spido

Wat een zeldzame onzin.... I.d.d. onzin, array is erg dynamisch, zeer neutraal, open en bovenal muzikaal..hij versloeg (bijna) mijn sonneteer sedley Ik zeg bijna, want de sonneteer kost 1000,- en de array 2000,- en hij was niet een keer zo goed... Maar ik was zeker onder de indruk van de array...evenals de prima luna prologue 2 waarop hij aangesloten was, maar dat is erg off topic Grt Frans Tja... het blijft natuurlijk altijd baas boven baas. Of zou het gewoon smaak of misaanpassing zijn... Ik weet het niet.... Beste Hans, Je wijst hear op iets heel belangrijks, denk ik. De aanpassing van het element op de phonoversterker, en de aanpassing van de phonoversterker op de voorversterker, zijn ongetwijfeld van doorslaggevend belang. Laatst was ik er in de coulissen getuige van hoe een bekende Westfriese vinylfreak te A. (Frsl.) een paar spekstenen luidsprekertjes kwam beluisteren. Als geluidsbron fungeerde de Thorens TD 126 Mk III draaitafel met SME 3009 MkII arm met Ortofon MC200 element van de gastheer, aangesloten op de Sonneteer Sedley phonoversterker die de bezoeker had meegebracht. Nou, dat was echt n

Beste Andr

Beste naaldvrienden, Reeds tientallen jaren gebruik ik dure low-impedance low-output pick-up elementen van de firma Ortofon, omdat ik tientallen jaren geleden heb vastgesteld dat die dingen veel natuurlijker en preciezer klinken dan alle andere merken en types. Dit zou vooral worden verklaard uit het feit dat deze types heel weinig bewegende (eigenlijk: bewogen) massa hebben. Nadeel van deze types is natuurlijk dat de afgegeven spanninkjes heel klein zijn, zodat je een extra phono-versterker of een speciale lijntrafo nodig hebt, met extra interlinks, waardoor de kans op (contact)weerstanden, ongewenste capaciteiten & inducties en brom(aardlussen) toeneemt. Nu kom ik echter de laatste tijd bij internetwinkels MD-types tegen, die qua specificaties (bereik en lineariteit, bij overeenkomstige naaldkracht), de beste MC-types overtreffen. Sommige van die types blijken oorspronkelijk ontworpen te zijn geweest voor vierkanaals gecodeerde LP's. Hun lineariteit reikt van ca. 6 Hz tot wel 40 of 50 kiloHertz... veel meer dan nodig is, maar het kan nooit kwaad, dunkt me. Een voorbeeld hiervan is de Empire* EDR9, die (NOS) voor slechts E 61,80 wordt aangeboden door een Franse leverancier. Het komt me voor, dat een dergelijk groot bereik - en dan nog binnen een paar decibellen, dus met geringe resonanties - alleen maar kan worden bereikt als er bijzonder weinig bewegende massa aanwezig is. Weet iemand hier het fijne van? En heeft iemand hier ervaring met deze of soortgelijke MD-elementen? Wellicht zelfs in vergelijking met goede MC-types? (* Empire bestaat niet meer. De know-how en de productiefaciliteiten zijn destijds, naar ik vernam, overgenomen door Benz. Enige tijd geleden kocht ik een Empire MC 10P (NOS) die uitstekend bevalt. Een experiment met EDR9 lokt hierdoor des te heviger...)

Beste Arjen, Gaat er bij jou thuis inderdaad een vergelijking tussen Infinity en PP luidsprekers plaatsvinden, op zaterdag 28 januari? En dan alleen met jouw eigen Infinity's? Of komen er nog andere leden van de Infinity-club met hun hoogopgehemelde high-end speakers? (Zouden ze dat wel d

Beste RastaPhil, Zal wel kloppen, hoor, volgens de offici

Beste Hans, Begrijp ik nu goed dat de volumeregeling op jouw voorversterker praktisch een bereik heeft van 80 dB tot 101 dB? Kun je de muziek niet echt zacht zetten, als achtergrondmuziek bij een gesprek bijvoorbeeld? Als je bij ca.

