Een heel voor de hand liggende vraag, Wijx. Kom ik dadelijk op terug.
De reden dat ik m'n hele set stukje bij beetje heb verkocht is, omdat het aantal tips en suggesties die deze mr. Green mij gegeven had in mijn vorige set-up ZO ontzettend goed hoorbaar waren. Iedere tip die hij me liet uitproberen pakte net zo uit, als dat hij verwachtte. Dit, in tegenstelling tot mijn eigen verwachtingspatroon. Dat schept vertrouwen . Blijkbaar wist ie wel van de klok en de klepel. Moet ook wel; heeft zelf 'n jaar of 20 in de High End gewerkt.
Nadat dus het ijs gebroken en het vertrouwen gewonnen was, ben ik me verder gaan verdiepen in het hoe en waarom van zijn methode. En dat kostte tijd. Eigelijk blijkt het allemaal een kwestie te zijn van trillingen en het overbrengen en afstemmen daarvan.
Alles in je luisterruimte trilt. Dat is niet moeilijk te begrijpen.
Alles dat trilt.... is aan het trillen gebracht door lucht.
Die lucht is aan het trillen gebracht door je speakers.
Je speakers zijn in beweging en ook in trilling gebracht door electriciteit.
Electriciteit is net als bewegende lucht of het licht van je laser een vorm van energie. Tot nu toe alles heel natuurkundig verantwoord, niet dan?
Ga nu naar het begin van je keten; het stopkontakt.
Daar is gemakshalver het begin van je audioset. Van daaruit gaat electriciteit naar je bron. Het audiosignaal wordt hier gevormd.
Door nu de data die op de geluidsdrager staat zo min mogelijk transformaties te laten ondergaan (= zo min mogelijk componenten waar het signaal zich een weg doorheen moet zien te banen) kun je dat audiosignaal zo ongekleurd mogelijk houden.
Vervolgens gaat het stroompje naar de versterkers. Net als in de cd-speler wordt door het audiosignaal 't een en ander in deels zeer geringe vibraties gebracht.
Het moet een ingangstrap passeren, daarna een vermogensversterker en daarna pas naar de luidsprekers. Daar wordt dat audiosignaal weer flink aangepakt en in weer een andere vorm van energie om gezet; bewegende lucht. De cirkel is rond.
Tot nu toe niks hocus pocus, voodoo of andere onverklaarbare zaken. Toch?
Waarom heb ik dan niet m'n XA50 genomen om "te opereren" of er "een openlucht museum" van te maken? Simpel: in deze categorie spelers zitten zo ontzettend veel meer componenten die allemaal onherroepelijk hun eigen stempel op het audiosignaal drukken! Bovendien zijn de gebruikte materialen zeer zwaar. En nog erger; vol met dempingsmatten. Daar is niet veel mee aan te vangen voor wat betreft Michael Green's methode.
Heel kort door de bocht komt het er op neer, dat al die verschillend vibrerende onderdelen, printplaten, loopwerk, chassis etc. ZO VEEL MOGELIJK OP ELKAAR AFGESTEMD MOETEN WORDEN.
NIET ALLE VIBRATIES DEMPEN, KILLEN! Nee; op elkaar afstemmen, in harmonie brengen, tunen (wat gewoon engels voor afstemmen is). In de autowereld algemeen geaccepteerd. In de muziekwereld verplicht. In de audiowereld nog een doodgewaand kindje. Daar wordt nog steeds het schijnbare overschot aan energie liefst gedempt. En dat, terwijl er vaak zo ontzettend veel aandacht en geld wordt geschonken aan dure, krachtige versterkers... Wees blij met de power die je set opwekt en onttrek het niet, maar probeer het te controleren.
Hoe kun je muziek maken door het te dempen?
De klassieke High End gaat prat op zware behuizingen, printplaten, voedingen enz.
(o.k. een paar uitzonderingen daar gelaten. Linn, Cambridge, Creek wil ik hierbij noemen.) Doordat er met zoveel demping en massa gewerkt wordt, wordt het audiosignaal alleen maar energie onttrokken. Dempen is niets anders dan energie omzetten in warmte. En wel zoveel, als dat de ontwerpers "niet kunnen controleren of coordineren" en als het ware "teveel" is.
Een drainage waar het audiosignaal de dupe van wordt.
Michael Green dempt die energie niet, hij benut alle beschikbare energie. In welke vorm in je audio set-up dan ook maar aanwezig! En die energie stemt hij op elkaar af; tuned die.
De XA-50 was indrukwekkend zwaar. Mijn huidige speler indrukwekkend licht. Met bijzonder weinig onderdelen. in feite slechts 3 groepjes; loopwerk met geintegreerde DAC, 'n voedinkje en een bedieningspaneeltje. Die lichte bouwstenen zijn veel makkelijker te tunen dan zware, energieabsorberende bouwstenen.
Door nu alles van mijn vorige set te verkopen heb ik (vrijwel) de gehele transformatie weten te financieren. Dus met het bijlappen van een bedrag waar een High End audiofiel een netfilter en pick-up element koopt, heb ik een Fully Tuneable stereoset staan. Die nu al (de echte speakers komen over 'n maandje pas aan) op de meeste vlakken beter klinkt dan mijn vorige set van bekende merken!!!
Je hoort mij en niemand van Tuneland zeggen welke merken je moet nemen en welke niet. Die kan ik je niet adviseren. Dat laat ik aan the others over. Daarin laat men een ieder bovendien helemaal vrij; leven en laten leven. Een ieder wordt op Tuneland in z'n waarde gelaten .
En als je je niets kunt voorstellen van het (kort samengevatte en verre van complete) verhaal hierboven, wil ik dat best punt voor punt proberen toe te lichten.
Kortste antwoord op je vraag:
Heb 'm verkocht om geld vrij te maken voor de compete M.Green set.
Beetje kunnen verduidelijken, zo?
Met vriendelijke groet,
Erjee.
Leuk dat je zo enthousiast bent.
Je refereert een aantal malen aan natuurkunde en stelt de retorische vraag of het allemaal natuurkundig verantwoord is. Het antwoord is 'Nee'. Ik denk dat je terug moet naar de techniek van platen en koperen hoorns. Als je die techniek verfijnt en aanpast aan de mogelijkheden van deze tijd, dan heb je muziekweergave zonder componenten in de signaalweg.
