spido

Musical "Me and My Girl". CD uit de vroege jaren '80 van de vorige eeuw. Ongelooflijk realistisch opgenomen. Geweldig goed uitgevoerd. Doe je ogen dicht en je waant je meteen in het Victoria Palace Theatre te Londen, 1940. Terwijl de Moffen bezig zijn met hun Blitzkrieg en het luchtalarm gilt, danst het publiek met doodsverachting gewoon dóór. En de speler & dansers weten ook van geen wijken. De "Lambeth Walk", met zijn ondeugende bil-tegen-bil contacten en zijn scabreuze cakewalks. De tapdance scènes, waarvoor het publiek speciaal de eigen staalbeslagen schoentjes meebracht. Een aardig verhaaltje, waarin een zeer deftige familie op zoek gaat naar de erfopvolger. De family solicitor wordt op weg gestuurd, en vindt tenslotte de erfgenaam in Lambeth, een Londense volksbuurt. Er volgt een clash... en daarna een verbroedering in de Engelse standenmaatschappij. (In die tijd waren de standen immers nog strikt gescheiden. Het thema vinden we bijvoorbeeld ook in Pygmalion / My Fair Lady.) Jaren geleden zagen we een prima uitvoering van Me and My Girl door het Academisch Genootschap in Eindhoven. Daar genieten wij nog steeds van ná!

Beste Tubejack, Voor mijn jarenlange strijd tégen reutel en vóór frisheid zijn natuurlijk wel technische verklaringen te vinden. De reutel van de MC-trapjes zou ongetwijfeld minder erg zijn geweest als ik elementen had gekozen met een hogere uitgangsspanning. En de invloed van de te hoge afsluitweerstand op de frisheid was ongetwijfeld minder erg geweest wanneer ik elementen had gekozen met een hogere spoelweerstand. Maar helaas waren de beste elementen juist die met een heel lage uitgangsspanning en een heel lage spoelweerstand. Overigens gebruik ik ook zo nu en dan een ander MC-element dan de (NOS) Ortofon MC200, te weten Empire MC 10P Super. Dat heeft een hogere spanningsafgifte (0,26 mV), maar ook een heel geringe spoelweerstand (3 Ω) en dus heel geringe bewegende massa. Ook dat element is gevoelig voor tè hoge afsluitweerstand en presteert optimaal met de step-up versterkertjes van Ortofon.

Joop den Uyl in een Herenakkoord?

In een ander topic werd de vraag gesteld of "vintage" versterkers over een MC ingang beschikten. Welnu, in het èchte "vintage" (buizen)tijdperk waren die ingangen er niet, en gebruikte men aanpassingstrafo's. Dan kon heel goed gaan. De eerste geïntegreerde (solide state) transistorversterker met ingebouwde MC versterkertrap die ik bezat, was de Teac BX-500 (1979). Een heel fijne versterker, met vermogensindicatie en met heel goede faciliteiten voor tapedecks. Het MC-ingangetje werd echter al gauw niet meer gebruikt, want er was altijd een licht reuteltje hoorbaar. Datzelfde euvel trad - in enige mate - ook op bij elke andere geïntegreerde versterker die ik daarna gebruikte. Bij echte voorversterkers met MC-ingang was de reutel vaak wel weg, maar klonk MC toch niet zo fris als MC klinken kàn. Dat lag ongetwijfeld aan de te hoge afsluitweerstand. Door alle jaren heen heb ik de beste resultaten bereikt door het MC signaal via een laagohmige pre-pre (step-up) versterker (Ortofon MCA-76 of MCA-10) te voeren naar de MD-ingang.

Die héét zelfs Herry...

Het hoog/midden is in veel betonnen "schoenendoos" kamers wèl een probleem (fluiter-echo's), maar dat probleem is betrekkelijk eenvoudig te verhelpen. Ik verwijs overigens naar de (volgens eigen zeggen: geslaagde... maar hij zegt telkens weer iets ànders!) pogingen van onze forummer Hans die om laagresonanties te bestrijden grote rollen steenwol (en een Perzisch tapijt) achter zijn luidsprekers positioneerde. Het sneren naar tube traps vind ik een lage streek. Gelukkig wordt die dan onmiddellijk gedempt.

Très imposante, monsieur Mordante!

Beste Groovy, Het drooggelopen motortje uit Schotland is teruggestuurd. Alle communicatie met de verkoper en met eBay zelf staat in de berichtenlijst van My eBay. Ook aan PayPal heb ik de problemen gemeld (de verkoper verdomde het zelfs een return label te sturen, zodat ik nog € 13,- moest dokken voor het verzenden van het vuilnis), maar no reply. Dus weinig hoop op rechtvaardigheid. Beste Terbak, Dank voor je tip, maar mijn eigen motortje is inmiddels naar Herr Kelch gestuurd ter renovatie. Hij zal er meteen een selbstgefertigtes aluminium rotor&pully op zetten. Ik ken de bezwaren die sommigen hebben tegen de TD 126 uitvoering met DC servo motor, maar ik vond hem altijd strak genoeg klinken.

