spido

Naar aanleiding van http://www.high-endforum.nl/topic/14471-gevlochten-koperen-platenmat/page-10 , #193 merk ik op dat de dure, mooie Michell Clamp niet bij machte is het spindeltje te bereiken en vast te klemmen, bij gebruik van deze mat. (En potverdrie: een el-cheapo all plastic platenklemmetje, dat al lang niet meer leverbaar is, lukt dat wèl!)

In aansluiting op mijn - waarschijnlijk terecht onopgemerkt gebleven - bijdrage #15012, deel ik mijn medeforummers het volgende mede: Gewoon uit nieuwsgierigheid heb ik de opnamen uit 1959 van "Rhapsody in Blue" en "An American in Paris" door Leonard Bernstein c.s. weer eens gedraaid. Vele jaren niet meer beluisterd, eigenlijk. Intussen nieuwe luidsprekers, een veel audiofielere versterkercombinatie... dan wil je wel eens weten hoe dat nou klinkt. Welnu: for-mi-da-bel! Zowel qua uitvoering (enorm temperamentvol) als qua opname. Velen vinden deze uitvoeringen "definitief". Andere, nieuwe pogingen hóeven voor hen niet meer. Ze kònden wel eens gelijk hebben. (Leuk, trouwens, om opnieuw te ontdekken dat Bernstein heel wat aan Gershwin ontleende voor o.m. zijn "West Side Story".) Maar de ene superbe uitvoering hoeft de andere niet overbodig te maken. Binnenkort bestel ik die CD waarop Gershwin uitvoeringen van Oscar Levant zijn verzameld. Geen hifi, natuurlijk. Maar ik herinner me, van heel lang geleden, dat Oscar - een vriend van George Gershwin - het op een heel boeiende manier deed.

Beste Arden, Het aantal gebruikers van Furutech phonokabel zal mogelijk niet gering zijn - ik wéét dat niet - maar het leger van gebruikers van SME-armen met bijbehorende bekabeling is in elk geval groot, ja zéér groot! http://www.pinkfishmedia.net/forum/archive/index.php/t-133458.html , davidsrsb, 13-02-2013, 05:18 AM Ik herinner mij hoe ik vele tientallen jaren geleden zo'n raar ceetje ontdekte in het cinch-plugje van de SME-kabel. Met afgrijzen, zonder er ook maar een moment over na te denken, en met de snelheid waarmee men een teek uit de huid verwijdert, werd dit rare dingetje weggeknipt. Ik heb er nooit spijt van gehad. Ook niet bij gebruik van één van mijn vele favoriete MM-elementen: Shure V15 III "Supertrack-Plus".

"Chinese CE"?? CE-"certificering" (eig. marking) zegt meestal niets over het kwaliteitsniveau. Vaak gaat het alleen of voornamelijk over veiligheid en materiaalgebruik. Bovendien is het een verklaring van de fabrikant zèlf en dus niet van een test-instituut. http://en.wikipedia.org/wiki/CE_marking Overigens is het mijn ervaring dat voeding voor zulke voorversterkertjes via een trafoplug uitstekend (brom- en reutelvrij) kan functioneren.

Hangt natuurlijk ook af van de filterhelling, en zo mogelijk de fase-instelling. Bedenk dat de sub in veel gevallen ongelijke afstanden heeft tot de beide sats, wat een juiste fase-instelling t.o.v. beide sats bemoeilijkt. In feite is een sub-sat systeem akoestisch veel moeilijker in te regelen dan een conventioneel stereo-paar.

Ja... so what?

Wil je beweren dat rechthoekige kamers niet problematisch zijn? Verder zou ik graag argumenten zien voor de stelling van sommigen dat een systeem van satellietluidsprekers met subwoofer(s) de akoestische problemen van TS zou kunnen verminderen c.q. oplossen.

Ook dit is nog niet het hele verhaal. Want behalve de te berekenen resonantiefrequentie, speelt ook de resonantie-Q een belangrijke rol. (Qrs is de sterkte van de resonantie: de amplitude er van.) Mij valt overigens op, dat velen de resonantie van een draaitafel via massa willen (c.q. menen te kunnen) afvoeren, maar bij de toonarm plotseling heel andere ideeën hebben (tangentieel armpje met luchtlagering of magnetische lagering, bijvoorbeeld).

