Martijn-Synergy Acoustics

Threshold, toch heb ik ervaring met meerdere 12" mids en midwoofers die het prima doen tot pak 'm beet 1k!

Graag verwijs ik je door naar dit artikel, waarin wordt uitgelegd waarom lage tonen zich in een kamer zo anders gedragen dan hogere tonen. De frequentie waarbij de verandering optreedt, wordt de Schroederfrequentie genoemd. Deze frequentie ligt doorgaans ergens tussen 150 en 400 hz, afhankelijk van de afmetingen en de mate van demping in de kamer. Generaliserend: Onder 100 hz kun je in principe EQ toepassen om de curve helemaal vlak te maken. Boven 100 hz beginnen discrete reflecties ook een rol te spelen, dus moet je iets voorzichtiger zijn, boven ongeveer 400 hz spelen staande golven amper nog een rol. Overigens betekent dat niet dat je dan geen ruimtecorrectie meer moet toepassen, maar je moet een stuk voorzichtiger zijn. Het corrigeren van een dip als gevolg van de vloerreflectie is in specifieke situaties bijvoorbeeld goed verdedigbaar. Correcties in tijd zijn vooral op papier heel mooi. Je meet op een locatie in de kamer, past zogenaamde FIR-filtering toe en de impulsrespons lijkt wel haast ideaal. Het probleem in dezen is dat een microfoon geen onderscheid maakt in richting, terwijl ons gehoor dat wel doet. Je kunt door correcties in het tijddomein toe te passen bijvoorbeeld een zijwandreflectie 'cancelen'. In de meting zie je niets, maar die reflectie treedt in de ruimte nog wel degelijk op. Correctie maakt de reflectie dan ook niet per definitie onhoorbaar en het kan zelfs voor vreemde, onnatuurlijke artefacten in de klank zorgen. Een ander probleem van correcties in het tijddomein, met name bij hogere frequenties waar je te maken hebt met korte golflengtes, is dat de correctie maar voor één specifieke locatie correct is. Als je je niet op die ideale positie bevindt, bereiken zowel de originele reflectie als de op het verkeerde moment aankomende correctie je oren. Dat brengt je van de regen in de drup. Naar mijn mening zijn correcties in het tijddomein technisch gezien heel elegant (je krijgt prachtige meetplaatjes), maar moet je heel voorzichtig zijn met toepassing in de praktijk. Psychoakoestisch gezien zie ik te veel nadelen. Als je gebruik maakt van goed ontworpen luidsprekers en deze vrij opstelt in een kamer met een goede akoestiek, dan is correctie vanaf een paar honderd hertz overbodig. Ruimtecorrectie is met name nuttig in het laag en in het overgangsgebied rond de Schroederfrequentie. Die resolutie is met name van belang in het laag, waar je staande golven accuraat wilt corrigeren. In een kamer met veel demping in het laag, zijn staande golven meer gedempt en kun je in principe toe met minder precieze correctiefilters. Met de resolutie bedoel ik niet hoe gedetailleerd je set klinkt. Ik doel daarmee op hoe nauwkeurig de DSP bepaalde resonanties kan corrigeren. Zie hieronder een voorbeeld: Je ziet hier de frequentierespons op de luisterplek voor en na automatische digitale correctie. Bij 46 hertz zit een flinke staande golf, die zorgt voor een piek van bijna 15 dB. De DSP reduceert die piek aanzienlijk. Toch zie je nog enige onregelmatigheid, met een klein piekje op 46 hertz en een extra piekje op 54 hertz. Dit had nauwkeuriger gecorrigeerd kunnen worden. De vraag is of dit residu hoorbaar is. Ik denk dat het bij bepaalde nummers hoorbaar kan zijn, maar ik betwijfel of het echt storend is.

Misschien had ik iets meer van de discussie moeten lezen. Om eventuele verwarring in de kiem te smoren: ik had het over staande golven in een kamer. Als jij het had over resonanties in de buis van Kundt, heb je helemaal gelijk!

