spido

Koop een dertig jaar oude, maar netjes gebruikte Leak "Stereo 70", of bijvoorbeeld een Mission "Cyrus One" via ebay. Voor een habbekrats. Laat 'm nakijken en in orde brengen door een goeie electroboer. (Het schema kun je wel downloaden van 't internet.) Man, je kijkt geen moderne versterker meer aan!

"Upgrade" betekent: "iets beters". Groter k

Beste Hans, Inderd

Beste Carl, (want "robiwankanobi" is echt te veel moeite!) De "goede platenwasser" is z

Moeilijk, h

Dat zou jij wel willen h

Beste Kevin, Ik kom even terug op wat ik eerder schreef, want ik herinner mij combinaties in de praktijk waarbij het beter bleek te zijn een (super)tweeter juist ni

Beste Kevin, Het is wel mogelijk om de voordelen van deze units te combineren met die van specialisten voor de laagste en de hoogste frequenties. Wijlen Jan Endenburg, destijds importeur van Jordan Watts, combineerde een tweetal parallel geschakelde 16 ohms JW-modules wel met een Janis (sub)woofer voor de laagste twee octaven (20-80 Hz), en een Decca ribbon unit (Kelly, DK30 of London) voor de hoogste twee (10-40 kHz). Gedachtig de opmerking van Ted Jordan kies je dan voor een eerste orde filtering en aansluiting van de units in gelijke polariteit, en leg je de kantelpunten ruim aan weerszijden van het vocale bereik (d.i. de totale frequentieband van de grondtonen en harmonische boventonen van de menselijke stem).

Beste Jacco, Jammer dat jij ook dit topic kennelijk weer wenst te doen verzanden in een zinloos gekissebis. We hebben dat al eerder meegemaakt, en het heeft nergens toe geleid. Jij zou je eens moeten verdiepen in de akoestische uitwerking van de door wisselfilters veroorzaakte faseverschillen in harmonische structuren en de daardoor veroorzaakte fasedistortie. En kom alsjeblieft niet opnieuw met je stokpaardje "groepslooptijd", want het gaat hier niet om enkelvoudige pulsen, maar om frequenties. Bijvoorbeeld in "Luidsprekers: fabels en feiten" (Elektuur) van Schwammkrug & R

Beste Bart, De platen zijn nog steeds zo zwart als de nacht. Als een gat in de nacht, zelfs, waardoor de zwarte Nachtburgemeester verdwijnt... en 's morgens blauw weer verschijnt. Misschien verdampt de kleurstof wel samen met de rest van de spiritus, en is daardoor de hemel zo mooi blauw? Het kan ook zijn, dat de kleurstof niet verdampt, en aan het eind van de rit in de plaatafveegtissue terechtkomt. Maar 't is raar: die tissues - of keukenpapier - worden nooit blauw. Die blijven gewoon wit. (De vraag blijft hangen: "Waar blijft dat blauw nouw??")

Beste groepslooptijdvriend, Faseverschillen zijn noodzakelijk, anders kan de blokgolf nooit faserein worden weergeven. Daar zijn we het toch over eens? Groet, Jacco Beste Jacco, Akoestische faseverschillen tussen luidsprekerunits die dezelfde frequenties gezamenlijk weergeven, maken goede blokgolfweergave onmogelijk. Hetzelfde geldt ten aanzien van grondfrequenties en harmonische boventonen daarvan.* De beste fasereinheid wordt bereikt door ongefilterde breedbandsystemen. Een goed alternatief is het meerwegsysteem met eerste-orde filtering, waarbij de som van de uitgangssignalen dezelfde fase en amplitude heeft als het ingangssignaal ("linear-phase"). Het kan echter nodig zijn om in te grijpen in de elektrische fase (bijv. met een all-pass filter) en/of in de positie van de units op de baffle (het in de diepte op

E

Wat de

In the Old Days - zeg maar: in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw - bestond de CD nog niet. De meeste mensen in die tijd - zeg maar: jullie opa's, oud-ooms, ooms en vaders... want ook toen al was hifi een mannenaangelegenheid - kochten langspeelplaten van vinyl en draaiden die op "platenspelers", "draaitafels" oftewel "grammofoons". Door aanslag van vet-emulsie, stof, rookpartikels e.d. uit de atmosfeer, vooral onder invloed van statische elektriciteit, vervuilden die platen na verloop van tijd. Vuil werd vaak hoorbaar als storend geknetter, en er ontstond dikwijls tijdens het spelen een uiterst vervelende opeenhoping van stof aan de naald waarmee de groeven van de plaat werden afgetast. Met behulp van platenborstels, met speciale platendoekjes en pluche poetskussentjes, of met al dan niet geaarde armpjes met stofborsteltjes er aan, werd geprobeerd het stof te vangen, maar vaak werd hierdoor de ophoping van statische elektriciteit nog verergerd. Speciale antistatische vloeistoffen werden hierbij dikwijls toegepast: deze lieten echter steeds een residufilmpje achter op de plaat en veroorzaakten hierdoor op den duur zelf ernstige vervuiling. De slimste, verstandigste en meest deskundige platendraaiers in die dagen speelden hun platen "nat" af. Het natte schoonmaken gebeurde met behulp van een armpje met vloeistofreservoir: meestal van het merk Lencoclean (van Lenco platenspelers), maar er was ook een systeem van de fa. Schweitzer, als ik me de naam goed herinner, met een groot gedestilleerd waterreservoir dat naast de grammofoon werd geplaatst. Nadat Lenco de leverantie van Lencoclean had gestaakt - en overigens ook die van de platenspelers - heeft luidsprekerfabrikant Heco nog een tijdlang een vrijwel identieke natreiniger gevoerd (heel origineel "Hecoclean" genaamd). Al deze systemen zijn alleen nog tweedehands te koop. Thans is nog een alternatief systeem leverbaar, dat echter veel meer gemors oplevert en ook veel vaker opnieuw gevuld moet worden: de Wittner 513SB ( http://www.radiostore.de/shop/AudioVideoHi...513SB::460.html ) Een aardig artikel van Jan Kool en Armand van Ommeren over het (zo goed mogelijk) schoonhouden en (indien noodzakelijk) schoonmaken van grammofoonplaten vindt u onder http://www.audio-muziek.nl/audiotechniek/g...ofoonplaten.htm Over lencoclean c.q. nat afspelen staat daar ondermeer:

