spido

Voor alle duidelijkheid, indien nodig: Ik heb niet willen aangeven dat € 1500,- voor een DAC te duur is, of dat € 1500,- voor een DAC te goedkoop is... Ik vroeg me alleen maar af, waarom een DAC € 1500,- zou moeten kosten. (Als iemand een DAC voor € 1500,- verkoopt, terwijl hij maar € 1000,- hoeft te kosten... wordt die DAC dan beter? En wanneer iemand een DAC voor € 1500,- verkoopt, terwijl hij maar € 500,- hoeft te kosten... wordt die DAC dan véél beter?)

Beste Kappa7, Het is niet zo moeilijk om verrassend geluid neer te zetten. Je hoeft alleen maar een aantal zaken te overdrijven. Philips noemde dat destijds "incredible sound!" Daarmee prezen ze hun oververzadigdvette gettoblasters aan. Ik streef meer naar "credible sound". Weergave die overeenkomt met het opgenomen materiaal. Meen jij dat "room correction" daar bij kan helpen? (Eigenlijk denk ik van niet. Op basis van tientallen jaren experimenteren met Sound Shapers, Ambiance Enhancers en Digital Signal Processors ben ik tot de slotsom gekomen dat goed geluid alleen mogelijk is in een goede akoestiek. Two wrongs can not make one right. Het aantasten van het audiosignaal kan de weergave wel verànderen, maar niet verbéteren.)

Waarom zou een DAC € 1500,- moeten kosten?

Beste Karma, Hoe kàn de wijze van aansluiten verschil uitmaken bij wisselstroom? Wat het ene moment input is, is het volgende moment output, toch?

Beste KT88, Bedankt! Dit is duidelijk... en komt inderdaad overeen met wat de oude Leak al adviseerde, hè? Of ik technisch gezien in staat zal zijn dit alles tot een goed einde te voeren, staat te bezien. Er zit heel veel riskant materiaal in het (half-automatisch met opto-electronica) apparaat. Wie zou men zoiets wel met een gerust hart kunnen toevertrouwen?

En was de pompbediende toen ook nog onbeschoft tegen je?

Beste KT88, Ja, ja... ik schreef eerder ook wel dat ik vermoedde dat zoiets van toepassing zou kunnen zijn. Maar hoe lost men het probleem op?

Die ouwe Leaks zijn verslavend... ja, zéér verslavend!

Op een duitstalig forum stuitte ik op een probleemgenoot: iemand die dus óók last had van (50Hz) stoorgeluid bij gebruik van een low impedance / low output MC element in combinatie met een Telefunken S600 draaitafel. Eén van de reacties wees op een montagebrug in het motorgedeelte, waarvan de samensmelting / combinatie van aardingen zou moeten worden losgemaakt en anders uitgevoerd. De destijds (jaren '70) toegepaste wijze van aarden zou in verband staan met de wijze waarop toen de signaalleidingen en afschermingen waren uitgevoerd, t.w. met vijfpolige DIN connector. Het zou in het geval van de Telefunken draaitafels niet juist zijn geweest, de DIN-connector er eenvoudig af te knippen en die te vervangen door twee RCA-plugjes. Op die manier zijn vrijwel alle vintage draaitafels met DIN uit de jaren '70 geschikt gemaakt voor het post-dinnemium van de jaren '80 en later: of ze nu uitgevoerd waren met een apart aardstaartje (zoals vrijwel alle draaitafels) of niet (zoals de Telefunken S600 en S500). Er werd een suggestie gedaan om aan de vaste metalen bovenplaat van de behuizing een aardstaartje te bevestigen, en dit te verbinden met de randaarde van de geaarde contactdoos. Heeft iemand daar ervaring mee? http://www.analog-forum.de/wbboard/board3-technik/board2-phono-allgemein/48336-telefunken-s500-cinch-kabel-gebrückte-masse/

Wollie weet dus niet waar Spido werkte, zo'n jaar of vijfentwintig geleden... Overigens: De les die de "digitale luidspreker" (en al jaren eerder ook de MFB luidsprekers) ons leerde, is dat een goed ontworpen (passieve) luidspreker geen elektronische correctie nodig heeft, en dat een niét goed ontworpen (passieve) luidspreker door elektronische correctie nog geen goede luidspreker kan worden. Het artikel bevat diverse onjuistheden en aannames. Bovendien zijn de metingen niet onder realistische, dynamische condities uitgevoerd ("misleiding measurements"), is aan na-ijling (delayed resonance) überhaupt geen aandacht geschonken, en zijn alle grafieken door Philips zelf geleverd. Home Studio noch Van der Veen waren in staat zulke metingen uit te voeren.

