WanFie

Dat heb ik nog niet eerder gehoord. Het lijkt me bijzonder om dat eens mee te maken.

Bij een plaatje van b.v. 2 mm dik (met een gat voor de kogel natuurlijk), kun je het doek er strak omheen vouwen en aan beide kanten lijmen. Dat lijkt mij mechanisch een betere oplossing dan alleen het lijmoppervlak vergroten. Wanneer je het doek in een ster knipt, kun je het ook zonder rimpels en vouwen lijmen. Met een vierkant plaatje dan hè.

Wanneer een gespannen draad 4 mm doorzakt, zijn de draden zelf veel minder langer geworden. Toch verdenk ik eerder de lijm. Door dat gespannen doek (door de kogel) is de afschuifkracht op de lijm groter. Hoe veel groter hangt van de ontbinding van de kracht af. Een verder doorhangend doek geeft minder afschuifkracht bij dezelfde belasting als een minder ver doorhangend doek. Het gaat natuurlijk om de draden waar de kogel op rust. Afhankelijk van de doorhang, zijn dat ook meer of minder draden. om een aluminium plaatje vouwen en aan twee kanten lijmen zal meer doen dan het doek verdubbelen. De draden worden dan toch uit de lijm getrokken. dat plaatje met doek dan weer tussen de houten schijven lijmen.

Eigenlijk hetzelfde, maar dan anders omschreven. Het is kennelijk not done om te proberen de sterke en zwakke punten in een set te beschrijven. Hier ervaar ik dezelfde ruimtebubbel en samenhang, alleen benoem ik dat anders. Wanneer het natuurgetrouw en realistisch klinkt voldoet het voor mij. Maar nou weet ik nog steeds niet, of dit ook zo is wanneer je NIET op je luisterplek zit. Dat is n.l. waar dit topic over gaat.

Misschien wél, al zal de akoestiek ook zeker zijn aandeel hebben.

Wanneer ik hier ga staan, dan is het in het midden nog redelijk goed. Loop ik naar links of rechts, dan stort het stereobeeld helemaal in en hoor ik alleen twee speakers die waar ik het dichtsbij sta het hardst. Maar luister ik op de bedoelde luisterhoogte, dan blijft het stereobeeld intact. Het verschuift alleen een stuk dichter naar de luidspreker waar ik het dichtst bij sta.

Beetje vaag. Bedoel je dit zoals Groovy dit bedoeld..? Overal in de ruimte luisteren en overal hetzelfde stereobeeld?

Wat gaat er dan verkeerd? Dit is een forum hé, waar mensen hun mening kunnen en mogen geven.

Ook wanneer je b.v. 2 m voor de linkerluidspreker zit (of nog verder naar links)?

Klopt. Het heeft alles met de opnametechniek te maken. Maar zoals Leobus zegt. Wanneer het in de opname zit, dient de set het ook weer te geven en er er geen grote wolken van te maken.

Dat zal ook zeker met het element van doen hebben. Dat XLM element was hyper gevoelig. Maar ook de opstelling. De draaitafel stond op een aan de muur geschroefde plank (18 mm gefineerd spaanplaat). En onder die plank de luidsprekers met 30 cm Isophon speakers er in. En dat in een kamertje van 3,8 x 2,7 m.

Dat zegt ik... En dat had alles met de ophanging te maken.

Ik heb dat bij geen enkele set ooit waargenomen. Ook niet bij Cock in de Speldenmakersstraat met de grote Sonore linearrays. Terwijl Cock me probeerde te overtuigen dat dit wél zo was. Wanneer ik naar links loop, gaat het geluid wat in het midden hoort te staan ook mee naar links. NIET vastplakkend aan de luidspreker, maar er ontstaat een smaller stereobeeld net naast de luidspreker. Het meest bijzondere wat ik ooit hoorde was bij de laatste IEar show in het Willem II stadion. Daar stond Marantz in een ruimte die direct van buiten toegankelijk was. Daar zat ik helemaal aan de linkerkant van de breed opgebouwde set. De luidprekers waren ver ingedraaid. De rechterluidspreker straalde tegen een wand die links van de linkerluidspreker stond. Op de plaats waar ik luisterde, had ik een prima stereobeeld(je) tussen de linkerluidspreker en die wand. Maar dan wél in spiegelbeeld. Mijn ervaring is wél, dat wanneer de pinpointing slechter is, het stereobeeld waziger is en vanuit meer plaatsen min of meer hetzelfde klinkt. Maar ik prefereer een haarscherpe pinpointing en een mooi breedte, hoogte en diepte plaatsing. Helaas werkt dat alleen wanneer je in het midden tussen de luidsprekers zit. Ik zie de zangers van het nummer The Peppery man van Natalie Merchant als het ware naast elkaar op een stoel tussen de luidsprekers zitten, terwijl Natalie daar in het midden voor staat te zingen.

