Zee

Jazeker! Zei HIER

Als ze lang genoeg zijn kunnen we ze de volgende luistersessie wel eens vergelijken met de WireWorld van Alexandrov! Wie weet een nieuwe referentie

Bij de andere experimenten had ik ook nog een gewone RCA kabel bij de hand met aan de kant van de Krell een XLR en aan de kant van de cd speler een RCA. Ook toen waren er verschillen te horen, maar niet zo groot dat er sprake was van een duidelijk verschil RCA en XLR. Het waren gewoon de klankverschillen van de kabel. Feitelijk stuur je met de RCA ingang van de Krell gewoon pootje 2 van de XLR aan. De massa van de RCA koppelt naar pootje 1 en pootje 3 sluit je dus kort met pootje 1 (ja, ik heb de Krell al eens op geschroeft om te kijken hoe het zit!)

Helaas Paul, dat was het niet. Ik has al eens met andere kabels getest, ook via de XLR ingang van de Krell en dat ging zonder enig probleem. Het lag hier dus echt aan de combinatie met The Second. Het verloopje aan de kant van de cd speler had ik gesoldeerd: pin 1 en 3 van de XLR waren met elkaar doorverbonden en lagen aan de massa van de RCA. pin 2 van de XLR ging naar de hot van de RCA. Als ik met kabels speel die ook aan de kant van de Krell een RCA hebben, dan doe ik in de XLR ingang van de Krell een plug die pin 1 en 3 van de XLR ingang kortsluit (conform de Krell manual).

Alexandrov, We hadden inderdaad nog wat meer configuraties kunnen proberen. jij noemde al een combinatie van The Second met de Array en zo hadden we ook nog mijn eigen 'standaard' kabel met de Array kunnen proberen. Ook had ik nog een korte Monster M1000 mk3 die we ipv de Audio Note tussen de cd speler en de Array konden zetten. Enfin, voor je het weet is de dag weer om en je kunt dus niet alles proberen. Blijft de conclusie dat de Mahler opname in de laatste configuratie wel heel erg goed klonk!

In de configuratie met het verloopstukje kun je de Second vergelijken als ware hij afgemonteerd met cinch-cinch. Omdat de Krells zowel XLR als cinch hebben hoefde ik maar aan 1 kant (die van de cd speler) een verloopje te maken naar cinch.

De regelbare temperatuurregeling is (net als het sponsje in de houder) iets van je nooit meer wilt missen. Ik heb ook een Weller, en dat voldoet inderdaad prima!

Geprikkeld door de vorige luistersessie waarin bleek dat andere bekabeling mijn set nog een stap voorwaarts kon brengen, hebben we vandaag een uitgebreider vergelijk gehouden tussen verschillende (lange) interlinks. Bij deze sessie waren Picoso, Alexandrov en ondergetekende aanwezig. De set waarmee werd geluisterd bestond uit: - Sony xa50es cd speler met Tent clock, diverse andere modificaties en een XTC netsnoer. - Krell FPB250m mono eindversterkers met getwiste zelfbouw netsnoeren. - Audio Physic Virgo II speakers waarvan de wisselfilters zijn geupgrade met Solen MKP en Audyn MKP Plus condensatoren. Later in de middag hebben we ook nog een Array actieve preamp gebruikt, waarover later meer. Als speakerkabel gebruikten we de vd Hul

Wat dat betreft hebben we zowiezo veel geluk dat we van klassiek houden John. In dit genre is het merendeel van de CDs gewoon goed tot zeer goed opgenomen!

Dick, nadat ik een kabel heb gewisseld houd ik een lijstje bij van alle CDs die ik hierna afspeel. Alvorens ik de kabel weer omwissel ga ik de kabel zorgvuldig uitspelen. Dit kun je het beste doen door alle CDs die op je lijstje staan (wel zorgvuldig bijhouden hoor!) in omgekeerde volgorde weer af te spelen. Het spreekt voor zich dat het uitspelen nog weer een stuk effectiever is wanneer je de CDs tijdens het uitspeelproces achterstevoren draait. Hiervoor moet je dan wel je CD speler modificeren, dus ik kan me voorstellen dat niet iedereen dit doet. Besef je dus goed waar je aan begint wanneer je een kabel wisselt

Dat is goed nieuws Frank! Ik ga het in de gaten houden.

Vermoedelijk zal het aantal formaten nog fiks gaan toenemen, al dan niet gepaard gaande met een ander fysiek opslagformaat. Momenteel is dit voor veel mensen nog een probleem (en daarom zijn de vaak 'tegen') omdat ze dan weer een andere speler moeten aanschaffen. De oplossing is er echter ook al: de PC ! Ik vermoed (en hoop!) dat we binnen niet al te lange tijd alleen nog maar de PC als bron zullen gebruiken. Muziek wordt dan afgespeeld direct van harddisk, als stream van het internet, of van een (cd/dvd) schijfje. Flexibiliteit troef: alle formaten zijn afspeelbaar. Kijk overigens ook even op de Stereophile site met hun verslag over de CES: Microsoft gaat opnieuw de standaard zetten. WMA geef ik ook een betere kans dan sacd en dvd-a. Veel flexibeler en het gaat uit van de PC.