Beste Thingman, Staande golven zijn, net als aardschokken ten gevolge van gaswinning, slechts een regionaal probleem. Wie een staande golf met bijvoorbeeld een Helmholz anti-resonator wil bestrijden, kan de piek ervan flink verminderen... op de plaats waar die piek het luisteren minder aangenaam maakte. Maar de betreffende frequentie wordt dan onhoorbaar in de rest van de ruimte, waar die frequentie helemaal geen probleem opleverde. Elk voordeel hep se nadeel, dusss... Maar verbaas jij je ook niet over de velen die enorme rollen steenwol e.d. neerzetten om lage frequenties te dempen?

Edit: if erres goto aristona. Ja, over Erres / Van der Heem zijn ook hele verhalen te vertellen. Toen ik in dienst was van de Vredesindustrie (Hollandse Signaalapparaten) werd er bij het voormalige Van der Heem (die Hagenezen noemden de zaak hardnekkig nog steeds zo!) met name sonar-apparatuur ontwikkeld en gebouwd. Voor het versterken van suprasonisch submarine gerommel gebruikten ze in de testopstellingen Bryston 3B versterkers, herinner ik me. "Goedkoper dan zelf maken!" zei men. Ook weet ik nog dat er toentertijd een revolutionaire schakelende voeding was ontwikkeld, met een hoog rendement, zonder brom, laag gewicht, goedkoper qua materiaal, en heel compact. Ik dacht toen dat alle audio-fabrikanten wel erg geïnteresseerd zouden zijn. Maar dat duurde nog heel wat jaren. En - o ja - men had er de DOR (Digital Optical Recorder) ontwikkeld: het opslagmedium van de toekomst! Die toekomst is inmiddels ook al lang weer voorbij.

"Èchte bas begint bij 30 cm," wordt wel beweerd... (Ach, er wordt zo véél beweerd!)

In een ander topic gaat / ging het om B&O. Wie "B&O" zegt, zegt eigenlijk ook "Acoustical Handelmaatschappij". Zegt ook: "Jobo, TrioTrack, All Balance, SRT, Jan van der Molen, Dolf Don"... Wie zo'n wrak spelertje van Philips of Erres had, keek met enige afgunst naar de TrioTracks van wat rijkere lieden... http://www.grammofoon.com/frameset.htm?http://www.grammofoon.com/Triotrack/index_triotrack.htm&ContentFrame Voorbeeld (uit vele, ja zeer vele modellen): TrioTrack 550 Stereo Club Hi-Fidette (1964). Platenspeler met ingebouwde versterker en twee luidsprekers. Met vier snelheden en... snaaraandrijving! Dus veel minder rumble dan die wrakke spelertjes allemaal. http://www.grammofoon.com/frameset.htm?&ContentFrame

Beste Seed7, Daar heb je gelijk in. Maar je kunt wel de levendigheid, frisheid en briljantie van de weergave in een luisterruimte flink bederven door teveel demping van de hoge frequenties. En dat gebeurt al gauw wanneer mensen proberen lage frequenties te dempen...

Beste Tubejack, Dat wordt vast een leuk avontuur! Denk je dat m'n ouwe Marantz CD80 voldoende is om de verbeteringen te laten horen? En zie je de sessie zich voltrekken in de grote ruimte, met de SoundStone 30 luidsprekers? Of in de veel kleinere ruimte, met de SoundStone 20 of 16.5 speakers? (Eerlijk gezegd heb ik de Stereo 70 nog nooit in de grote ruimte, met de SoundStone 30's, uitgeprobeerd. En de buizencombinatie Stereo 60 ook niet. Ik ben een beetje bang dat die mijn vreselijk zware Denon combinatie het nakijken zouden geven...)

Beste Tubejack, Ik heb nog wel een Shure V15 III met nieuwe "Supertrack Plus" naaldeenheid voor je. Probleem is echter dat het element is vastgelijmd in een (gemodificeerde: heel licht en luchtig gemaakte) Lenco L76 kop, en die past weer alléén in zo'n Lenco arm. Kortom: koop je het element, dan moet je de draaitafel erbij nemen! Nog steeds geïnteresseerd? De combinatie werkt overigens uitstekend. Kom maar luisteren... (Leak verkocht in UK audiosets met Goldring draaitafels, die eigenlijk Lenco's waren.

