Seed7

Als merk is het een middenklasser met hele gekke uitschieters, denk aan de rondstralende Magnasphere's (pyramides met de twee bolletjes) of dat reusachtige jubileums model Vintage 990. Ze hebben een hele reeks van dit soort 3-weg boksen gemaakt waarbij de Monitor D een uitschieter naar boven was binnen zijn prijsklasse. Vaak goedkope materialen, slechte rolranden, net te dunne kastwanden. Dan natuurlijk de wat frisse Duitse afstemming, maar gelukkig niet de echte "Taunus sound". Opknappen zou ik alleen uit nostalgie doen.

Ambiance is 80% van de beleving, is zo bij wijn, bier, wiskey etc. Voortaan een 'audioboudoir' in plaats van een luisterruimte,

Oh ja zeker, minder mis mee dan met andere oplossingen

Dat is zeker een interessante, dank Duck. Fostex heeft nog steeds de klassieker F200A. Interessant zijn b.v. de spullen van Enviee en de 'kleine' Seas FA22RCZ, Visaton B200, maar allemaal als breedbander en niet als middentoner gebouwd.

Ja die, mooi flinterdun plateau. Ook beluisterd?

Mogelijk was jij nog druk schrijvende toen ik het bericht boven dat van jou plaatste, maar dat is een van de vele redenen waarom ik den dat een installatie als totaal 'recht' moet zijn tussen de 10Hz en 40kHz, zonder daarbij roomser te zijn dan de Paus. Helemaal als je het over de twee uiteinden hebt element en speaker die een signaal van het enen domein naar het andere moeten omzetten groeven in de plaat naar elektrisch en elektrisch naar gewapper in de lucht. Op dat soort overgangen treed ellende op. Aan de opname zijde de microfoon. T.a.v. de tweeters an sich, ik snap die dingen niet, ik snap de hele filosofie achter de huidige luidsprekers niet, filteren om en nabij de 1800 Hz. Als je nu eens begint met een tweeter die van 6k to 40k loopt dan kun je heel anders bouwen en heb je de resonanties buiten het hoorbare gebied liggen en het fasegedoe als gevolg van het filteren buiten het meest kritische gebied. Breedbandige middentoner die bij ca. 6kHz eindigt, zonder whizzers en andere toeters en bellen wel eventueel phase plug of een waveguide. Het liefst doorlopend tot 60 Hz, filteren afhankelijk van de ruimte. Dan een sub. Rendement zo hoog mogelijk. (gitaristen speakers) Geen compromissen aan de bovenkant, aan de onderkant kom je er niet omheen door onze kleine ruimtes.

3.18µs

Voor maximaal frequentiebereik moet je naar de Q4 MM's kijken, weet het niet meer uit m'n hoofd maar voor vierkanaals vanaf plaat moet je tot 35 a 40kHz kunnen. Weer uit m'n hoofd, o.a. de Technics EPC205 gaat tot 100kHz en z'n kleinere zusjes to 60 kHz. Overigens wordt de DL-103R ook tot 45 kHz opgegeven. Het hoeven niet allemaal van die astronomische getallen te zijn, eigenlijk wil je dat alle componenten in je set in alle opzichten 'recht' zijn in het hoorbare gebied plus ca. 1 octaaf er onder en er boven.

http://www.tnt-audio.com/sorgenti/load_the_magnets_e.html

Edwin's nieuwe MF zei me niets, dus even zoeken, kom ik dit tegen op audiogon. Lees vooral de eerste alinea en wat voor element er in welke omgeving ingezet wordt