Plaatjesdraaier, die plaatjes die je draait geven een wat vertekend beeld . Aan de linker zijde zou je net als aan de rechter zijde maximale drukveranderingen moeten hebben. Ik heb even gegoogeld en ik vond onderstaande plaatje. Links zie je binnen welke grenzen de druk varieert, rechts zie je de deeltjessnelheid. Zoals al eerder door anderen gezegd ervaren onze oren geluidsdruk en geen snelheid, dus eigenlijk kun je het rechter plaatje vergeten.

Zo erg is dat toch niet ? Het verkrijgen van inzicht begint met het stellen van de juiste vragen.

Naar mijn mening hoeven we daarvoor geen tien jaar te wachten: het is al zover! Via een forum kan ik je niet overtuigen. De beste manier is om het zelf te beluisteren, liefst in je eigen set.

Het is lastig om hier even kort een antwoord op te geven. Er komt simpelweg een hoop kijken bij het doen van ruimtecorrectie en het automatiseren ervan. Voor de discussie is het belangrijk om te weten dat de klank in het laag primair door de interactie tussen luidspreker en akoestiek bepaald wordt, terwijl de luidspreker in het midden en hoog dominant is. Daarom is het zaak om voor het midden en hoog een zeer goede luidspreker te kiezen; om het laag goed te krijgen moet de trukendoos open getrokken worden. Bij ruimtecorrectie is het altijd de vraag wat je nou precies moet corrigeren. In tegenstelling tot elektrische audio-apparatuur - bijvoorbeeld een versterker - is er bij een meting in een ruimte geen absoluut referentieniveau waar je naar toe moet werken. Als een versterker in het laag of het hoog een paar dB zou afvallen, weet je dat er iets mis is: de curve zou zeker binnen het hoorbare gebied nagenoeg vlak moeten zijn. Als een versterker intermodulatievervorming van een half procent laat zien, weet je dat er iets niet goed zit: het vervormingspercentage zou een getal met één nul voor en meerdere nullen achter de komma moeten zijn. In het geval van een luidspreker wordt het al wat lastiger om te zeggen wat goed en slecht is, maar toch is er onder experts wel consensus op een aantal vlakken. Een zeer goede luidspreker heeft de onder meer de volgende kenmerken: Een vlakke frequentiekarakteristiek (net als geldt voor elektrische apparaten, zoals een versterker); Een gelijkmatige frequentiekarakteristiek (geen smalbandige resonanties of onregelmatigheden als gevolg van diffractie); De frequentierespons is nagenoeg gelijk onder alle mogelijk hoeken waaronder een luisteraar zich kan bevinden (zeg bijvoorbeeld +/- 30 graden horizontaal en +/- 10 graden verticaal van de hoofdas); Deze eigenschappen zijn vereist voor een neutraal, ongekleurd geluid op meerdere luisterposities. Zet deze luidspreker in een kamer, en met name in het laag blijft er weinig van deze 'perfecte' luidspreker over. Als je de steady-state respons gaat meten, zie je op de luisterplek veel pieken en dalen. Verplaats de microfoon een halve meter, en je ziet dat de pieken en dalen veranderen in amplitude. Deze pieken en dalen zijn het gevolg van staande golven. In het laag hebben het directe geluid en vroege reflecties in verhouding niet zo'n grote invloed op wat je meet en hoort; de staande golven zijn dominant. Veel mensen realiseren het zich niet, maar de klankkwaliteit van het laag wordt in de praktijk meer bepaald door de interactie van de luidspreker met de kamer, dan door de luidspreker zelf. De gemeten curve correleert dan ook goed met de klank. In het middengebied en het hoog zie je ook oneffenheden in de meting op de luisterplek. Staande golven spelen bij hogere frequenties niet langer een rol van betekenis; het zijn discrete vroege reflecties en galm die de onregelmatigheden in de frequentiecurve veroorzaken. In tegenstelling tot het laag, correleert de gemeten curve naar hogere frequenties toe echter steeds minder goed met de klank. Interferentie van het directe geluid en het iets later aankomende geluid van een reflectie leidt tot lelijke afwijkingen in de gemeten frequentierespons, maar de klankmatige invloed is sterk afhankelijk van de richting en vertraging van het gereflecteerde geluid. De meetmicrofoon maakt geen onderscheid in richting, terwijl ons gehoor dat wel doet. Bovendien kan een verplaatsing van de microfoon van een paar centimeter al tot zeer andere resultaten leiden, met name als er sprake is van een reflectiepunt dicht bij de microfoon. Veel automatische ruimtecorrectiesystemen werken met een voorgeprogrammeerde doelcurve. Men kwam er al gauw achter dat een vlakke doelcurve niet goed klinkt (het is normaal dat de steady-state respons op de luisterplek naar hogere tonen wat afloopt) dus zijn er allerlei doelcurves ontwikkeld die zo goed mogelijk zouden moeten klinken. De gemeten curve wordt