Persingen...

[WanFie]

Vandaag weer eens ervaren dat, wat dezelfde plaat zou moeten zijn toch wel heel anders uitpakt.

 

In dit geval gaat het over een Amerikaanse en Nederlandse persing van de LP Transformer van Lou Reed.

 

Mijn oude Amerikaanse klinkt werkelijk super, de Nederlandse klinkt aanmerkelijk vlakker.

Ik heb al vaker verschillen tussen persingen gehoord, maar zo erg dan bij deze plaat net eerder.

Wat me ook opviel, was dat de breedte van de nummers op de platen behoorlijk verschillend zijn.

Een top klinkende Walk on the wide side op de Amerikaanse is aanmerkelijk smaller dan hetzelfde nummer op de Nederlandse.

 

Pikant detail is overigens dat de achterkant van de hoes door de Amerikanen is gecensureerd.

Een tekstbanner over het kruis van Lou en dat van de mevrouw die daar staat te pronken.

 

 

 

Hieronder enkele highlights uit het hiernavolgend topic.

 

***

 

quote name='siep' post='332638' date='18 Jan 2009, 11:17:07'

 

Het maken van een Master (matrijs) was en is gewoon handwerk.

Waar je naar zit te luisteren is het vakmanschap van de Mastering engineer.

Ook van grote invloed is de gebruikte tape,99.999% kans dat de Nederlandse persing in dit geval

afkomstig is van een kopie van een productie kopie.

Alleen wanneer er een hele kleine oplage werd verwacht, stuurde men nog wel eens stampers over de oceaan.

Voorbeeld: een LP van Art Garfunkel, titel ben ik even kwijt, hier staat keurig het TML logo in de uitloopgroef.

(het logo van het amerikaanse The Mastering Lab.)

 

En dan nog het verschijnsel 1e persing en latere.

Wanneer de Master(s) op is/zijn, moet er een nieuwe komen.

In veel gevallen werd dan in eigenhuis een nieuwe gesneden, gevolg klank verschil.

In veel gevallen geeft men nog wel credit aan de oorspronkelijke engineer.

(Originaly Masterd by..............) m.a.w. deze dus niet.

 

****

 

quote name='siep' date='18 Jan 2009, 11:43:14' post='332646']

 

Die inkeping (cut-out) heeft/had niets met kwaliteit te maken.

Alles kwam uit de normale productie run.

Eigenlijk alles wat die inkeping had was USA import.

Liep een titel slecht, of was de voorraad te groot, inkeping erin en goedkoop dumpen.

1 van de redenen voor de inkeping was om de lp herkenbaar te maken zodat de verkoper

niet de volle prijs kon rekenen.

 

 

****

 

quote name='hansko' post='332872' date='19 Jan 2009, 21:20:57'

 

Het is iets complexer. Er zijn vele wide band decca uitgaven. De wide band staat voor een brede witte band die tegen het gat zit. De narrow band is smaller loopt daar iets boven.

De wide band grooved met op het label de tekst "original redording by" is de eerste editie en zijn super, maar ook onbetaalbaar. Doen op ebay rond de 100 euro in nm of mint conditie. De tweede persing is ook grooved, maar met de tekst ""made in England" en de derde editie is not grooved.

 

Ook zijn er heruitgaven door speakerscorner die lijken op de tweede editie, maar zijn dat niet. Er zit geen groove op het label.

Dit is een aardige site waar de labels op staan van de meeste merken.

uitleg labels

 

Ik ben alleen redelijk op de hoogte van klassieke labels, zoals DGG, Decca, Philips, Columbia

Philips is ook erg goed wat betreft opnamekwaliteit. Rood/zilver en made in Holland is bijna altijd een eerste persing uit de jaren 60, begin 70. Schitterende opnames zitten daartussen en erg goedkoop aan te komen. Ik heb bijna alle uitgaven van het strijkkwartet Quartetto Italiano op Philips met het rood/zilver label. Niet alleen goede opnames, maar ook schitterend gespeeld. Later philips eerste persingen uit eind jaren zeventig zijn rood/wit. herpersingen uit de jaren zestig en zeventig zijn blauw/wit.

