spido

Beste Jacco, Zolang het initi

afkomt, het is en blijft een lineaire vervorming. Althans, daar ga ik van uit. Als je het daar niet mee eens bent, zeg dat dan nu dan kunnen we daar over bomen. (...) Beste Jacco, Na-ijling van luidsprekerpanelen, maar ook van elementen in of van de akoestische ruimte, is kwalitatief

Beste Bas, Welbedankt! De Ultracurve lijkt me inderdaad een mooie "afmaker", maar - zoals Jeroen-D al aangaf: eerst moeten de audioketen en de akoestiek z

Beste Jacco, Jij telt puur kwantitatief direct geluid en indirect geluid bij elkaar op (fase) en trekt ze van elkaar af (tegenfase)? Bedenk toch, dat direct geluid nog kwalitatief kan worden beheerst door het audiosysteem, maar dat het indirecte geluid het gevolg is van eigenresonanties (staande golven; paneelresonanties van meubels, lambrizeringen, plafondelementen, vloerdelen) en koppelingen/reflecties/deflecties. Het indirect geluid stopt dus niet meteen wanneer het stoppen moet ("vertraagde resonantie"), tenzij je via anti-geluid een actieve rem op de resonanties zet. (Verdikkeme, ik begin er zelf in te geloven, nu!)

Hallo Bas, Ik bedoelde dit vraagje: Werd de Ultracurve eigenlijk toegepast als spectrum analyzer / equalizer? Zo ja, wat is dan de kwaliteitswinst ten opzichte van conventionele equipment? (Er is door sommigen beweerd dat wijziging van de fasecoherentie niet hoorbaar is, of niet hoorbaar kan zijn. DSP (Ultracurve) heeft m.i. als enige voordeel boven normale equalizing dat het de faseverhoudingen niet aantast... of zie ik dat verkeerd?) Als de Ultracurve (jullie hebben het toch over Behringer Ultracurve PRODEC PBQ2496, h

Beste Jeroen_D, Eigenlijk zou iemand dus een gated meetsysteem moeten uitvinden dat de ruimteresponse van een breedbandige ruispuls na x ms registreert en analyseert, en een tweede audioset de opdracht geeft deze vertraagde response te elimineren m.b.v. anti-geluid (tegenfase). Waarom vindt niemand nou toch zoiets uit? (Moet ik dan

[quote name='SpeedyAndr

Beste Bas, Is dit niet zorgwekkend? Stel dat je net in een knoop van een staande golf meet... dan kan dat aanleiding zijn om die frequentie geweldig te gaan boosten, terwijl bij de mensen die in de buik van diezelfde golf zitten te luisteren de kiezen uit hun kakementen trillen! P.S. Zou jij willen reageren op mijn vraag over de Ultragraph Digital DEQ1024? Als-ie niet t

Werd de Ultracurve eigenlijk toegepast als spectrum analyzer / equalizer? Zo ja, wat is dan de kwaliteitswinst ten opzichte van conventionele equipment? (Er is door sommigen beweerd dat wijziging van de fasecoherentie niet hoorbaar is, of niet hoorbaar kan zijn. DSP (Ultracurve) heeft m.i. als enige voordeel boven normale equalizing dat het de faseverhoudingen niet aantast... of zie ik dat verkeerd?) Als de Ultracurve (jullie hebben het toch over Behringer Ultracurve PRODEC PBQ2496, h

Beste JeroenKV, IN PRINCIPE klinkt niets! En zeker geen membraam. De hybride electrostaten van Beveridge behoren al tientallen jaren tot mijn favoriete luidsprekers, zoals ik al eerder schreef. Acoustat g

Beste Pietje, Dat was inderdaad een juweel: ik heb er jaren mee gespeeld, in combinatie met ondermeer Jordan Watts modules. In principe kon je hem inzetten vanaf 1 kHz. Via een 18 dB/oct. high-pass filter zou je dan een redelijke belastbaarheid moeten hebben. Maar het was veel veiliger om hem pas een paar octaven hoger te laten beginnen. Ik heb vrij vaak bandjes moeten verwisselen... Birgit Nilsson en Kirsten Flaegstaed zongen ze regelmatig aan flarden. De Decca's (Kelly en London) waren

