dekkersj

Tja, koekenbakkers heb je in elk vak. Dit lijkt mij ook een eerlijke manier van opnemen. En natuurlijk niet verschillende instrumenten met een mengpaneel verdelen over de speakers. Dat lijkt op een circus zou ik zo zeggen. Ben ik het mee eens. Ik denk zelfs dat het niet mogelijk is SACD van CD te onderscheiden als consument, mits de CD goed geproduceerd is. Maar daar schort het nu juist te vaak aan. Het is dus niet zozeer een kwestie van een beter medium, maar meer een kwestie van een zorgvuldigere productie. (Eigenlijk zou de productie niet meer moeten zijn dan de microfoonkabels netjes leggen ipv die hele knoppen santemekraam...) Groet, Jacco

Je kunt het zelf meemaken, weliswaar in een heel extreem geval. Neem de proef op de som van 16 bits naar 8 bits en je hoort direct wat ik bedoel. Dat kan met iedere geluidskaart en met iedere speaker. Zelfs een kartonnen wegwerp-ding. Dither dat maar eens niet juist en het effect wordt direct hoorbaar. Bij 16 bits opnamen die van 24 bits afkomen of een 16 bits opname die al 16 bits was maar waar een bewerking op wordt losgelaten, is het allemaal geraffineerder. Maar bij een goede installatie zou dat er zo uit moeten komen rollen, zeker bij opnamen die naar verhouding zeer slecht of gewoon niet gedithered zijn. Dat laatste kwam nogal eens voor in het begintijdperk van de CD. Een niet geditherde opname heeft een DR van ongeveer 50 dB, dus onbruikbaar. Wat daar de THD van is, weet ik niet uit mijn hoofd maar kan ik nameten. Mijn grootste "probleem" bij surround bij films is dat er gewerkt wordt met "compressie", data reductie dus. In 90 % van de gevallen heb je te maken met Dolby Digital (AC3) en dit is eigenlijk niets meer dan multichannel MP3. Need I to say more? In het gunstigste geval heb je DTS, maar dan vaak ook met data reductie. In het allerbeste geval heb je alleen gecomprimeerde DTS en dit is verliesvrij en een geduchte concurrent voor hoge resolutie formaten. En dat gewoon op een DVD-Video medium! Strikt gesproken hebben we DVD-A en SACD niet nodig. Overigens, om enigszins op het originele onderwerp van dit draadje terug te grijpen, SACD (DSD dus) is een 1 bit systeem en dit heeft als eigenschap dat dit nooit goed geditherd kan worden om het vervormingsvrij te krijgen. Dit is overigens ook een theoretisch verhaal, voor diegenen die het willen begrijpen. Groet, Jacco

Los van het gegeven dat er vrij veel opnamen bestaan die veel zachter zijn dan -30 dBFS, (en dan niet alleen als pieken maar achtergrondgeluiden zijn per definitie veel zachter) is er ook nog zoiets als dither. Of beter, het ontbreken daarvan. Dit zou wel eens een hele belangrijke reden kunnen zijn waarom we zo snel mogelijk van het 16 bit verhaal af moeten. Ik heb eens een aantal audio software paketten onder de loep genomen en met name de dither kant ervan. Software als Wavelab en Adobe Audition. Alles gaat goed met >16 bits (geen dither noodzakelijk), maar terug naar 16... De optie zit er op, maar wel in de vorm van vele knopjes en mogelijkheden. Dit geeft ook al aan dat er kennelijk een voorkeur is afhankelijk van de gebruiker. Niet allemaal zijn ze vervormingsvrij! De optimalisatie zit hem vaak in de achtergrondruis die waarneembaar is (noise shaping). Jammer. Het is veel eenvoudiger om een standaard te hebben waarbij dither geen rol speelt: >16 bits resolutie. Een veel gemaakte fout is de aanname dat het enige artifact van kwantiseren ruis is. Ook niet-lineaire vervorming is een ernstig gevolg van kwantiseren. Wat het DVD-geweld vs eerlijke multikanaals betreft, dat heeft te maken met de manier van produceren. Bij DVD gaat het vaker om het "effect" dan om een natuurgetrouwe weergave. Mede dankzij de vele knopjes die voorhanden zijn om iets volkomen te "verkrachten".

