FrankD

Zo'n puntgelagerde RS-A1 arm heeft een extra 'bewegingsvrijheid' die extra vervorming veroorzaakt. Door dit principe kan de naaldtip net als een pendel in een klok een 'heen en weer zwaaiende' beweging maken. Dwarsdruk compensatie met een draadje en een gewichtje blijft de simpelste methode waarbij zelfs het verloop van de benodigde kracht kan worden geoptimaliseerd.

Maakt in principe weinig verschil. Let we dat het geluid met een lossy formaat word gecodeerd (MPEG). (Dolby digital schijnt ook mee te kunnen komen maar word nog zelden gebruikt.) Bij tv geluid van digitenne is het geluid erg hard gecomprimeerd waardoor het veel te luid klinkt. Die paar radio zenders zijn de moeite niet. Dus daar heb ik nog niet eens naar geluisterd. Het zender aanbod hangt natuurlijk van de aanbieder af. Digitenne heeft nogal een schaars aanbod. kpn is hetzelfde als digitenne minus de canal plus kanalen. Voordeel bij kpn is wel dat er 3 tuners voor een vast abbonnement mogen worden aangesloten. Met 3 twin tuners kun je dan zes verschillende zenders tegerlijk instellen. Bij UPC kan je wel digitaal erbij nemen maar dat komt bovenop het analoge abonnement zodat je alsnog dubbel betaalt.

Ze passen verschillende constructies toe maar dat zegt niets over het met wel of niet met elkaar eens zijn. Verder zegt de term 'high end ontwerpers' niets over de effectiviteit van de toegepaste constructie en of de juistheid van de ontwerp filosofie.

VM is niet de eerste met PWM, en prijs/kwaliteit als revolutionair, ach.. Gelukkig was ik die gene die het topic was begonnen, en mede daardoor bepaal ik wel wat wel of niet revolutionair is.. Nou nee, dat bepaal jij niet. Dat doet de geschiedenis. Als de vM de eerste zou zijn met een nieuwe toepassing waarna velen dit concept navolgen, dan zou je kunnen spreken van revolutionair. Met deze versterker loopt vM ergens middenin mee in de optocht.

De keuzes die diverse fabrikanten maken doen niets af aan het feit dat een dode/stijve kast/speaker in principe beter is. Bij AP zegt het eventuele kloppen op konussen niets over de stijfheid van de kast. Het gewicht van het gebruikte materiaal bij Elac zegt ook niets over de stijfheid. Dat SF echt hout gebruikt zecht ook niets over de stijfheid. Wel of niet gebruiken van demping doet dat ook niet.

"The Ark heeft een reactie gepost, zonder iemand aan te vallen of af te kraken" Je bent gewezen op onjuistheden in de redenering. De reactie daarop heeft afgezien van typische audiofiele drogredeneringen geen ter zake doende argumentatie. Een kritische blik op audiofiele kwakzalverij is geen 'negatievisme'... "Nee, jij bent lekker consequent; Aan het eind zeg je dat zo stijf mogelijke conussen (i.c.m. stijve kastwanden) DE oplossing zijn. Aan het begin van je post zeg je dat conussen sowieso opbreken.... Wat wil je nou? Hoezo contradictie???" Heb ik ergens beweerd dat stijve konussen NIET zouden opbreken? Dode kast + stijve konus = beter Dode kast + slappe woofer = matig Slappe kast + stijve konus = slecht Slappe kast + slappe konus = heel slecht

Je leest het niet goed. Leuk verhaal over konus breakup echter dat heeft weinig met je oorspronkelijke verhaal te maken. Konus breakup gebreurd ook zonder kast. Jij stelt dat hoe stijver de wanden de des te meer 'energie' er door de konus (de zwakste schakel) een weg naar buiten zou zoeken. Dat is onzin. De konus is ook niet de zwakste schakel. In een goed systeem word de konus namelijk actief gedempt tegen afwijkende trillingen die er van buitanaf op inwerken. Verder is je (niet ter zake doende) gereutel over vervorming weer doorspekt met de gangbare 'audiofiele' drogredeneringen. Een zo stijf mogelijke kast met een zo star mogelijke conus blijft het beste voor geluidweergave.

Deze bewering is onzin. Je doet het voorkomen alsof bij een kast met trillende wanden de energie niet door de konus naar buiten zou komen. Overigens is dat bij een goede stijve konus aangestuurd met een hoge dempingsfactor nauwelijks het geval.