 

Zit er verschil in persingen. Jazeker. De eerste persingen zijn meestal opener qua klank en dynamischer. Niet altijd schoner, want bijvoorbeeld wide band grooved Decca's 1st ed. hebben redelijk veel ruis, maar een enorme dynamiek.

 

 

Wat betreft Jazz valt mij op dat de Blue note heruitgaven van de jaren zestig meestal beroerd klinken. De oorspronkelijke mono uitgaven (vaak zijn ze zowel mono als stereo uitgegeven) klinken beter. De stereo opnames van blue note zijn ook in goede staat onbetaalbaar. Ik vind deze meestal niet bijzonder klinken. Erg links rechts en geen diepte. Dan is bijvoorbeeld het label CR (Contemporary) veel beter.

Er zijn vele kleine jazz labels die verrassend goed klinken. Het blijft een gok. Er zit geen echte lijn in, zoals bij klassieke labels.

 

 

****

 

quote name='siep' post='332968' date='20 Jan 2009, 21:24:09'

 

 

Het begrip eerste persing moet je breder zien dan de 1e duizend.

 

Wat er ook gebeurd, bij het maken van lp's heb je matrijzen/stampers nodig.

de gangbare volgorde was, laquer - metal master - mother -stamper.

Wat hieruit komt is een hoeveelheid lp's.

Is dit genoeg voor de hele verkoop geen probleem.

Maar, vaak moeten er laquers bij worden gesneden, en dan begint de ellende.

Wie maakt de master(laquer) , dezelfde mastering engineer? In veel gevallen niet.

Bij de nieuwe release worden kosten nog moeite gespaard en werd gekozen voor de vakman.

Loopt de lp goed en zijn de stampers op dan werden de niewe laquers vaak in eigenhuis gesneden.

Kijk voor de aardigheid eens in de uitloopgroef.

De man die trots is op z'n werk zette z'n naam,initialen, bedrijfsnaam etc in de uitloopgroef.

BG mastering , S/R ,TML enz.

Bij veel lp's zie je nog wel the credits op de hoes staan, maar ontbreekt de inscriptie in het vinyl.

Een loepzuiver 2e persing.

 

Voor mij is een 1e persing een lp die in de eerste produktie run is gemaakt.

Voor de super die-hards is een eerste persing een lp geperst met de 1e stamper die van de 1e mother afkomstig is.

Voorwaarde is wel dat de maatschapij z'n mothers en stampers nummert.

Er zijn bedrijven met een begrijpelijke code.

Decca is hier genoemd.

Bij decca zijn er 3 inscripties.

Een matrix nummer op 6uur, een mother nummer op 9uur en een letter op 3 uur.

De gebruikte letters komen van het woord Buckinham ( de buckingham code)

Matrix nummer ,bijv. ZAL 7000 1A

zal is stereo 7000 catalogus nummer tape 1 de 1e metal master(laquer) A de naam van de mastering engineer.

 

Het cijfer op 9uur geeft aan welke mother is gebruikt (1,2,enz)

De letter op 3uur geeft de gebruikte stamper aan. B ,C, M enz.

 

Een absoluut 1e persing zou zijn.

ZAL-7000-1K (K is bekend, en is Tony Hawkins)

Op 9uur een 1 en op 3 uur een B(uckinham)

 

Zo hebben veel maatschapijen hun eigen code .

De meeste kun je op het web wel vinden.

 

Misschien wel aardig, The mastering Lab, oftewel Doug Sax liet in de meeste gevallen 2 machines lopen.

Ook dit kun je achterhalen, Doug Sax z'n merkteken is TML.

(er is altijd een uitzondering, Pink Floyd DSOTM 30th geboortedag persing, door Doug Sax gemasterd

nadat ie z'n snij machines al had verkocht, in de Uitloopgroef zie je dus nu DOUG staan en geen TML,

Mastering is bij AcousTech Mastering gedaan)

Kijk je in de uitloopgroef dan zie je achter TML bijna altijd een letter M of S

Dus TML-M(aster) TML-S(lave).

Geruchten gaan dat Laquers gesneden op de Slave het mooiste klinken.

(heb overigens nog nooit een Amused to death TML-S gezien).

 

voor vandaag genoeg geschreven.

 

Siep.