In principe zijn massaloze, ioniserende transducenten (pick-up elementen, microfoons, luidsprekers) ideaal. Geen resonantie, geen traagheid, geen inertie... dus oneindig snel en grenzeloos precies, zou je denken. De wereld heeft inderdaad massaloze, ioniserende luidsprekers gekend: de ioniserende Ionovac & Ionofane, bijvoorbeeld. "Plasma"-luidsprekers, werden ze wel genoemd. Maar de praktijk bleken ze toch wel wat problematisch. http://www.roger-russell.com/ionovac/ionovac.htm geeft een mooie introductie, met veel referenties.

Beste Jeroen-D, Zou 't niet gewoon met een balans-potmeter kunnen? Als je er eentje gebruikt met zo'n ouderwetse schaalverdeling, kun je toch gewoon de voor de beide apparaten vereiste standen noteren? Passief, simpel... dat kan toch niet slecht zijn?

Vandaag... nee, sorry: vann

...echt speakers voor h

als je een versterker hebt geh

Beste Jeroen-D, Een elektromagnetische schakelaar in de signaalweg? Dat zou toch verb

Beste Jacco (& de anderen), http://www.meertens.nl/meertensnet/wdb.php?sel=138818 met animaties, en http://www.vinylrecorder.com/stereo.html zijn ook heel boeiend! De limiet op 0 dB blijkt inderdaad te worden aangehouden voor "7 inch EP en low volume LP", maar voor "high volume LP & 7" Single" gaat men tot +6 dB, en voor "Very loud Maxi Single" zelfs tot + 12 dB. (Zie http://www.vinylrecorder.com/volume.html ) Dit zou betekenen dat men toch wel ver boven de 8 cm/s moet gaan? Juist voor maxi singles worden echter meestal niet de beste groeftasters ingezet: spelers die de combinatie 100

Niet-technici worden ALTIJD belazerd waar technici bij staan! En technici worden ALTIJD belazerd waar

Beste Jacco, Zou de 0-dB snijsnelheid (8 cm/s) niet gewoon de optelsom zijn van de twee monosignalen-in-stereo? Breh had 't immers over "Stereo-Schallplatten", waarvoor 8 cm/s = 0 dB geldt? Bij lage frequenties is er sowieso (nederlands!) al heel weinig stereo (kanaalscheiding), en naarmate de frequentie stijgt vermindert de debee-waarde ervan op progressieve (logarithmische) wijze. (Als je naar vermogen kijkt, bestaat stereo nauwelijks... 't Effect bestaat eigenlijk slechts uit graduele verschillen tussen links en rechts, nietwaar? Tenzij je natuurlijk ouwe Beatle-platen hebt...) P.S. Heb je http://www.fl-electronic.de/analog/schallp...wiedergabe.html al ontdekt? Z

Beste Jacco, Helaas weet ik niet hoe ik hear formules zou kunnen opschrijven. En ik weet ook niet of het volgende je vraag beantwoordt... maar in een hoofdstukje "Wa

Wie zei er ook weer dat een installatie 's avonds beter klinkt? Hmmm... Vanavond de test met DHFI II weer gedaan, nadat de naaldkracht (zonder dwarskrachtcompensatie) m.b.v. het Ortofon balansje op 1,5 p was ingesteld. (Eigenlijk 1,5 g, maar dat schijn je niet meer te mogen zeggen!) Nu haalde het element de 80 mu onvervormd, wat nog steeds heel royaal is, maar niet adembenemend. Muziekweergave is natuurlijk van veel groter belang, en die is uitstekend. Beste Jacco, Over de snelheid waarmee de modulaties van de betreffende testplaat zijn gesneden (en waarmee ze dus ook moeten worden afgetast), heb ik eerder een stukje tekst van het Deutsches Hifi Institut (Dr. Karl Breh) geciteerd. Is die uitleg niet onder je aandacht gekomen?