Wat doet het brein met een wel opgenomen, hoe zeg ik het, subharmonische IMD component zonder dat de grondfrequenties aanwezig zijn? Geen idee, misschien fantaseert het die er wel bij, of misschien klinkt het raar? Hoe komt het toch dat je bij een enkele bekken crash meteen hoort of het echt is of een opname? Zelfs al zit de drummer 3 straten verder op. De hoeveelheid hogere harmonischen (bij een bekken meen ik tot ca. 120kHz) die afgekapt worden, de onbenullige hoeveelheid energie die een stuk metaal kan voortbrengen, het impulsgedrag? Geen idee, maar instinctief, we gooien te veel weg en een deel daarvan zit buiten het hoorbare bereik. M.i. fantaseren heel veel MC's er wat bij om dat te compenseren wat weg is, bultje in het hoog, BBC dipje daar iets onder. Bij versterkers het zelfde, het is voornamelijk 'sounding' wat daar gebeurt, harmonischen op de 'juiste' plaats. Als je daar te ver mee gaat dan sterft het in schoonheid, wat ik bij veel high end het geval vind, zoetmakers. Los daar van 50 of 100kHz zijn ook niet bepalend, je opname wordt er niet beter van als je niet fatsoenlijk opneemt. Daar begint het mee en daarom ook is het formaat niet van doorslaggevend belang. We moeten gewoon terug naar de basis, dat goed doen. Pjotr, je zei ergens dat er in de jaren 50 geen audiofielen waren, helaas, of eigenlijk gelukkig, ze waren er wel en ze werkten bij de BBC of bij Big Bands. Doorzoek Youtube maar eens op het werk van Enoch Light en zijn opnamen voor zijn eigen audiofiele platenlabel Command. Daar, bij dat soort figuren ligt de basis m.i.

Precies Hans, er wordt te veel achter "betere" drivers aan gerend in plaats van achter goede ontwerpen, ceramischbananenberilliumblad en zo. Niet helemaal waar natuurlijk want met name in de hoek van highend cinema, studiomonitoren en waveguides wordt bijvoorbeeld bijzonder veel aandacht aan afstraalgedrag besteed. Klipsch met z'n Mumps, JBL met de M2 reference monitor met prachtige waveguide Maar een fatsoenlijke unit die ingebouwd 60 Hz t/m 6 kHz doet met een hoog rendement heb ik nog niet gevonden. De breedbandjongens willen allemaal in een keer naar de 20 kHz, de rest wil echte middentonertjes maken.

De Sony is links/rechts niet symmetrisch, het plateau zit daar uit het midden, voor/achter kan ik niet zien maar verwacht dat die daar wel symmetrisch is. Ik zou bij zo'n plinth het draaipunt verder naar voren leggen zodat het uit de symmetrieassen blijft. De Thorens lijkt en fantasie ding, allemaal driehoeken. Driehoeken zijn altijd ondingen, ze hebben een hoornachtige werking en ze focusseren op de as van het plateau, zou ik nooit doen. De Creek de houders waar de poten in zitten zijn grotendeels rond. Het brandpunt van een cirkel licht in het centrum dus daar wordt de energie naar toe gebracht. De vraag is of de poten dat afvoeren. Het centrale deel is rond met uitsteeksels, energie wordt dus deels op de as geprojecteerd. Nu wil ik hiermee helemaal geen uitspraak doe over de kwaliteit van de draaitafels, maar een heleboel dingen beginnen gewoon in de basis. Als je daar de mist in gaat moet je verderop compenseren, maar beter wordt het daar niet van. Bij ontwerpen en processen heb ik gemerkt dat je moet proberen helemaal vanuit het eindpunt te vertrekken en dan de reis terug maken. Waaraan wil ik op dit punt voldoen, wat heb ik daarvoor hier nodig. Wat heb ik in de vorige stap nodig om daaraan te kunnen voldoen. Het verschil tussen sturen en regelen, ik stuur liever bij en bocht, anders heb ik achteraf veel te regelen. Kijk naar de arm op de Creek. Je wilt dat een arm in alle opzichten stabiel is, als er al iets trilt of wiebelt wil je er snel vanaf, lage Q. Kijk naar het contragewicht van de arm, waarom hangt dat zo laag? Dat wordt een pendulum, de ophanging ligt boven het zwaartepunt van de arm. Een pendulum is nooit stabiel, hoge Q. Ik zag laatst dat er gemodificeerde contragewichten volgens dit principe voor Hadcock armen beschikbaar zijn, voor mij onbegrijpelijk dat je een arm die in dit opzicht zo dicht bij het optimum zit daarmee wilt verzieken. In jou buizenvakgebied, voorkomen van oscillaties is beter dan ze dempen. Van die drie draaierts, geef mij de Sony maar

Je zou eens kunnen kijken of zo'n 555 stylus in je 322 past en of het wat oplevert. Het leuke van prutsen aan MM's is dat je de naald er uit kunt halen voor je per ongeluk alles sloopt. Met een MC ga ik niet prutsen.

