Jitze

Hans als je van dat soort compacte weergaven ziet, de opgeschroefde vocalen hoort, moet het toch niet zo heel erg moeilijk zijn om te constateren dat er vreselijk is gesleuteld. Ook de doorlopende druk die dat dichte middengebied in de weergave als gevolg heeft moet je niet kunnen ontgaan. Gek genoeg was ook mijn eerste indruk dat het best aardig was gedaan, maar heel rustig tussen de eigen speakers thuis wilde ik alleen maar dat het stopte, eerste indrukken zijn niet altijd de juiste, ook al is er een gezegde dat het tegendeel beweert. 1enaloor, ik heb naar aanleiding van jouw opmerkingen eens door m'n bestanden - ongecomprimeerde cd's - op m'n macje zitten bladeren en inderdaad niet alles is onderhevig aan de gevolgen van de loudness war, klassiek, jazz en serieuze moderne muziek blijken er beduidend minder door getroffen, ook vind je een aantal artiesten die het beter doen, toch is het redelijk veilig te stellen dat vrijwel de gehele popmuziekindustrie het zwaar te verduren heeft van deze terreur. En inderdaad zelfs de remasters van Bleu Note waar men de naam van Rudy van Gelder aan heeft verbonden is hieraan niet geheel ontkomen, dit is geen kwestie van beter weten, maar van simpel luisteren en kijken naar de grafiekjes............. Wel is de ingreep hier minder drastisch en blijft het eindresultaat nog redelijk te pruimen, de platen blijven ook hier duidelijk favoriet. Gelukkig komt er een tegenbeweging op gang, niet dat dit al een geweldige verbetering heeft geleverd, hoeveel van ons hebben hier hun steun al betuigd ?

Dat vind ik een hele sympathieke aanmaning, Kraus! HPMD Voor Kraus zijn doen de laatste jaren vind ik dit idd een heel sympathieke aanmaning. Zeker voor iemand die er de laatste jaren heel duidelijk blijk van geeft zelf geen enkel verstand te hebben. Dit zegt denk meer over de schrijver dan over zijn onderwerp.

Gelukkig zijn er ook nog opnamen te vinden die er wel goed uitzien en dus ook beter klinken, of omgekeerd natuurlijk, echter dat harder altijd beter is geldt uitsluitend bij slechte opnamen en/of een slechte weergave installatie, althans dit is een eerste indruk, die als je goed luistert niet geheel juist zal blijken. Harder zoals er heden ten dage veel wordt geproduceerd levert dynamiek verlies in plaats van een toename.

Hier een filmje over het effect dat ik bedoel, oordeel zelf........ Overigens neem ook de moeite om eens verder te lezen

Inderdaad geen identieke fragmenten, maar dat is verder ook niet zo heel erg belangrijk, het gaat er namelijk niet om dat je tussen de lijntjes blijft, maar hoe je tussen de lijntjes de zaak verdeelt. Als je het signaal zo oppompt zonder dat ook het maximumniveau stijgt, lijkt het mij vrij duidelijk dat de dynamiek hieronder te lijden heeft, dit laten de plaatjes duidelijk zien. Misschien is het goed een uitgebreid rond te struinen op de site van Turn Me Up, en ook eens te luisteren naar de fragmenten die ze ter illustratie aanbieden. Dat er op deze box zulk een positieve reacties komen verbaast mij, beluisteren van een aantal van deze CD's leverde mij een totaal ander beeld. Overigens geldt dit voor wel heel erg veel opnamen, niet alleen pop muziek, ook de Bleu Note remasters van Rudi van Gelder vertonen eenzelfde beeld. Door opnames op deze wijze te bewerken wordt er verschrikkelijk veel luisterplezier vergald, overigens, off-topic, zou dit verschijnsel wel eens de oorzaak van het verschil tussen vinyl en cd kunnen zijn. Gewenning en acceptatie zijn in dit geval de grootste vijand.

hier een oudere opname van de BBC

Eerlijk gezegd denk ik dat het afzeiken van een groep of een stuk muziek niet zo heel erg veel bijdraagt, deze plaatjes heb ik gemaakt na te hebben geluisterd naar een aantal CD's uit de Beatles box, het beeld onderschrijft de luisterervaring. Als je eens rond kijkt op de site van Turn Me Up, zul je meer plaatjes vinden die allen in dezelfde richting wijzen, een goed opgenomen cd zit beduidend dichter bij het plaatje van de Nits dan bij het Beatles beeld, het is toch droef dat dit soort ellende in dank wordt aanvaard..........