met de doelcurve vergeleken en vervolgens worden er aanpassingen aan het signaal gedaan, waardoor de frequentierespons op de meet/luisterplek zo goed mogelijk overeen komt met de doelcurve. Het probleem van deze benadering is dat het idee van een doelcurve fundamenteel onjuist is. De generieke doelcurves worden bepaald op basis van subjectieve ervaringen in specifieke situaties met een unieke combinatie van luidsprekers, ruimte en opstelling. Indien de meetresolutie en ook de resolutie van de correctiefilters in het laag in orde zijn, kan een dergelijk systeem bij lage frequenties prima werken. Bij hogere frequenties zijn ze echter allemaal beperkt. Stel je hebt de hierboven beschreven 'perfecte' luidspreker en je zet deze in een kamer, dan zal de DSP correcties in het mid en hoog doen. Daardoor wordt de perfecte respons van de luidspreker zelf om zeep geholpen, terwijl die nou juist zo goed was! Nog lastiger wordt het als je een normale luidspreker (met zijn inherente problemen) in diezelfde kamer zet. Het is voor het ruimtecorrectie-apparaat onmogelijk om direct geluid accuraat van reflecties te onderscheiden. Wellicht is er in de luidspreker sprake van een resonantie bij 3 khz. De DSP zou dit prima kunnen corrigeren en het geluid zou er beter door worden. Maar misschien is wordt de gemeten piek veroorzaakt door een probleem met het afstraalgedrag van de luidspreker. Dit kun je afhankelijk van de luisterafstand en mate van demping in de kamer in meer of mindere mate corrigeren, maar dat zal ten koste gaan van het directe geluid van de luidspreker. Een derde mogelijkheid is dat de piek wordt veroorzaakt door interferentie van het directe geluid met een sterke reflectie. Moet de piek dan gecorrigeerd worden? De automatische ruimtecorrector weet dat niet, omdat het direct geluid en reflecties niet goed kan scheiden. Sommige bedrijven stoppen overigens veel tijd en geld in het vinden van methodes om direct en gereflecteerd geluid te kunnen onderscheiden. De aanpak van het Franse Trinnov lijkt me veelbelovend (ze gebruiken een microfoon-console waarmee richting gemeten kan worden), al ben ik er nog niet van overtuigd dat ze al het niveau van handmatig instellen kunnen evenaren. De meeste moderne ruimtecorrectiesystemen maken gebruik van doelcurves, maar er wordt wel steeds conservatiever gecorrigeerd bij hogere frequenties. Dat is een stap in de goede richting. Andere fabrikanten kiezen ervoor om maar tot bijvoorbeeld 500 hertz te corrigeren. Dat is ook een goed alternatief voor het simpelweg nastreven van een doelcurve (al is het in de praktijk nog wel lastig om de overgang tussen het frequentiegebied waar wel correctie plaatsvindt en het gebied waar geen correctie plaatsvindt aan elkaar te koppelen). Deze beide oplossingen leiden echter tot versimpeling van het probleem; dit om het werkbaar te houden. Een ander probleem waar veel automatische ruimtecorrectiesystemen mee kampen, is de beperkte resolutie van de DSP. Vaak wordt betrekkelijk globale correctie toegepast, terwijl met name staande golven gebaat zijn bij een zeer precieze correctie. Daarvoor heb je een correctiefilter met precies de juiste frequentie en bandbreedte nodig. Automatische ruimtecorrectiesystemen zullen de problemen vaak flink verminderen, maar hebben niet de verfijning die nodig is voor een optimaal resultaat. Ten slotte houden automatische ruimtecorrectiesystemen geen rekening met andere oplossingen. Het kan bijvoorbeeld voorkomen dat je op de luisterplek net in een mode van een staande golf zit. Op dit punt heb je te maken met een dip in de respons op de frequentie van de staande golf. Als je je hoofd echter maar een klein beetje verplaatst, kan het gebeuren dat je de frequentie al veel luider hoort. Als je de microfoon op meerdere plekken op en rondom de luisterplek plaatst en het gemiddelde van de meetresultaten neemt (dit is een gebruikelijke strategie, die goed verdedigbaar is), dan kan het zijn dat de DSP er voor kiest om te verzwakken of te boosten bij die specifieke frequentie. Omdat de ruimtelijke variatie zo groot is, z al geen van beide tot een echt goed resultaat leiden. In dit geval zou het echter heel goed zo kunnen zijn dan het verplaatsen van één van de luidsprekers of het kiezen van een net iets andere luisterpositie het probleem verhelpt. Kortom, automatische systemen werken volgens vaste protocollen. Die protocollen zijn gemaakt om in veel verschillende situaties tot goede resultaten te leiden, maar er zijn situaties denkbaar waarbij de software geen pindakaas van de meetresultaten weet te maken, wat resulteert in een suboptimale correctie. Ik zou hier nog pagina's over kunnen voltypen, maar voor nu houd ik het hier bij .

