Pjotr

Het galmt wel weer lekker in dit draadje

Misschien was ik niet helemaal duidelijk Jack. Een muziek-DVD is niet hetzelfde als DVD-A(udio). Een muziek-DVD is op elke DVD speler af te spelen. Een DVD-A alleen op een speciale DVD-A speler of een DVD speler met een extra optie om DVD-A af te spelen. Maar dat zijn dan wel weer de spelers in het dure segment. DVD-A kom je alleen mondjesmaat in de speciaalzaak tegen of via internet. Muziek-DVD's bijna overal, t.e.m. de supermarkt, het Kruidvat, de Blokker enz. aan toe. Dus w.d.b. is er wel gerechtigheid

Ja da's te zien, jouw speakers zijn ook al in de tuin beland Maar wel beter dan dat dorre gras waar Spido gewend is zijn speakers te planten.

Hoi Jack, Je vergeet nog de "muziekvideo" Eigenlijk zou dat de meest logische opvolger van de CD zijn. Alleen is het jammer dat daar meestal niet op vermeld staat wat de audioresolutie is. Ook al heet het muziekvideo, vaak staat het geluid daar niet in de hoogste resolutie op omdat men en er ook bewegend beeld op wil proppen met surround sound. En dan vaak ook nog synthetisch gegenereerd surround. Grappig is wel dat muziek DVD's vaak goedkoper zijn dan de gelijknamige CD. Gisteren Eric Clapton's "Unplugged" nog gescoord voor 9,95. Een dubbelzijdige DVD met naast de gewone 5.1 Dolby meuk ook de PCM stereo versie Maar je hebt gelijk, de gemiddelde koper zal het een worst zijn hoe het geluid er op staat. Overigenes slaat de DVD-A ook niet aan omdat zowel de muziekuitgever als de producent van afspeelapparatuur een vermogen aan royalties moet betalen aan het DVD-A consortium. Echt de missser van de (vorige) eeuw.

Pjotr, pjotr, pjotr... 1 periode van de samplefrequentie!!! Correcte dither impliceert frequentie-onafhankelijkheid, omdat er aangenomen wordt dat er aan het bemonsteringstheorema wordt voldaan. Alle frequenties onder fs worden dus automatisch correct weergeven (zonder vervorming, zonder ruismodulatie etc etc) als correcte dither wordt toegepast. In andere woorden: het verschilsignaal van uit- en ingang van de kwantisator is volledig ongecorreleerd met het ingangssignaal. Zie: hear (nogmaals). Groet, Jacco Bete Jacco, Waar noem ik "samplefreuentie"? Die draai geef jij er weer aan om je verhaal te kunnen vertellen. Kun je wel belerend zijn maar ik bedoelde daar helemaal geen "samplefrequentie". 'Tis soms wel vermoeiend discussieren met jou als je steeds niet snapt wat je quote van anderen. Pffft........... Afijn, deze discussie hebben we al eens eerder gevoerd en zo te lezen is het nog dezelfde als destijds. Jouw verhaal gaat strikt genomen alleen op voor continue signalen zoals b.v. sinussen.. Maar ja, muziek betstaat daar grotendeels niet uit.

Heeft alleen verzamelaarswaarde. En dan ook nog alleen voor een elektronisch onderlegd iemand die weet hoe zo'n ding te repareren.. Zou er heden ten dage niet aan beginnen als hoofdversterker. Heb zelf ooit eens een 20W versie van de Hiraga Le Monstre gebouwd met gestabiliseerde voeding. Klonk heel erg mooi maar was tevens een behoorlijke kachel. En vroeg wel om gemakkelijk aan te sturen speakers.

Jawel, het gaat wel om dynamiek. Dankzij de ruis is de resolutie gelijk aan analoog. Als je een 24 bit opname en zijn correct geditherde 16 bit versie van elkaar aftrekt, dan houd je slechts ruissss over. Geen signaal, want dat is niet verloren gegaan bij de downsampling. Wat overblijft is de bandbreedte en dynamiek. Daarom: multikanaals dvd-a cq sacd, stereo dvd-v cq sacd en dan cd. Deze laatste is overigens ononderscheidbaar van sacd qua dynamiek. Wellicht wel in termen van bandbreedte. Dan de taperecorder en dan pas de zwarte langspelert. Groet, Jacco Geen idee wat je nu zeggen wilt Jacco. Wil je me nu tegenspreken of het nog eens overdoen? Waar het mij om gaat is dat de resolutie bij 24 bits nagenoeg gelijk is aan analoog. Dit in tegenstelling tot 16 bits. Kun je het wel over dither gaan hebben maar dan is de resolutie frequentie afhankelijk en/of gaat het alleen op voor sinussen bekeken over langere tijd dan 1 periode. Dat je bij 24 bits ook een groot dynamisch bereik hebt spreekt vanzelf maar is verder niet zo interessant. Dat is voor muziek bij de andere formaten eveneens genoeg, althans voor mij.