Het membraan van een electrostaat levert de slechtste koppeling op die je je kunt voorstellen, wat blijkt uit het bijzonder lage rendement per watt/cm2 membraanoppervlak. De geringe belastbaarheid - of anders gezegd: de zeer beperkte dynamiek - van electrostaten houdt daar verband mee. Hoornbelasting zou het rendement - en daarmee de dynamiek - aanmerkelijk kunnen vergroten, en bovendien de akoestische kortsluiting bij lage frequenties bestrijden. Kan een electrostaat

In principe - let wel: IN PRINCIPE - is een electrostaat natuurlijk superieur aan een spreekspoelluidspreker. En in principe - let wel: IN PRINCIPE - geeft een hoorn natuurlijk de beste koppeling van een membraan aan de lucht. De praktische nadelen en belemmeringen zijn echter legio... maar waarom zouden we niet openstaan voor de IN PRINCIPE geweldige mogelijkheden die de combinatie van electrostatisch membraan met hoornbelasting kan bieden? In 1971 publiceerde J. Merhaut zijn artikel "A Horn-Loaded Electrostatic Loudspeaker" (Journal of the Audio Engineering Society,19 no. 10, 804-806. Heeft iemand hear ooit zo'n systeem gebouwd? En zo ja...hoe was/is 't?

Beste Jacco, Zo langzamerhand weet ik dat er hier wat mensen actief zijn die graag een beetje avontuur aan de weergave toevoegen. Wat extra frisheid en levendigheid, die zij voor een accentuering van de levensechtheid verslijten, maar die anderen herkennen als vervorming en klankvervalsing. Wat zij fris en levendig noemen, blijkt vaak hees en wazig te zijn.

"Duf"? "Saai"? "Futloos"? Als bepaalde mensen hear deze termen gebruiken om iets te diskwalificeren... betekent dit meestal dat 't heel erg goed is!

Pssiess!!

Wat zijn sommigen toch gauw tevreden, zeg! Ik wil niet alleen "een echte saxofoon" horen: ik wil ook horen wat voor merk en type, in wat voor ruimte die wordt bespeeld, met welke microfoon-afstand, of-ie een nieuw rietje gebruikt en wat voor soort dan wel...

Beste Jeroen, Het zou waarschijnlijk het zuiverste resultaat opleveren wanneer je de staande golf heel kort na het afgeven van een pulstoon zou meten. Maar dat kon ik niet realiseren. Ik kon wel de staande golf met de geluiddrukmeter over de volle lengte nalopen, en dat dan nog bij diverse luidsprekerposities. En natuurlijk kon ik nagaan wat er gebeurde wanneer ik de afstand tussen de geluiddrukmeter en de luidspreker veranderde. (Vanaf een bepaald punt legde de directe output van de luidspreker meer gewicht in de schaal dan de invloed van de staande golf.) P.S. Jammer dat je niet komt, op 1 april... Ik had je graag laten zien dat de werkelijkheid van staande golven heel anders is dan jij en vele anderen het zich - kennelijk volstrekt vanuit de theorie - voorstellen.

Beste Kees, Gesloten kasten... worden die nog steeds gemaakt, dan? Ik dacht dat zo langzamerhand iedereen wel doorhad dat je dan nodeloos het rendement in het diepste laag vermindert - waardoor je de kasten even nodeloos extra groot moet maken om dit verlies enigszins te compenseren - en je veel van die energie opslaat in de luchtmassa en de panelen... wat je later dan weer als vertraagde resonantie voor je kiezen krijgt. E