Jazeker. De hoorbaarheid van group-delay is afhankelijk van onder meer de frequentie. In mijn post hierboven gebruik ik daarom een praktisch voorbeeld: een subwoofer op een meter achter de frontluidspreker, met een crossover op 80 hz.

Perfect is de vijand van goed. In theorie zou je alle verschillen in vertraging (group-delay/groeplooptijd) willen vermijden (de vertraging van een verder weg geplaatste sub kun je trouwens eenvoudig oplossen door een DSP full-range in te zetten ), maar het is belangrijk om het grote plaatje te zien. Weeg alle voor- en nadelen tegen elkaar af om te bepalen of een maatregel wel of niet een goed idee is. Dan kun je komen tot het optimale compromis; en of je het nou wilt of niet, compromissen zijn in de audio onvermijdbaar . Door principieel vast houden aan theoretische idealen, doe je jezelf tekort. Sets van puristen doen vaak één of twee dingen heel goed, maar schieten hopeloos tekort op een hoop andere aspecten. Dat vind ik zonde. Verstandig ontwerpen doe je naar mijn mening door eerst helder te krijgen wat de belangrijkste eigenschappen zijn, om daar vervolgens voor te optimaliseren. Eigenschappen lager op het lijstje probeer je ook zo goed mogelijk te krijgen, zolang dat maar niet te veel ten koste gaat van belangrijkere criteria. Het is lastig om een getal te hangen aan de hoorbaarheidsgrens voor group-delay in het laag, omdat het afhankelijk is van de specifieke situatie en het testsignaal. Als je uitgaat van één trillingstijd, zit je in de praktijk echter heel veilig. Door de subwoofers een meter achter de fronts te zetten, zit je daar nog lang niet aan (om en nabij 3 milliseconde, wat overeenkomt met ongeveer een kwart trillingstijd bij 80 hz). Een conventionele DSP veroorzaakt in het algemeen een nog kleinere vertraging (doorgaans 1 milliseconde of minder). De group-delay is daarom naar mijn mening geen reden om subwoofers, dan wel DSP af te serveren. Zie hier voor een interessante discussie over group-delay: http://www.trueaudio.com/post_010.htm

