FrankD

Bij mij is het ook nog steeds een beestenbende.

Hier een paar mp3's die met een hoop cd's de vloer aanvegen.

Als dit het ergste stukje is op de cd dan valt het reuze mee. Die paar clippende piekjes hoor je echt niet. In dit geval is er geen sprake van 'soft clipping' omdat de toppen enigzins afgerond zijn door een limiter. Door een dergelijke vorm van lichte clipping te accepteren word het mooiste gedeelte van het dynamische bereik voor het grootste deel van de tijd benut voor het signaal.

Jeroen, Met 'rendement' bedoel ik in dit verband opgebrachte geluidsdruk bij aangelegde ingangsspanning. Rendement is eigenlijk niet het juiste woord ivm de capacitive belasting. Een electrostaat gebruikt in feite nauwelijks vemogen door de fase verschuiving tussen aangelegde spanning en stroom. Wat het betreft het bundelen. Dit is iets wat je echt niet wilt bij geluidsweergave vanwege interferentie verschijnselen in het toch al hele kleine overlappings gebiedje, genaamd luisterplek, bij stereo weergave. Alles vanaf 2kHz gaat daar enorm last van krijgen.

met 4x4 mm staafjes kun je makkelijk een openheid van 50% halen en dat moet ruim voldoende zijn. Je bouwt immers een tweeter waarbij de lucht verplaatsing en membraan uitslaag klein is. (50% is overigens behoorlijk open in vergelijking met andere constructies met geperforeerde platen of dichte draad bespanningen. Overigens heeft de oppervlakte en de afstand direct te maken met de uitgeoefende kracht en dus de geluidopbrengst. Groter oppervlak en kleiner afstand levert ook een hogere capaciteit. Rendement heeft dus ALLES te maken met oppervlak. Een vlakke kant van een staaf geeft meer capaciteit dan een ronde draad tov een vlak oppervlak. _______ o o o o o _______

Als je voor smal gaat heb je met draden een relatied grote afstand en relatief weinig oppervlakte. Dat betekend direct dat er minder krachten op het membraan werken. Het 'rendement' blijft dan vrij laag vrees ik. Met een constructie van vierkante balkjes messsing of koper geisoleerd met tape heb je veel meer oppervlak en je kunt dichter op de folie. Ik schat dat de uitgeoefende kracht dan ca 6..8 maal hoger uitkomt. Hierdoor kun je met een lagere trafo verhouding uitkomen wat de piekspanning over de statoren flink beperkt. Dus doorslag problemen zijn dan onwaarschijnlijk. (Die teflontape is overigens formidabel wat dat betreft) Stel je hebt 5000 Volt voorspanning dan is het verstandig om niet hoger aan te sturen dan 10000V over de statoren. Bij een 1:100 trafo is dat 100Vpp aansturing (= ongeveer uitgangsspannning van een versterker van 150W aan 8 ohm)

Erik, Met die teflontape heb ik tot 25kV geen doorslag gehad bij 2mm stator membraan afstand. Overigens is de statorspanning niet 'doorslaggevend' wat een probleem kan vormen is eventuele oversturing op de statoren door een te hoge spanning uit de audiotrafo. Beter voor het frequentiebereik is om uit te gaan van 1:50 en niet 1:100. Gewoon bouwen en uitproberen of de afstand niet te klein word. Een halve mm is zeker haalbaar. Vanaf 2kHz maakt het membraan nog maar nauwelijks uitslag.

Erik, voor een hoog rendement moet je veel dichter bij de folie zitten. Met een smalle speaker moet dat best kunnen. Zeker als frequenties beneden 2kHz worden afgefilterd. Bij een modelbouwzaak zijn er messing of koperen staafjes te koop van 5x5 mm. Die kun je met speciaal teflontape prima isoleren. 3M tape Een mooie constructie is om de folie ophanging en de statoren 'onafhankelijk' te maken zodat je kan experimenteren met afstand dmv isolerende fillers gemaakt van stroken kunstof om de afstand in te stellen.