 

 

***

 

quote name='siep' post='333072' date='21 Jan 2009, 19:27:24'

 

Ik weet niet meer waar ik het heb gelezen, maar alle wideband edities zijn met buizen app. gemaakt.

Narrowband met transistor.

Het wideband label werd ,meende ik tot 1969 gebruikt.

Ook heeft Decca in de periode eind 50 begin 60 zgn Halfspeed mastering gebruikt.

En waren daarmee de eersten die deze techniek gebruikten.

 

 

Maar er zijn meer van die dingen.

In de USA werden de Decca's op het London Label geimporteerd en verkocht.

Later ook terplaatse geperst.

De London persingen zijn bij lange na niet zo gewild als de Britse Decca's

Toch zijn er zat London persingen die van dezelfde matrijs afkomstig zijn.

Ook loepzuivere 1e persingen.

(Nummering is identiek aan de Decca's).

Edited 21 januari 2009 by Hans van Liempd

[buizenbart]

Wat me ook opviel, was dat de breedte van de nummers op de platen behoorlijk verschillend zijn.

Een top klinkende Walk on the wide side op de Amerikaanse is aanmerkelijk smaller dan hetzelfde nummer op de Nederlandse.

 

Hmmm, je zou juist verwachten dat de bredere de beter klinkende is..

[WanFie]

Wat me ook opviel, was dat de breedte van de nummers op de platen behoorlijk verschillend zijn.

Een top klinkende Walk on the wide side op de Amerikaanse is aanmerkelijk smaller dan hetzelfde nummer op de Nederlandse.

 

Hmmm, je zou juist verwachten dat de bredere de beter klinkende is..

 

Dat dacht ik dus ook. Dat dit prachtig opgenomen nummer op beide elpees bij het label staat is overigens ook verwonderlijk.

Andere nummers op die plaat klinken aanzienlijk vlakker.

Je zou toch denken dat het andersom zou zijn...

 

[carl]

Ik heb een recente Speakers Corner persing en een oude totaal ongeschonden uit de collectie van een klassiek leifhebber. De oude klinkt in mijn oren beter. De nieuwe is echt te warm. Ik kijk nog even na Hans.

[Sodejuu]

Er is idd vaak verschil tussen de persingen, en al zeker bij heruitgaven. Onlangs ontving een kennis van mij "So" van Peter Gabriel, heruitgebracht door Simply Vinyl op 180g). In vergelijking met mijn originele uit de jaren 80 (destijds bij V&D gekocht) klinkt de Simplu Vinyl, veel te donker en minder briljant. Het laag is rommelig en het hoog vlak. OP zich klinkt het album niet slecht, maar als je dan de originele hoort, dan klopt dat toch veel beter. Die leeft en maakt echt muziek.

[Miracle.]

Tsja, heruitgaven. Daar heb ik nog wel wat voorbeelden van die stevig vern..kt zijn, maar zal het slechts bij 2 houden.

Afgelopen week weer eens Brothers in Arms in 3 versies met elkaar vergeleken.

De originele LP en CD zijn hier nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Werkelijk nog niet 1 Db verschil qua luidheid, alleen klinkt de LP net iets echter/levendiger. Hierna was de (SA)CD aan de beurt.

Wat een lawaai. Ik had de volumeknop gelijk gehouden, maar het klonk minstens 10Db harder uit de speakers.

Ook klipt deze SACD dat het een lieve lust is. Niet alleen op de audioset, maar ook als ik hem analyseer op de PC. En dat voor een zogenaamd audiofiele hybride (SA)CD.

Het is dat ik die (SA)CD heb gekregen, maar als ik hem had gekocht had hij regelrecht terug gegaan naar de winkel.

 

 

Een nog erger voorbeeld vind ik de prachtige LP Imagine van John Lennon. Het origineel is geweldig van kwaliteit. Net of John werkelijk in je woonkamer staat te zingen.

De opname is levendig en speels. Ook alle instrumenten klinken zoals een instrument hoort te klinken.

Een paar jaar geleden ben ik eens zo vreselijk stom geweest om een heruitgave van deze LP aan te schaffen zonder deze eerst beluisterd te hebben. Iets wat ik sinds dien dus echt nooit meer doe.

Deze heruitgave op het MFSL label, de zogenaamde GAIN2/Ultra analog 33,33 Rpm. versie.