Ja... Maar voor een SPU??

Hoop? Waar òp?

Dat ziet er prachtig uit, Tubejack!

IF 220V GOTO 240V Onlangs blies een vintage draaitafel van mij een zekeringetje op, nadat ik had geprobeerd wat een aarddraadje aan het chassis voor resultaat zou opleveren. Maar het zekeringetje had eigenlijk op elk moment de geest kunnen geven... Doordat ik niet erg slim ben, wist ik eerst niet waardoor het kwam dat de mooie machine (een Telefunken S600 met Ortofon AS212 arm) opeens helemaal niets meer deed. En hij deed juist zo véél, met zijn opto-elektronische opzethulpje en automatische afslag + armlift! Toen bedacht ik, dat zo'n totale dienstweigering vaak door een zekering of thermische beveiliging wordt veroorzaakt. En toen zag ik dat de spanningscaroussel (onder het draaiplateau) op 220V stond. Niet verwonderlijk, want in de dagen van zijn eerste jeugd was de netspanning inderdaad 220V. Maar tegenwoordig is die hoger, t.w. 230V. Om problemen met zekeringen - of schade aan apparaten bij ontbreken van zekeringen - te voorkomen, is het aan te raden om even de voltage-instelling van uw vintage-apparaten te controleren. Als het apparaat nog is ingesteld op 220V, verander de instelling dan in 230V of desnoods 240V.

Beste Threshold, Ad A. Bij een gesloten systeem is er een grote impedantiepiek op de systeemresonantiefrequentie. Die piek geeft aan dat er een grote mechanische belasting is op de luidspreker: deze "wil" juist op die frequentie grote, haast onbeheersbare uitslagen maken, maar de opgesloten luchtmassa verhindert die. Bij een reflexsysteem is er daarentegen een impedantieminimum op de resonantiefrequentie. Dit geeft aan, dat er juist op die frequentie heel weinig mechanische belasting is. Ad B. De elektrische demping neemt inderdaad af, en terecht: daar is ook vrijwel geen behoefte meer aan, als gevolg van de energie-overdracht via de Helmholz-afstemming. Op en rond de afstem-frequentie neemt de luchtprop in de reflexpijp het werk over: deze prop heeft aanmerkelijk minder massa dan de basluidspreker en volhardt daardoor ook veel minder in zijn beweging. Hierdoor heeft een goed reflexsysteem op en rond de afstemfrequentie minder na-ijling dan een gesloten systeem bij dezelfde output. Ad C. Dat zou waar kunnen zijn, wanneer het oppervlak van de reflexpoort net zo groot of nog groter zou zijn als het conusoppervlak van de basluidspreker en (mede daardoor) de luchtweerstand aan de achterzijde even groot zou zijn als aan de voorzijde van de conus. De poort is echter veel kleiner in doorsnede en mede daardoor is de luchtweerstand groter. (En die luchtweerstand wordt nog logaritmisch groter naarmate de frequentie daalt en de amplitude groter wordt.)

Beste Wol, Het staat allemaal in de productinformatie van de site, hoor. (Niet dat ik daar verantwoordelijk voor ben, overigens...) Ik óók! En dat is heel wat beter dan bij die systemen waarbij je bijna niks hoort, in het laag...

Ja hoor, die heb jij wèl. Alleen zijn ze zó goed, dat je niet merkt dat het reflexsystemen zijn...

