dekkersj

Sara K. Water Falls. Van lp op cd. Mooi! Groet, Jacco

Ik refereer aan dat ding wat achter op mijn arm hangt als contragewicht. Capice? Groet, Jacco PS. Als ik mij niet vergis is de eenheid van gewicht Newton (N). Een weegschaal die kg of gram aangeeft is een contaminatie.

Tja, zo simpel is het. Je kunt dan zelf uitrekenen welke spanning er over die shuntweerstand staat en dus ook over die 300 Ohm. Of dat genoeg is voor jouw luistervermogen, weet ik niet. Ik houd max 200 mW aan op mijn kopfhorer. Maar die is ook wat laagohmiger. Overigens, de meeste HT uitgangen van een versterker zijn de luidsprekeraanluitingen met een weerstand in serie. Misschien beter bij klassieke versterker, maar als die Tripath geoptimaliseerd is voor 4-8 Ohm moet je hem ook maar die impedantie als bron aanbieden. Groet, Jacco

Jacco, Nu vind ik deze opname van Sara K. wel heel erg ruimtelijk opgenomen. Op het randje zelfs, waardoor de opname inderdaad wat zweverig klinkt. Zou dit komen door de dmm opname techniek? Dit is de enige opname die ik heb met deze opname techniek. Vergelijken kan ik dus niet. Ik vind hem ook zeer ruimtelijk. Zeker voor een lp. Maar ik vind haar grandioos! Met als enige minpuntje, het tweede liedje. Ik heb die dubbellp vandaag op cd gezet en hear dus. Dat tweede nummer dus. Ik heb het gewicht op mijn gehoor afgesteld en oordeel zelf of de vervorming acceptabel is. Ook het titelnummer bezorgt me kippenvel. Erg mooi. Groet, Jacco

Toch van harte. En Longdude ook. Groet, Jacco

Elektronische uitdagingen... Groet, Jacco

. Arm te zwaar: bedoeld wordt: (essentie) naaldkracht, niet massa van arm (lijkt me)...... . Headshell, du hast Recht! Groet, Jacco

Dit lezende vraag ik mij af hoe regel jij al die jaren je draaitafel af ? Of heb je de draaitafel eergisteren pas ontdekt? De fouthoek heb ik zo goed en zo kwaad mogelijk afgesteld met de bekende nulpunten. De naaldkracht heb ik altijd op het gehoor afgesteld en met de aanbevelingen van mijn oude held in het achterhoofd. Maar meestal op het gehoor. Maar ik merk dat dat bij die plaat van Sara K. erg nauw luistert. De meeste platen hebben niet zo veel hoog namelijk als deze elpee, is me opgevallen. Deze plaat heeft ook een laagfundament waar de meeste technoplaten een puntje aan kunnen zuigen. Dan die zweving. Die hoor ik ook op zeer dure platendraaiers en als ik dan kijk zie je de naaldhouder heen en weer gaan. Gat niet in het midden of zo. Dus een beetje zweving mag, heb ik voor mijzelf geconcludeerd. Maar bij deze plaat was het irritant en het bleek te veel te zijn. Loodrecht plaatsen helpt wel, maar lost niet alles op. Met uitzondering van de fouthoek heb altijd mijn spelers op het gehoor afgesteld. Hierbij was de verhouding laag/hoog mijn doorslaggevende factor. Arm te zwaar: weinig laag/minder hoog, arm te licht: te veel laag/meer hoog, arm veel te licht: foute boel. Groet, Jacco

Waar zijt gij mee bezig? L even weglaten? Om de dooien donder nie! Al eens een spoel zonder L gezien? Dacht het niet. Zonder parasitaire weerstand R, daar hadden we het over. Zoiets als een condensator zonder capaciteit... Ik heb een ruim voorstellingsvermogen, maar dit gaat mij te ver. Groet, Jacco

