mumsoft

Kom kom, ik jou wel.

Niet eens over dat nadenken en uitzoeken. Zie mijn Snape-topic Maar dat gaat over muziek, en niet over het wegenstelsel, dat in de loop van je leven aardig is veranderd. Wat er in 1985 op die eerste cd stond, staat er nog steeds op. Als je dat één keer goed uitzoekt, klopt het voor de rest van je leven. hoe lang of kort ook En verder beschouw ik dat rippen en beschrijven als een hobby, wat mijn geest hopelijk levendig houdt en mijzelf van de straat. Natuurlijk is het een mega-klus, maar aan alles komt een eind. Ik stel wel steeds meer 'eisen' aan mezelf wat dat betreft, nu noteer ik bv bij voorkeur ook de opname-plaats en opnamedatum, maar daar heb ik verder niks aan (kan er niet op zoeken). Levert soms wel een mooi plaatje op. En soms kom ik erachter dat ik een cd geen recht heb gedaan, zo ook met deze van Roy Haynes c.q. Oliver Nelson. Ik was wel begonnen alle instrumenten te benoemen, maar niet de bespelers. Toevallig wel weer in dat laatste nummer van de cd. Dat ga ik binnenkort verbeteren, al heb ik niet de illusie het 100% goed te krijgen. Maar met een zesje ben ik zeker niet tevreden.

Ik doe er altijd een doekje over. Dan lijkt het net een subwoofer.

Nou nee, tenzij je graag de rest van je leven nagelbijtend en met een verwrongen gezicht naar buiten kijkt, omdat je je eigen set niet meer kunt velen.

Sjuust. Bij mij heet het album dus Roy Haynes - dingetje dangetje, en bij jou (terechter) Oliver Nelson - dingetje dangetje. Maar om dat uit te zoeken als je cd's aan het beschrijven bent... In die doos zit o.m. ook: Jazz Abroad (met Quincy Jones), We Three (met Paul Chambers en Phineas Newborn), Soul Battle (met Oliver Nelson) en Domino (met Roland Kirk). Goed mogelijk dat dat de eigenlijke hoofdartiesten zijn. Heel belangrijk vind ik het niet, zolang het maar opzoekbaar is. Dan kun je bv met succes alle muziek waar bv Herbie Hancock op meespeelt opdiepen, of die nou wel of niet de hoofdpiet is.

Mag ik nog even hier op terugkomen? Kun je bv met Audacity die tracks vergelijken? Als die echt hetzelfde beeld laten zien, snap ik er niks van. Zelf geripte tracks, vergeleken met elders geripte tracks van dezelfde cd's, afgespeeld vanaf dezelfde harde schijf... En dan klinken je eigen tracks minder goed???

Zou best kunnen, dat van dat hoofd. Maar ik ga er geen 5000 cd's in stoppen. Mijn platen heb ik in de loop van een jaar of 40 gekocht, en ik ben blij dat ik er een kaartenbakje voor heb gemaakt. Klassiek is helemaal een probleem, als je op één cd tig componisten hebt, en nog meer tig composities. Klassieke albums heten hier 'componist - albumnaam' en bij verscheidene componisten gewoon 'DivC - albumnaam'. De Olive heeft voor klassiek een aparte indeling op componist, dus die DivC-cd's worden daarin uiteengerafeld naar componist. Bij Jazz is dat niet zo, de componist is daar veelal helemaal niet belangrijk. Jazz wordt onderverdeeld naar arti(e)st. Als je dan alleen de hoofdartiest noteert, vind je dus onder Roy Haynes al 'zijn' albums. Maar noteer je alle meespelers ook als artist, dan verzuipt Roy Haynes een beetje, en als niet alle artiesten meespelen in alle tracks van het album, wordt het album ook in stukjes gehakt. (maar je kunt bij Roy Haynes bij de albums die weer compleet terugvinden). Enfin, nu de zaak zelve... Ik heb hier een doosje 'Eight Classic Albums' van Roy Haynes. Het zijn 4 cd's, maar op de Olive zijn het 8 albums geworden, met de originele namen. Daarbij ook The Blues and the abstract Truth uit 1961. Haynes is de drummer. Goed mogelijk dat het album niet naar hem vernoemd moet zijn. Dit is de hoes zoals de Eight Classic Albums die laten zien, maar dit: is dezelfde muziek waar Oliver Nelson de boventoon voert (volgens de hoes). Dat wordt wel gokken voor de niet-ingewijde. Ik ga denk ik maar gewoon door met alle artiesten met hun instrumenten te benoemen.