Moet wel eerst een tijdje inspelen.

Tja, iedereen wil maar als genuanceerd denkend mens openstaand voor nieuwe iedeen. Alleen deze keer is wat daar beweerd word volkomen onzin. Protools: Op dit moment zit ik met Cubase SX2 en een Soundblaster Audigy2 op een Dell PC te experimenteren. Voor een control surface/ interface overweeg ik de Tascam FW1884(=beide) of een MOTU 896HD (control surface komt dan later wel) Ik nijg naar de MOTU omdat het wat meer portable is. (en acht kanalen op 24 bit 192kHz) PM maar als je dat kan leveren. PS. Had je vandaag geen tijd voor de rondleiding door de vinyl fabriek? Reuze interressant. Van snijtafel tot inpakken van de hoezen. Frank

"Wij zetten vaak twee keer de halve capaciteit parallel, in tegengestelde richting. "Twisted pair" noemden we dat. Zo elimineerden we de (eigenlijk onmerkbaar kleine) inductie van die condensatoren." Parallel schakelen halveert de inductie dat is iets anders dan helemaal elimineren. Die Mundorf constructie die elimineert de inductie door de speciale constructie. (In weze het principe van een bifilaire wikkeling)

Kijk, dit is gewoon pure oplichting. Ik bestrijd ook niet dat er een klankmatig verschil zou kunnen zijn. Ik zeg alleen dat het hele 'verhaal' volslagen onzin is. Mischien dat het indruk maakt onder de audiofiele sukkels maar dit verhaal is dermate lachwekkend dat het zelfs zielig begint te worden als je er nog intuint ook.

Bas, Denk er nou eens 30 seconden langer over na. Het is volslagen onzin. Wat natuurlijk wel klankmatig verschil maakt is het opnemen van een 0,1 Ohm weerstand in een voedingsectie of een luidspreker aansluiting. Zo'n weerstand kost een paar euro en geen $$. 'Werkt het beste indien opgenomen in de 'hete' kant van de geleider...' Of dat wat uitmaakt in een stroomkring... Electronen gaan helemaal niet met 0,9 % van de lichtsnelheid door een geleider. Ook niet met 50% of zels maar 10%. Electronen doen slechts enkele centimeters per seconde. (Het signaal gaat gelukker wat sneller.) De uitvinder heeft wat te lang op de sonar naar ping......ping......ping......ping zitten luisteren en heeft een truuk gevonden om dat geluid te blijven horen boven water.

Wie deze onzin nog gelooft heeft ze niet helemaal op een rijtje...

Niet 'bewust' echter in de Projector, VCR en de DVD speler zitten schakelende voedingen waar ze ongetwijfeld inzitten.

Je kunt een indruk krijgen van de hoeveelheid stroom door de spanning tussen de chassis te meten over achtereenvolgens 1k, 10k, 100k en 1M Ohm. De gemeten spanning delen door de weerstand en je hebt de stroom stel dat de stroom bij de lagere weerstands waardes niet meer toeneemt dan kun je er van uitgaan dat dat ook ongeveer de stroom is die door de mantel/nul van de interlink is. Stel dat de cd speler 2 Volt effectief levert dan is de kleinste stroom bij een belasting van 20kOhm 0,1mA / (2^15). Dat is dan ongeveer 3nA per bit. Uitgaande van een meter die een ingangsweerstand heeft 10M Ohm dan is de vereffenings stroom bij de gemeten 70Volt ca 7uA. Dat is dus een veelvoud van de stroom van het kleinste audio signaaltje uit een cd speler... Of dat echt kwaad kan hangt sterk af van de ingangs circuits en bedrading van de apparatuur. Mijn ervaring is dat het een van de voorwaarden is om het uiterste uit cd weergave te halen.

Lp weergave is ook niet zoveel aan zonder de mechanische resonanties in de draaitafelen en de arm. Daar is namelijk tijdens het het masteren al rekening mee gehouden. Het geluid word bewust wat 'dunner' gemaakt om dat 'aandikken' tijdens het aftasten te compenseren. Dat 'aandikken' van het geluid gebeurd niet bij weergave met een laser aftaster.

