spido

Beste Carl, Zo'n compensator? Zo te zien is jouw idee over het opnemen in de tape loop juist: http://www.audio-forums.com/threads/cabasse-speakers.48762/

Ja, ik had destijds ook al een TD 125 met SME 3009 mkII improved arm. Die kocht ik vooral vanwege de aan/uit schakelaar* en de snelheidsregeling**. Wat de rumble-tests betreft: veel beter dan bijvoorbeeld de Lenco L76, maar iets minder goed dan de ERA. Met name wat het rumble-spectrum betreft. * De ERA 444 had een aan/uit schakelaar die meteen ook het toerental (33 of 45 rpm) instelde door de snaar met een soort vork omhoog of omlaag op de conische poelie te sleuren. Dat kon op den duur niet goed zijn voor de snaar, meende ik. Eén van mijn modificaties was dan ook een voorgeschakelde aan/uit knop, zodat de vork in de stand 33 kon blijven staan. ** Ik speelde nat af en gebruikte ook een soort parastaatborstel en keukenpapier om de platen nat te reinigen. Daar was de aandrijving van de ERA iets te fragiel voor.

ERA mk 6 (platine zonder arm): ƒ 320,- ERA 3003 (halfautomaat): ƒ 510,- ERA 666: ƒ 580,- ERA 555: ƒ 480,- ERA 444: ƒ 380,- Thorens TD 160 C : ƒ 565,- (adviesprijzen volgens Stereo -hifi - Test HiFi Gids 1973-'74)

Alleen een dwaas meent dat alles wat nu wordt aangeprezen en verkocht beter is dan wat in het verleden werd gemaakt. Dit is de tijd van waaibomenhout en gebakken plastic, Wol. Dit is de tijd van kleuterkunst, debielenmuziek, en architectuur met een geplande levensduur van twintig jaar. In de gouden tijd van de high fidelity werd ontworpen en gebouwd voor de eeuwigheid. Jouw beweringen over kleuring en resonantie zijn aantoonbaar onjuist. Vermoedelijk heb jij heel rare kleuringen in je hoofd zitten.

Eenvoud is kenmerk van het ware. Eén van de essentiële onderdelen van de ERA was de unieke 48-polige synchroonmotor. Deze was voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor de extreem lage rumble van -73 dB en de wow & flutter van max. 0,04%. Wellicht nog belangrijker was het frequentiespectrum van de rumble. Wol denkt alles maar te kunnen roeptoeteren over "kleuring", maar bij draaitafels zijn alle componenten die vervorming (=kleuring) veroorzaken uitstekend meetbaar. En de metingen tonen aan dat hij ongelijk heeft. In de dagen waarin ik nog audiorecensies verzorgde, heb ik natuurlijk mijn eigen draaitafels - waaronder de ERA - onderworpen aan rumble-spectrumanalyses. Met behulp van een digitale audio-spectrumanalyzer en een meetplaat met groefloos gedeelte. De verschillen in rumble - niet alleen qua sterkte van het verzamelsignaal, maar ook qua spectrum - waren enorm. De ERA had, in vergelijking met m.n de Lenco tussenwieler, niet alleen een veel minder sterke rumble, maar die geringe rumble van de ERA had ook nog een heel geringe bandbreedte. Verder was het van belang dat de ERA, dank zij de arm van aluminium H-profiel, niet de resonanties van een buisvormige arm vertoonde. Mijn ERA is uiteindelijk ten onder gegaan aan mijn eigen pogingen hem te verbeteren. Soms ween ik daar nog om.

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Fisher#/media/File:FisherAllegroX19.JPG The Fisher was hier niet erg bekend. (In Amerika lag dat anders.)

Beste Wol, Ik denk dat jij van allerlei apparatuur kleuring hoort, zelfs wanneer die er niet (of nauwelijks) is. Zelfs wanneer je die je nooit hebt gehóórd, zelfs.

Zoals ik al schreef: Niet iedereen kon er mee overweg. Spido en KT88 bijvoorbeeld wèl. Dat bleek al uit een eerdere gedachtenwisseling over dezelfde draaitafels. Mijn ERA 444 met bladveertjes spoorde destijds bijvoorbeeld zonder vervorming 90µ bij slechts 1p met ADC XLM. Maar ik had dan ook geen bobbels in mijn platen.

