spido

En wat heeft dit Nieuwzeelandse meiske met de Friese achternaam al veel gedáán! ( http://en.wikipedia.org/wiki/Hayley_Westenra ) Een mooie sopraan, in alle opzichten. Met een uitstekende en veelzijdige repertoirekeuze. Weinig zangeressen durven bijvoorbeeld "Bachianas brasileiras no. 5" van Heitor Villa-Lobos aan. Maar Hayley wèl. En ze doet dat heel knap, vind ik. Knap... maar ook nogal kil. (Ik vind het bovendien jammer, dat Hayley Westenra zich hier beperkt tot vocalise - het tekstloze zingen: het zingen op "klinkers" dus. Zou de Portugees-Braziliaanse tekst toch een te grote uitdaging voor haar zijn? Joan Baez durfde dat gedeelte wèl aan (Joan Baez 5, nov. 1964, v.a. 3:05), met de emotionaliteit, warmte en pathetiek die dit werk ècht tot leven brengt.)

Beste Ren

Beste Hans, De DM2A's staan bij Klaas in de serre en zijn constant aangesloten op een vintage Akai set. De harde STC-tweeters zijn overigens wel vervangen door kleine Visaton softdomes, want de originele units waren stuk. De doorzichtige harde domes waren gebarsten. Vrijwel alle STC's die ik de laatste jaren in handen kreeg, hadden barsten (of nog erger) in de domes. Het materiaal wordt kennelijk bros, na enkele tientallen jaren.

[quote name='Ren

Wat vreselijk j

Beste Mordante, Kijk... en daar gaat het nou om: pieken van 120 - 137 dB ("pieken van symfonie-orkest") moeten zowel door jou, als door jouw hifi-set, als door jouw luisterruimte probleemloos (levensecht, vervormingsvrij, losjes, vrij, zonder dichtslibben, verglazen of verharden) worden verwerkt. Als dat niet "fijn" is, klopt er iets niet. Want die natuurlijke dynamiek is in een goede set, in een goede ruimte, geheel vanzelfsprekend en (dus) onopvallend. http://home.kpn.nl/vanadovv/Geluid.html

Beste Tito, Die vier gitaarakkoorden werden gespeeld door Eelco Gelling. Ja, 't is inderdaad lang geleden...

Beste KT88, En jij bent vrij van dogmatiek? Op het gebied van weergevers, bijvoorbeeld? Jongens waren wij, maar... ònaardige jongens, al zeggen wij het zelf. Zo grapten wij dat "Yamaha" gewoon de Japanse uitspraak was van de Nederlandse uitdrukking "Jammer, hè?" Nou waren de meeste producten van Yamaha eigenlijk best wel goed, maar de allerverschrikkelijkste speakers die ooit ergens ter wereld gemaakt werden, waren de Yamaha JA-6002 "Natural Sound" en zijn familie. De belangrijkste luidsprekerunit was een grote plak piepschuim, min of meer in de vorm van een Yamaha vleugel-zangbodem, met een spreekspoel-aandrijving min of meer in het centrum. Die moest de frequenties tot ca. 1 kHz weergeven. En een normaal twietertje moest alles daar boven opknappen. Min of meer... Nou, dat deed dat twietertje wel aardig, maar gemiddeld ca. 3 dB te zwak. Die grote plak piekschuim brak echter bij allerlei frequenties ongeremd en ongedempt òp als een ouwe krant, en bij grotere amplitudes nog weer veel èrger en langduriger dan bij kleinere. En dan die staande golven in het "membraan", het fase"verlies" èn de fase"winst" (de dalen en pieken door concentrische interferenties)... Je werd al zeeziekachtig spuugmisselijk als je alleen nog maar naar het watervaldiagram (cumulative decay spectrum) kéék... O ja, het waren tot overmaat van ramp ook nog dipooldingen! Want te slap, te futloos voor ongepiekte (0,7Q) akoestische suspensie in een gesloten systeem. Met alle nadelen, dus, van bijvoorbeeld Magnepans en èchte electrostaten er nog bij. Akoestische kortsluiting, ja. En tegenfase achterkantgeluidreflecties: ook ja. Jammer, hè? http://www.thevintageknob.org/yamaha-JA-6002.html http://aspect.blog.so-net.ne.jp/2009-05-12 * http://www.audiofriends.nl/translator/translator%20luidsprekers.pdf