Dat artikel had ik bewaard om zijn opmerking over rechthoekige microfoons. Toen dacht ik he, nog iemand die het snapt. M.i. moet je hoorns dus ook niet rond maken maar rechthoekig. Of de basis van een draaitafel, rechthoekig en de draaipunten asymmetrisch plaatsen, buiten de hoofdassen. Geen ronde basis, geen afgeronde hoeken die energie focusseren als een bolle lens, uithollingen daarentegen kunnen wel met mate, als een holle lens die energie divergeert. 'T is net als akoestiek.

met 'understatement' noemen we dat Carl

Stel je nu eens een MM voor waar net zo veel aandacht aan besteed is als aan de Lyra Massief aluminium huisje, boron cantilever etc. Die Nagaoka is een "run of the mill" element waar er miljoenen van gemaakt zijn, stampwerk met rammelende plastic onderdelen en een 'kraftwerkje' dat ook in alle andere Nagaoka's zat. Voor een habbekrats stempelden ze er je eigen logo op. Het potentieel van die dingen en vele andere MM is best groot. Als je het leuk vind dan koop je eerst een goedkope en sloopt al het kunststof er af en knutselt er een fatsoenlijk dempend huisje omheen zoals velen met de DL-103 doen. Als dat werkt en verbetering oplevert dan kun je er gewoon andere vervangingsnaalden in schuiven. Jico maakt nog steeds van alles en je kunt het zo gek maken als je wilt, safier cantilever met exotisch geslepen diamant? Ook geen gedoe met retippen meer. Het zijn al in de fabriek gewoon bouwpakketjes die je naar smaak (of inhoud van de knip) kunt samenstellen. (Een geheel willekeurig voorbeeld)

T.a.v. tapemachines, Tim De Paravincini verdient er tegenwoordig zijn boterham en beleg mee, het modificeren van oude studiomachines zodat het frequentiebereik vergroot word en ze gewoon technisch beter zijn. Artikel

Ach, al die formaten, ja ik denk net als Pjotr dat er voor een groot deel commerciële druk achter zit, de driehondertweeendertigste heruitgave van de Beatles brengt nog steeds meer op dan het zoveelste kapotte hedendaagse liedje, zelfs al is dat liedje beter dan alles wat die Beatles ooit hebben gedaan. Je moet nooit vergeten dat we de muziekindustrie niet voor niets industrie noemen. Muziekindustrie gaat niet over muziek, maar over distributie en dat is een van de dingen die de oude platenmaatschappijen verloren zijn, ze hebben een steeds kleiner deel van de distributie in handen. Het maken is niet interessant, de opnames enzo 'kosten' alleen maar geld het is het noodzakelijk kwaad zo dat de distributie geld in het laatje brengt. In dit opzicht zijn klassieke orkesten ook niets anders dan distributeurs. De traditionele muziekindustrie is log, denkt in oude concepten en is maar zeer matig in staat om zich aan te passen. Naar mijn mening, gelukkig maar, geeft vers bloed de kans. Een van de eerste echte schokken voor de industrie is Bruce Springsteens Nebraska. Groot artiest die een heel album thuis met een cassetterecordertje opneemt en uitgeeft vrijwel zonder verdere mastering en gepruts. Nu kan iedereen dat met zeer simpele middelen, voor heel weinig geld iets goeds opnemen en uitgeven. De hele platenmaatschappij is eigenlijk niet meer nodig. De LP is, ook al is het analoog, gewoon een technisch moeizaam medium, er zit gewoon de nodige-electromechanische vervorming in het fabricage proces. Het gekke is dat ondanks dat een kwaliteitsopname overeind blijft. Dat doet een kwaliteitsopname ook op MP3 of een gammel cassettebandje. Het formaat is helemaal niet zo belangrijk maar helaas wel het houvast voor de traditionele industrie om nog iets van grip te behouden. Wat je met al die formaten ziet is feitelijk niets anders dan alle audifiele herpersingen, van voor tot achter geremasterd. oooh wat mooi wordt er dan geroepen terwijl het uiteindelijk om zwaar gemanipuleer met de opname gaat, in het bijzonder MFSL. Wat die laatsten doe vergelijk ik altijd met het donkere kamer truukje uit de fotografie, 'overstraald zwart'. Want wat hoor je nu eigenlijk, het nieuwe formaat, de hoge resolutie of de zoveelste laag mastering. Dat ten aanzien van kwaliteit, dat je het mooi vind is natuurlijk een heel ander verhaal.