Ongelooflijk hoe erg kan je een mooie opname verzieken. Zelfs de stem van John Lennon is nauwelijks herkenbaar als zijnde die van hem. Het zou netzogoed iemand anders kunnen zijn die zijn stem redelijk, maar echt niet goed, imiteerd.

De instrumenten klinken of ze dood/platgeslagen zijn. Het geheel zit ook absoluut geen diepte meer in en het blijft, als vastgelijmd met heel goede lijm, aan de speakers kleven.

Ook zitten er een stuk of 20 knallen op de LP (tikken durf ik het niet eens te noemen) die je echt niet mee wilt maken als je wat luider naar deze heruitgave luisterd. Werkelijk niet om te harden. Zelfs erger dan met Caf

[René N.]

........er een stuk of 20 knallen op de LP (tikken durf ik het niet eens te noemen) die je echt niet mee wilt maken als je wat luider naar deze heruitgave luisterd. Werkelijk niet om te harden. Zelfs erger dan met Caf

[Miracle.]

[quote name='Ren

[stefk]

Hoi Hans,

 

Uit je post begrijp ik niet of je beide LP's toendertijd hebt gekocht of de NL versie vrij recent.

Ik vind het ook een geweldig album en ik zie overal heruitgaven verschijnen van deze Lou Reed.

 

Nu is mijn vraag of meerdere, de volgende aan jullie

 

Jullie vergelijken persingen op jullie zeer hoogwaardige en geliefde sets. Stel dat je de NL niet kon vergelijken Hans, zou je dan bij beluistering ook hetzelfde gevoel hebben zoals nu?

 

Hoe kan je in een winkel weten of horen dat de persing bagger is? Heb je daarvoor heeeel veeeel luisterervaring nodig?

Laat ons wel wezen, in een winkel is de set veel minder goed + opstelling al helemaal niet.

Waar letten jullie op ...? Enz

 

Ik vind het super dat er heel veel wordt heruitgebracht maar als blijkt dat er veel bagger is, dan vraag ik mij af waarom dan toch niet de CD kopen die soms de helft goedkoper is en zeker in de solden.

Mijn hoofd is ongelooflijk aan het malen nu ...

 

Hans waar woon je, ik wil best eens op een zeer hoogwaardige set zo'n verschil in persing horen. Of mij laten bijstaan in de analyse waarom het helemaal niet goed is.

 

Zo'n item brengt mij bij mijn eigen collectie. Heb indertijd veel gekocht in dezelfde winkel, vermits de vrouw een Amerikaan leerde kennen, heb ik veel (is relatief hoor) US persingen gekocht van Britse of andere overseas artiesten.

Nu ben ik best eens benieuwd naar bvb een US Meddle en een UK Meddle en een recente Meddle.

 

En dat vr iemand die zn koffie nog moet hebben en eig maar 10 min wakker is

 

Gr

Stef

[WanFie]

Hoi Hans,

 

Uit je post begrijp ik niet of je beide LP's toendertijd hebt gekocht of de NL versie vrij recent.

Ik vind het ook een geweldig album en ik zie overal heruitgaven verschijnen van deze Lou Reed.

 

Nu is mijn vraag of meerdere, de volgende aan jullie

 

Jullie vergelijken persingen op jullie zeer hoogwaardige en geliefde sets. Stel dat je de NL niet kon vergelijken Hans, zou je dan bij beluistering ook hetzelfde gevoel hebben zoals nu?

 

Hoe kan je in een winkel weten of horen dat de persing bagger is? Heb je daarvoor heeeel veeeel luisterervaring nodig?

Laat ons wel wezen, in een winkel is de set veel minder goed + opstelling al helemaal niet.

Waar letten jullie op ...? Enz

 

Ik vind het super dat er heel veel wordt heruitgebracht maar als blijkt dat er veel bagger is, dan vraag ik mij af waarom dan toch niet de CD kopen die soms de helft goedkoper is en zeker in de solden.

Mijn hoofd is ongelooflijk aan het malen nu ...

 

Hans waar woon je, ik wil best eens op een zeer hoogwaardige set zo'n verschil in persing horen. Of mij laten bijstaan in de analyse waarom het helemaal niet goed is.