Toch... mijn Thorens TD160 met daarop een ADC XLM kreeg ik met mijn B&W DM2a's aan het rondzingen. Dan moest ik de boel wel extreem had zetten. Ik schat de rondzingfrequentie op 100 Hz. Maar dit is wél bijna 50 jaar geleden. Dus ik kan er een paar Hz naast zitten. Een van de reden dat vroeger Lenco L75 draaitafels voor drive inn discotheken werden gebruikt, was de stijvere ophanging van de draaitafel. Een Thorens bleef zeker niet in de groef. En zeker niet met carnaval.

Wiebelende draaitafels. Dat lijkt mij ook niet best . Mijn Fat Bob stond met al zijn gewicht op twee granieten platen met een dikke rubber plaat er tussen. Dat hele spul stond op 3 stalen kogels in de eierdoppen. Bij elkaar ca. 60 kg. Dat wiebelde niet echt, maar het was wél ontkoppeld. Mijn luidsprekers staan overigens ook op 3 kogels in eierdoppen. Die wegen per stuk met het natuursteen er bij, ca. 80kg. Ik heb de resonantie eens gemeten. Ik meen 7 of 8 Hz. Het grote voordeel van al dat ontkoppelen is dat het stereobeeld er behoorlijk op vooruit gaat.

In 1968 al begonnen met kits in 1971 de eerste Hawk bouwpakketten. http://www.qualityhifi.nl/Producenten/Hawk_Audio_voor_de_audiofile_hobbyist.html Ik had een voorversterker in een zwarte Hawk kast. Voor de eindversterker (die ik nu weer terug kreeg) had ik zelf een kast gemaakt. De voorversterker die ik kreeg, was wél een Hawk, maar in een andere standaardkast. Ik ga binnenkort het spul eens testen of het nog werkt.

De Townsend seismic isolation platforms wél: Eigenlijk gewoon een veer waar een doekje omheen zit. Absorbeert niks, maar ontkoppelt wél.

Ik heb een USB kabel gemaakt van het vlechtwerk zoals ik dat ook voor interlinks gebruik. Mét een aparte voedingsaansluiting voor een lineaire voeding. Dat hielp echt wel. Maar de i2s kabel overtrof de USB situatie ruim. Vandaar ik daar niet mee door ben gegaan. Ik heb hier nog zo'n kabeltje liggen. Mijn kabel had/heeft helemaal geen afschermingen en werkte perfect. Dat betere laag herken ik. Typisch dat het juist in het laag zo veel brengt.