Nee, beste Pjotr, het is een parafrase op Plato. (Dialogen van Socrates.)

Echte audiofielen zullen altijd teleurgesteld zijn.

Beste KT88, Het opvullen ging hier prima (snel en schoon!) met transparante siliconenkit en een niet al te smal plamuurmes! Spuit kit in het verdiepte gedeelte en plamuur het glad met het plamuurmes dat aan de buitenzijde vlak op het middenplateau rust en aan de binnenzijde tegen de spindel. Afstrijken volgens dezelfde methode met vochtig plamuurmes. ('n Beetje spuug... Al zou onze medeforummer Pj. daar ongetwijfeld een ander lichaamsvocht voor gebruiken.) Voordelen van siliconenkit zijn dat het uiterlijk van het plateau er eigenlijk niet door verandert, en dat je die rotzooi desgewenst er altijd weer vrij gemakkelijk uit kunt pulken. (Siliconenkit hecht eigenlijk nergens echt goed aan, behalve aan zichzelf.)

Toch nog opgegeten door de Millennium-bug?

Beste Dared, Staat er een typenummer op de printplaat van het filter?

Dat is Japans voor: "Oei, wat een boel werk!" (Er zijn vertaalprogramma's te vinden op internet.)

Beste mumsoft, Zie http://www.ebay.com/itm/J-A-MICHELL-RECORD-CLAMP-Fits-most-turntables-/370594216667 Daar komen nog verzendkosten, BTW en inklaringskosten bij. Omdat ik er zelf twee tegelijk kocht, weet ik niet hoeveel dat zou zijn bij aanschaf van één clamp. Maar ik schat dat er voor één clamp in totaal ongeveer twee eurotientjes bijkomen. (Hoewel: de dollar schiet momenteel omhoog!) Overigens kosten de clamps volgens de prijslijst van de importeur € 50,- bij de hifi-winkels.

Beste zoveelste Henk, Vermoedelijk zal je meer profijt hebben van verbetering van de akoestiek in je kamer (dempingspanelen, evt. diffusers), want het lijkt erop dat je problemen hebt met asymmetrische reflecties bij hogere frequenties. Hierdoor ontstaan interferenties en wordt het geluidsbeeld "scheefgetrokken" door vroege reflecties aan één zijde (snelle secundaire geluidsbron).

Toch geen blijvende gehoorbeschadiging, hoop ik?

Het materiaal voor de DHZ draaitafelmatten (siliconenschuim) is nog niet gearriveerd. Maar twee mooie Michell record clamps (platenklemmen) wèl: eentje voor de huiskamer, en eentje voor het kantoor. Die laatste wordt een soort hoer, want er zijn daar een stuk of vijf draaitafels met begerige spindels. Ik had ze besteld in de VS, want daar waren ze het goedkoopst. Maar natuurlijk weer enige ontstemming naar aanleiding van BTW en inklaringskosten vanwege import van buiten de EG. Alles bij elkaar werden ze bijna net zo duur als via de Nederlandse hifi-handel. Maar die zit dan weer minstens 50 km bij mij vandaan, en nu spaar ik die reis uit. Maakt dus niet zoveel uit, eigenlijk. (Afgezien van de winstderving bij bovengenoemde neringdoenden.) Alleen is het op deze manier wel gemakkelijk. Natuurlijk meteen zo'n Michell clamp geprobeerd: dan maar op de standaard rubber matten van de Thorens, Telefunken en Lenco draaitafels. Het viel me direct op, hoe diep, krachtig, impulsrijk en zuiver de basweergave was. Hoe briljant en goed gedefinieerd, hoe analytisch en precies de weergave van het middengebied klonk. Hoe sprankelend en parelend, hoe kernachtig en zonder een zweem van heesheid of schelheid het hogetonenbereik werd weergegeven. Kortom: gelukkig geen verslechtering!

どのような仕事の男の子

Spido heeft het idee dat jij een sterke mening hebt over héél veel dingen die je nooit hebt beluisterd.

