s0000884

Zeker niet. Ik let zelf niet goed op. Beter verwoord: persoonlijke smaak komt bij mij anders over dan het opstellen van een criterium met grenzen.

Ik hoop niet dat het misverstand ontstaan is dat ik vind dat 'ingewikkeldere muziek' betere muziek is. Ik wilde slechts illustreren dat juist omdat ik dit niet vind, en omdat ik denk dat niemand hear dat vindt, je ook niet een stelling kunt aannemen als: anouk zingt vals DUS ze is een slechte artiest. Daarom haalde ik dit erbij. ALS je namelijk anouk daarop beoordeelt, kun je alle pop wel in de prullenbak doen. Er valt namelijk over iedere artiest wel iets te zeggen.

Even gekoppiepeest: Day after day alone on the hill, C F The man with the foolish grin is keeping perfectly still, Dm7 G7 But nobody wants to know him, C Am They can see that he�s just a fool, Dm7 G7 And he never gives an answer, Dm7 Cm Ab Cm But the fool on the hill Ab Sees the sun going down, Bb And the eyes in his head, Cm C See the world spinning around. It's the same pattern for each verse. A Dm7 is D F A C. A G7 is G B D F but play it in the order D F G B. This way the chord change is easier (as they both share the 1st two notes)and sounds better. Come up with your own strike pattern depending on how good you are. (just play the chords,play arpeggios,etc). Dus niet veel meer dan imagine.

Ik weet dit - eerlijk waar- omdat ik destijds in New York een rondleiding kreeg van een gids die dat vertelde. Later heb ik nog eens op de radio geluisterd naar die plaat. Kijk nog eens naar mijn linkje van mijn vorige post.

Je hebt het over 'grenzen overschrijden' maar tegelijkertijd is het je smaak. Wat moet ik hier nu weer mee? Ik zou zelf niet zo goed weten hoe je popartiesten w

Je hebt gelijk, je kent niet veel van hen. "Imagine" is niet van The Beatles. Daarentegen is Beethovens F

En daar gaat het dus fout. Jouw grenzen zijn niet die van bijv. de buurman. En dan wordt persoonlijke smaak als 'objectief kwaliteitskenmerk' gebruikt. Artiesten die volgens jou de grenzen niet overschrijden, daar kan ik vast wel andere criteria bij verzinnen zodanig dat daarvan de grenzen worden overschreden. Er is wel een objectieve manier van muziekbeoordelen maar die is echt niet voor de gemiddelde luisteraar weggelegd.

Even kwantificeren: imagine v/d beatles akkoordschema: c groot, f groot, c groot (overgangen met leidttoon b en a-ais-b respectievelijk) in vierkwartsmaat, toonsoort C groot. Dit wordt iets van 3/4 keer herhaald. Daarna een soort refrein: f groot a klein d klein g groot, en dan weer van voor af aan. Bruggetje: f groot (sub-dominant) g groot (dominant) c groot (tonica) dus jawel de klassieke 451 cadens. Baby One more Time van Britney Spears is ingewikkelder. Het complet daarvan is c klein - g groot - Es groot (! parrallelle toonsoort) f klein g groot c groot. Kijk nu eens voor de grap op www.sheetmusicarchive.net naar een cadens van een pianoconcert van Rachmaninov ofzo.

Daar heb je helemaal gelijk in. Daarom val ik ook over iedereen die zo goedkoop zegt: Anouk = bagger want ze zingt vals. Dit soort criteria leggen we vandaag de dag niet op aan popmuziek dus het is zeer inconsequent en opportuun.

Ik ken niet veel muziek van de beatles maar ik denk dat ik "imagine" na 1 of twee keer op CD gehoord te hebben al op de piano kan naspelen. Ik zou het nu zo uit mijn hoofd op bladmuziek kunnen opschrijven. Voor een symphonie (die, zeer voorzichtige schatting, 500,000 keer ingewikkelder is) geldt dit niet.

Hele belangrijke opmerking. Ik zou eraan willen toevoegen dat de muzikale onkunde van de gemiddelde luisteraar hem/haar in staat stelt een muzikaal prul van de beatles als 'veel beter' te bestempelen dan bijv. een plaat van Britney Spears, terwijl er muzikaal inhoudelijk helemaal niet gesproken zou kunnen worden over betere structuur enz. "Mijn tijd was alles beter" heeft geen muzikale significantie.

