Joboton

Maar dan gaat het over opname en muziekkwaliteit. Dat is iets anders dan 12 of 14 bits digitaal gekrijs.... Echt nieuwe platen klinken inderdaad vaak wel behoorlijk. Maar toch... waarom lukte in 1959 (Dave Brubeck b.v.) wel wat nu niet meer lukt. Ragfijn hoog en fantastisch klankweergave. Kennelijk omdat het toch niet gaat om een gigantisch frequentiebereik, zo laag mogelijk ruisniveau, enorme dynamiek, 96 kanaals-opnames, hoogwaardige editmachines met geraffineerde knip-en plak toepassingen. Misschien is een portie gezond verstand, liefde en kennis voor muziek, een stel goede oren, ervaring en een beetje intuitie toch veel belangrijker. En vergeet niet dat er toen ook heel andere musici waren: veel meer gepokt en gemaze;d, omdat ze gewoon elke dag op moesten treden om een boterham te verdienen. Ik kan iedereen de film Ray aanbevelen. Geeft, naast fantastische muziek, ook een goed inzicht in hoe het er toen in de muziekwereld aan toe ging. Karajan heeft werkelijk schitterende opnames gemaakt, maar lang niet alles is even goed. Eigenlijk vond ik zijn top liggen in de jaren ' 50 en ' 60. Je kan van de man zeggen wat je wilt, maar hij heeft de wereld verrijkt met een aantal tijdloze platen. Denk maar aan de beethovencyclus van begin jaren '60 voor (toen nog) DGG. Die van ' 76 was ook zeer beslist de moeite waard, maar die heeft toch niet dat speciale. Vergelijk je die met de digitale opnames, dan ben je gauw klaar. Het is hierboven al eerder gezegd: de rol van diegene die mastert is vreselijk belangrijk. En met name op dat vlak gaat er heel veel mis. Maar vergis je niet in de opnametechnische kant. De eerder gerefereerde opname van Westside story op DG is daar een goed voorbeeld van. Alle solisten hadden een eigen (mono)-microfoon waar ze rechtstreeks in stonden te zingen. Het orkest had zo'n beetje meer microfoons dan leden. Het is eigenlijk een wondertje dat het er via de CD of plaat nog zo acceptabel uitkomt.

Ik denk het niet. Denon is begin jaren '70 betrokken geweest bij digitale opnames, die uitgebracht zijn door Erato en die door iedereen bejubeld werden om de opnamekwaliteiten (naast de prachtige muzikale kwaliteiten). Ik heb het dan over de Mozart-opnames van Maria Joao Pires (pianoconcerten en pianosonates). Maar toen wisten we nog niet welke afgrijselijkheden er inherent waren aan digitale opnametechniek, dus we hoorden het ook niet en vonden het gewoon mooi. Kun je toch zien hoe wij in de loop der jaren ons gehoor flink ontwikkeld hebben.

Je moet toch echt weer een bepaald type audiofiel zijn om je druk te maken over het verschil tussenCD's en LP's. Het wordt helemaal raar als gesteld wordt dat een LP die slechter klinkt dan een CD een hele slechte LP moet zijn. Komen jullie uit een ei of zo? He zijn twee totaal verschillende technieken en de enige overeenkomst is dat het op een schijf vastgelegd wordt. Ga toch gewoon naar muziek luisteren. Vind je het op CD mooier, dan draai je die. Vind je hem op LP mooier, dan draai je die. Ik sta er helemaal niet van te kijken dat in sommige platen vervorming hoorbaar is. Die zit er namelijk gewoon in, dat is inherent aan het systeem. Jullie kunnen dat wel meestal met de mantel der liefde bedekken, maar het zit er gewoon in. Ook die 180 grams persingen worden een aardige melkkoe. En dan zijn het vaak ook nog eens oninteressante opnames (op klassiek gebied dan). Een slimme manier om nog eens geld te maken voor opnames van 2e rangs dirigenten en orkesten die eigenlijk al lang als niet meer uit te brengen in de archieven waren beland. Tegen prijzen waar ik in ieder geval steil van achterover sla. De hele platenhandel heeft zich indertijd vreselijk vergist in de consequenties van de invoering van de CD als prominente geluidsdrager. Die dingen gaan vrijwel niet kapot en ze slijten niet. Dat kun je van platen niet zeggen. Dat betekent dat een belangrijke deel van de markt, de vervangingsmarkt, vrijwel volledig is weggevallen. En die plaat van Kari Bremnes? Afgrijselijk! en dan heb ik het over de muziek. Als iemand dat mooi vindt, dan krijg ik toch sterke associaties met audiofiel Sado-masochisme. De zweep er over.... Misschien wil mevrouw Bremnes zich voor de gelegenheid nog wel in het zwart leer hullen.