Waarom al die flauwekul nu weer? Spido biedt alleen maar een goede & gemakkelijke oplossing aan de velen die kennelijk sukkelen met de aanpassing van MC-elementen. De frequentiekarakteristieken van de low-output / low-impedance Ortofon elementen zijn allemaal bekend (eigen publicaties en tests in goede hifi-tijdschriften). Ze zijn, in combinatie met de juiste voorversterking, uitzonderlijk lineair.

Omdat Spido nauwelijks technische kennis en nog minder technisch inzicht bezit, heeft hij het volgende bij zichzelf overlegd: - de best klinkende MC elementen zijn de elementen die de meest lineaire frequentiekarakteristiek hebben, het beste sporen/aftasten, en de minste vervorming leveren; - omdat voor Spido een gunstige prijs van belang is, moet er een optimale verhouding tussen prijs en kwaliteit zijn. Nu blijkt een MC-element alleen goed te presteren, als de aanpassing aan de voorversterker (phono-versterker, trafo, step-up versterker) optimaal is. Hierover werd in dit topic al uitgebreid en diepgravend geschreven. Dus moet dit aspect in de keuze worden verdisconteerd. De best klinkende MC elementen zijn, volgens Spido, die met een zeer lage spoelweerstand. Zeg: 2 à 4 Ω per kanaal. Want hoe minder spoel, des te minder bewegende massa(traagheid). Om met zo weinig spoel tòch een bruikbare output te krijgen (ca. 1mV), zal het magnetisch systeem buitengewoon goed (krachtig en precies gepositioneerd) moeten zijn. Juist bij dit type MC-elementen is de aanpassing aan de voorversterker (phono-versterker, trafo, step-up versterker) van groot belang: met name de lage afsluitweerstand (10 à 40 Ω). Spido vond (en vindt) MC elementen met die eigenschappen al tientallen jaren voor relatief gunstige prijs bij Ortofon. En wat is daarbij nu zo aardig? Sinds Ortofon het MC-element uitvond, meer dan zestig jaar geleden, maken ze ook al step-up transformators en step-up versterkertjes, die perfect aansluiten op die low-output / low-impedance elementen. Zo kun je element en trafo's c.q. step-up versterkertje als een set van dezelfde fabrikant aanschaffen. Dat is Spido altijd prima bevallen.

Beste Arden, Ik zal je niet tegenspreken als je beweert dat Jelco toonarmen voor Ortofon maakt. (Ik zal het ook niet beamen: ik wéét het niet.) Maar àls Jelco ze inderdaad maakt, dan kennelijk toch op specificaties van Ortofon. En kennelijk doet Ortofon zelf ook (nog) R&D, getuige de unieke resonantiedemping (die dus ook niet voorkomt op de armen die Jelco onder eigen merk op de markt brengt): http://ortofon.com/hifi/products/tonearms/ta-210-tonearm http://ortofon.com/en/hifi/products/tonearms/ta-210-tonearm/ta-210-damping-properties http://ortofon.com/hifi/products/tonearms/ta-210-tonearm/ta-210-technical-data http://ortofon.com/hifi/products/tonearms/ta-210-tonearm/ta-210-vibration-measurement

Beste KT88, Spido heeft begrip, ja zelfs heel véél begrip, voor wie kozen voor Magnepan luidsprekers. Hun timbre is uitstekend. (Hoewel dit wel sterk afhangt van de akoestisch omgeving: de invloed van het 'achterkantgeluid, met name.) En de diepste bas... Ach, met een goed muzikaal geheugen verzin je die er wel bij, hè? We hebben ooit een directe vergelijking tussen grote Maggies en èchte luidsprekers georganiseerd, in Appelscha. Jammer, dat je die gemist hebt...