Wellicht is de mate waarin zuiver gezongen wordt niet een allesbepalende parameter. Als het op dergelijke parameters aankomt zou een klassiek zang student die een beetje goed is zich doodlachen om een groot aantal popartiesten. Maar dan zou iedere klassiek componist zich ook doodlachen om de muzikale eenvoud van de popmuziek van nu (dat harmonisch/ritmisch vader jacob niet ontstijgt), we zouden lachen om de eindeloze voorspelbaarheid van de blues/jazz/pop harmonieschema's (1-4-5 en consorten), de gestoorde regel dat ieder muziekstuk 5 minuten of korter duurt, uit completten refreinen en af en toe een 'brug' bestaat, het feit dat om het 'spannender' te maken klakkeloos de toonsoort wordt verhoogd met een secunde, en als men er geen einde aan weet te breien uit pure onkunde gewoon maar met een fader de muziek laat wegsterven. Eric Clapton is een boegbeeld van dit soort muzikale nulheden. Zijn muziek is een ultiem voorbeeld bovenstaande zaken. Toch wordt hij best veel geroemd (hij was toch zo'n goede gitarist? Volgens mij zijn er honderdduizenden/miljoenen gitaristen die dezelfde riedeltjes kunnen spelen als hij). Als we met dit soort criteria beginnen, dan zou de slechtste klassieke componist in zijn broek poepen bij de output van de beste popproducer. Maar aangezien de muziek van nu een sterke reflectie is van haar luisteraars (er moet tenslotte geld verdiend worden) geeft dat alleen maar aan hoe amuzikaal/dom de gemiddelde luisteraar is op het gebied van muziek. Ik heb persoonlijk een hekel aan de bovenstaande manier van redeneren. Maar een ieder die dus anouk veroordeelt op hoe vals ze zingt maar tegelijkertijd bijv. kan zeggen hoe zeer ie gesteld is op kween (its a buutiful deej. de sun is sjaaining) moet nog eens goed zijn stelling overdenken..... EDIT: ik ben het dan ook niet eens met de stelling dat alle pop bagger is, maar moest dit opschrijven om te illustreren wat ik bedoel dus val nu niet over mij heen dat ik pop maar bagger vind, er is ook pop die ik mooi vind.

Het spijt me verschrikkelijk.

Dit zeg ik nu juist van het hele audiofiele importeurs / tijdschriften / hifi.nl wereldje. Laten we wel stellen dat we muzikanten (of je ze goed of slecht vind moet je zelf weten) geen kwade bedoelingen hebben zodanig dat ze slechts geld uit je zak willen kloppen (platenbazen niet meegerekend). Liever een CD met zogenaamd slechte kwaliteit zang maar nog altijd toegevoegde waarde, dan een kabel van 1000 euro met toegevoegde waarde nul. Zo kan ik ook wel beredeneren dat iedereen die iets anders dan dropveters aan zijn set heeft hangen geen gevoel heeft.

Ik hoop niet dat ik in mijn posts overkom zodanig dat het lijkt dat ik me zou ergeren dan wel dat ik stel dat je die opmerking niet kunt maken; dat zou niet de bedoeling zijn (je moet hear alles kunnen zeggen). Waar voornamelijk mijn onbegrip vandaan kwam was het feit dat jouw stellingen bij mij als absoluut overkomen (ik moet leren communiceren) maar dat ik dergelijke stellingen (die ik niet persoonlijk maak, alleen richting audio-gerelateerde onderwerpen) niet zou kunnen maken zonder een dergelijk verwijt te krijgen. En nogmaals: een stelling als: "audiofielen luisteren graag naar bepaalde types vervorming en redeneren de waarheid naar zichzelf toe" is slechts als constatering bedoeld; niet om stemming te kweken. Echter valt er m.i. niets in die stelling te 'nuanceren' zonder deze inhoudelijk te verzwakken.

Wie van de mensen die posten in dit topic heeft een stopcontact en de uitgang van de voeding van zijn audiocomponenten doorgemeten? Wie heeft door te meten een correlatie gelegd tussen troep op het lichtnet en troep op de uitgang van je voeding? Zo ja, hoe ligt deze correlatie?