 

Zo'n item brengt mij bij mijn eigen collectie. Heb indertijd veel gekocht in dezelfde winkel, vermits de vrouw een Amerikaan leerde kennen, heb ik veel (is relatief hoor) US persingen gekocht van Britse of andere overseas artiesten.

Nu ben ik best eens benieuwd naar bvb een US Meddle en een UK Meddle en een recente Meddle.

 

En dat vr iemand die zn koffie nog moet hebben en eig maar 10 min wakker is

 

Gr

Stef

 

Beide versies zijn oude platen. De NL versie zag er kwa hoes en plaat zo goed uit, dat ik dacht... die moet ik hebben.

Voor die paar Euri's is dat geen probleem natuurlijk.

 

Ik heb weinig recente LP's.

Wat audiofiele platen van de VAD en zo maar verder bijzonder weinig.

 

je bent van harte welkom. Ik zal je een PM sturen.

 

[Miracle.]

Hoe kan je in een winkel weten of horen dat de persing bagger is? Heb je daarvoor heeeel veeeel luisterervaring nodig?

Laat ons wel wezen, in een winkel is de set veel minder goed + opstelling al helemaal niet.

Waar letten jullie op ...? Enz

 

Gr

Stef

In een winkel hebben ze vaak een mindere installatie staan, maar sommigen zijn daar uitzondering op.

Velvet in Leiden bijvoorbeeld heeft een set Sonus Faber monitoren staan waar je op kunt luisteren. Geen ideale opstelling, maar al een heel stuk beter dan de gemiddelde Jamobagger die je veel ziet.

Ook hebben ze heel behoorlijke koptelefoons.

Vooral met een koptelefoon kun je vrij makkelijk horen of een opname vervormd. Ook weet ik bij de platenzaken waar ik vaak kom hoe ver de volumeknop open moet voor een fatsoenlijk volume.

Moet die volumeknop ineens een heel stuk verder dicht dan gebruikelijk weet ik dus dat die opname te hard is. Ook kraken en tikken hoor je erg goed op een koptelefoon.

 

Helemaal alles uitsluiten kun je natuurlijk nooit in de winkel, maar de meest ernstige dingen zoals vervorming, tikken en kraken of veel te hard opgenomen kan je al wel uitfilteren.

 

Bepaalde winkels moet je ook gewoon niet kopen. Zo was er laatst iemand hier die wat nieuwe LP's had meegebracht welke hij bij de Mediamarkt (ja, die dozenschuiver waar ze wel degelijk gestoord zij) had gekocht.

Die dingen kraakte, tikte en ruiste dat het een lieve lust was.

Nee, dat is niet met de hele serie van die LP's want een week later hoorde ik

[stefk]

Hoe kan je in een winkel weten of horen dat de persing bagger is? Heb je daarvoor heeeel veeeel luisterervaring nodig?

Laat ons wel wezen, in een winkel is de set veel minder goed + opstelling al helemaal niet.

Waar letten jullie op ...? Enz

 

Gr

Stef

In een winkel hebben ze vaak een mindere installatie staan, maar sommigen zijn daar uitzondering op.

Velvet in Leiden bijvoorbeeld heeft een set Sonus Faber monitoren staan waar je op kunt luisteren. Geen ideale opstelling, maar al een heel stuk beter dan de gemiddelde Jamobagger die je veel ziet.

Ook hebben ze heel behoorlijke koptelefoons.

Vooral met een koptelefoon kun je vrij makkelijk horen of een opname vervormd. Ook weet ik bij de platenzaken waar ik vaak kom hoe ver de volumeknop open moet voor een fatsoenlijk volume.

Moet die volumeknop ineens een heel stuk verder dicht dan gebruikelijk weet ik dus dat die opname te hard is. Ook kraken en tikken hoor je erg goed op een koptelefoon.

 

Helemaal alles uitsluiten kun je natuurlijk nooit in de winkel, maar de meest ernstige dingen zoals vervorming, tikken en kraken of veel te hard opgenomen kan je al wel uitfilteren.

 

Bepaalde winkels moet je ook gewoon niet kopen. Zo was er laatst iemand hier die wat nieuwe LP's had meegebracht welke hij bij de Mediamarkt (ja, die dozenschuiver waar ze wel degelijk gestoord zij) had gekocht.

