WanFie

Ze durfen niet Hoewel Andr

Dit is niet helemaal juist. Een luidspreker met een hogere gevoeligheid gebruikt minder energie. Voor een gelijkblijvende geluidsdruk moet een speaker met een hoger rendement dezelfde uitslag maken als eentje met een lager rendement. De versterker word dan alleen minder belast. Of je moet het hebben over een hoornluidspreker dan word het anders. De uitslag van de speaker heeft in principe weinig met vervorming te maken. Hier is de constructie van de luidsprekerspoel en de luchtspleet van belang. Zo geeft een korte spoel in een lange spleet geeft vrijwel geen vervorming in het lineare deel van de uitslag. Goed over nagedacht Frank..... Hier is geen speld tussen te krijgen. En Pjotr ook.... met hetzelfde verhaal.

Ruud, hoe was het gegaan met de andere luisteraars, ik lees er hear zo weinig over...???

Erik.... de vervorming van luidsprekers zit vooral in het laag... Dit komt helemaal niet uit ESL's dus dit vervormd dan inderdaad ook niet. Een CD-speler vervormd vooral in het midden en hoog. Bovendien is dit zo'n gemeen soort vervorming dat jet het zelfs door de luidsprekervervorming heen hoort. M.b.t. de Array versterkers.... Bij Kermit deden ze het bijzonder goed. Op jouw drievoudige ESL's deden ze het ook beter dan de toen gebruikte Quad. Het probleem was dat de netspanning bij jouw zo hoog opliep dat de Array in de beveiliging sprong. Bovendien heb jij de Array's pas

Henk, kennelijk hebben weinig mensen ervaring met de door jouw genoemde speakers. De Piega's ken ik wel, maar helaas niet zo goed. De keren dat ik deze hoorde was op 'n show, en dan nog op 'n matig presterende versterker. Wat wel opvalt ondanks de bovenstaande beperkingen is dat deze luidsprekers een heel mooi midden en hoog hebben. Mits je de speakers hebt met ook 'n middentoon magnetostaat. Het laag vindt ik echter zonder uitzondering wat aan de magere kant. Maar dit kan ook aan de opstelling (show) liggen. De Infinity Renaisance heeft ook een Magnetostatisch midden. Zoals je weet heb ik die sinds enkele weken. Het verschil met de Kappa's is vooral dat het midden veel homogener is. B.v. stemmen en blaasinstrumenten komen er nog natuurlijker uit. Het laag is wel anders dan van de Kappa's. Het gaat dieper, maar is tegelijk ook iets minder puncy. Ik vind het laag van de Kappa's mooier. Over het geheel gezien verkies ik toch de Renaissance 90 boven de Kappa 9, en dit heeft vooral met homogeniteit te maken. tzal wel aan dat magnetistatisch midden liggen.

Jitze, je vergeet nog een heel belangrijk punt.... De meeste versterkers presteren op 'n h

Ik heb mijn 202 ES verkocht voor

Hans, je had toch alleen een loopwerk nodig. Denk eens aan een CDP202ES van Sony. Hierin zit hetzelfde loopwerk als in de duurdere Sony's, en de kast is stabieler dan van alle Philipsen en Marantzen bij elkaar... Hans

De Array hebben vanaf het begin en heel goede naam gehad wanneer het ging over precisie en natuurlijke klank. In het laag klonk hij echter zoals zoveel andere goede versterkers. Zeker met heel preciese kabels zoals de Array of Nordost, vonden de perfectionisten dat het laag iets meer kracht zou mogen hebben. Door de wijziging in het ontwerp van zowel de Mono's en de actieve pre is het laag dus ook op een heel hoog niveau komen te liggen.

Wat is dat Hans, het "Memory effect" van een versterker? Je maakt mij nieuwsgierig. Zoals ik al schreef, ik weet het niet. Op de Array - en lavardin site doen ze er ook technisch niet al te uitbundig over. tzal wel geheim zijn..... Hmm, als je niet weet wat het is kun je er maar beter niet zo stellig over doen. Jammer, ik dacht iets nieuws te weten te kunnen komen Ik ben niet de ontwerper van Array... dat is m'n broer. Hij weet zeker waar het effect vandaan komt, maar dat hoeft niet perse aan de grote klok.

Wat is dat Hans, het "Memory effect" van een versterker? Je maakt mij nieuwsgierig. Zoals ik al schreef, ik weet het niet. Op de Array - en lavardin site doen ze er ook technisch niet al te uitbundig over. tzal wel geheim zijn.....

Een dikkere massieve draad van de andere kant erin stoppen, hier het draadje aan vastsolderen, en terug trekken.

Ik had eigenlijk meer op de middag gehoopt, mijn zoon is n.l. die dag jarig, en ik denk dat ik daar naar toe zal moeten (als hij niet hoeft te werken).