Honky Tonk Del Wood: the lady really could Honk them Tonks! http://en.wikipedia.org/wiki/Del_Wood

http://www.youtube.com/watch?v=r5WEQ8j1Me0&feature=related http://www.youtube.com/watch?v=43HYIB-9DlE&feature=related De filmversie van "Showboat" uit 1936 (met o.m. Paul Robeson). Geweldig! Hollywood bande deze zwart/wit versie, toen de kleurenfilm in 1951 (met o.m. Ava Gardner) uitkwam. Heel jammer: de fragmenten op youtube laten zien en horen dat die vooroorlogse versie het onderscheid tussen blanke en zwarte cultuur, en ook de rassendiscriminatie waar Julie - van gemengd ras - het slachtoffer van werd, veel scherper en realistischer in beeld bracht. (O, wat had ik graag de Julie van de Londense versie (1971) - Cleo Laine - in één sublieme uitvoering met Paul Robeson c.s. gezien en gehoord. Maar dat zal pas mogelijk worden wanneer de Tijd niet meer zal zijn en wij allen in den Eeuwigheid zullen zingen en dansen voor den Troon des Allerhoogsten...) http://en.wikipedia.org/wiki/Show_Boat

Het Nederlandse merk Unitran... wie kent dat nog? Kon de internationale concurrentie best aan. Kwalitatief, in elk geval. Maar moest commercieel helaas het loodje leggen. Voorbeeld: Stereo Amplifier R.P.S.-12 (1964). Latere modellen waren nog wat meer "gestroomlijnd." http://www.radiomuseum.org/r/unitran_stereo_amplifier_rps_12.html

Beste StefK, Is het deze? (PL 510) Mooi, hoor! Mag best een mooi element in, dunkt me, met een zeg maar normale compliantie (tot 25 x 10-6 cm/dyne). (Zoals de Ortofon VMS 20E, in het plaatje hierboven.) Zulke Japanse standaard-armen kregen nooit veel aandacht van recensenten, maar ze zijn in de praktijk vaak beter dan audiofielen denken. (P.S. De "adviesprijs" voor deze draaitafel, zonder element, was in 1978: ƒ 498,-)

Beste KT88, Je kunt die prachtige Magnepans van jou er toch gewoon vóór zetten? Ze spelen met gemak dwars door die vellen heen, hoor. Dan lijkt het nèt alsof je Magnepans nog steeds zelf spelen... maar dan mèt bas... en mèt een goede spreiding in midden en hoog... en zònder dat storende antifase-achterkantgeluid...

Beste Tubejack, Op http://www.mfbfreaks.com/apparatuur/tuners/673/index2.htm kan men wat gegevens vinden, plus foto's (van een nog steeds mooie tuner en van een helemaal niet mooi meer jaren 70-behangetje, alsmede een wat verwarrend achtergrond/halftoon illustratietje van zo'n goedkoop all-in-one setje waarmee Philips zelf zijn topline producten ongeloofwaardig maakte.

Beste Hans, Heb je al wat geschoven met die draaitafel? De afstand tot de muren is van gróót belang, zoals je ongetwijfeld weet! Overigens denkt Spido dat de behuizing van een Thorens TD 145 Mk II van fabriekswege al stijf en stevig genoeg is. Maar daar denk jij ongetwijfeld anders over. Of dat ga je binnenkort doen. (Ja, Spido meent jou wel te kennen.) Wellicht kan het inwendig beplakken van de Thorens TD 145 Mk II console (de bak, dus) met bitumineuze anti-trillingsplaatjes, en plaatsing van de draaitafel - mits van onderen hermetisch afgesloten - tot het maaiveld in een bak met fijn grind of zand, jouw tot hypercorrectie neigende ziel voor enige tijd rust & kalmte verschaffen. (Wie het helemaal goed wil doen, plaatst de draaitafel natuurlijk in een eigen akoestisch isoleercelletje. Of wellicht nog beter: in een andere, zeer gedempte - liefst zelfs dode - ruimte. En nooit op een tafel o.i.d. die op een trillende houten vloer staat! Dan maar liever staand op een stevige plank die aan een stenen muur is bevestigd.

Karl Jenkins... (on)bekend van jazz/rockformatie "Soft Machine". Van reclame-muziek voor MacDonald's (fast food), DeBeers (diamanten), Bayerische Motor Werke (BMW: auto's). New Age, World Music, (Pseudo) Religieus... Van KITSCH! Maar - Lord Have Mercy! - wat een pràchtige kitsch! Als dit uit den duivel is (want uit het Grote Geld... het GrááiGeld), dan mag de duivel er óók wel wezen. God, duivel... kitsch kàn best kunst zijn. Of kunstig... zéér kunstig, op z'n minst! CD 1:The Armed Man CD 2: Requiem CD 3 Adiemus http://nl.wikipedia.org/wiki/Karl_Jenkins http://en.wikipedia.org/wiki/Karl_Jenkins (uitgebreider) http://www.amazon.co.uk/Karl-Jenkins-The-Platinum-Collectio

Beste KT88, Dit zou best kunnen verklaren hoe 't komt dat met name bij zulke sterke signaalbronnen (CD) via een lijn-ingang van sommige vintage-versterkers hoorbare oversturingsvervorming optreedt. 't Lijkt dan op het effect van de magnetische verzadiging bij m.n. cassettedecks: een soort "verharding", "verglazing", "dichtslaan" van de klank.