Dat is één van de redenen waarom ik vind dat men soms niet zo fundamenteel moet zijn in de aanhang van bepaalde principes. Gebruik de DSP voor alle kanalen voor het beste resultaat . Dat je houdt van (het geluid van) platenspelers kan ik me voorstellen, maar naar mijn mening is de angst voor digitaal vandaag de dag ongegrond. De betere DSP's zijn klankmatig nagenoeg of volkomen transparant. Als je de duidelijke klankverbeteringen die je met een DSP kunt bewerkstelligen afzet tegen de eventueel reële minieme of zelfs in z'n geheel niet bestaande klankverslechtering, dan is het toepassen van een DSP in mijn optiek een no-brainer. Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat het gehoor van liefhebbers van analoog beter in staat zou zijn het kaf van het koren te scheiden. Met ons prototype behalen we naar onze mening een uitstekend klankresultaat. Of we er in geslaagd zijn onze DSP volledige transparant te maken, kun je te zijner tijd het beste zelf proberen .

Hoi Arjan, Naar mijn mening zouden analoogfreaks hun blik moeten verruimen. Wij stellen het eindresultaat voorop, niet de toegepaste techniek. Een DSP kan veel klankproblemen oplossen en een goede DSP is klankmatig transparant. Wil iemand nou echt per se geen DSP toepassen voor de fronts, dan kun je hem probleemloos inzetten voor uitsluitend het laag. De vertraging is verwaarloosbaar.

Goeie vraag! Als je zelf geen verstand van akoestiek en DSP's hebt, gaat het lastig worden de DSP handmatig goed in te stellen. Daarom zullen wij een afregelservice blijven bieden voor diegenen die echt het onderste uit de kan willen halen. Vooralsnog zal voor het instellen überhaupt een expert vereist zijn. Gelukkig is akoestische meetapparatuur tegenwoordig betaalbaar en eenvoudig te gebruiken (Zie bijv. de UMIK-1 van miniDSP). We zijn bezig met een handleiding, zodat iemand met een klein beetje verstand van meten de DSP betrekkelijk eenvoudig volgens een stappenplan kan instellen. Een andere ontwikkeling waar we mee bezig zijn, is semi-automatische instelsoftware, om het instellen nog makkelijker te maken. Het is de bedoeling dat deze software op je laptop of pc werkt. Je doet nog altijd metingen op basis van een stappenplan, maar de software bepaalt de instellingen voor de DSP. Natuurlijk bestaan er al nagenoeg volledig geautomatiseerde DSP's. Een logische volgende vraag zou daarom zijn, waarom mensen onze DSP zouden willen hebben in plaats van één van deze automatische DSP's. Ten eerste omdat onze DSP meer is dan een equalizer. De DSP zou gebruikt kunnen worden om een luidspreker volledig actief te maken, maar ook om bijvoorbeeld een geavanceerd bass-management systeem op te zetten. Elk van de subwoofers zou zijn eigenlijk signaal kunnen krijgen. Daarnaast wordt ons apparaat volgens de regelen der kunst ontworpen (denk aan bijvoorbeeld analoge volumeregelaars na de DSP). Maar belangrijker nog: onze DSP klinkt beter dan automatische DSP's! Handmatig instellen is namelijk niet alleen een nadeel, maar ook een voordeel . Op basis de tests die we hebben gedaan met een aantal geautomatiseerde DSP's op de markt hebben we geconcludeerd dat de automatische DSP's nog niet kunnen wat een mens kan. Op termijn zal dat vast gaan veranderen, maar op dit moment zijn de automatisch gegenereerde correctiefilters simpelweg niet van topniveau. Bovendien hangt de kwaliteit van een automatisch gegenereerd correctiefilter van de specifieke omstandigheden af. De semi-automatische instelsoftware waar wij mee bezig zijn zal daarom ook meer input van de gebruiker vragen dan de bestaande apparaten doen. Op ons lijstje met design-criteria staat klankkwaliteit boven het snel/makkelijk kunnen instellen.