De gelijkzijdige driehoek is algemeen gebruikelijk bij het produceren van een mix/master. Alleen een opstelling in een gelijkzijdige driehoek geeft het juiste beeld zoals het in de opname/mix is vastgelegd. Dichterbij of verderweg zitten betekend luisteren naar een vervormd geluidsbeeld. Nearfield is dan simpelweg een kleine driehoek en farfield een grote driehoek. Reflecties en te weinig/veel demping in de luisterruimte geven in principe een vermindering van geluidskwaliteit. In een beperkte ruimte is een kleinere driehoek een eventuele oplossing om te vroege reflecties te vermijden. De speakers moeten daarvoor dan wel geschikt zijn. Eigenlijk is er altijd sprake van 3 sweetspots.

Zowel Richard als Duck hebben dan het principe van de basreflex constructie niet helemaal begrepen. "In een basreflex wil je de naar binnengestraalde laagenergie door de poort weer naar buiten sturen." Een en ander zit toch wat ingewikkelder in elkaar.

"Volgens de gebruiksaanwijzing heb ik dit keurig langs de wanden geplaatst. " Dit is natuurlijk fout. Dempings materiaal hoort door de hele kast verdeeld te zitten. Uitpluizen is te vergelijken met 'tunen'. Stel je wilt een specifieke hoeveelheid BAF toepassen dan moet je pluizen als de hoeveelheid BAF in niet uitgeplozen toestand de kast niet helemaal opvult. De crux van het dempingsmateriaal is enerzijds dempen van energie en een 'bijeffect' is dat de massa in de kast toeneemt. Oftewel de kastinhoud neemt virtueel toe.

Op het moment dat je het oog ook wat wil laten hebben moet je je realiseren dat dat in de meeste gevallen een concessie aan de geluids kwaliteit doet. Je kunt de weergave die in een 'compromisloze' luisterruimte haalbaar is NOOIT evenaren in een luisteruimte waar om wat voor reden dan ook consessies zijn gedaan tbv leefbaarheid. Zoals bijvoorbeeld: glazen schuifpui, openhaard, open keuken, salon tafeltje, weinig demping etc. etc. Je moet dan gewoon een minder goede geluids weergave voor lief nemen.

Waarom hele grote esl's? Een aantal kleinere esl's op een korte afstand gaat zelfs beter.

"Kortom: niet alles is meetbaar en/of wetenschappelijk onderbouwbaar ... helaas. " Helaas een veel gebruikte drogredenering gebruikt door sommige audiofielen om te kunnen negeren/ontkennen wat wel meetbaar/wetenschappelijk/proefondervinderlijk onderbouwd is. Voor muziek reproduktie is een dode kamer nou eenmaal het beste. Echter er zitten wat haken en ogen aan. De nadelen van stereo weergave worden akelig duidelijk. Er zijn dus meer kanalen nodig om het volledige geluidsbeeld te reconstrueren. Aangezien een dode kamer nogal wat van de energie laat verdwijnen moet ook het vermogen nogal toenemen als speakers met een breed afstraal patroon worden gebruikt. ('Bundelende' luisprekers gaan natuurlijk prima met minder vermogen maar dan alleen met een beperkte sweerspot) Praktische problemen: Speaker ontworpen met een vlakke response in een 'normale ruimte' zijn niet geschikt. Klank regeling en toevoeging van ruimtelijke effecten is bij mastering afgestemd op een 'vlakke' studio ruimte ingericht voor stereo mastering. Vooral dat laatste maakt het theoretisch ideaal van de dode ruimte niet haalbaar. Het beste wat dan haalbaar is om dan maar de 'studio benadering' te volgen. Met een 'vlakke' luidspreker de ruimte tunen met diffussors en demping om tot een vlakke weergave karakterestiek te komen. Dit is als het goed is overigens de gangbare praktijk om de 'normale' studio luisteruimte te realiseren. (Audiofielen let even op: dit is dus een andere ruimte dan de opnameruimte waar soms reflecties en galm WEL gewenst zijn. ) Prutsen met houten paneeltjes om reflecties 'te controleren' is mischien leuk om hier en daar de klank wat op te leuken, meer hier dan daar overigens, maar helpt niks tegen een aantal fundamentele acoustische problemen die op kunnen treden. Bijvoorbeeld op het moment dat de eerste reflecties te kort na het direkte geluid op de luisterplek komen dan worden detailering en ruimtelijkheid verslechterd. Hier helpt echt alleen een breedbandige diffussor. (Of een aanpassing in de vorm van de ruimte.) Teveel galm in de woonkamer betekend doorgaans dat de meeste opnamen als slecht worden beoordeeld... Frank

Die triac is de 'stand-by' aan uit schakelaar. Volg de aansturing van het relais U3 maar. De TDA doet hoogstwaarschijnlijk de nuldoorgangs detectie om inschakel piek stromen te voorkomen.

De binnenkant.