Mischien allemaal vergezocht maar onder het mom baadt het niet schaad het niet toch maar gedaan. Je hebt inderdaad gelijk dat storing een complex probleem is. Echter door een voedingssysteem te creeeren dat in de basis goed is neemt de complexiteit af. Bijvoorbeeld door de symmetrie worden storingen in een netfilter kortgesloten en lopen deze stromen niet door een aardedraad. Dat scheelt dan een variabele in het complexe geheel. Een stoorspanning reductie van 6 dB door de halvering van de lichtnetspanning is ook mooi meegenomen. Twee Y condensatoren werken inderdaad ook als spanningsdeler echter ze geven voor de LF een minder hard knooppunt dan de laagohmige trafo wikkellingen. Die middenaftak aansluiting zijn de kosten niet als je een trafo laat wikkellen. ca 5 euro per aansluitpunt meen ik mij te herrinneren.

Hoezo, 'geforceerd'? Het kan zeker geen kwaad om een circuit op een punt aan een potentiaal te knopen. Er zitten een aantal voordelen in het hele systeem. De spanning halveert tov aarde dus daardoor minder electrisch strooiveld rondom de netkabels achter de balanceertrafo. De spanning op de beide fasen is nu exact in tegenfase waardoor bij een getwist of gevlochten netsnoer het electrische strooiveld verder afneemt. (Ongebalanceerd heeft twisten en vlechten alleen invloed op het magnetische veld en moet je afschermen tegen het electrische veld.) Doordat de spanning halveert nemen ook eventuele kringstromen door interlinks die via interne (en externe) trafo capaciteiten in de apparaten kunnen ontstaan af. Door de middenaftakking secundair te aarden kunnen eventuele netfilters beter hun werk doen. Asymmetrische stoorspanningen kunnen via de aarde weg. Symmetrische stoorspanningen worden in een gebalanceerd systeem kortgesloten tussen de fasen en hoeven niet via de aarding weg te vloeien. Overigens zitten er in mijn balanstrafo's ook statische schermen tussen de primaire and secundaire wikkellingen. HF storingen uit het lichtnet kunnen niet capacitief koppelen tussen de wikkellingen.

Ik heb pas sinds kort een speler die hdcd decodeerd en eerlijk gezegd ik heb nog nauwelijks hdcs's geluisterd op de DVD A11. Overigens vind ik die laatste Supertramp helemaal niet verkeerd klinken. Zal hem binnenkort weer eens afspelen op die Denon. Die wil ik nog van beter opamps gaan voorzien en c'tjes vervangen door black gates. Nu zit er nog een dekentje overheen het klinkt nog niet zo open als de dac sectie in m'n av amp. Klank en detail zijn wel al zeer goed maar naar mijn idee kan het nog een stukje opener/mooier. Zit alleen nog op een vervangende speler te wachten ivm wat loopwerk probleempjes en nieuwere firmware.