Ja, als je per haartje bekijkt dan werkt het of niet, maar je hebt er duuzenden en die gaan gelukkig niet allemaal tegelijk stuk.

Na wat zoeken naar de artikelen kwam ik op het Duitse AAA en artikel tegen dat aan een aantal van die papers refereert. http://www.aaanalog.de/media/Artikel/Hypersonic%20effect_2015_DE.pdf @Carl, er is een duidelijk verschil tussen horen en waarnemen. 50KHz kun je waarnemen, niet horen, niemand bij mijn weten. Verder is het zo dat het gehoor niet ineens bij 12kHz ophoud, bij oude mannen. Het wordt gewoon langzaam steeds minder en als je het spul maar hard genoeg zet hoor je het weer wel.

NA Hyperspace eerste versie zonder grafietmat met de oude alu space arm en een Grado master statement. Een Technics SL1100A met standaard arm en een extra armboard met een Hadcock en Goldring 1042 of Empire EDR.9 Een Toshiba/Aurexx SR-370 met originele arm en een DL103R Een Technics SL1500MKII in doos, moet een nieuw onderdeel voor de armlift laten printen. Een Telefunken S500 in onderdelen, helaas zonder de arm.

Ja en mensen kunnen tot ca 120kHz waarnemen, maar alleen als je een transducer rechtstreeks op de juiste botjes aansluit. Waarnemen tot zo'n 50kHz lukt sommigen bewust. Dat is in de jaren '80 uitgebreid door een aantal Japanners uitgezocht. Ook dat, ik weet niet meer precies de juiste naam, subharmische frequenties tussen twee tonen boven de 20 kHz belangrijk aan het geluidsbeeld bijdragen. Zal de papers morgen eens opzoeken, of in ieder geval de titels want bij AES krijg je nog steeds niets als je geen lid bent en dat ben ik al lang niet meer. Verder inderdaad niet druk om maken en gewoon MM's geschikt voor quadraphonie blijven gebruiken, sommigen zijn vrijwel recht tot 100kHz bij gewoon een paar mV uitgangsspanning in plaats van al dat low output gedoe waarbij je vervolgens een hoop weer om zeep moet helpen met actieve elektronica. Gewoon het rechte pad, de rechte draad, blijven bewandelen, geen fratsen. Als je al complexiteit wilt dan in de periferie, niet in de signaalweg. Cheers!

gevisualidingest: http://audiokarma.org/forums/index.php?threads/thorens-tp16-tonearm-tp60-headshell-mod-to-accomodate-various-cart-mounts.482956/ Plan voor draaitafel No.5 is klaar en getekend. Een draaitafel volledig uit ZAMAK (Zink Aluminium Magnesium Koper), Geinspireerd door het Telefunken plateau en lager dat ik nog heb liggen. Gewoon een blok van 300x200x80 mm gieten (~30 kg). De bovenkant de gietstructuur laten behouden en daar dan met de frees twee vlakke plekken en gaten in maken voor de montage van het lager en een SME sleuf. Als arm denk ik de Hadcock. Voor de motor een klein blokje gieten. Gaat meer om het concept dan geluidskwaliteit maar ben wel benieuwd hoe 'slecht' het geheel ongedempt klinkt.

Mooi Jack. Nu moet ik toch ook echt weer eens wat in elkaar gaan prutsen, kijken of dat lukt met bibberhandjes en een vergrootglas Ik heb nog een te bouwen PhonoMopped liggen en een buizen lijn/hoofdtelefoonversterker, beiden ontworpen door, Reinhard Hoffmann