ERA maakte zowel zwevende als niet-zwevende loopwerken. (Men sprak zelf van respectievelijk "contre-platina suspendue" en "suspension extérieure".) En het waren zeer beslist géén Thorens klonen. Het waren sublieme draaitafels met ongekend lage rumble-waarden en prima aftasting. Maar niet iedereen kon er goed mee overweg... http://haute.fidelite.com.online.fr/era/Era.html

Niet Meer Leverbaar Waarom zijn zo veel goede en artistiek interessante CD's Niet Meer Leverbaar?? (Er schijnt te weinig vraag te zijn naar kwaliteit...) Voorbeeld (waar ik vanmiddag mijn neus op stootte): HKM, Nederland, 536 751-2 CD 1998 - HKM - 536 751-2 - Cobi Schreijer Wilde haren - Trad. / vertaling J. van de Merwe 3:31 (tr 01) Dag Haarlem - Cobi Schreijer / Lennaert Nijgh 2:45 (tr 02) Die woont hier niet meer - D. Danoff / vertaling Peter Blanker 2:45 (tr 03) De Noordzee - Trad. / bewerking Lennaert Nijgh 3:21 (tr 04) Amoureus lied - Trad. / G.A. Bredero 1:53 (tr 05) Daar gingen twee ghespelkens goed - Trad. / W. van Zuylen van Nijevelt / bewerking Cobi Schreijer 3:55 (tr 06) Die ik bemin en wilt mij niet - Trad. / W. van Zuylen van Nijevelt / bewerking Cobi Schreijer 2:14 (tr 07) Maagd uit baden - Trad. / Ernst van Altena 5:55 (tr 08) De gedachten zijn vrij - Trad. / M. Vos / bewerking Cobi Schreijer 2:11 (tr 09) Het regent nog altijd in oktober - M. Cools / B. Broes 3:40 (tr 10) Het waren twee koningskinderen - Trad. 3:52 (tr 11) Het spinnewiel - Trad. / vertaling Lennaert Nijgh 4:20 (tr 12) Ritueel - Trad. / bewerking Cobi Schreijer / J.P. Rawie 3:32 (tr 13) De januariman - Coulder / bewerking Cobi Schreijer 3:41 (tr 14) Zo lief was mijn lief - Trad. / vertaling D. Poons 3:38 (tr 15) Moeder Medea - Cobi Schreijer / Lennaert Nijgh 3:07 (tr 16) De belleman - Cobi Schreijer / Lennaert Nijgh 3:37 (tr 17) Het roze kraaltje - Cobi Schreijer / Annie M.G. Schmidt 2:54 (tr 18) Musici: Cobi Schreijer, zang. Gitaar: Boudewijn de Groot 1, 2, 3, 5, 7, 9, 11, 12, 14, 15, en 16. Gitaar: Hans Hollestelle 1, 4, 5, 7, 8, 10, 11, 14, 15, 17 en 18; Dick Poons 1, 4, 8, 10, en 14. Bas: Jan Hollestelle 1, 3, 9, 10, 15, 16 en 17. Accordeon: Ernst Jansz 1, 2, 3, 9, 10 en 17; Rens van der Zalm 16. Viool: Monique Lansdorp 1, 5, 10, 12, 15. Clavecimbel: Jakob Klaasse 4 en 8. Harp: Margaret Forrest 6, 12, 13 en 14. Fluit: Leendert de Jonge 11. Tinflute: Rens van der Zalm 13, 14 en 16. Percussie: Boudewijn de Groot 16 en 17. Opname: Bullet Sound, Nederhorst-den-Berg. Techniek: Han Nuyten. Mastering: Servee Wijsen. Productie: Boudewijn de Groot voor HKM. http://leocort.nl/bdgp2d72.html

Weet je wat spannend is? Het ene eind van een touwtje vastbinden aan je jongeheer en het andere eind aan een sneltrein...

Van Degene die hem gemaakt heeft, natuurlijk. (Met allen daarop, die er gedurende hun korte leven gebruik en misbruik van maken.) Overigens wijs ik - wat het praktische niveau betreft - op kadasters, wetten en (zowel politionele als militaire) middelen tot machtsuitoefening die de these van Thé tegenspreken.

Nee, Pjotr, dat gelukkig nu ook weer niet. Maar het helpt wel tegen de schrik. De door mij genoemde kwaliteitsartiesten zijn overigens net zo dood als Thé Lau... maar iets zegt mij dat ze op de één of andere manier voortleven. 'k Heb overigens nog even nagedacht over wat als de belangrijkste tekst van Thé Lau geldt: "Iedereen is van de wereld, de wereld is van iedereen!" Dat is pure onzin en kan leiden tot grote problemen.