Die dingen kraakte, tikte en ruiste dat het een lieve lust was.

Nee, dat is niet met de hele serie van die LP's want een week later hoorde ik

[siep]

In dit geval gaat het over een Amerikaanse en Nederlandse persing van de LP Transformer van Lou Reed.

 

Mijn oude Amerikaanse klinkt werkelijk super, de Nederlandse klinkt aanmerkelijk vlakker.

Ik heb al vaker verschillen tussen persingen gehoord, maar zo erg dan bij deze plaat net eerder.

Wat me ook opviel, was dat de breedte van de nummers op de platen behoorlijk verschillend zijn.

Een top klinkende Walk on the wide side op de Amerikaanse is aanmerkelijk smaller dan hetzelfde nummer op de Nederlandse.

 

 

 

 

Het maken van een Master (matrijs) was en is gewoon handwerk.

Waar je naar zit te luisteren is het vakmanschap van de Mastering engineer.

Ook van grote invloed is de gebruikte tape,99.999% kans dat de Nederlandse persing in dit geval

afkomstig is van een kopie van een productie kopie.

Alleen wanneer er een hele kleine oplage werd verwacht, stuurde men nog wel eens stampers over de oceaan.

Voorbeeld: een LP van Art Garfunkel, titel ben ik even kwijt, hier staat keurig het TML logo in de uitloopgroef.

(het logo van het amerikaanse The Mastering Lab.)

 

En dan nog het verschijnsel 1e persing en latere.

Wanneer de Master(s) op is/zijn, moet er een nieuwe komen.

In veel gevallen werd dan in eigenhuis een nieuwe gesneden, gevolg klank verschil.

In veel gevallen geeft men nog wel credit aan de oorspronkelijke engineer.

(Originaly Masterd by..............) m.a.w. deze dus niet.

[stefk]

Dat een winkel/dozenschuiver slecht vinyl zou verkopen is natuurlijk wel erg ver gezocht. Wat is er mis is bij de productie van vinyl is simpelweg dat het hele productieproces "kaal" is gecalculeerd. Echte kwaliteitscontrole kost manuren en aan betaalde arbeid heeft men een ongehoorde hekel. Er wordt gewoon gecalculeerd op een oplage van zoveel die nog goed gaat en mocht er halverwege iets misgaan dan is er geen mens die er naar kijkt. Je denkt toch niet dat er iemand af en toe de plaat tijdens de productie nog bekijkt. De machine gaat aan en de hele oplage verdwijnt geseald en al in de hoes/doos en komt op een willekeurig verkooppunt terecht. Dat er van zo'n oplage nauwelijks iets terug komt leidt er ook toe dat men redeneert dat het "goed" gaat (dwz dat de kosten er uit zijn).

 

@Stef

blijf vooral muziekliefhebber en kijk uit dat je geen audiofiel in de slechte zin van het woord wordt.

Ga ook lekker genieten bij Hans van Liempd en let op de zuiverheid van de Array-apparatuur. Dat is kwaliteits apparatuur, absoluut vervaardigd onder een veel betere kwaliteitscontrole dan hieboven beschreven en beroemd vanwege de extreem lage signaal/ruisverhouding en de duurzaamheid.

 

Kraus zou denk ik er ook over ivm een platenzaak!!

Mijn favo platenzaak in Gent kan heel veel bestellen, en die man kan toch zelf niet elk exemplaar beoordelen beluisteren. Volgens hun clienteel kopen zij een aantal exemplaren in. En bij PJ Harvey was dat een doos van onmid 30 exemplaren.

Het fijne is dat ik een slechte persing, kan al eens gebeuren, gerust binnen de week kan omruilen. Slechte persing is hier relatief, het was eerder hobbelig en vuil en niet de opname i guess.

 

Geen paniek Kraus, ik blijf zeer zeker muziekliefhebber. Zo'n uitspraken van mij zijn te kaderen in de emotie van het moment. je kan je centjes maar 1 keer uitgeven + een muziekliefhebber wenst zoveel mogelijk te ontdekken. Als ik dan merk dat de kwaliteit niet goed is van de lp en ik dan ipv 2 lp's 5cd's kon kopen ...