, slaat op: (Neem ik aan) Probeer het eens anders te zien. Er is niets in het leven geroepen, deze spec bestond al. Al jaar en dag, het is nl. de grens (ongeveer he) van de elektronica zoals het gebruikt kan worden in professionele apparatuur. Niet van een bouwblokje apart (ie. een losse DAC oid) maar van een systeem. Beter dan cd dus. Tot de komst van hoge resolutie formaten was er geen medium beschikbaar dat vervormingsvrij die 120 dB kon halen. Het is dus eigenlijk een must, een opnamemedium dat dat DR aan kan. Los van het feit dat er weinig voorhanden is qua aanbod. Vanuit technisch oogpunt geredeneerd is het een logische stap een medium te hebben waarop iets opgeslagen kan worden dat minstens zo goed is als een zeer goed professioneel systeem. Multikanaals is een meerwaarde en/of een optie. Heb ik het niet over het DVD geweld! Een belangrijk pluspunt van SACD voor mij is dat het de mogelijkheid biedt plain cd-formaat te herbergen. Vanochtend nog een mooi voorbeeld: mijn vriendin vraagt

Ik neem aan dat je bedoelt dat er weinig aanbod is van jouw favoriete muziek. In dat geval, okidoki. Voor de verdere rest, ik vind de beeldspraak eigenlijk treffend. De (audio-voedings)bodem is inderdaad uitgeput en dient bemest te worden. Dat kan, op de meest natuurlijke manier, met stront. Laat dat de hoge resolutie formaten zijn waarbij een groot aantal implentatie moeilijkheden verkleind worden. Dit resulteert uiteindelijk in een voor de consument beter klinkende audio keten. 16 bits 44k1 formaat is in theorie ook goed genoeg, maar de praktijk bewijst te vaak dat er toch verbetering noodzakelijk is. Een belangrijk pluspunt voor mij is het multikanaals

?? Dus: #MP3 breiwerkjes van CD a > (#CD opnamen van CD a)^(#PCś in Amsterdam) betekent eigenlijk dat er een grotere kans betsaat dat die MP3 klerezooi beter is... Vreemde bewijsvoering. Groet, Jacco

Akkoord. Dat kan zo zijn, daar ben ik niet bij geweest. Als jij het zegt, zal het wel zo zijn. Groet, Jacco

Die is gek. Met andere woorden: DVD-Audio is in theorie beter dan SACD, toegegeven. Hier kunnen we oeverloos over door zeuren, maar dat hoeft wat mij betreft niet. Wat wel een tegenreactie verdient is dat het verschil niet hoorbaar zou moeten zijn. Tja, verschillen kunnen hoorbaar zijn maar dat is te wijten aan een slechte opname/mastering. Het verbaast mij ook een beetje dat zoń uitspraak van iemand als FrankD komt. Normaal gesproken komt ie met goed commentaar. Ook over de realiseerbaarheid van de theoretische voorsprong (DVD-A vs SACD) kan men oeverloos praten en dit zou mijns inziens een zinvollere discussie zijn. Groet, Jacco

Beste frits12, EAC (v0.95pb4) is mijn favoriete audio ripper/burner sinds jaren (mede dankzij de CUE-sheet ondersteuning). De module om te branden is een gewone ASPI gebaseerde interface en zou eigenlijk altijd moeten werken. Anders heb je een brander die niet ASPI "compatible" is. Brandprogramma's als Nero etc. weten dit en hebben aangepaste drivers voor dat soort branders. Hetgeen waarschijnlijker is dat er een setting verkeerd staat, bijvoorbeeld bij de "CD Write Options": Write Speed: 8x (goed om hem hier op te zetten ivm brand kwaliteit) Write mode: No Test Write Close mode: Close CD Als EAC klaar is met branden, geeft ie dan ook de mededeling: Succesvol gebrand oid? Een ander goed ding voor EAC is de WINASPI-layer van Nero te laten gebruiken. Groet, Jacco

Niet helemaal waar. Een keiharde eis voor de F-transformatie is dat het signaal absoluut integreerbaar moet zijn. Wanneer dit niet kan (bijvoorbeeld een sinus, een sin(x)/x etc.) spreekt men over gegeneraliseerde F-transformaties. Een impuls (de Dirac-distributie) wordt ook onder die verzameling gebracht. delta(t) <-> 1 Ter aanvulling.