Dus jij beweert hear met droge ogen dat jij het verschil in ruis hoort op -93 dBFS? Qua signaal is er niets aan verschil te horen namelijk (want dat is er niet). Heb het daar helemaal niet over ruis maar over een totaal indruk. Mooi voorbeeld van jouw visie op het geheel. Je redeneert/postuleert hier zonder er naar geluisterd te hebben. Dat moet je zeker doen, kun je eea zelf constateren, of niet natuurlijk maar dat blijft dan jouw indruk Iig heb ik daar geen bejoefte meer aan omdat ik dat al gedaan heb en zeker geen behoefte heb om jouw trijfels te bewijzen dan wel te ontkrachten.

Eerlijk gezegd had ik het ook niet verwacht. At random kan ik ze niet van elkaar onderscheiden, ook niet met rustig en langer luisteren. Maar eigenlijk is het niet zo gek als je het vergelijkt met vinyl, dat gaat ook niet veel hoger dan 20 kHz van wat er op de plaat staat.

Hoeft niet hoor, heb zelf wel genoeg van dit soort experimentjes meegemaakt. Is wel leuk om te doen voor een keertje. Maarreh, bij 16 bits hoor je zeker geen ruis meer en bij 24 bits ook niet. Toch is 24 bits in zekere zin nou precies dat verschil met 16 bits wat velen als het verschil tussen vinyl en CD beschrijven. Dat onrustige wat CD soms heeft is bij 24 bits juist afwezig. Of de samplerate dan 48 kHz is of 96 kHz vind ik veel minder opvallend.

Grappenmaker

Strikt genomen gaat editen van DSD in het 1 bits domein ook niet. Maar volledig converteren naar PCM om te kunnen editen is ook niet nodig. De Sony DSD editors gebruiken een soort van tussenvorm met complexe dedicated hardware. Het blijft naar mijn idee behelpen. Philips heeft iig het hele DSD concept aan de kant gezet en dat is niet zo onverstandig. Het heeft denk ik ook weinig toekomst.

Hoi Siep, Denk dat je wel weet dat de groeven op een plaat niet allemaal even ver van elkaar af liggen maar dat dat geregeld wordt adh van de modulatie (sterkte van het signaal) in de plaatgroef. In de begintijd werd dat met de hand geregeld aan de hand van een van te voren gemaakte lijst. Later is men dat gaan automaitseren met een regelsysteem. Omdat het meten van de sterkte van het signaal en het bijsturen van de snijkop enige tijd duurt moet het muzieksignaal ook enigszins vertraagd worden om dat goed te laten werken. Dat deed men meestal via een tape vertraging bij het snijden. Eind jaren '70, begin jaren '80 was de digitale techniek al zover dat men dat ook via een digitaal delay deed ipv een tape delay. Dus AD -> schuifgerister -> DA. Maar de toenmalige AD/DA convertres waren toen nog lang niet zo goed als tegenwoordig. En toch klaagt niemand er over. Deze hele discussie is overigens wel grappig. Begin jaren '80 waren er net zulke discussies bij vinyl over masteren in wasplaten en metalmasterig. Metalmastering (het direct in een metalen master snijden) vonden veel audiofielen van toen maar nix: Klonk veel te scherp. Anderen vonden het juist weer een verbetering: Meer detail.

Nope, er is gehoormatig een behoorlijk verschil tussen 16 bits en 24 bits (in mijn oren dan). Vinyl gemasterd op 24 bits is echt wat anders dan een CD op uiteindelijk 16 bits. Overigens is veel "analoog" vinyl sinds eind jaren '70 digitaal geprocessed, al was het alleen maar voor het delay benodigd voor de variabele snijspoed van de plaat. En dat staat nergens op een plaat vermeld. Ben het wel met Robin eens, het bladeren door platen in de winkel en ze afluisteren en vergelijken (als het om verschillende uitvoeringen van een zelfde klassiek stuk gaat) is een groot deel van de lol. En ja, bladerde laatst nog eens door het fotoboek op 30 cm x 30 cm formaat van "Concert For Bangladesh". Ook veel leuker dan het miniboekje wat bij de DVD zit. Ach wie weet komen er nog wel weer eens uitgaven op 30cm bij 30 cm formaat met een flashkaartje als geluidsdrager er bij.