Dat is nou zonde. Maar hoe kan nou een kaartje in een envelop de tuin inwaaien?

Mischien moet je de terugpijl onderaan de pagina even gebruiken om het artikel in de juiste context te plaaten. Hij zegt eigenlijk niks anders dan dat in elk meetsysteem de resolutie op een gegeven moment beperkt word door fysieke eigenschappen op een fundamenteel niveau. En dat klopt.

Die zijn volgens dit artikel ca 100 keer groter dan een koolstof atoom. Digitale eigenschappen lp weergave

Dat de regelsnelheid groter moet zijn lijkt me logisch. Probleem lijkt me meer de tijd die het signaal nodig heeft om de schakeling zelf te doorlopen, Deze is minder snel dan de snelheid van de lus. Hoe denk je hier over? De vertraging van het signaal is de oorzaak dat het hondje nooit z'n staart te pakken krijgt. Met andere woorden er zal altijd een kleine afwijking tov het orginele signaal zijn. (In een goede schakeling zal de afwijking dermate klein worden dat het niet meer is waar te nemen.) Tegenwoordig is deze snelheid echt geen probleem meer. Het ingangs signaal veranderd tov de regellus snelheid relatief langzaam. NB De doorlooptijd van het signaal door de schakeling bepaald de snelheid van de regel lus.

De snijsnelheid van de snijkop is de beperkende faktor. Met een kras kun je haaks op de groef een put in de groefwand maken. De snijbijtel kan niet haaks de bocht om. Die kan alleen maar kromme bochten maken. Als je het gesampelde signaal uitvergroot zie je allerlij bultjes en dipjes in het signaal verloop. Zal te maken hebben met het feit dat de groefwand niet echt vlak is door kleine verontreinigingen en oneffenheden in het productie proces. Om even de resolutie van 24 bits digtaal af te zetten tov de lp. Stel dat zo'n groef maximaal 2mm piek piek kan uitwijken. Deel nu 0.002 door 2 tot de macht 24. Zoek nu de afmetingen van een atoom op.

Bij lokale tegenkoppeling op de emitter is de actie direct, de be overgang en de weerstand staan immers in serie. De correctie snelheid IS de eigen snelheid van de versterker. De truuk is dat de regelssnelheid groter moet zijn dan de snelheid van het ingangssignaal. Dat is tegenwoordig geen enkel probleem met de huidige snelle transistoren. Er onstaat geen derde machts harmonische. (Wat dat dan ook zijn mag) Tegenkoppeling is in principe een lineair proces. De harmonischen worden zelfs sterk onderdrukt. Vergeet vroeger. De problemen kwamen niet van de terugkoppeling maar door 'slecht' ontworpen interne versteker trappen. (Niet verwonderlijk aangezien zonder de simulatie software niet goed inzicht bestond waar de zwakke plekken in schakelingen zitten.) Fase verloop veroorzaakt een groter verschil tussen het ingangs signaal en het teruggekoppelde uitgangs signaal. Hierdoor kost de regelactie meer tijd. Oftewel de vervorming word minder gereduceerd. (Het hondje ziet z'n staart aan de horizon verdwijnen.) Verder gebeurd er niks als aan de voorwaarde snelheid ingangssignaal < snelheid versterker voldaan word. Een simpel 6dB per octaaf rc filtertje aan de ingang volstaat.

Als het een voorversterker uitgang is dan kun je makkelijk meerdere versterkers aansturen. Echter op een eindversterker uitgang direct drie woofers aansluiten is niet verstandig.

Maakt niet zoveel uit. Als de speakers 4 Ohm (meestal bij autospeakers het geval) zijn kun je het beste een stereo versterker gebruiken zodat elke speaker een eigen aansturing krijgt. De ingang van de versterker kun je gewoon parallel aansturen. Alternatief bij een 4 Ohm speaker is aansluiten in serie op een (mono) eindtrap.

Met Wavelab kan ik ASIO gebruiken om m'n Motu 896HD te gebruiken. 8 Kanaals simultaan op 24/96 opnemen en weergeven. Bovendien kan ik er meerkanaals DVD Audio's mee branden. (Kopieren van meerkanaals sa-cd tracks naar DVDA is een eitje.) Andere voordelen van Wavelab zijn oa de vele VST plugins die verkrijgbaar zijn. Adobe Audition 1.0 is ook een mooi pakket voor mixen en dergelijke maar niet echt een handige disk creation /mastering tool. Althans dat is mijn ervaring met de trail van 1.0 die ik een jaar terug heb geprobeerd. Daar heb ik Cubase SX2 voor die een betere routing aan boord heeft voor meerkanaals opnamen. (Binnenkort neem ik de upgrade naar SX3)