Aan die tijdplotjes kan ik wel wat zien. En wel dat ik het precies andersom verwacht. Het frappante is namelijk dat de blokgolven die in audiosoftware gemaakt is en op de samplemomenten de meest gave blokgolf laten zien, dat juist deze golfvorm de meeste ringing vertoont. Dit had ik met mijn wiskundige blok verwacht. "dazed and confused..." Enfin, het ziet er naar uit dat ik onbedoeld iets anders heb aangeboord. Ik heb het me weer eens moeilijk gemaakt. Die spectra kun je nazoeken in de deze draad in de vorm van relatieve spectra. Wat de spectra zijn van hetgeen uit de cd speler(s) komt, weet ik niet. Wellicht is dat de noodzakelijke volgende stap. Ik zal vanmiddag eens een cd-tje stampen. Waarom geven cd spelers nou niet gewoon de tijdplaatjes die ik er in stop? Groet, Jacco

Je haalt hier wel gevoel en ratio door mekaar. Het gevoel klopt altijd, je verstand zei je dat het fantastisch moest klinken en je gevoel zei dat er iets niet klopte. Net andersom, daar gaat het dan meteen ook fout bij de heren techneuten, ze verwarren ratio met gevoel of proberen te veel het gevoel te verklaren. (denkend voelen) (om de aloude discussie maar weer eens een nieuwe impuls te geven ) Definitiekwestie lijkt me. Groet, Jacco

Maar als ik Ds=K2=0 maak en ook R=0, ja dan krijg ik een complex geconjungeerd paar zonder reeel deel. Een oscillator dus. Groet, Jacco

Als we het daarover eens zijn, dan kom ik tot deze overdracht: Waarbij de overdracht is gedefinieerd als a/Uin. De overdracht Hris0 is als de weerstand ontbreekt. Deze heeft dus een nulpunt in de oorsprong en 2 polen. Die twee polen hebben een negatief reeel gedeelte, dus linkerhalfvlak (als ik het goed afgeschat heb). Ok dus. Tot slot de overdracht voor omega=oneindig. Deze is netjes 0. Ik zie het probleem niet. Groet, Jacco

Zijn we het er dan over eens dat dit hetzelfde is: Groet, Jacco

wacht effe... Groet, Jacco

Oh, dan ben ik een van die Groet, Jacco

Ja, die gyrator zocht ik al. Maar ik kwam hem niet tegen in de vorm die ik ken. Maar dat geeft niet, denk ik. Ik zal er eens over peinzen. Groet, Jacco

Die mechanische demping maak ik niet nul. Verder zie ik geen probleem, behalve voor DC spanning. Trouwens, is E1 een spanningsgestuurde spanningsbron en H1 een stroomgestuurde spanningsbron? Groet, Jacco

Oh, nou bedankt. Daar heb ik wel wat aan. Ook om te horen dat het bij hetzelfde nummer is. Ik dacht zelf ook aan vervorming tgv de aftasthoek. Dat nummer is ongeveer net over de helft van de straal, daar waar de vervorming zelf al relatief groot is. Ik zal mijn naalddruk eens gaan controleren. Maar dan moet ik eerst zo'n weegschaaltje hebben. Bedankt in ieder geval. Groet, Jacco