Ik stuur vanuit de variabele uitgang (Alps potmeter) van mijn Xa50es direct mijn Krell monoblokken aan. Mijn ervaring is ook dat het toepassen van een voorversterker (let wel: in mijn setup) tot een verslechtering leidt: met name moet ik dan een heel stuk inleveren aan low level details (o.a. zaalakoestiek, diepte van het beeld).

Weer een aanvulling in het assortiment gammele pluggen?

Gefeliciteerd Paul! Hopenlijk is het niet onder de voorwaarde dat je de Thiels voor iets kleiners inruilt?

Dat doe ik zeker Henk! Bij elke modificatie moet je feitelijk in staat zijn om deze terug te draaien, en je moet vooral eerlijk tegenover jezelf zijn of het echt een verbetering is. Bij de cd speler heb ik bv. een heel aantal keren weer terug naar af moeten gaan mbt de keuze van de opamps alvorens ik op het huidige niveau was aangeland. Het leuke van dit soort 'huisbezoeken' van mede forumers is dat je op een ongedwongen manier in staat bent andere componenten/kabels in je set te proberen en er (gezamenlijk) achter te komen waar verbeteringen mogelijk zijn, die anders mogelijk waren blijven liggen.

Leuk verhaal Picoso! Even een paar correcties/aanvullingen: - de eindversterkers betreffen de FPB250M (dus niet de KSA's) - de luisterafstand tot de speakers is (helaas) inderdaad beperkt: 2,3 meter (de speakers staan zelf ook 2,3m uit elkaar). - de beluisterde opname van Beethoven 1 betrof een uitvoering van The Chamber Orchestra of Europe olv Harnoncourt (heb gisteravond de 5e uit deze box beluisterd: erg fraai!) - voor de kabelaars: de interlinks zijn coaxiaal kabels, dus niet getwist. Na het experiment met de Crescendo speakerkabels van Andre had ik zelf ook het gevoel dat er met andere kabels nog meer uit de set te halen moest zijn en daarom had ik Picoso dan ook gevraagd zijn kabels mee te nemen. Daar waar ik met de Crescendo's het gevoel had 'ja, het klinkt iets anders, maar niet echt beter (met name: te veel upfront)', was dit met de Revelation anders. Hier was zonder twijfel sprake van een duidelijke verbetering. De 2e symfonie van Brahms konden we nu op een veel hoger volume spelen zonder dat het laag dicht liep. In al het orkestgeweld bleef het aanstrijken van de bassen goed hoorbaar. Op de prachtige Teldec opname van Beethoven 1 klonken de strijkersgroepen gewoon natuurlijker, en was er meer 'zaal' te horen. Let wel: we hebben het hier dus over het effect van een stuk speakerkabel van 1m lengte! Met de JK interlink klonken de strijkers echt fluweel zacht en was meer detail hoorbaar (wat mij direct opviel aan de snare trom in de 5e van Mahler). Het laag moest met deze interlink wel iets aan controle inboeten, maar als ik er op terug kijk denk ik dat er al met al toch sprake was van een verbetering. In elk geval moet er op dit terrein verder worden geexperimenteerd (helaas liggen interlinks met een lengte van 5m niet voor het oprapen om even te proberen). Overigens een grappig gezicht: de flinterdunne JK interlinks die naar de enorme monoblokken lopen en dan via een paar gigantische 'startkabels' (de revelations) verder naar de speakers. Persoonlijk denk ik dat er ook nog veel winst zal zijn te halen door het vervangen van de interne speakerbekabeling. Deze is erg dun en ik verwacht dat de controle in het laag nog wel eens flink toe kan nemen door deze door dikkere bekabeling te vervangen. Ook het toepassen van beter componenten in het scheidingsfilter zou de set mogelijk naar een nog hoger plan kunnen tillen. Een leuk klusje voor de komende wintermaanden!

Hans, Ik ben afgelopen vrijdag nog naar het Gelders Orkest geweest olv Martin Sieghart (in Music Sacrum in Arnhem). Op het programma stond de 6e symfonie van Mahler. Dit is een stuk met overdonderend geweld. Geen enkele set zal in staat zijn dit stuk muziek natuurgetrouw in de huiskamer weer te geven. Er stonden maar liefst 5 slagwerkers opgesteld, inclusief grote trom, volledige paukenbezetten en als klap op de vuurpijl in het laatste deel een enorme voorhamer (maar dan wel een van 2 meter lang met een enorme houten kop!) waarmee een paar keer een klap werd gegeven op een soort van platte pauk. Dit komt echt met een enorm geweld de zaal binnenrollen: het geeft een schokgolf effect door je hele lichaam. In een eerdere thread heb ik al eens opgemerkt dat veel van onze sets veel te 'schoon' klinken. Het laag tijdens een live klassiek concert is vaak helemaal niet zo schoon (en dun) als veel high end setjes je doen geloven. Het is in werkelijkheid veel wolliger en komt met een enorme druk de zaal in: ook via trillingen door de vloer. Je voelt het echt in je lichaam. Ik zou nog wel eens een Db meter mee willen nemen de concert zaal ik om te kijken hoe hard een symfonie orkest nu ongeveer speelt. Het Mahler concert van afgelopen vrijdag was in elk geval zo hard dat de slagwerkers regelmatig hun oren dicht hielden als een collega slagwerker aan de gang ging. Soms speelden ze ook met oordopjes. Verstandig, want als het je beroep is moet je extra zuinig zijn op je oren. Leuk was overigens dat tijdens het diner voorafgaand aan het concert een toelichting op het stuk werd gegeven door dirigent Martin Sieghart zelf. PS: Jammer (en vreemd) dat de zangeres bij jouw concert versterkt werd weergegeven Hans.