Tja... Toen ik afstudeerde kwam dat ter sprake. Het moest en zou een Steadtler moeten zijn etc. Inderdaad was er verschil te horen, hoewel het niet duidelijk was in hoeverre de psychologie meespeelde. Het is namelijk zo dat als je iets anders verwacht, je ook iets anders gaat horen. Of het er nou is of niet. Heb eens een "meting" gedaan aan zo'n cd. Eerst zonder groene laag en daarna met groene rand. Het ging daarbij om een zwaar beschadigde cd en het idee was om het aantal foutjes te tellen als ie uitgelezen wordt in een PC drive. De conclusie was: ja er is verschil, en de cd met de groene rand had de meeste fouten. Iets om over na te denken... Groet, Jacco

Dat laatste is helaas waar, er is relatief niet zo veel te vinden op SACD. Vandaar ook het onderwerp van dit draadje. Aan de andere kant moet het ook geen groot succes worden, anders gaan er allerlei mensen zich met de mixing bemoeien die alleen dollar-tekens in de ogen hebben. Ik hoop dan ook dat het medium (en dat geldt ook voor DVD-A) het zal overleven. Ik ben best bereid er iets meer voor te betalen. Groet, Jacco

Begrijp me niet verkeerd, het was niet lullig bedoeld. Met multichannel bedoel ik dus NIET het gesjoemel met potmetertjes om zo een pseudo ruimte te creeren. Het zogenaamde DVD-effect: zoveel mogelijk herrie uit alle speakers laten komen om de luisteraar het liefst onder de tafel te beuken met "ruimtelijk geluid". Het wordt pas interessant als er twee microfoons achterin opgesteld worden en die kanalen door de achter speaker te laten weergeven. Uiteraard zonder tussenkomst van dubieuze apparaten met veel knopjes om eea op te poetsen. Het uitendelijke resultaat zal uiteraard nooit exact gelijk (mn qua akoestiek) aan het originele effect zijn, maar komt aardig in de buurt. Die SACD van het Requiem van Mozart (Linn Records, CKD 211) is een mooi voorbeeld. Groet, Jacco

Die is hardstikke gek (vooral vanwege het laatste), of althans niet van deze wereld... Die bewuste philips techneut ook... Tja, ongecomprimeerde DTS multichannel is een serieuze bedreiging. Het heeft idd alles in zich om audiofiel genoemd te worden. Groet, Jacco

Toch is het zo. Jammer genoeg. Vaak niet eens bewust gedaan. Nee, volgens mij kun je het beste het analoge signaal dat uit een goede SACD speler komt zelf omzetten naar een Red Book ceedeetje (met een stand alone cd recorder bijvoorbeeld). Moet jij eens zien (luisteren) hoe klein het verschil wordt tussen de SACD en je eigen gebrouwen ceedeetje!! Groet, Jacco

Klopt, ik zeg precies hetzelfde. Spectrum is niet gelijk aan "average power". Overigens, ik ga ervan uit dat je de genormaliseerde vermogensinhoud van het signaal bedoelt. Hetgeen een veel te grote mond vol is en in de volksmond is dit dan ook verbasterd tot "vermogen". Groet, Jacco

Ik was al bang dat deze formule gebruikt zou worden. Hoewel, bang. Het spectrum is blijkbaar wit, dat is mooi want dat betekent dat we het eens zijn dat we eea netjes moeten verdelen over de bandbreedte. Aangenomen dat er signaal is, is er blijkbaar een ruiserig signaal dat wit is en onafhankelijk van de bandbreedte van het gesampelde systeem. (ofwel een hogere samplereet verlaagt het spectrum, niet de totale variantie) Hoe je het ook wendt of keert, binnen de bandbreedte grens van het digitale systeem bevindt zich kennelijk ruis met een variantie van -96 dB dat wit is en dus gelijkmatig verdeeld is als functie van de frequentie. Deze gelijkmatig verdeelde ruis is het spectrum en zal dalen naarmate de bandbreedte toeneemt. Met zijn allen naar de 96 kHz! Groet, Jacco

