Ove Rickland

Maar ik hoef niet elke keer twee trappen op naar de zolder (schrale troost).

Heel simpel eigenlijk. De basis is in mijn geval een plaat 18 mm mdf van ca. 40x30 cm die tegen de plint wordt gelegd. Bij elke plaat horen twee 18 mm mdf strips van 4 cm breed (een set korte en een set lange). Wanneer de ingedraaide speakers goed staan, worden de strips op de plaat gelegd, tegen de achterkant van de speaker geschoven en daarna vastgeschroefd. Op de plint zijn twee markeringen aangebracht om de positie van de plaat te markeren. Voila, dan ligt de speakerpositie vast. Dezelfde handeling herhalen wanneer de speakers wat verder naar voren moeten komen: dan gebruik je de lange strips. Standaard staan m'n speaker dus dicht bij de muur. Wanneer ik serieus wil luisteren: speakers naar voren schuiven, de (lange) mal tegen de plint tussen de markeringen leggen en daarna de speaker iets terugschuiven totdat de achterkant tegen tegen de twee uitstekende strips aankomt. Bij het terugzetten: de lange mal vervangen door de korte mal en de speaker terugschuiven totdat de achterkant weer tegen de twee uitstekende strips komt.

Afgelopen weekend een audiofiele (reis)dag gehad, samen met Cock. In de ochtend eerst vanuit het westen naar het oosten, naar Leobus, om een bestelling 'verwonderringen' op te halen. Cock had deze voeten (bestaande uit twee houten ringen met daartussen gelijmd een matje twaron en daarop een stalen kogel) onlangs bij hem thuis gehoord en was direct verkocht. Nou, dat gebeurt niet zo heel vaak, dus werd er direct een partijtje besteld voor vrienden en kennissen. En omdat ik daar één van was, mocht ik rijden. De ringen zelf hebben we bij Leobus niet getest, maar wél geluisterd naar zijn set. Hij had namelijk het gevoel dat er iets niet klopte (een bepaalde scherpte in het hoog), maar kon zelf niet direct de oorzaak duiden. Daar hoefde hij gelukkig niet lang op te wachten, want na enkele minuten luisteren wist Cock het al: "Heb je een wc-papiertje voor me?" Daar was wel aan te komen en al snel hing er voor elke tweeter een doormidden gescheurd stukje papier. En verdomd: weg scherp randje. Na nog wat verder experimenteren met verschillende weefsels (met andere maaswijdten) werd duidelijk in welke richting Leobus aan de slag kon gaan. Het mooie van Cock vind ik dat hij niet alleen direct hoort wat er mis is, maar dat hij ook direct weet in welke richting de oplossing kan (maar meestal: moet) worden gezocht. Enfin, na nog een broodje te hebben gegeten, werden negen sets 'verwonderringen' ingepakt en ging de reis richting westen: nu naar mijn huis, want na een verandering van de set en een andere opstelling in de woonkamer (van spelen in de dwarsrichting naar spelen in de lengterichting) moesten de speakers door Cock op hun definitieve plek worden gezet. Gehoormatig en met roze ruis natuurlijk. Er zijn twee posities bepaald: eentje dicht bij de achterwand en eentje wat verder naar voren. De eerste positie vindt mijn vrouw heel prettig, want hoe dichter bij de wand, hoe minder ze opvallen. Dat klopt, maar het laag bijvoorbeeld wordt toch wat rommeliger, wat minder strak. Vandaar dat er (voor mij) ook nog een ideale positie wordt bepaald, met de speakers zo'n 40 cm verder de kamer in: dat klinkt toch een stuk beter en ruimtelijker ook. Omdat de speaker iets worden ingedraaid heb ik twee houten malletjes (afstandhouders) gemaakt, waarmee ik de speakers in beide posities snel en gemakkelijk goed kan positioneren: even naar voren trekken, malletje erachter en de speaker er tegenaan schuiven. En terug idem dito, maar dan met een kleinere mal. Natuurlijk ook de 'verwonderringen' snel nog uitgeprobeerd onder de cd-speler. En ja hoor: bingo! Een beter (lees: strakker) laag. De stalen kogels zorgen voor de koppeling en het twaron-matje dempt perfect. Was een lange, maar zeer leerzame dag.

Ben je mooi klaar mee.

