zou overeen komen met 0.3 milliseconde (overeenkomend met 5.7 cm). Daarbovenop moet nog beschouwd worden wat ik in punt 1 zei: waarschijnlijk zijn deze reflecties behoorlijk sterk uitgedempt. Zeer korte en zeer uitgedempte reflecties dus. Hier komt nog bovenop dat de hoofdtelefoon een groot deel van de geproduceerde reflecties naar de buitenwereld stuurt (buiten de schelpen) omdat de hoofdtelefoon deze reflecties doorlaat (een woonkamer houdt alles 'binnen') maar dit kan ik zo snel niet afschatten. Vergelijk bovenstaande met wat je in een woonkamer tegenkomt (veel meer reflectiepaden, lagere frequenties, tragere reflecties, staande golven op lage frequenties). Dan kom je bijv. tot de conclusie dat de kanaalgelijkheid in een woonkamerakoestiek tussen links en rechts overeen zou kunnen komen met die van een hoofdtelefoon waarbij links en rechts totaal verschillende schelpen zitten.

Een hoofdtelefoon verkleurt per saldo tientallen keren minder dan elke combinatie van luidspreker + foute woonkamerakoestiek. Bij jou zou ik willen zeggen pak er eens wat frequentieplotjes en impulsresponsies bij. Voor 100 euro heb je een hoofdtelefoon die beter presteert dan luidsprekers van 100000 euro in een slechte akoestiek ooit zullen doen. Hoeveel diffusortjes en 'vakwerk' je ook in zo'n ruimte stopt. Juist het dood maken van de ruimte (dat inderdaad iedereen kan) is het enige remedie voor objectief de beste weergave. Maar je hebt gelijk, als het je smaak niet is, dan heb je daar niets aan. Echter wat ik zei over aftoetsen van je akoestiek (waar ligt de vervorming) is gewoon een feit. Met een goede hoofdtelefoon kun je horen waar een akoestiek de fout in gaat.

Alsjeblieft, lees nou eens wat literatuur hierover voordat je uitspraken als deze doet In een hoofdtelefoon is de langst mogelijke golflengte tussen weergever en oor, naar conservatieve schatting, minimaal 100 maal korter dan in een kamer. Zodoende vinden staande golven in bas niet plaats. Verder zijn bij open hoofdtelefoons juist de afsluiting naar jouw oren veel meer gesloten dan de last aan de andere kant (daar kijkt de hoofdtelefoon de oneindige ruimte in en daarvan zul je zelf geen enkele reflectie meer waarnemen. Precies andersom t.o.v. luidsprekers; daar is de gesloten last *in* de kast en daar hoor je dan dus niets van. Verder zijn de reflectietijden (zo ze er zijn in een hoofdtelefoon, want ze stralen bijna half space uit als het een open hoofdtelefoon is) extreem kort vergeleken met die in een ruimte. Een gesloten hoofdtelefoon heeft ook modi slechts op zeer hoge frequenties en er is in de fabriek al af te schatten hoe deze zich ontwikkelen, verder zorgt de roomgain in zo'n hoofdtelefoon voor een zeer kleine vervorming; immers krijg je er gratis 6 dB per zakkend octaaf bij. Hoofdtelefoons en luidsprekers kijken tegen extreem andere akoestische eigenschappen aan, maar als jij zo stelt dat er een micro akoestiek in een hoofdtelefoon is met dezelfde problemen als met een luidspreker, dan weet ik niet eens waar ik moet beginnen. Nogmaals, gebruik 'ik vind' voor zaken waar je geen verstand van hebt.

Nee. Jij + andere muzikanten + de akoestiek vormen gezamenlijk de geluidsbron. Muziekinstrumenten produceren een klank die niet als zodanig is bedoeld door de componist die ervoor schreef (even uitgaand van klassiek muziektheorie). Die componist 'hoort' de viool/fluit enz. in een bepaalde ruimte met reflecties, terwijl hij de muziek opschrijft. Feitelijk is

Onzin. Juist het argument dat een dode akoestiek onaangenaam in is te vertoeven, is heel relevant in deze topic. Immers wordt het dan juist lastig zowel de 'aangenaamheid' en de geluidskwaliteit beide zo goed mogelijk te krijgen. Een hoofdtelefoon vormt, zoals eerder gezegd, de referentie voor de geluidskwaliteit. Het is het perfecte instrument om de aard van vervorming als veroorzaakt door de akoestiek te karakteriseren, inclusief de hoorbaarheid ervan. Beide zaken zijn zeer ontopic. Het bovenstaande is niet mijn mening. Dat is een feit. Dat voor luidsprekers dezelfde "regels" gelden als voor muziekinstrumenten, is volledig onjuist. Ook dat is een feit. Beide zijn inderdaad geluidsbronnen, maar ze stralen op totaal andere manier hun geluid af, en ze produceren ook verschillende geluiden. Voor totaal verschillende gevallen gelden niet dezelfde regels. Een bepaalde mate aan reflecties toevoegen aan het geluid dat uit luidsprekers komt, heeft slechts met meningen te maken. Niet met "regels". Ik neem aan dat we dit nu toch wel duidelijk hebben.

Welke vergelijking gaat mank? Een (niet verboden) fanatiek standpunt vraagt om onderbouwing. Niet zomaar iets zeggen. Mijn voorbeeld ging slechts over een schaal tussen volledig dood en de woonkamer. Een parkeerplaats ligt daar tussenin (Rt en Fs veel lager dan in woonkamer ==> dode kamer: Rt=0 en Fs=0). Verder stelde ik dat een parkeerplaats niet iets is waar we ons vanwege de akoestiek onaangenaam voelen. En daarom vind ik het argument "meer demping cre

1. Ik heb meerdere tests in een doodstil weiland gedaan (dat wel degelijk kan, het was in de nacht, ver van grote wegen vandaan). Het aantal reflecties is m.i. minder dan de allerdoodste ruimte die ik ooit heb gehoord. 2. Mijn redenatie ging over de stelling dat een dode ruimte "onaangenaam" is, terwijl we buiten vaak genoeg al een v