Ik ben zelf geen goed technisch luisteraar dus zal ik het niet zo merken als er iets mis is. De laatste tijd zet ik de TV weer meer en meer aan kant + ik krijg alle vrijheid om alleen te luisteren en de zitbank te verplaatsen in de woonkamer. Mijn allerliefste leest dan in de keuken en brengt mij af en toe een glaasje wijn of stukje kaas. Ondertussen geniet ik van de muziek in het donker, turend naar de lampen van mn amp.

 

Veel muzikale groeten aan allen

Stef

[andromedaaudiodesign]

Heeft iemand trouwens wel eens een in metaal gesneden plaat beluisterd waarvan later de pers mallen(in spiegelbeeld ) werden gemaakt ?

 

 

gr hj

[siep]

Helaas heb ik niet op het label gelet, maar het kan zijn dat het uit een andere perserij komt, maar ik denk eerder dat de MM LP's verkoopt waar vroeger een inkeping in de hoes had gezeten.

 

 

Die inkeping (cut-out) heeft/had niets met kwaliteit te maken.

Alles kwam uit de normale productie run.

Eigenlijk alles wat die inkeping had was USA import.

Liep een titel slecht, of was de voorraad te groot, inkeping erin en goedkoop dumpen.

1 van de redenen voor de inkeping was om de lp herkenbaar te maken zodat de verkoper

niet de volle prijs kon rekenen.

[stefk]

............krijg alle vrijheid om alleen te luisteren en de zitbank te verplaatsen in de woonkamer. Mijn allerliefste leest dan in de keuken en brengt mij af en toe een glaasje wijn of stukje kaas. Ondertussen geniet ik van de muziek in het donker, turend naar de lampen van mn amp.

Stef

 

Dit lijkt mij een vrij accurate beschrijving van het aardse paradijs

 

En zo gaat het al 10 j, de tijd dat we samenwonen !!

Voor we samenwoonden, spendeerde zij al mee aan de installatie die ik kocht, wetende dat ze bij mij thuis (ouders) op mijn kamer ging belanden... Daardoor was mijn 1e amp een luxman hybride met BNS luidsprekers, zou ik anders nooit alleen kunnen gekocht hebben toen. Maar ik wijk af ...

 

Gr

Stef

[Miracle.]

Helaas heb ik niet op het label gelet, maar het kan zijn dat het uit een andere perserij komt, maar ik denk eerder dat de MM LP's verkoopt waar vroeger een inkeping in de hoes had gezeten.

 

 

Die inkeping (cut-out) heeft/had niets met kwaliteit te maken.

Alles kwam uit de normale productie run.

Eigenlijk alles wat die inkeping had was USA import.

Liep een titel slecht, of was de voorraad te groot, inkeping erin en goedkoop dumpen.

1 van de redenen voor de inkeping was om de lp herkenbaar te maken zodat de verkoper

niet de volle prijs kon rekenen.

Mij is eens uitgelegd, door een medewerker van een platenperserij, dat de laatste LP's uit een serie van

[1ennalloor]

Mij is eens uitgelegd, door een medewerker van een platenperserij, dat de laatste LP's uit een serie van

[carl]

We hebben wel eens eerder over dit onderwerp gehad. Op advies van Siep koop ik nu vaker Classics en Japanse uitgaven. Classics heeft op een bepaald moment zo'n slecht vinyl uitgebracht dat ze er echt problemen mee kregen. Nu is dat werkelijk sterk verbeterd en krijg je echt goede LP's. Dat is ook misschien de les - als het niet goed gewoon terug mee gaan want dan worden de producenten echt wel kritischer.

 

Overigens moet je het vinyl/materiaal van Classics maar eens vergelijken met een van Pallas. Dat is werkelijk heel ander materiaal.

[Miracle.]

Mij is eens uitgelegd, door een medewerker van een platenperserij, dat de laatste LP's uit een serie van

[1ennalloor]

Je ondermijnt je eigen geloofwaardigheid.

 

Die medewerker van een platenperserij kan het natuurlijk verzonnen hebben, maar daar ga ik niet vanuit.

Ik blijf het eenvoudigweg jammer vinden dat je niet serieus wenst(e) te reageren.

En ik wil er nog steeds graag op normale wijze op ingaan, helaas blijkt dat bij sommigen niet te kunnen.