In aanvulling op al het voorgaande het volgende historisch (en hysterisch?) relaas: Mijn eerste serieuze hifi-luidsprekers waren de originele Leak "Sandwich" speakers. Bij demonstratie op de Firato, door importeur Auditrade (Leak, Thorens, Ortofon), vielen die speakers op door hun grote analytisch vermogen: ook bij complexe muziek en bij grote luidheid. Natuurlijk beoordeelde ik toen tegelijkertijd de draaitafel van Thorens (TD 124?), het element van Ortofon (SL15? met trafo's?) en de versterkers (Leak buizen combinatie). Maar daar had ik toen geen oog (oor) voor. Ik was op zoek naar heel goede speakers. Want - zoals JD ook al aangaf - die maken het grootste verschil in klankkwaliteit. Overigens was ik op het spoor van deze speakers gezet door fa. Bender, destijds een gerenommeerde muziek- en hifi-winkel aan het Spui in Amsterdam. Daar zei men mij dat er op dat moment eigenlijk maar drie luidsprekers ècht goed waren te noemen: de Leak "Sandwich", de Goodmans "Magnum K" en de Quad "ESL" (nu type 57 genoemd). Om een lang en warrig verhaal korter te maken: na jaren waarin ik steeds betere versterkers, draaitafels en elementen verwierf, en allerlei hifi-blaadjes las, bekroop mij de aandrift om mijn eerder onaantastbaar geachte Leak "Sandwich" luidsprekers tòch te gaan verbeteren. Van diverse zijden was me ingeblazen dat met name de weergave van het lage middengebied en van het allerhoogste hoog aanmerkelijk beter kon*. Daar waren gespecialiseerde units voor, maar de grote uitdaging was natuurlijk er een goed geïntegreerd geheel van te maken. Er werd geëxperimenteerd met ondermeer een KEF B110 laag/midden weergever (aanbevolen door Jan Kool) en een Philips dometweeter (hardstkke recht en ook aanbevolen, maar ik weet niet meer door wie.) Uiteindelijk werden er twee grote transmissielijnen gebouwd met de Leak "Sandwich" woofers er in, plus Jordan Watts modules voor een breed middengebied en Decca "London" ribbons (mèt hoorns) voor het hoog: aanbevolen door Hans Baan (toen RAF zelfbouw). En toen - mede dank zij de Genade & Zegen van de Allerhoogste - geschiedde een wonder: bij crescendi gingen strijkerskoren glanzen, trompetten kregen zo rond fff die vurige gloed die ik zo goed kende van de jazzband waarin ik speelde, hout klonk echt houtig en koper echt koperig, zangstemmen konden wel luider gaan klinken, maar dan zonder onnatuurlijke hardheid, zonder onnatuurlijke glazigheid. Nog steeds zijn het zulke "kleinigheden" die voor mij - bij pick-up elementen en hun technische omgeving, maar vooral bij luidsprekers - doorslaggevend zijn voor het criterium "echtheid": het parelen, het glanzen, de gloed, de diepte, het hout, het koper. Het uitdabberen van het vel van de diepe trom. Het uitgonzen van de ketel. Het metalig uitsizzelen van de ruisbekkens, Het luchthappen van de hi-hats. Met allerlei correcties (passieve netwerken of actieve DSP, bijvoorbeeld) kun je elke luidspreker uiteindelijk wel "recht" krijgen. Maar "echt" is dan tòch nog heel wat anders. Er zijn nog steeds maar heel weinig luidsprekers die ècht klinken, helaas. En eigenlijk wordt hun aantal steeds geringer. It's sad... * De Leak "Sandwich" was een geheel gesloten tweewegsysteem met keiharde conussen: 32 cm voor laag, en 10 cm voor hoog. Het ideaal was "piston action": geen break-up, dus. De cross-over frequentie lag rond 1 kHz. Maar - net zoals bij de KEF "Concord" (tweewegsysteem met een eveneens keiharde B139 woofer) - trad er, vooral bij hoge belasting, wèl break-up en vertraagde resonantie op in het hoogste frequentiebereik van de woofer. Die had, bij nader inzien, wel een octaaf lager gewisseld moeten worden. En men had een goede unit voor een breed middengebied moeten inzetten. Zowel Leak als KEF hebben daar bij hun latere modellen rekening mee gehouden. Toch konden ook die latere, verbeterde modellen van Leak en KEF niet tippen aan mijn zelfgebouwde TL's met Leak "Sandwich" woofer, Jordan Watts modules en Decca "London" ribbons. Magic? Genade? Toeval? YOU tell ME! Het inspireerde me echter wel tot de leuze van de Home Constructors' Show 1982 (HVT, Hotel Smit, Utrecht): "De Beste Boxen Bouw Je Zèlf!"