spido

Beste Jacco, Risetime: de steilheid van de linkerflank van een puls (hoe steiler/sneller, hoe beter). Slewrate: de spitsheid van de top van een puls (hoe sneller* "de bocht om", hoe beter). Damping: de vlakheid meteen n

Beste Ravon, Je hebt twee keer mij en m'n blokgolfjes genoemd. Dank je wel voor de aandacht! Maar ik denk dat er wat toelichting nodig is. De blokgolfjes die een luidsprekersysteem kan laten horen, geven vooral een aanwijzing over de fasecoherentie van grondtonen en bijbehorende harmonischen, die gezamenlijk door de woofer, de middentoner en vaak ook de tweeter worden verklankt. Het zegt dus iets over akoestische groepslooptijd en de echtheid en natuurlijkheid van de reproductie van muziek- en zangtonen. Als dit aspect niet in orde is, zou een klarinet zo'n beetje als een saxofoon kunnen klinken, bijvoorbeeld: een verschijnsel dat vrij vaak voorkomt, overigens. Maar om een aspect als "snelheid" te meten, lijkt me een pulsburst met meting van het decay spectrum (FFT) doelmatiger. Het gaat dan om absorbtie van energie (verlies) tijdens de pulsreactie, en het vertraagd en vervormd produceren van geluid (paneelresonantie, na-ijling). In principe zou een luidspreker een prima fasecoherentie (bij samengestelde duurtonen) kunnen hebben, en toch slecht kunnen presteren op het gebied van impulsverwerking. En het omgekeerde is natuurlijk ook mogelijk. Inderdaad klinken dezelfde luidsprekers via de ene versterker "sneller" dan via de andere versterker. Mijn ervaring leert niet dat zwaardere versterkers altijd "langzamer" klinken dan lichte versterkers. De snelheid bij versterkers is een kwestie van risetime, slewrate en damping. Dit zijn de kwaliteitsfactoren: die komen dus overeen met die van speakers. En de "macht" is vooral een kwestie van vermogen. Kwantiteit, dus. Heel goede zware versterkers klinken snel en luchtig, maar desgevraagd ook "machtig". Want voor overtuigende werkelijkheidsweergave is een combinatie van goede kwaliteit (snelheid, puntigheid) en goede kwantiteit (dynamiek, kracht) vereist.

Beste s0000884, Of alle Bouwmarkt-kabels in orde zijn? Kw

...

Beste Henri, Nee hoor. Hij heet Feenstra, bouwt luidsprekers, en heeft n

Beste Dick, Nee, wees maar niet bang: ik ben nooit ergens bij! (En ik hou eigenlijk ook helemaal niet van gezelligheid... )

H

Beste Rienberends, Oorspronkelijk was de Pied Piper bedoeld voor zelfbouw, en werden er door TSN (TangenService Nederland) kits geleverd: units + filters, desgewenst met houtpakket. Daarnaast werden ook compleet gebouwde systemen geleverd. Later leverde TSN (Total Sound Nederland) alleen nog maar compleet gebouwde luidsprekers. Met een kit - of met een gedemonteerd systeem - kon elke tweaklustige zelfbouwer zijn eigen inzichten volgen.

Beste Hans, Toen Klaas juist bij de bedoelde c/o tussen laag- en middensectie een diep dal (tot ca. -6 dB bij 750 Hz) constateerde, heeft hij bij wijze van speels experimentje de middentoner in omgekeerde polariteit aangesloten. Dit leverde al meteen winst op: de systeemoutput nam rond 750 Hz met ca. 3 dB toe. Het dal was nu dus maximaal 3 dB diep, wat voor hifi in 't algemeen (maar niet voor K.) acceptabel wordt geacht. In de oorspronkelijke toestand werkten laag en midden elkaar dus rond de c/o flink tegen, als gevolg van akoestische fasetegenstelling. De piek rond 6 kHz was eveneens aan interferentie te wijten: hier overlapten de beide betrokken units elkaar over bijna 2 octaven in gelijke akoestische fase. Wat je filterfouten noemt, ja...

Lang leve die ouwerwetse analoge stoomblokgolven, met maar vijftien

Beste Hans, De oorspronkelijke Pied Piper - het ontwerp van Klaas Feenstra, dus - was testwinnaar in een vergelijkende test met BeoVox S-80 II (B&O), Lambda Junior, Lambda M-2 III en ScanAkustik STR-350, in het blad HVT (Jan de Kruyff met testpanel), maart 1983 (nr. 3, pag. 41-45 "De Verlokkingen van een Rattenvanger"). Bij de gehoormatige beoordelingen waren prints van de spectrum analyzer gevoegd. De Pied Piper leverde van alle luidsprekers niet alleen gehoormatig, maar ook meettechnisch de beste (meest lineaire) resultaten. Het type dat jij beschrijft onder punt 2 lijkt overeen te komen met het type waar Klaas zich erg ongerust over maakte. Gerbrand had immers van alles veranderd aan Klaas' ontwerp, en het zag er niet naar uit dat dit met grote kennis van zaken was gedaan. Klaas heeft toen - in januari 1998 - en stel van die Pied Pipers naar Appelscha meegenomen, om ook van deze uitvoering een spectrum analyse te maken. Het resultaat, gemiddeld over octaven, was als volgt: 31 Hz ...-4 dB 62 Hz ... 0 dB 125 Hz ... +5 dB 250 Hz ... - 1 dB 500 Hz ... - 5 dB 1 kHz ... - 5 dB 2 kHz ... - 4 dB 4 kHz ... + 5 dB 8 kHz ... + 4 dB 16 kHz ... 0 dB De karakteristiek leek dus op een kamelenrug, met bulten bij 125 Hz en ca. 6 kHz, en een dal dat rond 750 Hz zijn dieptepunt bereikte. Het gehele gebied van 250 tot 3 kHz werd verzwakt weergegeven (d.i. onder de 0 dB-lijn). Jouw opmerking over het te felle middengebied kan ik hierdoor niet begrijpen. (Of bedoel je het overnamegebied van midden en hoog, wellicht?) Die rubberen middentoner had overigens een lager gemiddeld eigen rendement (87 dB / 1W /1m) dan de beide woofertjes samen en de isofasische tweeter (90 dB / 1W / 1m) in hun beider werkgebieden. Waar zou hij dan de puf vandaan moeten halen voor een piek van 10 dB op 2,5 kHz? Inderdaad zijn Gerbrand en Klaas ooit vrienden geweest. Maar die vriendschap eindigde toen Klaas' commentaar en verbeteringsvoorstellen door Gerbrand van tafel werden geveegd.