Maar negeren is natuurlijk ook een heel erg volwassen oplossing...

[Pjotr]

Het verhaal van Siep klopt gewoon. Platen met een inkeping zijn magazijn opruimingen en verder niets.

 

Het dateert uit de tijd dat parallel import door het Nederlandse platen syndicaat/kartel (de Nederlandse platenmaatschappijen) nog ten strengste verboden werd. Free Record Shop is groot geworden met het parallel importeren van die dumppartijen. Overigens was het destijds geen gewoonte om platen zelf van land naar land te sturen door de platenmaatschappijen. Een kopie van de mastertape werd opgestuurd en de platen werden lokaal gemasterd en geperst.

 

Wat betreft door persen met een versleten matrijs, dat deden alle maatschappijen altijd al en die platen lagen gewoon voor de volle prijs in de winkel zonder inkeping. Het is altijd al geluk hebben geweest met wat je uiteindelijk in handen kreeg.

 

[1ennalloor]

2 dingen zijn onbegrijpelijk:

a. waarom Miracle niet gewoon kan zeggen dat hij het mis heeft

 

b. waarom 1enaloor zo dringend Miracle een foutje wil laten bekennen.

Wat punt b. betreft is het vermoedelijk slechts toeval dat juist Miracle enkele malen iets schreef over een paar van de onderwerpen waar ik me eerder eens in verdiept heb. Daarom reageerde ik daarop. Het merendeel van mijn forumbezoeken bestaat uit lezen en dingen leren.

Als je hier vaak leest vallen je soms inconsequenties op in sommige reacties:

 

Vanaf heden sta je bij mij dus genegeerd en geblokkeerd. Je hoeft niets meer aan mij te richten. Daar word niet meer op gereageerd.

Blijkbaar was de wens te reageren toch sterker dan vermoed, want al eerder...

 

Tsja, sommige figuren snappen niet dat ze gewoon genegeerd worden (Negeerfunctie van dit forum werkt erg goed en rustgevend.).

 

Maar...

Wie weet hear alles? Laat het los en forum lekker verder.

Je hebt helemaal gelijk. Ik zal het proberen.

Sorry voor het off-topic verhaal.

[WanFie]

In dit geval gaat het over een Amerikaanse en Nederlandse persing van de LP Transformer van Lou Reed.

 

Mijn oude Amerikaanse klinkt werkelijk super, de Nederlandse klinkt aanmerkelijk vlakker.

Ik heb al vaker verschillen tussen persingen gehoord, maar zo erg dan bij deze plaat net eerder.

Wat me ook opviel, was dat de breedte van de nummers op de platen behoorlijk verschillend zijn.

Een top klinkende Walk on the wide side op de Amerikaanse is aanmerkelijk smaller dan hetzelfde nummer op de Nederlandse.

 

 

 

 

Het maken van een Master (matrijs) was en is gewoon handwerk.

Waar je naar zit te luisteren is het vakmanschap van de Mastering engineer.

Ook van grote invloed is de gebruikte tape,99.999% kans dat de Nederlandse persing in dit geval

afkomstig is van een kopie van een productie kopie.

Alleen wanneer er een hele kleine oplage werd verwacht, stuurde men nog wel eens stampers over de oceaan.

Voorbeeld: een LP van Art Garfunkel, titel ben ik even kwijt, hier staat keurig het TML logo in de uitloopgroef.

(het logo van het amerikaanse The Mastering Lab.)

 

En dan nog het verschijnsel 1e persing en latere.

Wanneer de Master(s) op is/zijn, moet er een nieuwe komen.

In veel gevallen werd dan in eigenhuis een nieuwe gesneden, gevolg klank verschil.

In veel gevallen geeft men nog wel credit aan de oorspronkelijke engineer.

(Originaly Masterd by..............) m.a.w. deze dus niet.

 

Sterker nog... op de Nederlandse persing staat dat deze met een "orginele master is gemaakt" .

 

Toch denk ik dat er in die tijd nog kwaliteits controles waren.

Ik heb wel eens gehoord dat er bij EMI in Uden regelmatig platen uit het proces werden gehaald om te beluisteren.

Bij de Lou Reed plaat gaat het overigens om RCA

 

.