Denk dat ik deze remasters maar aan me voorbij laat gaan................. Bovenste nummer is van de Nits, duidelijk goed weer te geven, mooi dynamisch, terwijl een nummer uit de Beatles Box 2009 er heel wat minder fraai uitziet, je hoort wat je ziet, bagger dus.

Kwam vanmorgen binnen, kon de verleiding niet weerstaan dit te delen...........

Dit lijkt me een buitenkans om een groot aantal fraaie opnamen in huis te halen.

Dat een goede versterker een acceptabel resultaat levert zal ik niet bestrijden, dat er geen verschil is tussen buis en transistor gaat er niet in, opvallend is wel dat de meest simpel opgebouwde transistorversterkers het mooiste resultaat bewerkstelligen. Hoe minder componenten in het signaal hoe mooier, dit gaat overigens ook op voor een buizenbak, eea doet mij vermoeden dat vooral de samenstelling van componenten, de gebruikte materialen, een belangrijke rol spelen, hierdoor krijg je ook verschillen tussen gelijksoortige componenten. Waarschijnlijk schuilt hierin ook een belangrijk verschil tussen buis en transistor, vervormingscijfers lijken er inderdaad niet zo heel erg veel over te zeggen, zoals je vooral kunt constateren als je een IC - opamp bijvoorbeeld - inzet, ondanks de fraaie uitslagen van metingen brengen dezen weinig goeds. Zou dit het gevolg kunnen zijn van vervorming - te wijten aan materiaal en wijze van opbouw - alsmede aan de toegepaste complexe schakelingen met een berg tegenkoppeling ? In elk geval hoorbare verschillen zijn er...............

Dit heb ik ook wel eens gedacht, maar zomaar conclusies trekken uit cijfertjes heb ik afgeleerd, het klopt te vaak niet.........

en als je weer eens in Zwolle bent even bij diskid gaan kijken.............

Buizen vervormen maximaal op maximaal vermogen, transistoren vervormen minimaal op maximum vermogen, dit verschil wordt nogal eens over het hoofd gezien bij het vergelijken van versterkers, daarnaast overheersen de even harmonischen bij buizen, terwijl transistoren - halfgeleiders in het algemeen - een overdaad aan oneven harmonischen produceren, inderdaad bijzonder onplezierig.

Zou dat te wijten kunnen zijn aan de speakers ?

Dankzij trafo ellende in onder meer een Dynaco ST 80 heb ik ook eens zulk soort problemen mogen oplossen, domweg oude trafo mee naar AE in Schagen alwaar gewoon een nieuwe voor je wordt berekend en gewikkeld............... Was ook best betaalbaar.

Lijkt me niet, muziekbeleving is een zaak die - als het goed is - emoties losmaakt, aanspreekt, derhalve heel erg moeilijk te rationaliseren, zie hoe men in recensies zich in de meest onmogelijke bochten wringt om beleving om te vormen tot in technische termen te vatten begrippen waaruit de kwaliteit van een component zou moeten blijken. Ik zou zeggen ga op het gevoel, vergeet het gebabbel.............