Ik heb er geen antwoord op, maar ik zie afko's als MC, MI en MM in jou bericht, en ik (als nitwit), ken eigenlijk alleen MM's (Moving Magnet) en MC's (Moving Coil), terwijl anderen het ook nog wel eens over MD's willen hebben. Magneto Dynamic denk ik. Maar wat is MI dan? En correct me if I'm wrong, maar er zijn toch maar twee soorten? MM en MC?

Eigen hoofden zijn bepaald niet feilloos. Albums gaan hier zonder uitzondering als 'Artiest - Albumnaam' door het leven. Zoek je een album met die artiest, dan vind je die zo. Maar Dolphy is niet de hoofdartiest van dat album, dat is Roy Haynes. Dus het album heet bij mij Roy Haynes - The blues and the abstract truth. Dolphy zie je daar niet in. Die staat weer wel bij de artists, en is dus wel op te snorren. Bij mij heeft het album 7 tracks, en Dolphy staat alleen in de laatste track. Maarrrr... ik zie dat ik de eerste 6 tracks helemaal niet goed heb ingevuld. Enfin, het toont voor mij eens te meer aan, dat ik er nog eens grondig naar moet kijken. Jazz staat hier op de tweede plaats, klassiek op 1, en ergens ver weg heb je de pop en rock, wat ook bij mij slecht gerubriceerd is.

Klopt. Maar hier staat die plaat genoteerd als zijnde van Roy Haynes - The blues and the abstract truth (with Oliver Nelson) En dat legt m.i. ook de vinger op de zere plek, hoe je Jazz en Blues platen/cd's rubriceert. Ben daar nog niet uit. De Olive heeft bij Jazz een veld 'side men', maar daar kun je niet op zoeken. Dus heb ik die vooralsnog genoteerd als artists, want daarop kun je wel zoeken. En zo vond ik dus meneer Eric Dolphy als mede-artist in het laatste nummer. Ik ben voornemens om die Jazz-rubriek nog eens kritisch in ogenschouw te nemen (hoor mij), want het ziet er nu heel onoverzichtelijk uit.

Die heb ik niet. Maar horen gaat nu ook niet, nu ik even mijn oude pc gebruik. En downloaden ook al niet daarom. Maar ik hoop volgende week wel weer. Eric Dolphy speelt wel mee met Teenie's blues bij Roy Haines op een van mijn cd's

Jouw muzieksmaak komt wel akelig dichtbij die van mij, zeg. Maar ok, als je dichtbij het vuur zit, verbrandt je gemakkelijk. Ben aan mijn tweede cursusjaar bij het Doelenkwartet bezig, en dan ontkom je moeilijk aan de cd's van dit mooie gezelschap.

Als je echt wilt vergelijken, dan moet je zelf geripte bestanden vergelijken met dezelfde muziek-bestanden van Qobuz. Dus zelfde uitvoering, zelfde resolutie en formaat.