"Even voor mijn beeldvorming, je hebt dus een zelf gemaakte 24/96 track, die je eerst downsampled naar 16/44 middels uv22 en dan vervolgens weer upsampled met ons product." Precies. Ik vrees dat je het nut niet helemaal begrijpt. Veel studio's nemen al op met 24 bits. Bewerken gebeurd inmiddels ook heel vaak met 24 bits of hoger. Om daar dan een cd van te bakken word er in het productie proces een downconversie gemaakt naar 16 bit. Dit is dus bij meer dan 80% van de tegenwoordig geproduceerde cd's het geval. Dus de 'zuivere' cd waar jij het over hebt word nauwelijks gemaakt. De hierboven geschetste situatie is al ruim 10 jaar gaande. Er worden al een hele tijd diverse vormen van noise shaping en dither toegepast om hires 20..24bit opnamen om te zetten naar 16 bit. Denk aan SBM van Sony, HDCD etc. Het UV22 algoritme van apogee is overigens alleen voor het downsamplen van hoger bitwaardes naar lagere. Je kunt er dus niet mee 'upsamplen'. Ik kan overigens ook truncaten naar 16 bits maar dat geeft een minder resultaat omdat er afrondingsfouten optreden. Overigens lijkt het erop dat ik straks de enige ben geweest die appels met appels en peren met peren heeft vergeleken. Ik ben namelijk benieuwd hoe dicht de methode weer terugkomt bij het hires orgineel. Via de omweg cd. Vooralsnog lijkt her erop dat in bepaalde gevallen jullie methode goed kan werken maar dat het resultaat sterk afhangt van hoe de cd geproduceerd is. Met name oudere 16 bits digitaal opgenomen cd's zouden inderdaad aardig kunnen opknappen. De optie om met eigen hires wav's dvdv te maken op 2496 is inderdaad een fraaie optie. En niet te vergeten de mp3 optie. (voor de liefhebber) PS. ultraprecies ditheren van 8 extra bits? Ik heb een vaag vermoeden dat je niet helemaal weet wat ditheren is of de unieke methode heeft met een aardige berg ruis te maken.

Mag niet uitmaken. Mijn uitgangspunt is dat het zo dicht mogelijk in de buurt moet komen van de orginele hires file. (Gebruikte bron mag niets uitmaken.) Het aardige van de plaat in dit verhaal is dat de krassen en tikken juist hele mooie impulsen opleveren om te bekijken wat deze software doet. (Je kunt zelfs tikken zien in een wav editor die vrijwel onhoorbaar zijn...) Ik vergelijk dus : 24bit 96kHz opname -> DVDA 24bit 96kHz opname via dither algoritme** -> 16 bit 44.1 kHz -> DVDA (track op 16 bit 44.1kHz) deze 16 bit vervolgens upsamplen met de software naar 24 bit 96Khz en dan naar DVDA branden. Alles op 1 schijfje. **Dmv veelgebruikte Apogee UV22 downconversion Nu kan ik het resultaat vergelijken met de orginele hires wav. Kan dan de resultaatfile en de orginele file weer van elkaar aftrekken en een wav overhouden met de verschillen. Dit levert ook een wav op die ook nog op het schijfje kan. (Hoe stiller deze wav hoe beter!) Ik kan ook 24 bit opnamen gebruiken alleen deze zijn 44.1 kHz en moeten door een compressor om op een cd te passen. Dus dat is niet zo handig voor een vergelijk. Er zijn ook aardig wat DVDA's die gewoon de 24bit 96kHz stereo track via de digitale uitgang leveren. Kan ik ook gebruiken als bron. Of het mooier klinkt zal mij worst wezen. Ik vind een eventueel verschil met het 'orgineel' interessanter. Hoe kleiner dat verschil des te beter doet de software zo'n werk. O wee als de ge-upsampelde versie dan iets luider klinkt.... Dan word het zoeken naar een andere naam want DVD+Audio is een tikkeltje....

Ik ga het zeker nog proberen. Maar dan alleen wat het upsample gedeelte betreft. Probleem alleen is dat als ik de cd afspeel in m'n Denon speler dat deze dmv alpha + processing ook op 24 bit 8*44100 gebracht word. Dit filter zit als software geimplementeerd in een 32bit floating point DSP. Je raad het al: dat doet nauwelijks of helemaal niet onder voor andere upsample methodes die ik tot nu toe gepropeerd heb zoals die in Adobe Audition (=Cooledit) en Cubase SX2 Maar deze software moet ik nog uitproberen. Waarschijnlijk gebruikt deze software processor instructies in de intel processor die bedoeld zijn om performance van multimedia/grafische applicaties te verhogen. (Spline en curve functies?) Ben op dit moment bezig met het opschonen van krassen en tikken in twee wav files van ca 23 minuten elk. (24 bit 96kHz) Dat is straks te gebruiken als bron. 24 bit 96kHz kan ik zelf op DVD Audio branden. Met het pakket wat ik daarvoor gebruik werkt het schijfje precies als een cd. Kan deze files ook converteren naar cd formaat om te vergelijken of er verschil optreed als deze daarna weer word geupsaspled met deze software.