Ontkoppelen is volgens mij een prima idee, maar die luchtbanden? ik weet het niet. Door de onevenwichtige belasting staat een draaitafel volgens mij altijd scheef. Daar komt bij dat de bandjes poreus zijn en je dus regelmatig moet oppompen om de druk precies gelijk te houden. Met drie kleine bandjes zou het nog het best kunnen werken. Bandjes van een scootmobiel b.v.. Maar het blijft een wiebelboel, of je pompt ze zo hard op, dat ze niet meer werken. Ik heb hier nog een paar luchtbandjes liggen. Ooit als proef door iemand gekocht en ze met wat andere spullen aan mij gegeven. Kraus had vroeger volgens mij, ook luchtbandjes onder zijn Fat Bob. Wanneer je wilt ontkoppelen kan dat ook met het audiorek met staalkabels en veren aan het plafond hangen. Maar ook dan... het blijft een wiebelige boel. Op mijn eierdoppen ook. En die zijn dan nog maar alleen horizontaal ontkoppelt. En wiebelt de boel niet, dan is het niet ontkoppelt. Althans niet voor lagere frequenties. Rond 1980 werkte ik voor een fabriek voor korrelpersen, ook wel veevoederpersen genoemd. We hadden behalve de veevoederindustrie ook klanten als Icova en verschillende suikerfabrieken. Zo ook aan de suikerfabriek in Halfweg. Deze ligt aan het water, en aan de andere kant van het water is een woonwijk. Nog erger is, dat een suikerfabriek maar een paar maanden per jaar actief is en verder vrijwel stil. Zo niet dus in de bietencampagne. Wij hadden daar 3 korrelpersen van ieder 180 kW geleverd. Om de pulp tot mooie brokjes te persen. Maar wanneer er één materiaal is wat slecht te persen is, is dat bietenpulp. Veel zand er in en moeilijk persbaar. Daarbij stonden die persen op een staalconstructie aan de kant van het water. Wanneer die persen aangezet werden in september, kwam heel Halfweg in opstand. Daar moest dus iets aan gebeuren. De oplossing was, om de persen op een bredere voet te plaatsen en op trillingdempers te plaatsen. Maar ook de aan en afvoerkokers moesten worden ontkoppelt. Wanneer je tegen die tonnen zware machines duwde, stonden ze eigenlijk te wiebelen. En dat hielp. Het gebouw en de staalconstructie stonden stil. In die tijd heb ik de eerste versnellingsopnemers en spectrumanalysers gezien. De resonantie bleek ca. 10 Hz, en dat is voorwaar geen makkelijke frequentie voor dergelijke gewichten en amplitudes. Alle specialisten op dat gebied waren er mee betrokken. Ik ben en maanden mee in de weer gewest. Zoals gezegd zijn het industriële trillingdempers geworden. Dergelijke dingen: Waarom nu dit hele verhaal? Om aan te geven dat het oplossen van een trillings- of resonantieprobleem echt niet iets is om "even" op te lossen. Je moet een studie maken van de belastingen, massa's, het statische en het dynamische zwaartepunt. Dan weten welke frequenties het probleem zijn en weten welke amplitude er na demping over mag blijven. Voor audioapparatuur is dat natuurlijk minder spannend, maar of het er ook echt "beter" van wordt in plaatst van "anders"is pas na veel experimenteren vast te stellen. Ik heb me laten leiden door de ontkoppelaars van Aurios (Newport/Vistek). Ook uit de industrie en bedoeld om meettafels en andere gevoelige apparatuur op te plaatsen. http://www.vistekinc.com/passive-vibration/passive-vibration-isolation-overview. De kogels in de eierdoppen werken nagenoeg hetzelfde. Door de plaatstalen bodem zal er verticaal iets meer vering zijn, een nadeel lijkt me dat niet. Maar metingen heb ik er niet op uitgevoerd.

Ik heb hier nog een SL-J2 staan. Die lijkt er wel op. Onderschat is die zeker. Ik heb hem gered net voordat mijn zoon hem naar de milieustraat wou brengen.

Tja.. is naar de kroeg, meezingen en naar een bandje luisteren niet aantrekkelijker? Maar zonder gekheid. Live is natuurlijk het beste vergelijkingsmateriaal. Helaas zijn concertzalen gebouwd om de muziek voor hiereen hoorbaar te maken. Een soort van mechanische versterking dus. Er wordt al gauw op electronische versterking overgestapt. Zelfs bij een concert van Hans Theesink voor een heel kleine groep luisteraars in een klein zaaltje. Echte instrumenten die eerlijk klinken beluisteren, daar gaat het om. Maar dat is lastig te vinden.

Getande riempjes? Maakt dat geen geluid. De lucht die door de tanden axiaal weggedrukt wordt, zorgt voor drukverschillen. Door de vele tandjes creëer je dus een laagfrequente fluittoon. Door de vier motoren ontlast je inderdaad het lager, maar wordt het ook niet meer naar één kant gedrukt. Hierdoor kan de as gaan "zwabberen". Dat lijkt mij niet ideaal. Ik ben geen liefhebber van kunststof plateau's vaak klinkt dat in mijn oren erg saai. Nog een vraagje, hoe wordt het plateau axiaal ondersteund? Deze opmerkingen zijn niet negatief bedoeld, maar iets om nog eens over na te denken, veel succes met de ontwikkeling van de draaitafel.

+1

Eigenlijk meer de ontwikkelingen van Thorens. En wanneer ze terug zouden gaan naar de oude constructies zoals de TD 124 en de Prestige, denk ik dat er binnen die principes weinig te verbeteren valt. Maar wat dat nu zou gaan kosten?