René N.

Voor mij onlosmakelijk (wel goed lezen ) verbonden met een bezoek aan Cock

Jaaaaaa, dat zijn ze

Tja, dat weet ik eigenlijk niet. Echoputjes, vanwege de Echoput die in Apeldoorn aan de Amersfoortseweg staat, Uddelemeertjes vanwege dat meer bij Uddel. En dat is weer wat verder weg.... Dus, zeg het maar

Neem je wel Echoputjes mee dan?

De volgende stap wordt er inderdaad eentje voor de CD-speler. Hoewel ik ook heel veel kan genieten van Radio Paradise, dus als ik nog wat spullen kan verkopen ga ik dat daar van doen. Het audiobudget is nu namelijk een beetje nul.... Nee, ik ga niet wisselen, dat is teveel gedoe, steeds die connectie belasten.....

Hij blijft gewoon mooi. En het grappige was, dat in een buitenlandse (....!) filmhuisfilm de tekst van dat stukje over die vlieg door iemand al lopend over een vlakte werd uitgesproken. Wat ik natuurlijk meteen herkende. Maar heerlijk swingend vaak, en met dat lekkere achtergrondkoortje erbij.....

Je bedoeld of ik weet hoe de blauwe maar ook de Nanotube zich tot de Tourmalijn verhouden? Dat weet ik eigenlijk niet. Met de blauwe natuurlijk wel, die toch ook al heel erg goed zijn, is er dit verschil. En juist de afwezigheid van metaal zorgt voor deze bijzondere betrokkenheid en natuurlijkheid.....

Het volledige verslag is te lezen op: http://home.kpn.nl/r.nieuwenhuis/index.htm onder "Op bezoek bij..." en "Cock in Rotterdam: 25 maart 2021" De reden van dit bezoek was dat ik een Nanotube kabel kon ophalen. Maar ik kom daar natuurlijk niet weg zónder naar muziek geluisterd te hebben…. Niet erg want dat is altijd een feestje natuurlijk. Toen we nog stonden te praten heeft Cock het verschil laten zien tussen een rubberen snaar en een tapesnaar. Dat deed hij door bij elke snaar met een borstel op de draaitafel te drukken en ik zag de resultaten direct op stroboscoopschijf die op de draaitafel lag. Omdat die zo nauwkeurig is kan je heel kleine verschillen duidelijk zien. Bij de rubberen snaar zag je nadat de borstel van de plaat af werd gehaald deze een beetje pendelen en werd die na een seconde of twee of zo stil, bij de tapesnaar was dat met 0,1 of 0,2 seconden het geval. En ja, dát wil je eigenlijk ook, dat bij verschil in groefmodulaties er direct gecorrigeerd wordt en het plateau niet blijft pendelen of een na-ijleffect optreedt bij zwaardere plateaus. Ook de sterke motor speelt daarin natuurlijk een belangrijke rol, welke een snelle runup time heeft en ook volledig tegenkoppelingsvrij is. Daarnaast wordt er geen gebruik gemaakt van een encoder, waardoor er geen overshoot ontstaat. En dan dit…. Cock sloeg op een moment met zijn (nog nieuwe) sneakers tegen de bovenkant van zijn audiorack aan. Eerst tegen de voorkant, daarna ook nog tegen de zijkanten. Niet voorzichtig of zo, nee, gewoon hárd. Jawel, terwijl de platenspeler draaide en een plaat afspeelde. Geen krimp hé? Maar hoe kan dat nou dan? Cock heeft de Minus K zodanig aangepast dat de horizontale resonantiefrequentie van 1,5 Hz teruggebracht werd naar 0,4 Hz., de verticale is met 0,5 Hz gelijk gebleven. Het kan dus blijkbaar áltijd weer beter…. De Nanotube dus. Toen ik weer thuis was heb ik hem eerst tussen de phono pre en de passieve voorversterker aangesloten, want dat is uiteindelijk mijn primaire bron. Maar ik was óók benieuwd naar de cd-speler en daar heb ik hem ook even tussen gehad. En, zoals ik al eerder had gehoord met een Nanotube die ik hier ook al eerder mocht proberen, leek deze stap nóg groter dan die aan de analoge kant. En dat klopt ook wel, maar ik ben op een moment toch weer teruggegaan naar de analoge kant en heb rustig wat platen gedraaid…. Links de Nanotube in de passieve voorversterker..... De bevindingen dan. Natuurlijk aan de hand van het benoemen van wat ik bij bepaalde platen hoor. Eerst “Aquaplano” van Paolo Conte, nóg langer doorklinkende pianoaanslagen, een “levensechte” aanslag van de bassnaar die ook niet meer dichtloopt, meer onderscheid tussen instrumenten en stemmen, hoorbare lucht bij de klarinet en ook rond de stem bij het uitspreken van “Non me la….” en het mompelend uitspreken of half zingen van diverse teksten is bizar natuurgetrouw. Zijdezacht, toegenomen natuurlijkheid en een enorme betrokkenheid. Paolo Conte met Aguaplano..... Daarna Jan Akkerman & Kaz Lux met “Eli”. Niet echt audiofiel of zo maar ik vind het een geweldig album. En ik ken hem door en door, wat ook meehelpt. Ook hier zijn basloopjes te horen die niet dichtlopen of verzanden in een brei van laag. Piano aanslagen in de allerhoogste regionen die nu echt klinken als een aangeslagen pianosnaar, en ook ruimtelijkheid die nu duidelijker is. In het nummer “Naked Actress” spreekt Kaz Lux ook teksten uit. Het gaat over een vlieg die gedoemd is dood te gaan, maar dat gesproken stuk rond “Fly die” is wel zó natuurlijk dat ik het hem gewoon hoor voordragen….. En dan uiteindelijk de vraag: wat vínd ik er nu van? Nou, het is niet te vergelijken met elke andere stap die ik hiervoor heb gezet. En ik zeg er dan maar meteen bij dat het nu een optelsom is van alle verbeteringen die ik in de loop der tijd aan de set heb gedaan en dan is dit qua natuurlijkheid de final step zeg maar. Er daalt een soort van natuurlijkheid over de muziek heen die ik bij míj nog nooit als zodanig heb ervaren. “Ja, hallo, dat heb je al zo váák gezegd” hoor ik nu iedereen mompelen. Maar het klopte wel, iedere keer was er weer een verbetering, ook op dát vlak. Maar dit is écht van een heel andere orde. Hoewel ik eerst dacht dat er eigenlijk niet zoveel verschil leek te zijn, kom ik nu gewoon woorden tekort om die natuurlijkheid te duiden. Jan Akkerman & Kaz Lux met Eli, staat bij mij nog steeds in de All-time favourites top 10...