Beste Ravon, Nou, dan d

Ach met spectogramplaatjes kun je best die verschillen zichtbaar maken. Maar wat het nut ervan is is geheel aan degene die er naar kijkt en hoe ie dat interpreteert. Het zegt niets over de klank. Dat komt pas al bepaalde kenmerken van die plaatjes geassocieerd kunnen worden met wat men hoort EN als dat consistent mogelijk is. Dwz wanneer verschillende en onafhankelijke personen dezelfde associaties hebben bij bepaalde gemeten kenmerken. Maar zelfs al zou een violist op een Stradivarius twee keer exact dezelfde toon spelen dan zullen zelfs die in een spectogram veschillend zijn als je nauwkeurig kijkt. Toch heeft ieder instrument wel kenmerkende klankeigenschappen, die via spectrumanalyse tijdens de holding stage kunnen worden gedetermineerd. Een bepaalde toon, met een bepaalde luidheid gespeeld op viool A, klinkt anders dan dezelfde toon gespeeld op viool B. Wanneer je in de holding stage een spectrumanalyse maakt, zul je zien dat de tonen van beide instrumenten verschillende structuren hebben: andere verhoudingen van grondtoon versus boventonen, verschillende sterkteverhoudingen tussen de boventonen, het ene instrument heeft een rijkere boventonenstructuur dan het andere. Maar een spectrumanalyse van een tijdplakje in de holding stage geeft niet het volledige antwoord op de vraag hoe het komt dat het ene instrument anders klinkt dan het andere. De oorspronkelijke (natuurlijke) luidheid van de toon heeft grote invloed op de toonstructuur, en veel karakteristieke klankeigenschappen zijn in feite niet toongebonden. Het ene instrument wordt als "fel" of "hard" omschreven, en het andere als "zoet" of "zacht", vanwege de luidheid van het begeleidend geruis bij (of zelfs v

Beste Henrie, A-specifieke ervaringsannexatie en -adaptatie behoren tot mijn pathologische persoonlijkheidskenmerken, zo vertelde mijn psychotherapeut me. Zij worden veroorzaakt door een ongekend grote ego-zwakte. Erger nog: het ego ontbreekt geheel. Ik best

Nog nieuws?? Ik hoop toch z

Beste Bas, A-specifieke ervaringsannexatie en -adaptatie behoren tot mijn pathologische persoonlijkheidskenmerken, zo vertelde mijn psychotherapeut me. Zij worden veroorzaakt door een ongekend grote ego-zwakte. Erger nog: het ego ontbreekt geheel. Ik best

Klinken doffe (of verdofte) opnamen via slechte (PC)luidsprekertjes misschien minder slecht dan minder doffe (of verdofte) opnamen?

Beste Ravon, In het algemeen is het raadzaam goed op te letten wanneer ik iets uitleg, Ravon, want onoplettendheid treedt onmiddellijk aan het licht in de vorm van domme vragen. Zoals deze, dus. Maar ik wil nu niet gaan uitleggen dat een AB-vergelijking tussen live muziek/zang en weergegeven muziek in de vorm van een reeks spectrumanalyses (gating techniek) een betrouwbare testmethode voor luidsprekers vormt... want dat is niet het geval! Voor technisch testen en meten kun je m.n. veel beter ruisbursts i.c.m. decay spectrums, blokgolven, zaagtanden en (toch ook!) sinussweeps gebruiken. Dat zijn tenminste geijkte of ijkbare, controleerbare en herhaalbare signalen. Ik wilde alleen nog maar eens benadrukken dat alleen een full-range luidspreker die in de normale zin "recht" is binnen een paar dB, en die vrijwel geen last heeft van vertraagde resonanties, en die bovendien fasecoherent is (grondfrequenties en harmonischen), in staat is om het klankkarakter van specifieke stemmen en instrumenten betrouwbaar te reproduceren. Snap je dat? Nee??

Beste Hans, Hangt het door de eindversterker afgegeven vermogen niet mede af van de aanpassing van de geluidsbron op de voorversterkeringang,

Beste Ravon, Zou jij ook kunnen, als je wist waar je op moet letten! (Wanneer een woofer en een middentoner, door fasefout, elkaar tegenwerken, krijg je in dat gebied een andere output dan in het origineel. Niet zo moeilijk te snappen, toch?)