Er zijn globaal drie type aandrijvingen in platenspelers. 1. snaaraandrijving (een snaar gespannen om de motor- en draaitafel poeli). 2. direct drive (de motor drijft direct het plateau aan. Het plateau zit dan rechtstreeks op de motoras) 3. Tussenwiel aandrijving. (de motor is voorzien van een getrapte as, deze drukt tegen een tussenwiel, en deze weer tegen de draaitafel). Er zijn bij de tussenwielaandrijvingen twee soorten vertikaal tussenwiel (Lenco o.a.) en horizontaal tussenwiel. Bij de laatste ontstaat een soort van horizontale trilling in de draaitafel. Dit is echt niet te genieten als je tussenwiel een klein beetje onrond wordt, of en wat speling op je draaitafelas zit.

Nou.... Erik heeft altijd nogal moeite met het "vertalen" van een geluid waar iets niet klopt. Omdat jij schrijft dat je met je brein luistert, schoot me dit weer door het hoofd. En voor wat de Array en Lavardin "truuk" betreft. Ik zou het echt niet weten. Het heeft in elk geval te maken met de manier waarop elektronische componenten worden gebruikt. De componenten zo schakelen dat ze minimaal vervormen en "overbelast" worden. Het "memory effect" kan kennelijk nogal wat ellende veroorzaken in een versterker.

De L78 ken ik wel. Dat is een speler met een tussenwielaandrijving. Op zich 'n goede speler, maar rumbelt nogal. Dun klinken ligt meestal aan een slechte phonopre. Ik heb ook gemerkt dat MM elementen soms op een gewone aux. aansluiting worden aangesloten. Behalve dat het dan veel de zacht klint mis je dan ook je RIAA aanpassing, en klinkt het ook meer dan dun. De L85 (meen ik) van Lenco is een snaaraangedreven draaitafel met een heel mooie arm. Dit is vergelijkbaar met 'n goede thorens.

Erik krijgt altijd hoofdpijn als hij teveel met z'n hersenen moet corrigeren..

Jammer is dat verschillende het wel horen, maar dat er niemand 'n verklaring voor heeft. Als er zoveel geld wordt gestoken in de ontwikkeling van highend componenten, waarom dit fenomeen ook niet 'ns meegenomen. Net zoals het "warmdraaien" van electronica.... Hier is ook geen verklaring voor waarom het dan zoveel beter zou klinken. Toch weten (de meeste) hear dat er toch 'n behoorlijk verschil is tussen een "koude"en "warme" installatie.

Voor de studie 'wazigheidskunde'? Psychoacoustiek of zoiets...??? Of toch gewoon electronica....???

Zendelingen...??? Staan die b.v. in Lopik..???

3 april....

Als iedereen er zo over denkt blijft de geluidskwaliteit nog jaren zonder de gewenste eigenschappen. Ik probeer door vanalles uit te proberen te ontdekken waar de verschillen in geluidskwaliteit vandaan komen. Hier heb ik (en anderen) dan weer plezier van tijdens het luisteren. Je kunt geluid volgens mij op twee manier acceptabel maken: - 1. door het perfecte geluid proberen te realiseren. Hier valt echter nog een lange weg te gaan. - 2. door fouten te verdoezelen. Hoe meer je er dan verdoezeld hoe slechter het klinkt, maar kan daarmee toch acceptabeler klinken. Ik ga voorlopig nog voor 1. Maar ik houd dan ook niet van de gemakkelijke weg. Ik denk dat de stelling "midisetje" vooral onder 2 valt.

Ik ben kennelijk een van de weinigen die dit zo ervaart. Mischien is dit meer iets voor een afstudeeropdracht...???

Het eerste weekend van April is het pasen, ik ben dan een paar dagen weg. Voor wat mij betreft dus graag de zaterdag ervoor of erna. Als we ergens (of bij mij thuis) afspreken kan ik wel rijden. En bij Henk... zeg het maar, dat kan gemakkelijk op een avond. Dat is maar ca 3 kwartier rijden.

Toch Erik, mis ik soms dingen in bepaalde muziek die ik jarenlang niet gehoord heb. Op een nummer van Boudewijn de Groot b.v. (draaide ik vroeger heel vaak) mis ik dan b.v. dit of dat riedeltje of pingeltje. Je weet dat het erin zit, maar je hoort het niet. Als ik dit later thuis draai hoor ik het weer wel. Mijn geheugen is kennelijk zo slecht nog niet. Je hebt wel gelijk om op het eerste beste nummer wat ik niet ken oordelenb te geven. Je hebt gemerkt dat ik dat heel moeilijk vindt. Maar bij muziek die ik goed ken ligt dat toch anders. Als ik b.v. bij iemand op een installatie die b.v. pulzen slecht weergeeft (niet dynamisch dus) Janis Ian hoor, dan zit ik te wachten op die jens aan die gitaar. Maar dat komt dan niet, er komt slechts een zwak plukseltje uit de set. Dan zeg ik toch dat er iets niet klopt. Als er dan later b.v. andere kabels aanhangen en het klinkt beter, ben ik vaak nog niet tevreden. Pas na minstens