Ik heb nog niet anders gezien dan dat het frequentieverloop van het analoge gedeelte van een cd-speler recht is van een paar hertz tot ver boven de hoogste frequentie die uit een dac kan komen. De vervorming ervan is onwaarschijnlijk laag en de signaal/ruisverhouding is veel beter dan 100 dB. Mijn ervaring is dat er geen kwaliteitsverschillen zitten in het analoge traject van cd-spelers. Wat bij diverse spelers onderling wel verschillend is, zijn de sterkteverschillen aan de analoge uitgang van de spelers. Om te voorkomen dat die verschillen kwalitatief worden ge

Als je echt die mooie diepe glazuurachtige glans wilt hebben, dan zul je aan de bak moeten. Ik heb erg goede ervaringen met Epifanes jachtlak. Een waarschuwing vooraf: Gebruik op kaal hout geen schuurmachines. Schuur gewoon met een kurkblokje en ALTIJD in de nerfrichting. Ik zou beginnen met 180 en daarna met 320 naschuren. Dan de eerste laklaag 90% verdund aanbrengen en met waterproof schuurpapier er in schuren. Wederom alleen in de nerfrichting. Laten drogen en, met 600 waterproof en water slijpen (nog steeds alleen in de nefrichting) en de behandelingen een aantal keren herhalen, steeds 10% minder verdund. Als de 50% laag droog is, dan kun je met niet te veel druk met draaiende bewegingen gaan slijpen met 1000 waterproof. Na de 30% kun je aflakken (5-10%), minimaal 2 keer. Gebruik en goede kwast, die je tussendoor steeds in de lijnolie zet. Wil je met 2 componentenlijm gaan werken, dan kan ik Double Coat van de Ijssel van harte aanbevelen (te vinden op internet). Ijzersterk, hard en zeer mmoi vloeiend, zadat je echt een superglad resultaat kunt krijgen. Die lak is volkomen kleurloos en transparant. Als je nog tips wilt hebben om te lakken, of een nadere toelichting, dan moet je maar even een PM sturen.

Maakt niet uit. Die zit voor zijn voorversterker en verwisselen daar leverde al geen resultaat op. Hier is duidelijk sprake van een defect eindversterker kanaal.

Sorry Scatman Ik denk dat je je vergist. Dat zul je toch echt bij iemand anders moeten zoeken .

Beste Ravon, Ga niet t

In de openingsposting heb je het over twee verschillende vormen van rust en onrust. Aan de ene kant de 'levendigheid van het PU-element, aan de andere kant de 'levendigheid' van het loopwerk. Ik denk dat die twee vormen van levendigheid niet uitwisselbaar zijn. M.a.w. om het eens lekker prikkkelend te stellen: de levendigheid van het PU-element richt zich op de positieve aspectenb van het geluid, terwijl de levendigheid van het loopwerk juist betrekking heeft op die aspecten die je zo onhoorbaar mogelijk wilt hebben. Of nog iets extremer: een levendig element en een rustig loopwerk levert een heel wat ander resultaat dan een levendig loopwerk en een rustig element.

Dat zal ook wel zijn grootste probleem zijn. Hij praat er veel te veel over. Niet lullen maar poetsen. Het doet mij veel genoegen om te constateren dat Sherwin en Spido een gemeenschappelijke factor hebben gevonden in het sukkel-wezen

Misschien is hij regionaal volkomen uitgekotst en gaat hij nu voor landelijk succes? (Ik weet natuurlijk niet of het werkelijk zo is , maar ik vr

En de vierde is niet zo sterk in interpuncties.

Kun je er niet gewoon fatsoenlijk om vragen? Je brengt het alsof je de eigenaar van die prijslijst eeen enorm dienst bewijst door hem er van te verlossen.

Misschien wordt het de hoogste tijd dat Erik eens een VW Blokgolf gaat spuiten. Maar dan wel eerst even de juiste Fourieranalyses maken voor het beste resultaat.

Ja, wat d

beste joboton, Een audiofiel streeft naar perfectie en vergeet te genieten Een muziekliefhebber vergeet de perfectie en geniet van muziek. Dus je weet het wel... En dan toch pakweg 60 pagina's alleen al over je conusweergevers. Het is wel duidelijk tot welke groep jij behoort.

Kennelijk geen van beide goed. Lijkt me een uitstekende basis voor jaloerse gevoelens

Wat fijn dat je deze laagweergavelijke beschouwingen weer met ons hebt willen delen.

Deze truc wordt al jarenlang gehanteerd om de meest onzinnige dingen te verkopen. Het werkt bij boorkoppen? Zoooo, waarom zou het dan niet bij CD