Beste spido, Was jouw meetopstelling volgens: Ik snap alleen niet waarom je in het midden toch de meeste uitslag had. Of je moet een halve golflengte tussen jouw muren hebben gehad. Groet, Jacco Beste Jacco, Ja, 1/2 golflengte dus. Ik schreef dit kennelijk niet juist op: sorry! Dat komt wel overeen met wat je in een benepen hollandse huiskamer aan staande golven kunt verwachten. Wanneer je zo'n patroontje als halve sinus tekent, krijg je het bekende springtouwtje. (Op en neer = positieve en negatieve amplitude.) Maar, zoals ik ook al aangaf: ik heb ook de staande golf over de volle lengte gemeten. Met een volle positieve en een volle negatieve periode. Een vol octaaf hoger, dus. Met twee buiken en drie knopen, waarvan twee weer tegen de muren. Jeroen_D komt hier zaterdag a.s. om plaats te nemen in een akoestische box. Dan kan hij vaststellen dat hij geen lage tonen (d.i. toonhoogte) kan horen in een luidsprekerkast: alleen maar drukverschillen. Althans... hij is uitgenodigd, en ik wacht nog steeds op zijn bevestiging. Misschien heb jij zin om

Beste Ravon, Ik post alleen mijn eigen woorden, en plaatjes die ik van internetsites kan plukken. Omdat ik niet besta, heb ik ook geen eigen internetsite. (Ik moet erg voorzichtig zijn, want ik wil niet dat iemand ontdekt wie ik niet ben...) Met Fendt heb ik niets te maken. En dat staande-golvenpatronen gedurende het weergeven van muziek of andere ruis in de huiskamer veel chaotischer zijn dan die enkelvoudige staande golf die ik met een toongenerator tussen de gebouwtjes opwekte, heb ik Erik al uitgelegd. Maar deze Reinkultur maakte het wel mogelijk het fenomeen an-sich te onderzoeken. Beste S0000884, Je stelt mij toch niet verantwoordelijk voor jouw misvatting, hoop ik? Ik geef alleen maar aan wat ik heb gemeten. Bij meting van de dubbele frequentie ontstond een keurige knoop in het midden, en twee buiken op respectievelijk op 1/4 en 3/4 van de afstand. De plek waar de luidspreker stond, tussen de twee muren, maakte (tot mijn lichte teleurstelling) eigenlijk niets uit. Pas bij bijplaatsing van een tweede actieve luidspreker ontstonden leuke verstoringen van het staande-golf patroon. Ik gebruikte overigens een normale geluiddrukmeter, met een ge

Beste Erik. Zoals destijds in dat andere topic ook beschreven: bij de staand-golf-metingen die ik uitvoerde in de doorgang tussen twee gebouwen gaf de geluiddrukmeter (ook wel "decibelmeter" genoemd, omdat de schaal in dB A en dB C aangeeft (fout! fout! fout! Laat Ravon dit niet lezen...) ), vlak bij de muren vrijwel geen uitslag te zien, en in het midden een heleboel. Dat was dan bij de frequentie waarvan de golflengte precies 2 x de afstand tussen de tegenover elkaar staande gebouwen bedroeg. Om in te gaan op jouw zwembadvoorbeeld: daarin is de dikke vrouw een buik!

Beste Erik, Ravon blijft geluiddruk (decibellen... hoewel

Beste Jeroen-D, Bedankt voor je degelijke reactie! Met Z = R bedoelde ik de simplificatie van impedantie tot "schijnweerstand". Een niet eens zo slechte methode om impedantie te meten, en neer te schrijven in Ohms (en daarbij voor het gemak en de overzichtelijkheid te vergeten dat inductie en capaciteit hun rollen speelden tezamen met gelijkstroomweerstand), was: je stuurt de versterkeroutput van een toongenerator beurtelings door een schakeling waarin een variabele vermogensweerstand is opgenomen en door een schakeling waarin de luidspreker is opgenomen. Met behulp van de variabele weerstand breng je beide in evenwicht (aflezen op voltmeter). Dan de kring sluiten en de ingestelde weerstand meten. (Niet vergeten om na afloop de weerstand van de testsnoertjes e.d. af te trekken!) Met deze methode kon je bij behoorlijke vermogens nog impedantie meten, wat een realistischer beeld gaf dan sommige andere methodes. Maar het was wel