Geen verschil horen is goed mogelijk want in principe komt er door het upsampling proces geen extra informatie. Op een cd is 16 bit met 44100 samples per seconde nou eenmaal de gebruikte resolutie. Een cd speler met een goed digitaal filter doet eigenlijk hetzelfde. Echter het signaal gaat dan meestal naar 24 bit en 8 * 44100 samples. Door het eerst met de software up te samplen naar 24 bit 96000 samples en vervolgens in een DVD speler nog eens naar 24 bit en (meestal) 4*96000 doe je in feite niet zo veel anders. Echter het filter algoritme zal anders zijn afhankelijk van de gebruikte technologie. Als er tussen weergave met een goede cd speler en de upsamplde dvd versie een groot verschil zit word het eigenlijk een beetje 'verdacht'. Als er in de DVD speler veel betere dacs zitten kan dat een behoorlijk verschil maken met een CD speler met 'oudere' dac technologie.

Ik lees je verhaal als volgt: al die upsampling heeft niet zoveel resultaat maar is min of meer bedacht als antwoord op de kritiek van de vinyl-liefhebbers en de onweerlegbare stelling dat de bemonsteringsfrequentie per definitie delen van het oorspronkelijke signaal weglaat. >>> Welke 'onweerlegbare stelling'? Er is al heel lang bewezen dat digitaal het analoge signaal veel beter benaderd dan de groef/naald interface. Het enige wat uit deze 'onweerlegbare stelling' blijkt is dat degene die hierin nog geloven geen fluit begrijpen van de sampling theorie. Het enige deel van het signaal dat werkelijk word weggelaten zijn de frequenties boven de 20kHz. (bij 44.1 kHz) De plaat doet overigens ook niet veel zinnigs meer boven de 20kHz. <<< Dat heeft tot gevolg gehad dat het oordeel over "digitaal" (ook eigenlijk nergens op berustend) in de loop van de tijd is omgeslagen van verkoopargument naar synoniem voor mindere kwaliteit. En extra betreurenswaardig zou dan nog zijn dat "analoog" ook volledig uit de opnamestudio is verdwenen. >>> Dat is helemaal niet betreurenswaardig. Opnamen worden tegenwoordig, gelukkig, digitaal gedaan en steeds vaker met hogere resoluties en sample rates. <<< Een hogere samplingrate benadert dus het analoge origineel beter. Daar ben ik het allemaal wel mee eens maar binnen je betoog verklaar je de vinyl-revival voor idioot en berustend op onzekerheid van in de war gebrachte consumenten. Dat beschouw ik als een stelling waar men genuanceerder over kan denken. >>> Zelfs de simpele cd benaderd het orginele signaal al beter dan de lp. Meer bits en hogere sample rates geven een nog lagere vervorming. Dat er in het onwetende/onzekere audiofiele kamp allerlij onzin word verzonnen als argument waarom dat niet zo is doet daar niets aan af. Er valt weinig genuanceerd te denken als de gedachte berust op onjuiste stellingen over digitaal en aanloog. In jouw gedachtengang is analoog verbonden met 'ogineel signaal', 'beter' en 'vinyl' en digitaal met 'kunstmatig' en 'in stukjes gehakt'. Ten onrechte... <<< Hier vat ik analoog maar voor het gemak op als buizen en vinyl tegenover transistor en digitaal. >>> Niet doen, analoog is niet synoniem met buizen of transistoren. Bij vinyl is het signaal wel analoog opgetekend. Echter dat betekend niet dat het een nauwkeurige registratie is. Een correct geditherde analoog digitaal conversie heeft veel betere analoge eigenschappen. <<< Overigens is tape/cassette natuurlijk ook een analoge bron, het werd immers niet alleen gebruikt voor het kopieren van vinyl.