Die vergelijking blijf ik interessant vinden (lp vs digitaal, of 't dan pcm of dsd, is meer 'n detail). Ik heb 'n simpele Thorens 160B met 'n wel een aardige arm (rega rb900) en Benz Ace + black cube. T valt me op dat een plaatje vaak erg lekker klinkt (los van de eventuele tikken, heb alleen oude platen). Op 'n echte top combinatie (zoals bij jou thuis) speelt 't nog 'n tandje hoger. Maar uit alle technische wijsheid zou toch moeten volgen dat een digitaal medium superieur is tov de lp. Kennelijk wordt dat toch vaak niet zo ervaren. Maar n lp (wat gemoduleerde trillinkjes in n pvc plaat gegroefd) is toch zo'n primitief medium? Snap eigenlijk niet hoe dat kan. Wat smaakt beter, een echte aardbei of een DSM-aardbeismaak? De eerste smaakt zoals ie moet smaken, de tweede is meer een interpretatie van hoe het moet smaken (met een vervelende nasmaak toe). Bij een digitaal medium is het eigenlijk niet veel anders. De LP is puurder, ook al is er een RIAA correctie nodig die absoluut complex is. De omzetting is meer recht toe recht aan bij LP en dat schijnt men als natuurlijk te ervaren. Dat is wel een erg rare vergelijking Sodejuu. Wat betreft oud orgineel vinyl wat ook echt alleen anoloog opgenomen en geprocessed is a la ..... al zit daar ook genoeg slecht gemasterd materiaal tussen. Maar nieuw opgenomen/geremasterd vinyl? Wat jij daar zegt is met jouw woorden eigenlijk dat een PCM aardbei vekocht wordt als een echte aardbei omdat de verpakking anders is. En daarom smaakt ie beter...? Kom nu toch. Dat neemt niet weg dat het zeer beslist erg mooi kan klinken. Maar waarom zou je dan die omweg via vinyl maken waar je ook nog eens veel en veel meer voor moet betalen? Vind ik toch een beetje boerenbedrog. Of vriendelijker gezegd: Een geromantiseerde kijk op iets technisch.

Beste Kraus, Jawel, dat progje staat ook in de link die ik zojuist gaf maar dan moet je wel al zelf files op je PC hebben staan... (Overigens zou het aardig zijn om ipv ons tot zoeken te manen om de link er gelijk bij te geven). Het gaat er eigenlijk meer om dat de muziekindustrie het vertikt om gewoon muziek uit te brengen in dat formaat waar bijna iedereen al een speler voor in huis heeft. Een goede DAC er achter voor de echte muziekliefhebber en klaar ben je ... Nu mogen we dat digitaal opgenomen/geremasterd materiaal op o.a. duur nieuw vinyl aanschaffen. (En zijn we weer gedwongen tot illegaal downloaden en zelf branden. Maar da's een andere discussie).

Er is zat over te vinden op internet, hier alvast een beginnetje: http://24bit.turtleside.com/

Het audioformaat van een goede (muziek) video-DVD kan ongecomprimeerde 24bit/96khz of 24bit/48khz PCM zijn. Dat formaat is niet hetzelfde als DVD-Audio maar de kwaliteit is in principe wel hetzelfde. DVD-Audio kan in alle sample rates zijn van 44.1 kHz tot 192 KHz. Daarnaast is DVD-Audio veel beter tegen kopi

Weet je Jack, de eerste de beste el cheapo allesvreter onder de 50 eu speelt gewoon 24/96 of 24/48 audio van een DVD-video af. Hang er een goede DAC achter, al dan niet naar smaak gemod, en genieten maar. Alleen ............. waar zijn nu die 24/96 (of 24/48) DVD-video schijfjes te krijgen waar alleen muziek op staat en g

Het gaat niet zozeer om de dynamiek als wel om de resolutie. Wel eens een echt goede 24 bits PCM opname gehoord?

Technisch misschien beter maar marketingtechnisch een flop. MP3-spelertjes is marketingtechnisch een veel logischer gevolg gebleken.

hij begint een beetje op Spido te lijken..... Weest gerust Erik. Heb dat verhaal niet zelf verzonnen maar komt van een medewerker van Philps zelf

Zie regel 2 in mijn sig. Het is een van de wetten van Murphy Ach ja die Murphy, dat was er toch eentje van 12 ambachten, 13 ongelukken? Om die nu als voorbeeld te stellen is wel erg nihillistisch. Maar logica is wel iets wonderlijks. Zo is er een CD speler van Philips geweest die voor geen meter wilde verkopen, weet niet meer precies welk type. Dat ding was tamelijk zwaar omdat hij niet volledig uitge-engineerd was en snel op de markt moest komen. Het chassis was veel zwaarder uitgevallen dan de boedoeling. Er was echter 1 winkel waar de speler niet aan te slepen was. Philips snapte er niets van en ging eens bij die winkel kijken: "Hoe doen jullie dat eigenlijk want we snappen er niets van"? "Nou simpel" was het antwoord, "We zeggen gewoon dat dit de beste is en geven dan de klant het apparaat in handen. De klant voelt dat hij zwaar is en dan is ie meteen om".

Ach welnee Jacco, Er moet gewoon een rusthuis voor oude nederlandse self-made "Audiogods" komen, waar ze lekker samen met elkaar over "vroeger" kunnen mijmeren en naar Vera Linn en de Marinierskapel kunnen luisteren. Spido wil daar vast wel de soep gaan verzorgen