Een persoonlijke ervaring is hear en nu wel op haar plaats. Ik ben afgestudeerd in Rotterdam voor mijn hbo studie. Op een single ended buizeneindversterker. Een half jaar zwoegen en zweten om 2 modellen in elkaar te "prototypen". Elke dag vanuit Vlissingen naar Rotjeknor. Maar ik was gedreven met een ongekende "drive" en ambitie "ik zou wel eens even een buizenbak in elkaar zetten". Geen overall feedback, dubbele eindtriode (SE), ringkern uitgangstrafo (Bandbreedte 100 kHz), overbemeten voeding met buizen als gelijkrichter en afstuderen bij mijn "held". Hoeveel a priori kennis wil je nog meer, zeg ik achteraf. Welnu, mijn geest overladen en doordrenkt van De Grote Audiodogma's bereikte ik het magische moment dat ik er 2 afhad en kon gaan luisteren. De nacht ervoor geen oog dichtgedaan en trillend van de nicotine en koffie ging dan toch de stekker erin... Ik zal de details besparen, maar ik heb nog nooit zo rotgevoeld na die dag. Tijdens de dag ging het wel en had een euforische stemming. Maar in de trein terug, man man. Ik heb het nog nooit verteld aan iemand. Het was of ik "kwijt was". Hoe kon het zo zijn dat ik het goed vond klinken (dat deed ik echt!) en later een kater kreeg. Er klopte iets niet. Mijn gevoel schreeuwde zo hard dat het fantastisch was dat mijn verstand er niet bovenuit kon komen. Toch is het helemaal goedgekomen, de storende vervorming is er uit gehaald en nog meer kwalijke zaken opgelost. Maar zo zie je, hoe meer werk je ergens aan gehad hebt, hoe moeilijker het wordt om een objectief oordeel te geven. In mijn geval was het probleem relatief groot, en daar ben ik gelukkig mee. Voor hetzelfde geld was het een klein probleem geweest en was ik mijn versterker gaan roemen als "de beste etc etc". Veel van geleerd. Groet, Jacco

Beste allen, Op het moment laat ik Sara K, Water Falls op me inwerken. Gisteravond kwam ik terug van een treinreis en heb het album ff opgezet. Een beetje zweving was mij altijd al wel opgevallen, maar bij dit album was het toch te gortig (zeker omdat de verwachtingen hoog gespannen waren, het is immers een DMM 180 grams ding). "morgen maar eens naar kijken..." In het 2de nummer van kant A viel mij ook een bijzonder vervormende stem op van mevrouw K. Dus vanochtend de schuur in en net zo lang gehobbiet dat ik een oplossing had voor het niet vlak opgesteld zijn van de speler. Die stond dus uit het lood. Nu bijna geen zweving meer, maar wat mij meer verbaasd is dat die krijsende stem ook weg is. Nog een beetje dichtlopen bij hoge volumes, maar dat mag geen naam hebben. Kan het niet vlak opstellen van het plateau ook THD veroorzaken? Of heb ik mijzelf gisteravond gek gemaakt met verwachtingen? Groet, Jacco

In de praktijk is er altijd een bepaalde hoeveelheid energie aanwezig. Thermische ruis bijvoorbeeld. Laat ik de redenering dan omdraaien, wat is er mis met ongedempte systemen zoals een LC kring zonder R? Ze zitten altijd nog in een groter systeem dat voor demping zorgt. Groet, Jacco

Zo zie je maar, blind testen is voor meerdere dingen belangrijk. Groet, Jacco

Maar dat was dus wel met a priori kennis. Zo is het niet moeilijk iets beter te laten klinken. Daar heb ik al een theorie voor bedacht. Nu blind testen. Groet, Jacco Precies. Hij wilde zijn vader niet teleurstellen dus dacht, vooruit maar, ik zeg dat het beter klinkt.. Dat kan ook nog, dat er een onbewuste bias aanwezig was. Die heb ik nog niet opgenomen in mijn theorie... Groet, Jacco

Inderdaad leuk topic. Onwillekeurig ga ik voor multichannel-sacd. Ik heb nog nooit zo'n echtheidsemotie meegemaakt in een reproductie dan bij dit medium. Niet dat het niet zou kunnen met dvd-a of lossless DTS of iets, maar op dit moment sacd. Al vele bandrecorders (Nagra, Studer, Revox etc) en platenspelers gehoord in zowel een studio als haij-end opstellingen. En die zijn leuk, maar halen het niet. Ik wil niet zeggen dat mijn opstelling het optimale uit sacd haalt, integendeel. Maar ik beleef er toch het meeste plezier aan. Groet, Jacco