Wat hebben ze in Verruimtestan in godsnaam aan een LP zonder platenspeler (en bijbehorende audioset)?

Heb je er aan twee dan wel voldoende?

Je zou ook hier eens kunnen kijken: https://web.archive.org/web/20051223141149/http://www.hear.nl/2003/forum/index.htm

Nog testers gezocht?

Hoe goed die combinatie ook is, inmiddels is Cock al weer een stap verder heb ik begrepen. Een nog mooiere SUT (maakt hij ook zelf) en zijn Ikeda-element heeft 'ie ook opnieuw gewikkeld en voorzien van een ander kernmateriaal. Tsja: kon ik dat maar.

Lijkt mij flauwekul en kan me niet voorstellen dat Cock dat ooit heeft gezegd. Wanneer je speelt met een MC-element en een MM-phono kan elke SUT ertussen, mits deze aan beide kanten (in en uit) correct worden afgesloten. Dat niet elke SUT door de gebruiker op deze wijze kan worden aangepast, is wat anders.

Waarom niet?

Boeiend: kan mij wat schelen wat de werkelijkheid is. Als ik maar van de muziek kan genieten.

Ik beweer ook nergens dat jij dat hebt gezegd. Ik zeg alleen: het lijkt net ...

Lijkt net of serieus luisteren geen optie is.

Dat is de manier hoe Cock het altijd doet, namelijk luisteren met roze ruis. Maar ja, hij heeft dan ook superoren (figuurlijk dan). Het gebruik van een heel grote trafo – ook bij deze kleine spanningen – zorgt in elk geval gehoormatig voor de eerder genoemde bijzondere eigenschappen (ruimtelijkheid, geen scherpte meer, volle klank en zo). Een kenmerk van Sonore is altijd geweest (en nog steeds): het 'buiten de doos' denken en platgetreden paden mijden. Dan blijkt dat er in de praktijk meer mogelijk is dan volgens de theorie in de boekjes. Het fijne weet ik er ook niet van: anders even contact opnemen met Cock.

Over body gesproken. Gisteravond weer eens bij Cock langs geweest om te kijken (luisteren eigenlijk) wat de laatste verbeteringen in zijn set zijn. Dat is weer niet gering, want hij is bezig geweest met zijn mc-element (spoeltjes opnieuw gewikkeld en tevens het kernmateriaal vervangen) én een nieuwe stepup (een loodzware, dus met een joekel van een trafo) uit te proberen, waarvan de weerstanden aan de in- en aan de uitgangen eenvoudig zijn aan te passen. Eenvoudig in de zin van dat je een RCA-plug met een weerstand in kunt prikken. Dat gebeurt volledig op het gehoor, uiteraard met roze ruis. Meten (en/of berekenen) heeft volgens Cock weinig zin, omdat je dan ook de invloed van het meetapparaat zelf en van de bekabeling meeneemt. Veel luisteren dus, waarbij telkens andere weerstanden worden geplaatst . Zo zijn de ideale waarden gevonden die passen bij het element en de phonotrap. Het resultaat is er weer naar: nog meer ruimtelijkheid, absoluut geen scherpte meer (en het was al zo goed), alle tonen in het volledige frequentiegebied vol van klank (daar is de body dus) en vooral rust, rust, rust. Voorheen was het al genieten en elke keer denk je – nu is er toch niets meer te verbeteren – maar niets is minder waar.

Vond op zijn site een – voor mij leerzame – beschrijving: https://www.mennovanderveen.nl/cms/images/producten/MC10/2018-10-29_MC10-nl.pdf

Klopt: van hem heb ik het afgekeken. Maar zjn er nog anderen?

Ben eigenlijk wel nieuwsgierig wie er – net zoals ik – speelt met een mc-element in combinatie met een SUT (step up trafo) en een MM-phonotrap.

'Alles wat u wilt weten over highfi, maar nooit durfde te vragen' door Z. Prlwytzkofsky.

Hoe hoger het rendement, des te hoger de (te behalen) dynamiek.

Ik neem aan dat je bedoelt: "leraar Engels"?

Dan heb je een goede!

Met gestanste gaten in de voorkant van de hoes?

Wat ik er van weet is het niet zozeer de laser zelf die verouderd is, maar de elektronica er om heen die uit de specificaties gaat lopen en daardoor de laser niet meer nauwkeurig kan positioneren (en waardoor afleesfouten ontstaan).