Grappig! Wat je beschrijft lijkt wel veel op de dubbel-afgestemde reflexkast, die ondermeer door Quad werd ontwikkeld (voordat ze de ESL-balans-electrostaat maakten, in 1953). Die behuizing bestond uit twee reflexcompartimenten, die onderling met een afgestemde pijp waren verbonden, en die ongeveer een octaaf verschillend waren afgestemd. Dat was allemaal lang vóór de tijd van Small en Thiele, en vermoedelijk ook ver voor jóuw tijd. Een avontuurlijke tijd was dat, waarin nog oren werden gebruikt in plaats van computers...

Beste Wol, In een gesloten luidsprekerkast fungeert de luchtmassa als een veer. Ken jij iets dat sterker en langer na-veert dan een veer? In een goed reflexsysteem wordt diezelfde* energie omgezet in akoestisch output via de poort. En wat je omzet, ben je kwijt. Good riddance! * Zoals jij ongetwijfeld weet, werkt een goed reflexsysteem alleen als zodanig in het laagste bereik, waarin de eigenresonanties van de basunit en van de luchtkolom van belang zijn. En daar is ook de meeste energie voorhanden die, indien niét omgezet via Helmholz-resonantie / fasedraaiing, nog lang voor na-ijling kan zorgen. Van de opgesloten luchtmassa, wel te verstaan. Niet van de panelen, want die resoneren - zowel bij gesloten systemen als bij reflexsystemen - bij veel hogere frequenties.

Het lijkt me heel verstandig dat je er door een vakman naar laat kijken. Die krakkemikkige soldeerverbindingen in de headshell lijken me een veeg teken: waar gerotzooid is, daar is vaak nog méér gerotzooid! Het vervelende met slechte soldeerverbindingen (koude lassen, plakwerk) is dat ze soms wèl en soms niét signaal door kunnen laten: dat maakt het soms moeilijk de betrouwbaarheid met (weerstands)metingen vast te stellen.

Heb je wellicht een paar recensies in stereoblaadjes gelezen?

Dit is nu juist het probleem met gesloten luidsprekerkasten: ! (Opgepompte lucht die nergens heen kan: energie die niet wordt omgezet of afgevoerd, en die tot ernstige na-ijling leidt.) Overigens bepaalt ieder pas voor zichzelf dat het goed klinkt wanneer hij er eigenlijk aan twijfelt òf het wel zo goed klinkt. Want iemand die echt tevreden is met hoe het klinkt denkt er niet over en bepaalt dus ook niets.

Op aanraden van Hansko heb ik een tijd geleden die uitvoering van het Koninklijk Concertgebouworkest (Kondrashin, Krebbers) gekocht. Sherazade kwam op dit forum al eerder aan de orde, en ik schat de muzikale adviezen van Hansko hoog in, ja zeer hoog. Die uitvoering is inderdaad heel goed. Heel beheerst, gedisciplineerd, bekwaam en beschaafd gespeeld, en prachtig opgenomen. Ik heb in mijn platenkast nog twee andere uitvoeringen: de opname van het Armeens Nationaal Orkest in een Kruidvat box met tal van andere prachtwerken van Rimsky-Korsakov; en de uitvoering van het Boston Symphony Orchestra onder leiding van Sejji Ozawa. Beide versies zijn wat ruwer, wat ongepolijster, wat mysterieuzer, wat oosterser dan die van Het Concertgebouworkest... en eigenlijk naar mijn primitieve smaak ook wat spannender en enerverender.

Men leze http://octaveaudio-usa.com/products/mainPlatter/ Ortofon SPU heeft vaak het loodje gelegd op het originele gietijzeren plateau van een TD124. Eén van de vele verbeteringen van TD125 en TD126 ten opzichte van TD124 was het zware niet-magnetische (zinklegering) draaiplateau.

"Ware schoonheid zit van binnen!" (Wie zei dat onlangs ook al weer?) Nou was dit destijds wel ongeveer het duurste spul op de markt, hoor. Die Stereo 70 versterker, bijvoorbeeld, kostte ƒ 1060,- bij de exclusieve dealers. Voor Jan Modaal was dat toen twee maanden salaris (netto)...