Hoe duurder, hoe beter? Hoe meer watts, hoe beter? Zijn we weer bezig kwantiteit met kwaliteit te verwarren, hear..?

Laag-compliante elementen, zoals Ortofon SPU en Decca "London", worden meestal in armen met een vrij grote massa toegepast. Bijvoorbeeld in de langere armen die voor zgn. "transcriptor turntables" waren ontworpen, zoals de SME 3012 (vaak in combinatie met Garrard 301, 401 of Thorens TD125, TD126 draaitafels). Je kunt (al dan niet tijdelijk) de massa van een lichtere arm vergroten door een loodplaatje tussen element en kop te monteren.

Beste Jacco, Dat zijn alle signalen in (of eigenlijk: bij) een muziektoon die niet-toongebonden zijn. Zij zijn dus geen grondfrequenties, en ook geen harmonischen (boventonen). Die signalen kunnen heel sterk zijn in het eerste stadium van de toonvorming (aanblazen e.d.) en verminderen tot de holding stage is bereikt. Maar Ome Ben (Webster) - the Good Lord have his Soul! - blies bijvoorbeeld op zijn saxofoon constant ongeveer evenveel geruis als toon... Zo ruist ook de ene zangstem veel sterker dan de andere.

Beste Ravon, Ad A. Nee, ik bedoel geen 3-D plaatjes in dit geval, maar een reeks "platte" momentopnames. Omdat, zoals gezegd, het muzieksignaal zich steeds wijzigt en de ruimte roet in het eten dreigt te gooien, kun je 't best voor iedere test een reeks opnames maken van

Beste Kraus, Met "plakjes muziek" bedoelde ik reeksen spectrumanalyses van (het zich voortdurend wijzigende) muzieksignaal. Het spectrum dat in het originele geluid wordt opgebouwd door grondtonen, harmonischen en geruis, moet in iedere analyse (dus op elk moment in de tijd) overeenstemmen met het spectrum van de weergave. Alleen in dat geval is de weergave niet alleen qua frequentie/amplitudeverhouding, maar qua fase consistent met het originele geluid. Voor testen is het 't meest handzaam om je te beperken tot

...hallo... eh... ben ik hear bij de zaaduientelers?

Ach Spido, ik heb die uitzending van "Buitenhof" ook gezien. Ik heb me kostelijk vermaakt, "intelligent design" lijkt de laatste strohalm voor gristelijke wetenschappers die in gewetensnood dreigen te raken door de toenemende discrepantie tussen hun bekrompen bijbels wereldbeeld en de alsmaar voortschrijdende wetenschap. Beste Ravon, Ach, de

Beste Arjen, Laten we het voorlopig op de 28e houden! Wat het prijsaspect betreft... ik dacht dat jouw Infinity's tot de Heel Dure Soort behoorden! Tot de

Beste Kraus, Met moderne techniek kan een complex signaal (een "plakje" muziek, bijvoorbeeld) worden geanalyseerd in zijn samenstellende delen en kan bijvoorbeeld ook de invloed van vertraagde resonanties worden aangetoond. Met zulke technieken kan heel aardig de natuurgetrouwheid van de weergave worden aangetoond. In het algemeen geldt natuurlijk dat een rechte frequentiekarakteristiek, in combinatie met fasereinheid (grondtonen en harmonischen gelijktijdig door het 0-punt enz.) en minimale na-ijling (vertraagde resonanties) de beste resultaten opleveren. Maar evenzeer is van belang om na te gaan of eventuele ongewenste effecten optreden in een gebied waarin het gehoor kritisch is of niet. Ik wil er op wijzen dat kwalitatieve tekortkomingen niet op kwantitatieve wijze kunnen worden opgelost. Met andere woorden: met een toonregeling of een analoge c.q. digitale equalizer kun je wel een rechte karakteristiek realiseren, maar geen fase-onreinheid of na-ijling corrigeren. Raymond Cooke begon zijn artikel over "Misleading Measurements" (KefTopics Vol. 1 No. 3) met een citaatje uit een gedicht van John Dryden (1631 - 1701): Errors like straws upon the surface flow: He who would search for pearls must dive below... Terecht!