Je hebt de weg van de opname naar het medium, en daar heb je geen invloed op (ik niet tenminste). En dan heb je de weg vanaf het medium naar je luidsprekers. Daar heb je wèl invloed op. En wat je daaraan al dan niet doet bepaalt in hoge mate hoe 'lekker' het medium klinkt - zij het cd, hard disk, lp, stickie of wat heb je. En als je die weg zo goed mogelijk ontdoet van muzikale hindernissen komt de muziek er optimaal uit. Het help dus ook als je die weg kort houdt, want op een korte weg heb je minder muzikale hindernissen. Een pc ertussen is in mijn ogen en oren een onding. Niet digitaal, maar muzikaal. De bitjes komen er heus wel ongeschonden uit, maar de structuurinformatie niet. Dat is een ander woord voor muziek, of liever gezegd, wat van geluid muziek maakt. (Maar nu wordt het vaag, vrees ik.) Als jij met Qobuz of Tidal of Spotify iets binnenhaalt, en verder met een korte weg naar je speakers stuurt, en dat béter klinkt dan je zelfgeripte muziekbestanden, dan zou dat best kunnen liggen aan verstorende invloeden binnen de Mac mini. Daar gaat het vanaf de harde schijf via de dac met het omzetten van flacs. Mijn tienjarige ervaring ligt uitsluitend op het toepassen van structuurvriendelijke maatregelen. Technisch ben ik een nitwit. Als ik even in mijn geheugen graaf, dan duikt daar het besnotten van de reeds 'gehakte' Olive op. Ik had toen precies ook de dac-chip te pakken, en plots klonk de muziek via de Dacmagic niet meer beter. Of die keer dat ik het moederbordje van de harde schijf (dat minieme plaatje dat voor de besturing zorgt, aan de onderkant van de schijf) behandelde, en er weer duidelijk een beter geluid uit kwam. Met die ervaring 'rijker' ging ik wat al te kwistig met de kwast te keer, en daarvan was het gevolg dat de Olive nu geen cd's meer wenst te rippen. Sukkel, ik. Maar gelukkig, ook toen in mij Conrad mediaplayertje kocht, wist ik dat mooi te behandelen. Klein en simpel als het ding was, klonk die toen een fractie beter dan de Olive, al was het mij daar niet om te doen. En nu zit ik bij een optimaal klinkende set, die ik niet beter krijg. Niet dat dat moet, maar het blijkt. Lamp, Harmonizers, zelfs tegel vermoed ik, doen er nog maar weinig toe. En ik heb niet de technische kennis van een Cock, die ook weet waar de klepel hangt. Minimale muziektransportweg. Zo min mogelijk 'troep' ertussen. Ik heb nog teveel troep, en ik doe het er maar mee.

Eerst zijn het aannames en dan is het onzin. Maar ik heb een jaar of 10 ervaring waar ik mijn boude beweringen op baseer. Die komen er kort en goed op neer dat digitaal net zo beïnvloedbaar is als analoog, als het om muziek gaat. En dat is voor een it-er (met 40 jaar ervaring) best een ongelofelijke ontdekking. Bits zijn bits, was het niet?

Ja ja, bij jou gaan/gingen geripte bestanden door een Mac Mini heen, en dat is een muzikaal onding. Logisch dat je bent teruggegaan naar cd's afspelen. En lokale opslag geeft een 'lekkere korte muziekweg', je zegt het zelf.

Alles wat tussen de bron en het geluid zit kan het beïnvloeden. Een korte weg is aan te raden, en opgeslagen, lokale media klinken i.h.a. beter dan wat van verre komt. Je hebt er sowieso meer invloed op.

Eh.... nee! Die droom had ik 20 jaar geleden voor het laatst.

Nou, iedereen wenst zich een lang leven, maar vreest de gevolgen.

Ok, ik loop een jaar of drie achter, dat scheelt ook. En nu is de brug bij het huis in onderhoud, zodat het wegbrengen van oud papier en zo lastig is. Maar er moet dringend wat aan gebeuren. Je zult het nog wel zien als je hier komt. Maar nu eerst de belastingen.

Oh, nou, hier zijn alle kasten boordevol, en het plan is om ze leeg te maken en te vullen met wat ik nog bewaren wil. Tzt. Maar ik weet vantevoren dat ik er daarna niet naar omkijk.

Plaatjes draaien blijft gewoon leuk. Een waarom zou je die mooie verzameling, opgebouwd in tientallen jaren, van de hand willen doen? Geld nodig? Hier klinkt een plaat minstens net zo goed als de (geripte) cd's, tenminste vind ik. En af en toe schieten toch de tranen in je ogen als je zo'n eersteling in je handen houdt. Maar opruimen, als ik zo door dit lege maar toch volle huis loop, klim, duik, blijkt soms wel geboden. Wàt een troep verzamelt een mens in zijn leven!

Heb een spreukenkalenderblaadje uit 2016 bewaard: Gegeven het alternatief is ouder worden zo erg nog niet.

Denk het niet. Eerder dat, als ze er niks aan doen, die elektrische klok blijft achterlopen. Die loopt immers alleen gelijk bij 50Hz, en als die frequentie wordt aangehouden, lopen ze gelijk. Het is wat anders als je aan het knopje van de draaitafels hebt gezeten, om de snelheid wat omhoog te krijgen. Dan staat die nu goed, en bij herstel van de 50Hz weer te hoog. Maar het is en blijft miezemuizen.

Björk, KUKL Even maar eens niet relaxed.