Beste Tubejack, Hoe het met de aandrijving van de Dual 1019 zit, zie je meteen wanneer je het draaiplateau er af tilt. Zou je toch niet overwegen om de Leak Stereo 30+ te vervangen door een Stereo 70? Past nog beter bij het design van de Stereofetic tuner ("nice set of teeth") en levert bovendien nog meer "sap". De set die je in gedachten hebt, zou ongetwijfeld best werken, maar is kwalitatief en qua originele prijs nogal onevenwichtig. De Leak apparatuur behoorde in zijn tijd (tweede helft jaren '60) tot het beste en duurste wat er te koop was. Ik herinner me dat ik een hele zomervakantie bierrijden bij Heineken nodig had om de Stereo 70 (ƒ 1060,-) te kunnen kopen. Op de Firato demonstreerde men deze Leak apparatuur met Thorens TD124 draaitafel en Ortofon SPU MC-element plus aanpassingstrafo's. De luidsprekers waren vanzelfsprekend Leak Sandwich speakers (destijds ƒ 570,- per stuk: nòg een vakantie bierrijden). De Dual 1019 kostte destijds, naar ik meen, ongeveer ƒ 550,- inclusief element. Het Ortofon F 15 S ("sferische" naald) kostte nog geen ƒ 100,- en was verre de mindere van de F 15 E ("elliptische" naald) van ca. ƒ 125,- Een draaitafelcombinatie en luidsprekers zoals die men op de Firato gebruikte, zou de Leak set kwalitatief veel beter tot zijn recht doen komen. Op onderstaande site vind je een aardige omschrijving van de Dual 1019, met suggesties op het gebied van geschikte elementen: http://best-turntables.com/dual-1019-turntable-review/

Beste KT88, TS sprak van PMA980, en niet van PMA980R. Het was niet mijn bedoeling jou te corrigeren. Maak je niet boos. Denk om je hart. Dat moet nog heel veel jaren mee, naar wij allen hopen.

Bij de Dual is, naar ik meen, het tussenwiel horizontaal gemonteerd en drijft het de verticale rand van het plateau aan. Klopt dat? Bij diverse andere Duals heb ik zulke aandrijving gezien. Ik vraag me wel eens af, of dat gunstig is voor de rumble-waarde. Bij Lenco, bijvoorbeeld, is het tussenwiel verticaal gemonteerd. Het stoot dus, in geval van oneffenheid, het draaiplateau naar boven aan. Zou dat een (deel van?) de verklaring voor de gunstiger rumble-waarde zijn?

Typefoutjes gecorrigeerd. Wanneer komt de edit functie terug?

Zwaardere versterkers zijn alleen maar een goede oplossing wanneer lichtere versterkers niet voldoende vermogen leveren. Heb je bij je Van der Veen de volumeknop helemaal open gezet? Kun je nu nog hóren dat het daardoor véél beter is geworden? (Overigens is Spido van mening dat er voor iedereen die Perfect Performer luidsprekers heeft en meent voor zijn huiskamer méér vermogen nodig te hebben dan wat geleverd wordt door bijvoorbeeld een Leak Stereo 70 versterker, geen oplossing mogelijk is.)

Ik heb zelf het idee dat CD altijd wint, wanneer het basismateriaal hetzelfde is en de remastering vakkundig werd uitgevoerd. Het beroemde Carnegie Hall Concert van Harry Belafonte (1959) is daar ook een voorbeeld van. Héél erg goed op (RCA Victor) LP, maar toch nog een haartje preciezer op CD. Maar ik heb ook bepaalde CD-transcripties, de kennelijk "genomen" zijn van inferieure kopieën of grammofoonplaten, en dus niet van de originele mastertapes. Die vallen vaak èrg tegen.

115 Volts??

Bij zulke versterkers zit er achter de ingangskeuzeschakelaar meestal een soort plastic transportbandje naar de achterzijde van het apparaat. Zou dat wellicht kapot/versleten/van zijn plaats geraakt kunnen zijn?

Na jaren van stilstand van dit topic heb ik het weer tot leven gewekt door mijn luisterervaring met de heruitgave op CD van een bepaalde uitvoering van het Weihnachtsorarorium van Bach en de directe vergelijking daarvan met de al jarenlang gekoesterde uitgave op LP's. Ik had gehoopt op jullie ervaringen met zulke heruitgaven. Van LP naar CD overgebracht, dus. Of eigenlijk: van mastertape eerst naar LP, en later ook naar CD. "Digitally remastered for optimum quality". Wat "mooier" is...? Wat "beter" is...? Wellicht houden LP-liefhebbers wel van wat (extra) kleuring? En vinden zij de absolute resolutie en maximale verstaanbaarheid van CD minder belangrijk?

Wilde jij beweren dat het omgekeerde het geval is? Alleen die boenkie-boenkie-pokke-pop-pestherrie"muziek" van tegenwoordig al...