Erikatn

Beetje laat, maar heb geen geluid kunnen vinden. RYM noemt als stijl wel "post-rock". En dat heeft tot dusver niet kunnen bekoren. Playing now: Ramones - Hey Ho Let's Go: Anthology

Hier idem in de combinatie van merk versterker en speaker. Nadien wel een paar keer van model gewisseld.

Neemt wellicht de moeite wat grondiger af te wegen. Wie het in twee weken weet, is na een maand weer op zoek naar iets anders.

Mijn oren en beleving lijken dat te bevestigen, ja.

Dat was sensationeel. Het was heel druk in de zaal waar op dat moment die combinatie stond te spelen, kon achterin nog net een plaatsje vinden. Heb minuten lang met verwondering staan luisteren omdat ik maar niet kon bepalen of die monitoren (daar leek het op dat moment om te gaan) of de electrostaten die er naast (of er schuin iets achter) stonden, zo ruimtelijk groot aan het spelen waren. Tot de vertegenwoordiger, die een prima presentatie gaf, het verlossende antwoord gaf. Dacht dat hij zei dat er voor tegen de twintig mille aan eindversterking, speakertjes van minder dan duizend euro stonden aan te sturen. Een paar jaar daarvoor op een eerdere VAD ook zoiets gehoord middels een batterij Linn eind versterkers die Linn monitors tot een grootse prestatie stonden aan te sturen. Maar de Quad demonstratie overtrof dat resultaat dan nog eens. Flabbergasting!

Je zit het goed aan te voelen, Stef. Ik ken ze alleen van de opvolger Playing with Fire, maar da 's alvast een prima schijf. Dus inderaad een band waar ik nog eens verder in moet duiken (da 's inmiddels een endless list geworden). Nu speelt: Depeche Mode - Some Great Reward

Marc Cohn - Marc Cohn (MFSL Gold CD)

Misschien een vraag voor de Ware Audiofiel, als die ooit wordt gevonden. Scheelt je tzt wellicht een midlife crisis. Maar open gerust een thread. Denk dat Spido een opkikker voor je klaar zal hebben staan.

Ruim te laat maar alsnog van harte, Ivan. En als je weet wat je wilt gaan worden als je groot bent, aarzal dan niet het te vertellen (kan zelf ook wel een hint gebruiken).

Hetzelfde hier, Bart. Vanmiddag Low nog twee keer gedraaid, idem Ziggy (vorige week) en Aladdin Sane volgt zeer binnenkort. Station to Station beleeft momenteel een re-release als 3 CD set en als 5 CD / 3LP plus nog wat pafernalia set. Knap wat aandacht voor een langspeler met zes nummers in nog geen 38 minuten. En een mooi voorbeeld van een door The Independant vermelde trend onder platenmaatschappijen om teruglopende inkomsten uit nieuw repertoire op te vangen met mooi verzorgde her-uitgaven van ouder werk. Nu speelt: Bad Company - Bad Company

Verplaatst uit "Dynamiek of autoriteit". Maar even met AMG gecontroleerd en de plaat waar Bakerman op staat is in Feb 1990 uitgekomen. Dus lijkt Baker Man een soort van late jaren 80 electronica stuiptrekking. Nu speelt: David Bowie - Station to Station

Ramones punkrock? Is meer sportschoolrock Girl Group Pop/Bubblegum pop. Wat sneller en scherper, feller aangezet (in de tweede helft van de jaren 70 werd dat punk genoemd, eerder rockabilly, garage of surf) dan men in de sixties deed. ----- Robin, sterkte gewenst man.

Oudere Arcam apparatuur (tot eind jaren negentig, begin vorige decennium) klonk zeker wat warmer en verhullender. Dat werd bewust gedaan om digitale scherpte in cd-weergave te matigen (aldus Arcam 's eigen uitleg). Net als Musical Fidelity is Arcam zich in pakweg de laatste 10 jaar inderdaad neutraler gaan opstellen. En dat heeft invloed op de combinatie met luidsprekers, die ook niet minder helder zijn gaan klinken. Je conclusies tot dusver zijn daarom geen verassing, en (naar mijn mening) goed opgemerkt. Wellicht dat merken als het Italiaanse Sonus Faber of Diapason of Britse merken als Spendor, Harbeth, Castle of Richmond e.d. wat beter naar je smaak met het heldere Arcam karakter kunnen omgaan, zonder dat het bijv. donker gaat klinken.