Al jaren bezig op dit forum en met muziekweergave is het op z'n minst teleurstellend te noemen dat allerlei topics ontaarden in volslagen chaos, zouden we hieruit niet de conclusie moeten trekken dat we iets helemaal fout doen ? Wat heel erg vreemd is, althans dat vind ik, is het gegeven dat als we een vergelijk maken tussen muziek instrumenten er veel vaker een duidelijk beeld ontstaat over wat nu de verschillen zijn en ook daar komen dan wel voorkeuren aan de oppervlakte, vaak terug te voeren op de soort muziek en de emotie die men wil overbrengen, maar er is beduidend meer helderheid. Nu is het natuurlijk zo dat een gezelschap dat muziekinstrumenten vergelijkt in het algemeen bestaat uit lieden die zelf ook een instrument bespelen en er dus sprake is van een grote bekendheid met het fenomeen. Gaan we uit van liefde voor muziek zouden we ook mogen veronderstellen dat deelnemers op dit forum ook behoorlijk bekend zouden moeten zijn met het onderwerp. Opvallend is het dat vaak het geheel wordt losgelaten, er uitputtende verhandelingen over deelgebieden ontstaan en dat allerlei zaken waarop we geen enkele invloed kunnen uitoefenen, omdat we volslagen afhankelijk zijn van de manier waarop opname en mastering het resultaat bepalen, toch als eigenschap van de weergave installatie benaderen. Plaatsing, diepte, hoogte en breedte zijn zo van die zaken die in de drager zijn vastgelegd, met het schuiven van de knoppen bepaald, misschien zou wat minder aandacht hiervoor de werkelijke problemen bij de weergave duidelijker aan het licht brengen. The softer in volume a system can play, while retaining ALL of its sonic strengths, the Better that system is in retaining low-level information. The More you can lower the volume, before the sound of the system begins to "deteriorate", the less of a problem that system has. Low-level musical information encompasses the widest possible array of musical sounds; 1. The harmonics that identify instruments and enables them to sound natural or "musical"; 2. The decay of the individual notes and their harmonics; 3. The subtle, instantaneous shifts of dynamics and their intensity and emphasis (also known as micro-dynamics and dynamic shading) enabling musical "expression" to be sensed, heard and felt; 4. The sense of ambience and space, allowing the listener to both hear and be "there"; 5. The complexity and separation, or absence of homogenization, of all of the above, reducing "boredom" and "listener fatigue"; 6. and the sense of both continuity and a continual and consistent presence, which has also been described by others as "continuousness". THE "SOUND-FLOOR"-THE ULTIMATE KEY The term I formerly used, "noise-floor", has been in use in the audio world for a number of years now, and while I do recognize the vital importance of the underlying concept, I also felt that the choice of words ("noise-floor") was very unfortunate, because it has proved to be a confusing term for many audiophiles, even veterans. WHY AND HOW LOW-LEVEL INFORMATION IS LOST Why do certain components have a higher or lower "sound-floor"? That is not entirely known. What is known is that components that use overly complex circuits and layouts, longer signal lengths and poor quality passive components (wire, resistors, inductors, capacitors, speaker drivers and vibrating cabinets etc.) generally have a higher "sound floor" than those components which avoid their use. Poor execution will also compromise the "sound floor". Also, everything being equal, tube preamplifiers and power amplifiers will almost always have a lower "sound floor" than their transistor equivalents. Ironically, this is true even though their actual "noise" (hiss, hum) will usually be measurably higher. Speculation about this phenomena has focused on the greater simplicity of most tube circuits (especially single-ended-triode designs) and the fact that the actual amplification occurs in a vacuum, not silicon or some other material. So to summarize, there are four requirements in order for a component to have an exceptionally low "sound floor": 1. A simple, though highly competent, design 2. The use of the best quality parts, both active and passive, within the component 3. The finest execution of the above, both in build quality and in close attention to (small) details 4. The shortest signal length(s) possible If any of the four requirements are compromised, the "sound floor" will rise accordingly, and the recorded sounds (and the music) will be permanently lost. Sadly, only a few rare and outstanding components meet all the requirements. Searching for them, and hearing them, one way or the other, should be high on the list of a serious audiophile's priorities. THE SOUND-FLOOR AND "LISTENING FATIGUE" There is also a relationship between a system's sound-floor and listening FATIGUE. When a system has a high sound-floor, meaning more of the musical information is missing, the listener will then (automatically) attempt to fill in "the missing parts" with his brain. This continual effort, usually unconscious, will eventually cause "listening fatigue". The existence, and even the degree, of the fatigue is dependent on the previous experiences, and expectations, of the listener. For example, digital recordings and sources are known to have a higher sound-floor than good analog. This is the reason why some listeners, who are used to analog, may experience fatigue with digital, despite digital's other sonic advantages over analog. While other listeners, who are used to primarily digital recordings, do not appear to suffer the same fatigue. THE UNAVOIDABLE RULE IN AUDIO Finally- The first, unavoidable and ultimate rule in high-end audio is: You can NEVER have it all, so everyone must eventually make choices, and that means choosing priorities. Anyone who says otherwise is either very ignorant or lying. Mogelijk geeft het bovenstaande een handgreep tot beter begrip, hier is het volledige verhaal te lezen.