Beste Wol, Heeft Menno geschreven dat zijn (ringkern) uitgangstrafo's minder vervormen dan de (blokkern) uitgangstrafo's van de vintage Leak? Of de Radford, bijvoorbeeld? En als dat zo is, heeft hij dat dan gerelateerd aan het vermogen? Kun je daarvan een citaat geven? Het verbaast mij dat de versterkers van Menno méér vervormen bij mìnder vermogen dan de vintage versterkers, hoewel hij - volgens jou - veel betere uitgangstrafo's toepast.

Als ik zo'n vreselijk overlijdensbericht hoor, zet ik van de schrik altijd gauw een CD-compilatie van de LP's van Gerry Mulligan, Chet Baker, Julie London, of welke kwaliteitsartiest(e) dan ook op.

Doordat ik op zoek was (ben) naar CD-(her)uitgaven van middeleeuwse & renaissancemuziek door de groep Musica Reservata of London, kwam ik de naam van Jantina Noorman weer eens tegen. Mezzo-sopraan van die destijds wereldberoemde groep en nou... ze kòn d'r ook echt wat van! Op de LP "Muziek voor Kerk en Kroeg", bijvoorbeeld, laat ze zich flink horen. Om te beginnen in het openingslied, het Spaanse "Pase el agoa", waarin ze over het wijde water haar beminde toeroept om zich bij haar te voegen. (Als ik die beminde was geweest, had ik niet dúrven weigeren...) Naast het volkse werk heeft Jantina Noorman ook veel klassieke werken opgenomen, ondermeer met Emma Kirkby en met Max van Egmond. En het bleek me dat Jantina Noorman al in 1955 een 20 cm LP heeft opgenomen met Nederlandse volksliedjes. Onder het roemruchte label van Folkways. Daar is nu natuurlijk niet meer aan te komen. Maar ik vind het toch leuk om te vermelden. http://www.folkworld.de/31/e/dutch.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Didn't_It_Rain_(Hugh_Laurie_album) Geweldig! Ongetwijfeld heeft "Dr. House" deze plaat met zijn muzikale vrienden gemaakt om zijn cyclische depressiviteit te bestrijden... en bestrijdt daarmee de eventuele neerslachtigheid van iedereen die de CD (lekker hard!) afspeelt. Eén van die zeldzame CD's die uitnodigen om zelf te gaan meespelen. Enorme betrokkenheid en enthousiasme: elke noot heeft een kick. Kennelijk kennen Hugh en zijn kompanen de klassieken goed, want de plaat bevat juweeltjes uit een ver verleden zoals "Judge, judge, send me to the 'lectric chair!" en "I hate a man like you". Voor mij, als diepgelovige, was het slotnummer nogal schokkend. De prachtige tekst van de spiritual "What a Friend We have in Jesus" was vervangen door een agnostische verzuchting over de hopeloosheid, de doelloosheid en de zinloosheid van het menselijk bestaan: Agnosie is natuurlijk een goede basis voor manische depressiviteit. Maar gelukkig kan muziek enorm helpen om er bovenop te komen!

Eigenlijk meende ik dat je met "open baffle" luidsprekers zulke dingen bedoelde als waar RenéN kennelijk mee bezig is. Magnepan is ongetwijfeld hifi.

Spido bidt voor je.

Een... wàt? Overigens vind ik de Magnepan - vooral de grote - heel aardig klinken, hoor. Ik heb grote Magnepans uitgebreid kunnen beluisteren in mijn eigen kamer, en via mijn eigen installatie. Baslijnen zijn inderdaad goed te volgen met zulke speakers, alleen ontbreken de laagste frequenties (de grondtonen) van de bassen als gevolg van akoestische kortsluiting. M.i. zijn Magnepans inderdaad te verkiezen boven "versmerende" luidsprekerkasten. Maar gelukkig zijn er zeer stijve behuizingen die het geluid niét versmeren en wèl een diepe, fundamentele basweergave (inclusief de laagste formanten) bieden.

Nou, da doene we dus...

Die zullen ze dan ook wel nodig hebben, als ze baslijnen willen volgen!

Àlles!! (Maar vraag me nu niet wàt...)

Er zijn hier maar een paar forummers met "zorgvuldig geselecteerde speakers". Die zou ik zo'n versterker zeker niet aanraden. Ze zouden er zelf ook al geen behoefte aan hebben. Maar de anderen kunnen er inderdaad de ergste hinderlijkheden mee wegwerken. (Hoewel het gevaar dreigt dat ze tenslotte zullen eindigen in volstrekte stilte...)

Nee, dat doet-ie niet. Dankzij de Sub-Chebyshev afstemming. En doordat de reflexpijp krom is en van de woofer afgewend. (Ik denk dat jouw achterkant méér kleurt. )