Oh, maar dat is betrekkelijk eenvoudig. Het enige wat je moet begrijpen is dat die ruiswaarde van -96 dB de variantie van de quantisatieruis voorstelt van het 16 bit systeem. Vervolgens moet je deze waarde "netjes" verspreiden over de gehele bandbreedte. Misschien een rekenvoorbeeld: (op basis van 6 dB per bit alleen, in werkelijkheid komt hier vaak nog 10.6 dB extra bij) "spannings"ruis = -96 dBFS = 15.8 uV => variantie = (15.8 uV)^2 = 251.2 pV^2 (boze tongen beweren dat dit het "vermogen" is) ruisvloer = variantie per eenheid bandbreedte = 251.2/22050 = 11.4 e-15 V^2/Hz of in spanningsgrootheden sqrt(11.4e-15) = 106.7 nV/sqrt(Hz) = -139.4 dBFS/sqrt(Hz) Dit is de ruisvloer of de afstand van 0 dBFS tot de bodem. Althans, in de analoge wereld dan toch. Groet, Jacco

Daar ging het nou net om. Als de "ruisvloer" -96 dB is, zijn er signalen te bedenken (waaronder jitter) die in absolute zin kleiner zijn dan deze -96 dB en toch schade kunnen berokkenen (in een beperkte bandbreedte). Omdat de ruisvloer helemaal geen -96 is, maar veel lager (richting -150 dB) Als die signalen beneden deze -150 komen, ja dan doen ze niets meer. Waarmee ik helemaal niet wil beweren dat jitter een gevaarlijke boosdoener is in huidige systemen. Dat laat ik over aan de "experts". Groet, Jacco

Nee, het is geen thermische ruis zoals we dat kennen van weerstanden, veroorzaakt door de Brownse beweging van de vrije ladingsdragers in thermisch evenwicht. Maar het is een niet-deterministisch signaal wat wel degelijk een spectrum heeft. Ruis is een verzamelnaam voor signalen met een niet-deterministisch karakter. Zodoende moet men van quantisatieruis spreken. En net zoals iedere andere stochast heeft dit signaal een gemiddelde en een variantie. Bij een 16 bit systeem zal de variantie -96 dB tov de referentie zijn en de ruisvloer (=de waarde van het spectrum op een bepaalde frequentie) veel lager. Groet, Jacco

Je begrijpt niet wat ik bedoel. Als men het heeft over een ruisvloer heeft, neem ik aan dat er een spectrum bedoeld wordt. Te meten met een spectrum analyser (als functie van de frequentie). Die -96 dB is een totaal van alle ruis die in de bandbreedte voorkomt en kun je meten met een voltmeter die bandbreedte begrensd is. Beide begrippen zijn anders qua begrip. Sla de ruistheorie boeken er maar eens op na. Groet, Jacco

Even wat anders, ik heb het gevoel dat er een aantal dingen door elkaar gehaald worden. Een ruisvloer van -96 dB is hoop ik gedefinieerd in een bandbreedte van een 1/2*fs? Dus de totale variantie van de ruis binnen de bandbreedte komt uit op -96 dB tov een referentie, zeg 1. Dit houdt dus ook in dat het ruisspectrum een waarde heeft dat veel lager ligt dan die -96 dB, meer in de buurt van -150 dB/sqrt(Hz). Dus allerlei geklier onder de -96 heeft wel degelijk effect! Of heb ik op school niet goed zitten opletten? Groet, Jacco

Moet je wel verdraaid goed ditheren. Inmiddels heb ik die 346 ps effectieve jitter begrepen. Ook zie ik het zo dat deze afwijking in de tijd gezien moet worden in het x-vlak (horizintaal) en een quantisatiefout lijkt mij meer in het y-vlak thuis (verticaal). Wanneer wordt jitter een probleem? Ik kan mij herinneren dat ik een overzicht gezien heb (ergens op Internet) waar allerlei spelers werden vergeleken met jitter-waarden in de range 500 ps tot 2.5 ns. Zijn dergelijke waarden nog steeds verwaarloosbaar? Overigens kwam het ook voor dat dezelfde DAC zo'n spreiding liet zien, dus het ligt voornamelijk aan de speler (applicatie, soort loopwerk etc) en niet zozeer aan de DAC. Groet, Jacco

Dat snap ik niet... Groet, Jacco