Het lijkt wel alsof we een beetje langs elkaar heen praten: in dit topic nog meer dan in andere... Allereerst kan bepaald live geluid

Beste Tubejack, E

Beste Mumsoft, M

http://audio-tv-foto.marktplaats.nl/platenspelers-en-pick-ups/1000924295-emt-element-tsd15-met-thorens-td124.html Heaven... I'm in Heaven... And My Heart Beats So That I Can Hardly Speak... http://www.youtube.com/watch?v=0yyhOtPAXK4

Beste Tubejack, Omdat Spido de zaken graag "in verband" wil zien (hij kwam destijds zelfs op als dienstplichtig militair bij de Geneeskundige Troepen!), surfte hij ondermeer naar http://www.hififorum.nl/index.php?topic=15988.0 . Wat leuk, dat KT88 een storing bij een Optonica SM-3000 wist te verhelpen - op afstand - door bewerking met Contactspray en een zuigpapiertje aan te raden. Spido weet dat jij Contactspray niet zo ziet zitten. Maar Spido weet óók dat Contactspray soms een Waarachtig Wondermiddel is: het Trollensnot van hen die wèl weten wat zij doen. En Spido vindt het leuk dat KT88 (getuige antwoord #26) dat kennelijk óók weet. "Als je goede boxen hebt..." vallen héél veel versterkers reuze mee!

Beste Wol, Ja, er was zelfs een oplossing bedacht voor de ozonvorming van de ionofane: je moest een bak bruinkool neerzetten. Die zou de ozon dan wel binden. Die massaloze tweeters waren ongelooflijk snel: ze "gingen" wel tot boven 50 kHz. (Hoger kon men ook niet meten!) Maar de fase-aansluiting op middentoners of "sub-tweeters" was niet gemakkelijk. En er was veel compressie-vervorming in de hoorns van de ionofonen. (Trouwens: ook in de keelgaten van de Decca's, in het laagste deel van hun resp. bereik. Daarom adviseerde Hans Baan (toen: RAF Zelfbouw) destijds om in combinatie met Jordan Watts (of met Celestion HF1300 bijv.) de Decca London of Kelly hoog te wisselen (bij 8 à 10 kHz), en de hoorn te verwijderen. Die Hans wìst het wel! (Tóen nog wel...) Op aanraden van Hans Baan en diens leermeester George Vermeulen (SoloSound) bouwde ik in de jaren '70 TL-systemen met 30 cm Leak "Sandwich" woofers, Jordan Watts modules voor het hele vocale bereik, en Decca "London" ribbons voor het hogetonen gebied. Van die luidsprekers heb ik vele jaren plezier gehad. Maar ook problemen... Ze klonken fantastisch, als alles in orde was: vooral de natuurlijke, glanzende boventonenrijkdom bij glissandi van strijkerskoren, het stralend karakter van fortissimo koperblazers en de precieze articulatie van sprekers en zangers (m/v) frappeerden telkens weer. Helaas bleken die dure units echter niet bestand te zijn tegen realistische belasting. (Ik bedoel: nèt zo luid als "live".) De aan de achterzijde van de aluminium conusjes gepuntlaste beryllium spiderstaafjes van de Jordan Watts modules schoten soms los, wat een raar twangy effect opleverde. Zoiets als een mondharpje, weet je wel? En de geribbelde aluminium bandjes van de Decca's scheurden soms zomaar dóór. Die losbandigheid leverde dan alleen maar stilte op. De goedkope opvolgers van deze kostbare units - respectievelijk Philips 5 cm textieldomes en Multicel foiltweeters - waren veel zwaarder belastbaar, veel duurzamer, en klonken minder "opgepept", minder "hysterisch", minder "spectaculair": eigenlijk veel beter, veel neutraler, dus. (Want laten we wel zijn: de Jordan Watts braken nogal ongedisciplineerd op en resoneerden als metalen klankschaaltjes. En de hoorns van de Ionofane's en Decca's kleurden als verfdozen. Maar... wel heel móói, heel spectaculair en zo!

Beste Leobus, Mijn suggestie stond al in mijn bijdrage #5. Mijn suggestie om de bestaande L-Pads te verwijderen, was gebaseerd op mijn aanname dat jouw luidsprekers waren uitgerust met "L-Pads" volgens de opvatting van Remo en vele anderen, t.w. traploos regelbare luidsprekerverzwakkers met een over de 8Ω luidspreker-unit gemeten constante impedantie van 8Ω. Het "rekenvoorbeeld" van Remo is bruikbaar voor het berekenen van de weerstanden die jij voor jouw 4Ω tweeter in jouw vaste verzwakker nodig hebt. Maar wellicht is het rekenhulpje "Calculate Series and Shunt Resistors" van http://www.bcae1.com/lpad.htm nog wel veel gemakkelijker.