Jazéker Carl:

Vanavond dus twee opnieuw gewassen platen gedraaid. En, hoe zeggen de Engelsen het zo mooi: flawless

Vanmiddag een aantal platen opnieuw gewassen, morgen maar even checken of ik nog steeds tikken hoor.....

Hans, ook jij was erbij .... Gek, dat juist míjn posting (als topicstarter) is verdwenen in de latere conversie naar het High End forum...

Ik las dat gisteren nog weer eens. Ik ben toen één keer bij hem geweest, met een aantal mensen van het forum, met o.a. Hans van Liempd dacht ik... Is ook al weer een hele tijd geleden.

Net als speakerbouwer Klaas Feenstra dus....

Tja, een hele goede vraag: waarom zou je op zo'n forum (blijven) rondhangen? Ik post niet zoveel, maar vind het altijd wél leuk alles te lezen. Meestal ook op momenten tussendoor, maar wát als ik dat niet zou doen? Ik kijk al niet meer op LinkedIn en voor Facebook ben ik mezelf ook al aan het bedenken wat ik daar zoek of vind....... Maar, zoals gezegd, HEAR is het altijd nog wel leuk. Sorry, geheel off-topic dit alles.....

Ook dat soort dingen blijven je bij. Een keertje bij Steve Winwood in de Vereeniging in Nijmegen geweest, waar er op een moment een soort van kortsluiting leek te zijn, ik kreeg er ook echt zo'n smaak van in de mond . Maar dat bleef het hele concert verder in mijn hoofd zitten.....

O ja, Miracle.... Hoeveel leden zien we hier al niet meer....

Nee..... Ik heb al wat platen klaar staan om naar iemand mee te nemen die zo'n ding heeft . Maar misschien moet ik er zelf ook maar eentje kopen, maar ik verwacht dat ze niet goed zijn....

Zou kunnen, we gaan het zien als ik ze nogmaals gewassen heb . Of het zit op dezelfde plek en het tikt nog (er zit nog stééds iets hards in de groef óf hij is beschadigd ) óf het is weg. Ik hoop het laatste natuurlijk.... Binnenkort ga ik een nieuwe wasronde doen en zal het hier natuurlijk laten weten. En misschien heeft Carl al eerder een conclusie.

Nou, ik heb ze allemáál ultrasoon gewassen en er zijn er maar een paar met van die tikjes. Dat móet dan aan die platen liggen, dat er (denk ik) toch iets heel hards in die groef is blijven zitten. Binnenkort ga ik die paar opnieuw wassen, maar ik vind dat álle platen er beter/schoner/"zwarter" door klinken....

Ik hoor wel eens wat tikjes of zo, maar volgens mij zijn dat dan vuilresten die er nog in zijn blijven zitten. Ik ga binnenkort een paar platen een extra schoonmaakbeurt geven, kijken of het er nóg in zit. Dat spul van Amaloco zal daarvan níet de oorzaak zijn. Neem ik aan....

Ik heb net als George al zegt altijd wél dat spul er in wat de oppervlaktespanning verlaagd. Dat is van die vloeistof die ik ook voor films (fotografie) gebruikte. Amaloco H10 is dat geloof ik, een wetting agent. Daarnaast werd door de man die mijn Ultrasone reiniger er ook wat alcohol ketonaat 96% meegeleverd, maar dat heb ik er op een moment uit gelaten. Een vriend deed dat toen ook en leek het daar mis te gaan, maar ik weet niet of dat door het gemis aan die alcohol lag..... Ik weet trouwens niet waarom die alcohol erin zou moeten, weet iemand dat?

De minder vervuilde ook....

Wel een mooi apparaat dit, maar het móóiste vind ik toch het lettertype van de naam, en dan zwart op wit (ik neem aan een beetje crèmekleurig...)

Het zal toch wel een paar dagen duren voordat de naald door de plaat heen is lijkt me. Toch?