Svetlana " made in the USSR " is beslist mogelijk, gezien deze fabriek al voor WO II in bedrijf was, na het uiteenvallen van de USSR is deze aanduiding verdwenen en vervangen door " made in Russia " Overigens moet het toch wel opvallen dat China de laatste paar jaar een enorme inspanning levert om op een hoger kwaliteitsniveau te produceren, ook ontwikkelen de universiteiten aldaar zich in een razend tempo, waardoor er zeker sprake is van een proces dat tot innovatieve ontwikkelingen leidt, voortdurend blijven brullen dat ze uitsluitend namaak en massaprullaria produceren is niet geheel in overeenstemming met de werkelijkheid.

Dat uitsplitsen van een luisterervaring in allerlei zaken als, toon, detail, ruimtelijkheid en meer van die zaken die gisteren op dat bord verschenen is mij ook een raadsel, ik houd het maar simpel op resolutie, die je overigens waarneemt door verschillen in toon, detail en mogelijk meer zaken die ik nu even niet weet te benoemen, terwijl een van de meest in het oor springende fenomenen de variatie in ruimtelijkheid is, namelijk bijzonder sterk afhankelijk van die resolutie en dus de detaillering zowel tonaal als dynamisch. Alles bij elkander kunnen we stellen dat hooguit duidelijk geworden is dat het een bijzonder complexe materie is, dat er niet echt een duidelijk beeld is van de factoren - meetbaar of niet - welke een rol spelen in deze materie, opknippen in hapklare brokken en proberen een verklaring voor het geheel te vinden is dus niet echt de meest ge

Spelen doe ik al een aantal jaren met de TAK cu, vergeleken met de zilver uitvoering heb ik 'm nooit, wel ooit een vergelijk tussen de interlinks uit de select serie gedaan, hier voor het eerst verschil waargenomen tussen zilver en koper, me toen afgevraagd of er sprake zou kunnen zijn van een andere manier van opbouwen, gezien de zilveren KS 1030 veel soepeler bleek dan de 1011, terwijl je zou verwachten dat zilver wat stugger zou zijn......... Overigens vond ik de verschillen niet opwegen tegen de meerprijs.

Als je eens telt blijkt dat de meerderheid g

Wat te denken van de ruimte waar je het probeert te reproduceren ?

"Vaagtaal is het gebruik van woorden en uitdrukkingen die onduidelijk, dubbelzinnig, misleidend, overbodig of storend zijn." Zoals wel vaker worden in de reacties vorm en inhoud verward, schrijft iemand een verhaal dat hout snijdt, kan de vorm hooguit verwarrend werken, het stuk lastiger leesbaar maken, deugt de inhoud niet, maakt een voorbeeldig taalgebruik dit niet goed. Als we recensies, advertenties en andere reclame uitingen eens op inhoud gaan wegen, komen we nogal wat vage taal tegen, uit de lucht gegrepen beweringen, spielerei met - niet relevante - cijfertjes, interpretaties van cijfers op een misleidende wijze. Sommige beweringen - hoe onzinnig ook - blijken voet aan de grond te krijgen en verheven te worden tot " waarheid " , een mooi voorbeeld hiervan vind ik nog steeds de kreet van Linn dat de bron het meest belangrijk is in een installatie. Dit lijkt heel erg logisch, maar enig nadenken doet toch de vraag rijzen wat je aan een goede bron hebt als de rest van de installatie de kwaliteit hiervan niet weet weer te geven, omgekeerd heb je ook niets aan goede luidsprekers als een van de andere componenten niet in staat is een goed signaal te leveren. Wel blijft het een formidabele prestatie van een fabrikant om de aandacht te vestigen op een eigen product, ze maakten toentertijd uitsluitend platenspelers