Een forum als dit is het ideale medium voor het scherpe debat. Daarin mogen (wat mij betreft moeten) absolute stellingen (van beide kampen) voorkomen. De genuanceerde diplomatieke middenweg is leerzaam voor helemaal niemand. Echter een stevig debat waarin je elkanders mening met de grond gelijk maakt is wat anders dan op de man spelen en het verschil hiertussen is blijkbaar lang niet bij iedereen duidelijk. Als ik een platenspeler afdoe als de pedaalemmer van de audiotechniek, dan betekent dat niet dat ik mensen wil beledigen die dagelijks van zo'n apparaat gebruik maken. Echter over de technische eigenschappen van een platenspeler kun je niet genuanceerd zijn. Dat geldt ook voor mensen die doelbewust naar een sterk vervormende buizenversterker luisteren (of non-oversampling DAC). Dat is gewoon expres vervorming toedienen. Waarom bestaan er uberhaupt supertweeters en breedbandige media als SACD/DVD-A? Het enige hoorbare verschil is aanwezig in de vorm van extra vervorming (IMD). Daar kun je geen genuanceerd standpunt over innemen. Aan de andere kant worden er verschillen waargenomen die er echt niet zijn. Een stereobeeld van een versterker wordt niet beter (nee: ook niet een klein beetje) als er minder ruis aan de ingang van de voeding staat (door netfilter). Een supply output ripple is veel kleiner te krijgen dan de inherente ruisvloer van de versterker zelf (gegeven door thermische weerstand- en potmeterruis / transistorruis) zelfs onder belachelijke omstandigheden waarin ik al binnen 1 seconde stokdoof zou zijn. (Tact Audio heeft een totaal debiele -135 dB) En juist dat soort idiote voedingen zitten in verstekers waar mensen graag nog een 'netfilter' bij zetten. Als je het geheel objectief bekijkt hangt het van de gekkigheid aan elkaar. Daarover valt niet te nuanceren. Als ik dat wel zou doen, zou ik alleen maar onduidelijker overkomen en ik wil graag effectief communiceren als ik de tijd neem een bericht hear te plaatsen.

Jaja. We moeten vanalles maar aannemen. Ook dat we boven de 20k kunnen horen. En als we dat niet doen, dan kunnen we niet goed communiceren, we mogen er tenslotte niet tegenin gaan als mensen stellen dat wel te kunnen.

In mijn tijd heette dat 'communicatieve vaardigheden'. Oh, dan heette het lesboek 'leren communiceren'.. Het enige dat me bijstond van dat vak is het gebouw waar het gegeven werd niet veel later door een grote uitslaande brand ten onder ging. EDIT: even serieus: dat Breem, in tegenstelling tot de audiofiele gelovigen gewoon onderbouwt wat hij zegt, en dat hij als eerste een bewezen tegendeel aanneemt (mits goed bewezen) geeft al aan dat hij beter communiceert dan mensen die uit alle hoge arrogantie gaan zeggen 'die technici moeten eens leren communiceren, ik zal eens een cursusje geven blah blah....'.

In mijn tijd heette dat 'communicatieve vaardigheden'.

Mooi voorbeeldje van absolute communicatie.

Geef die dan eerst even aan jezelf.

Een tien met een griffel.

Ik draai de marktwerking toch eventjes om. Uiteindelijk ging de CD bizar veel beter verkopen dan LP en was derhalve volgens de markt 'niet te duur'. Maar het was ook logisch; jij zegt dat je geen seconde meer muziek voor je geld krijgt, maar je krijgt er wel 10 keer betere kwaliteit voor terug iedere seconde. Ineens was je af van sleepruis, elementvervorming, haardvuur, jengel/jank, vervorming van preamp, acoustic feedback, een slechtere weergave van de binnenste groeven dan buitenste groeven, brom, een slechte frequentiekurve enzovoort. Dit, in combinatie met de robuustheid en handelbaarheid van een CD maakten haar een groot succes. En daarvoor werd graag 40 gulden uitgegeven. Ik geloof er niets van, dat als er geen CD recorders voor consumenten te koop waren, dat die 50 gulden van nu (22 euro) ineens 'te duur' is. Er is geen enkel ander mechanisme dat het instorten van de CD verkopen kan verklaren dan het illegale gedrag.