We kunnen dit 'debat' hier voortzetten, echter de hoge heren zijn er kennelijk ook niet uit. Lees het Stereophile debate. op hun website! Mijn insteek is dat de bevroren cd minder stress oplevert in het audio-gebied in de hersenen. Dus nadat de luchttrillingen omgezet zijn in piepkleine stroompjes, maar voordat interpretatie door de hersenen plaatvindt. Door deze aanname kun je veel makkelijker verklaren waarom sommige tweaks werken, zoals dure kabels, of zoiets als een netsnoer, terwijl er meettechnisch NIETS verandert aan het audiosignaal dat uit de speakers komt. (Nou nog iemand vinden die deze hypothese zou willen onderzoeken en uitwerken.) Overigens zijn er genoeg technische ontwerpers die zonder verklaring, maar met gehoormatige aannames hun apparatuur ontwerpen. Ed Meitner bijv. van EMMlabs weet uit ervaring dat zijn (technisch goed) ontworpen DAC beter klinkt door de invries-procedure, en doet dat dan ook. Dus, ontwikkeling van apparatuur gaat door, ondanks dat de wetenschap achterblijft. Zo geven sommige kabel-ontwerpers die aan cryogeen-behandeling doen, eerlijk toe dat ze niet weten waarom het werkt, maar het toch doen omdat het werkt. Deze reactie geeft nu precies de kern aan waarom het gedegen onderzoek waar CGM het over had zo noodzakelijk is. Iedereen mag verzinnen wat-ie wil, zolang ik er maar om mag lachen. Ook dat argument dat wij nog niet alles zouden kunnen meten komt alleen maar voor bij mensen die het zelf

Zet een paar goed gevulde boekenkasten in je kamer. Die zijn zeer effectief.

Welke opname op Refrence Recordings is dat (dirigent en orkest)? Als je die Symfonische Dansen in een echt pakkende uitvoering wilt horen, kom je toch een keer bij Kondrashin terecht, echter in een bepaald niet audiofiele remastering van Melodiya. Jansons maakte ook een voortreffelijke opname, die notabene bij Kruidvat lag. Een Notenkraker die je bij de strot grijpt, is een tikje overkill. Gergiev doet dat ook aardig trouwens. Overigens staat een fraaie opname een bevrediging op langere termijn geenszins in de weg. Het is pas uiterlijk vertoon als het enige goede van een bepaalde uitvoering is: fraaie opname. Jan, Ik had het over het Minnesota Orchestra olv Eiji Oue. Welke Kondrashin (label, jaar) heb jij het over (mochten erverschillende opnames zijn)? Gergiev heeft inderdaad een mooie Notenkraker (ik heb hem zelf ook), maar Mravrinsky emotioneert veel meer. "Bij je strop grijpen" is dan een uitdrukking van mij, waarmee ik hetzelfde bedoel. Wat vind je overigens van de recente Corelli-set bij het Kruidvat? Ik heb hem gisteren toch maar gekocht en de uitvoeringen en zeer recente opnames vind ik uitstekend. Groet, Theo Van de notekraker heb ik er wel een paar. Gergiev vind ik te 'overpowered', te gespierd. Brengt niet de sfeer die ik graag hoor. Janszons (EMI) boeit me totaal niet, in tegenstelling tot zijn opnames van de symfonieen van Tchaikovsky. Bychkov met de berliner Philharmoniker vind ik ook geen goede: de magie ontbreekt volledig. Hier leest iemand voor, in plaats van een verhaal te vertellen. Dan is er nog Slatkin (RCA) maar daar hoeven we het helemaal niet over te hebben. Een 'beste' is er natuurlijk nooit, maar ik heb een paar hele goede: Ashkenasy (Decca) vertelt in een prachtige opname wel een verhaal, maar net niet het mijne. De Arbische dans (Koffie) is bij hem wel uitzonderlijk fraai. Ozawa (DG) heeft een mooie gemaakt, maar misschien net iets te zakelijk. Previn heeft voor EMI zowel in 1972 (LSO) als in 1986 (LPhO) schitterende opnames gemaakt. Hij vertelt echt sprookjes. Beide opnames horen tot mijn favorieten, met een zwak voor de oudere. Dat komt vooral door het gebruik van een kinderkoor in de wals van de sneeuwvlokjes. In de nieuwere opname is gebruikt gemaakt van een vrouwenkoor en dat vind ik altijd zo klef klinken in die muziek. Maar de nieuwe is verder van gelijk niveau en profiteert van een erg mooie opname. Rozdestvensky heeft voor Melodya ook een prachtige uitvoering op de plaat gezet en gebruik gemaakt van een kinderkoor in de wals van de sneeuwvlokjes. Die heb ik nooit mooier gehoord. Helaas heb ik daar niet de complete versie van en wat ik van de hoogtepunten heb gehooord is dat een gemis. De opname van Mrawinsky ken ik helemaal niet. Nog niet zo lang geleden heb ik een DVD gezien met een uitvoering uit Covent Garden. De beelden van het ballet voegen wel iets toe. PS Ik meen mij te herinneren dat er ook van Kondrashin een live-opname (radio?) moet bestaan van de SD van Rachmaninov. Hij dirigeert daarbij het Concertgebouworkest.

Ik ken de Askenasy-opname wel, maar ik mis er iets in. Heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ik de Previn-opname al kende. Over het algemeen ben ik gecharmeerd van Ashkenasy, maar in dit werk vond ik hem te tam, te gladjes.

Voor die symfonische dansen wil ik graag je aandacht vestigen op de opname van Previn met the London Symphony Orchestra op EMI, opnames van half '70-er jaren. Schitterend, met een ruigheid die die muziek iets extra's geeft.