Elke aan drank & drugs verslaafde zwerver in en rond Assen, bij voorbeeld, beweert dat-ie nog in Cuby & The Blizzards en/of anderszins met Herman Brood heeft gespeeld... Zo zal elke regio wel zijn eigen verlopen pophelden kennen, h

Beste Arjen, De Tannoys die ik bedoel zijn klassieke types - nu voor een deel ondergebracht in de "Prestige" serie. In mijn jeugd waren dat heel goede speakers, en de concurrentie is er sedertdien over 't algemeen niet b

Beste Carl, Natuurlijk maakt het wel verschil met wat voor sapje er wordt gespeeld! Allerlei goedbedoelde additieven laten residuen op de plaat achter. Zelfs de roemruchte DiscPreener en Parastat deden dat: die kleverige anti-statische rommel van Cecil Watts kon je d'r op den duur zelfs in de afwas niet meer afkrijgen. Maar met gedestilleerd water plus alcohol / spiritus is er geen probleem, hoor. Wel moet je de op de plaat overgebleven vloeistof met het daarin opgeloste vuil in de groefrichting met een luchtige prop keukenpapier (of tissue) wegvegen. Als ik je niet kan overtuigen, spijt me dat alleen maar voor jou. Want nat afspelen is kraak- en ruisvrij: bijna net zo feilloos als CD...

Toen ik lang geleden als internationaal hifi-journalist door de jongens uit het naburige Coatbridge - de Tannoyboys, dus - werd gedaaind en gewaaind, namen ze me mee naar een door hen geestdriftig gesponsorde hifi-discotheek in Edinburgh, die ze hadden volgehangen met Little Red Monitors. Daar kon je duidelijk horen hoe goed slechte muziek kan klinken...

Wie het hoog van Tannoy "Dual Concentric" luidsprekers "scherp" vindt, of vindt dat het laag "dichtloopt", doet er m.i. goed aan de rest van zijn audioketen te vervangen! Want die "scherpte" komt niet van de Tannoys, en dat "dichtlopen" evenmin. Hetzelfde geldt overigens voor mensen die menen dat de weergave van het middengebied door deze zelfde Tannoys zo voortreffelijk is...

http://www.audio-muziek.nl/audio/audio-k1/knieuwpickup.htm

Beste Ome Henk, Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten doen! Maar destijds waren er wel dergelijke macrofoto's opgenomen in reclamemateriaal van natcleaners (Lenco, Schweitzer e.a.), die lieten zien dat een vaak natgespeelde groef er nog als nieuw uitzag en een vaak drooggespeelde groef leek op een loopgraaf uit de Eerste Wereldoorlog, na dagenlange mortieraanvallen...

Beste Jacco, Vervuiling van de naald heeft een nadelige invloed op het aftastvermogen en m.n. de verwerking van de hoge tonen. Dit kan worden verklaard uit de toename van de bewogen massa en het verslechterde contact tussen diamant en vinyl. H

Zelfs het kleinste aankoekseltje - dat zich na armlift ontpopt als aanhangseltje - aan de naald maakt mij binnen drie seconden volslagen onpasselijk. Vandaar, dat ik altijd met een natschoonmaker afspeel: een Lencoclean gevuld met gedem. water + spiritus. Nooit een vuile naald, goede koeling van de naaldpunt, geen beschadiging door vastgeplakte gruisjes, en effectieve demping van plaatresonantie en naaldoscillatie.

Dit probleem kent mijn Behringer "Ultragraph" niet! Want dat @#$%@ ding heb ik nog steeds niet in huis!

Beste Jacco, Niet schuren of poetsen. Luchtige prop, nauwelijks contact laten maken met plaatoppervlak. Zo zuigt het papier alle vloeistof m

Alles wat aan gedestilleerd of gedemineraliseerd water wordt toegevoegd en niet kan verdampen, werkt prutvormend. Vooral afwasmiddel en anti-vlek middelen (glans- of spoelmiddel voor de afwasmachine, oppervlaktespanningsreductanten zoals vlekkogeen) vind je na verloop van tijd als een kleverige dot bagger aan de naaldpunt terug. NIET DOEN!! Gebruik uitsluitend gedestilleerd of gedemineraliseerd water met een vorm van alcohol. (Bijvoorbeeld brandspiritus: goed, goedkoop... en geurig!) Hiermee bevochtigde platen altijd droogmaken met een luchtige prop keukenpapier, in de groefrichting.

Boeiend! De traagste reparatie