tito

Dat is idd `n persing uit 1969. >> Klik << Maar waarom draai je die mono?

Waar was de vorige kabel dan van?

Jeetje.. Sterkte voor familie & vrienden.

>> Dick Raaijmakers <<

Heel aardig ja. `t Nummer de Supernatural is eigenlijk al `n voorloper van de latere Fleetwood Mac. Mayall gaf de jarige Peter Green wat studiotijd als kadootje. Ook mag wel ff vermeld worden dat John de hoes zelf geschilderd heeft. Heb alleen wat moeite met die Bigsby. Die is op de plaat niet te horen. De tremelo zat bij Green gewoon in z`n vingers. Wel `n mooie galm. Zou me niet verbazen als dat zo `n veer is.

Eigenlijk heel verrassend.. MIck sprong wat minder, maar `n rollator had tie nog niet nodig. Onderhoudend was tie ook en enige zelfrelativering is nooit weg. Keith was wat stijver en minder prominent, maar dat kwam z`n gitaarspel wel ten goede. `n Echte solist was `t toch al nooit. Mick Taylor (als extra gast) viel zwaar door de mand door te laten zien dat je gitaarspelen in de loop der jaren wel degelijk kunt verleren. Charlie had er duidelijk veel zin in. Z`n drumstijl was `n verademing ten opzichte van veel hedendaagse meppers die `n simpel liedje aan flarden slaan. Zelfs psychedelisch (2000 lightyears) kwam, zeker gezien `t feit dat de Stones eigenlijk nooit van die lsd-promotors waren, goed over. Ga beslist geen albums van die lui meer kopen, maar hun optreden op Glastonbury was prima. Ook opmerkelijk was de kritiek op `t optreden Nick Cave & Bad Seeds `t Leek alsof de Australische brulboei `t crooner-image van de laatste tijd wat van zich af wilde schudden en de aanwezige kinderen waren er bang van geworden..

>> Ronnie Splinter << Slechts 64...

>> Otto Ketting. << Ik heb een hekel aan stukken die niets vertellen dan noten.

Dat is jammer, want dan had je zelf die Ionisation van Edgar Varèse naar de bijeenkomst der Phonotappen kunnen meenemen. Je weet toch wel dat er nog `n heleboel muziek in de wereld is die nog steeds niet digitaal te verkrijgen is. Er zit heel wat tussen dat minstens zo leuk is dan de transienten en `t gebulder, tinkeltjes, tromgeroffel. Voor meer anders zeg maar..

Beste Spido, 1972 is lang geleden en dat uw geheugen bij `n dergelijke termijn wat in de war raakt lijkt me dan ook logisch. Maar meer dan 3 akkoorden werden reeds ingezet bij `t openingsnummer van hun debuutlangspeler Desolation. Dat zijn er namelijk 4 en ook niet in`t geijkte blues idioom, u weet wel: die 12 bars. Daarbij komt nog dat zelfs 1 akkoord `n prima stukje muziek kan opleveren, zoals `t canon in A bij `t nummer Invocation van Louis Thomas Hardin aantoont. Ben niet zo`n grote fan van Harry Muskee, maar dat ene nummertje met `n tijdsduur nog geen 2 minuten, ja dat heeft toch wel iets.

Aan alle jarigen van vandaag: Gefeliciteerd. Maar in `t bijzonder toch Spiekerboerin die inmiddels de respectabele leeftijd van 96 jaar heeft bereikt. Lijkt me fantastisch om op die leeftijd nog volop met audio bezig te kunnen zijn. Daarom Spiekerboerin: Van Harte.

Wil best aannemen dat Heere als provocerend grootmeester in literaire kringen bekend staat, maar `t begrip Audiofiel Luisterboek is nieuw voor me.

Die arm heeft `n gewichtrange van 6 tot 10 gram en de Mc`s Turbo van Ortofon wegen 4.1 gram. Dan zou je wat extra gewicht moeten toevoegen.. De M2 reeks wegen 7.2 gram. Kijk `ns uit naar `n Blue of Bronze.

Ortofon heeft de MC turbo reeks. Te beginnen met de MC-1 turbo en oplopend naar MX-5. Kunnen op `n gewone mm-ingang, Maar misschien is hun 2M serie te overwegen. Die begint met de Red en loopt tot de Black. `t zijn gewone mm-elementen. Wellicht handig als je ook ff vermeld welke draaitafel je gebruikt. `t Element moet idd wel `n beetje met de arm matchen.. En niet onbelangrijk, wat denk je ongeveer uit te willen geven?

.

Dan hebben de gebruikers zich toch heel behoorlijk aan de richtlijnen op de binnenhoes gehouden. Of... was tie niet erg populair.

Mooi aanslag ook. Alleen die fluitist in je eerste clipje bakt er niet veel van. Heeft (te) weinig affiniteit met swing.

Gibson es 355 (Cherry).

H

Klopt. Daarom is `t ook zo leuk om Les Paul `ns op `n SG te horen spelen. Ga maar `ns luisteren. De schijf is ook `n aanwinst voor je draaitafel, want hij bijzonder goed opgenomen en geperst. Maar dat is al gauw met die oude Phase 4 uitgaves.

H

Nick zou eigenlijk weer `ns `n mooi boek moeten gaan schrijven. Over the paunchy cowboy bv. Wellicht houdt `m er dat van om de Birthday Party all over the doen. En voor de Gun Club nieuwsgierigen lijkt me Death Party ook `n fijn instappertje. Ga ik ff verder met.. jawel. Aidan Walsh en z`n Masterplan. a Life Story Of My Life.

Z`n beste soloschijf. The Gun Club - Miami.

Gefeliciteerd met je verjaardag. Lekker soundje heb je opstaan.