Marcel, en als je er dan een hebt weten te bemachtigen, kun je hier verder gaan (of gewoon bij Bas langs gaan): XA50es hoe ver kun je komen..?

Laatste update: Ik heb de dioden in zowel de voeding voor het analoge als het digitale deel intussen ook vervangen door de zelfde types van Onsemi als Rob. Er lijkt inderdaad nog weer wat meer rust in het geluidsbeeld te zijn gekomen.

Bas, De wijze waarop je omgaat met het CE keur en het belang daarvan vind ik getuigen van een professionele no-nonsens instelling in een (high end) audio markt waar je vaak anders bent gewend. Complimenten! otto

Ik weet het ook niet Hans, maar mogelijk is deze speaker zeer kritisch mbt de opstelling en moet je dus eerst een uurtje schuiven voordat ze het goed 'doen'. De zelfbouw van Telefunken heeft dat probleem niet. Die heb ik al in een paar verschillende opstellingen gehoord en klinkt gewoon direct heel goed, en volgens mij voor beduidend minder geld.

Hans, Ik heb de clock niet aan de kast vastgemaakt, maar het printje ligt ingeklemd in schuimrubber los in de kast van de cd speler. Op deze wijze zullen trillingen van het loopwerk en trillingen die van buiten af op de kast inwerken niet op het clockcircuit doorwerken. De reden dat ik de clock overigens zo heb gemonteerd is een andere: puur gemak! Ik hoef zo geen aparte bevestigingspunten in de kast te maken voor montage van de clock pcb.

Kermit, Van de 9e hebben we inderdaad het derde deel gedraaid. De uitvoering betrof die van Dohnanyi met de Cleveland orchestra op Decca. Naar mijn mening een prachtig stuk muziek dat erg geschikt is voor het beoordelen van een set. Groot orkestwerk wordt afgewisseld met subtiele details. Strijkers, pauken, triangel: alles komt aan bod! Verder op het klassieke gebied hebben we nog even geluisterd naar het 1e deel uit het 2e pianoconcert van Rachmaninov door Helene Grimaud met het Philharmonia orchestra olv Ashkenazy (Teldec). Voor wat betreft de speakers die we hebben beluisterd: De zelfbouws van Telefunken klonken wederom erg fraai. Voor mij de beste speaker van de dag omdat ze ook met groot orkestwerk stand hielden en daarbij een mooi beeld neerzetten (ook in de diepte) dat geheel los van de kast stond. De monitors van CGM laten het bij groot orkestwerk afweten (bleek vooral bij het stuk van Rachmaninov). Echter: met kleine bezetting zijn deze monitors niet te versmaden! Wat ik er vooral zo goed aan vond was dat "ze niet laten horen wat ze niet kunnen laten horen". Ofwel: in het laag vielen ze erg mooi geleidelijk af waardoor er geen bonkering geluid ontstond. Bij mijn eigen Alpha 10's hoor je deze beperking duidelijk wel. Misschien is hier nog wat verbetering te bereiken door ze eens goed in te spelen. Ik gebruik ze in mijn werkkamer en daar draaien ze altijd heel zacht wat achtergrondmuziek of radio 1. Ook wil ik nog eens naar het wisselfilter kijken, naar de aansporingen van Telefunken. Lijkt me een leuk hobbie object om deze speaker verder te verbeteren. Misschien dat daarmee dan ook het wat terughoudende karakter wat kan worden opgepept. De Impuls van Geerdie klonken in de eerste luistersessie erg dun: de Cleveland orchestra had totaal geen impact. Tot ons aller verbazing veranderde dat in de 2e sessie toen ze juist verder van de achtermuur werden opgesteld. Toen was het ruimtelijk beeld ineens compleet. Het laag gaf niet overdreven veel druk, maar was erg strak. Het lijkt alsof de aanwezigheid van het laag dus subjectief wordt beinvloed (in dit geval positief: meer laag) door een beter ruimtelijk beeld. In deze opstelling dus een erg mooie speaker die ik graag nog eens bij Geerdie thuis uitgebreid ga beluisteren. De Dynaudio

Hans, Ik heb ze 1x beluisterd (bij Stefan). Wat ik me kan herinneren is dat de sweetspot inderdaad erg klein is. Of dit een nadeel is zal afhangen van de situatie waarin je luistert: als je altijd op de sweetspot kunt zitten is een kleine sweetspot niet relevant.