Michael Head - Magical World of the Strands

Donderdag 2 september 2010 heeft Canvas (België) een documentaire over leven en werk van Paul Weller: "Documentaire van Julian Temple over de Britse singer-songwriter Paul Weller. Weller (°1958) begon in de jaren ‘70 met de mod-punk-rockband The Jam (1976-1982), ging in de jaren ‘80 de soul-richting uit met The Style Council (1983-1989) en bouwt sinds de jaren ‘90 aan een succesvolle solocarrière. Vorig jaar won hij nog de BRIT Award voor de beste mannelijke soloartiest in Groot-Brittannië. In deze documentaire volgen we de ‘Modfather’ op stap door Londen, terwijl hij honderduit praat over leven en werk. (n.a.v. het optreden van Weller op het festival Leffingeleuren in het weekend van 17 september)."

Een aanbeveling waar een vrijgezel zonder krullen niet op was gekomen

Met (flink klevende) tape, bv deze Tesa afplaktape zou je een heel eind moeten komen. Rustig plakken, rustig trekken, het hoeft niet met de eerste poging al helemaal te lukken. Als de ronding weer volledig is zal de rand van de deuk nog wat te zien zijn (zoals een teruggevouwen papiervouw ook blijft te zien).

Terwijl ik hier naar kijk en luister, stroomt er een volgende lading Rain langs de ramen. Het eerste nummer met "backwards music" zegt Lennon vlak voor het einde, maar het is daarmee misschien wel de eerste psychedelische popsong.

Gram Parsons - Sacred Hearts & Fallen Angels: Anthology

Betty LaVette - Child of the Seventies

Da 's nog eens strak geordend. De kastkleuren matchen mooi met de kleuring van doosjes/inlays. Altijd leuk om naar te kijken (zegt een cd-freak). Poppen lijken een goedkope uitruil met SWMBO voor een kamer met apparatuur en muziek. Van mij mochten ze dan nog één woensdagmiddag per jaar met vriendjes hun verjaardag vieren.

Dat zal inderdaad helpen. In mijn kamer staat een lagere Benno versie los op vloerbedekking, en dat vraagt wat voorzichtigheid. Het ziet er op je site inderdaad mooi geplaatst uit. Erik, Op de foto staan nog de Billy's, deze zijn ca. 115 cm. hoog en bieden plaats voor ruim 100 cd's. De Benno's zijn de nog leverbare modellen van ruim 2 meter hoog, zijn minder diep en onderling koppelbaar. Ik kan eventueel een foto maken hoe dat eruit ziet. Paul, dan is het duidelijk. En nog een mooie foto mag altijd. Heb zelf een (denk bijna 20 jaar oude) witte Billy (60 cm breed, 80 hoog) maar die heeft aan de onderkant een plint en lijkt met 28cm (net gemeten) ruim dieper dan jouw rode en zwarte exemplaren. Moest er zelf toentertijd (staat nu voor ander gebruik in de badkamer) opvulling voor knutselen om de CD 's niet in de diepte te laten verdwijnen. 't Was dus eigenlijk meer een boekenkast, waar latere Billy's (hoger en smaller) blijkbaar dus wel voor CD's waren gemaakt. Mijn huidige (beuken) Benno (vorig jaar gekocht) heeft aan de onderkant ook een plint, is 11 cm diep, 40 breed, 106 hoog en kan niet gekoppeld worden. De hoge smalle versie die je hebt misstond, als enkele versie, wat in m'n kleine woonruimte.

Dat zal inderdaad helpen. In mijn kamer staat een lagere Benno versie los op vloerbedekking, en dat vraagt wat voorzichtigheid. Het ziet er op je site inderdaad mooi geplaatst uit.

Mooi waren de vergulde smoeltjes van Edge en Jack toen Page Whole Lotta Love inzette. En Edge die bij hem aandrong om te vertellen waar hij in de jaren zestig allemaal op te horen was geweest. De stukken met en over Page waren door de kwaliteit van het LZ materiaal en zijn inbreng daarin, inderdaad het meest indrukwekkend. Maar alle anekdotes en bespiegelingen en fraaie beelden waren de moeite waard. Prima Rockumentary!. En nog bedankt, Bart.