Moeilijke vraag: wat is recht ?

Prima vragen, George. Ik heb je vragen doorgespeeld naar Martin, onze DSP-expert. Als ik van hem een reactie heb, zal ik het terugkoppelen via het forum .

De ene DSP is de andere niet. Bovendien is het heel belangrijk dat de problemen op de juiste manier worden gecorrigeerd. Staande golven zijn er in verschillende soorten en maten. Sommige hebben een hoge Q-factor (breedte van het frequentiegebied die hij beslaat), andere een lage. De Q-factor van de grafische equalizer van de Behringer is echter vast (1/3 octaaf komt overeen met een Q van 4,3). Bovendien bevinden staande golven zich bijna nooit precies op een van de standaardfrequenties van de grafische equalizer. Staande golven kun je veel accurater wegwerken met filters met een vrij instelbare Q-factor.

Wat betreft sommige gevallen heeft Jongensdroom misschien gelijk, maar de natuurkunde/techniek laat zich niet leiden door democratische principes .

In principe mee eens. Wat bedoel je in dezen met vermijden? Een oplossing die vaak genoemd wordt is om compacte luidsprekers te nemen die niet zo diep doorlopen, zodat de staande golven niet worden aangesproken. Dit is een manier om de problematische frequenties te vermijden, maar dat gaat ten koste van de laagweergave als geheel. Het is als het verwijderen van de tweeter omdat het hoog bij sommige S-klanken wat scherp klinkt. Wat je met een DSP/equalizer kunt doen, is die specifieke noten die te luid klinken, zachter maken. In feite is dat ook het vermijden van die specifieke frequenties. Bij die probleemfrequenties geeft je kamer extra versterking mee aan het geluid, dus daarom stuur je simpelweg minder vermogen naar de luidspreker toe. Daardoor wordt de gezamenlijke output van luidspreker plus kamer beter. De andere oplossing die ik noemde is het toepassen van meerdere bronnen voor het laag. Je kunt namelijk staande golven in meer of mindere mate opheffen als je ze ze op twee verschillende locaties in tegenfase aanspreekt.Het tegengaan van staande golven door uitdoving middels meerdere bronnen werkt zeer effectief, want je pakt er drie vliegen in n klap mee: de amplitude van de staande golf wordt tegengegaan, de naslingering in het tijddomein wordt verminderd en de ruimtelijke variatie wordt flink verminderd.

Bedankt, Wil. Een luisterdag in december gaan we helaas niet redden. Al onze producten zijn nagenoeg uitontwikkeld, behalve de DSP. Daar gaat simpelweg erg veel werk in zitten. De DSP zal pas in de loop van 2014 op de markt komen.

Veel woorden, weinig... juist ja. Je zoekt me steeds op en reageert vijandelijk op al mijn posts. Nergens zie ik een fatsoenlijke onderbouwing voor je uitgesproken mening. De vorm van je posts is naar mijn smaak te agressief en persoonlijk. Dat zou ik nog kunnen accepteren als je inhoudelijk iets zinnigs te melden zou hebben. Als je bereid bent tot een inhoudelijke discussie, zie ik je argumenten graag tegemoet. Breng inhoud, dan ga ik de discussie graag me je aan. Als je blijft posten zoals ik je dat vandaag en gisteren heb zien doen, zal ik je in het vervolg negeren. Hier ga ik mijn tijd niet aan verdoen.

Onze monitor heeft vanaf ongeveer 120 hz tot het hoogste hoog een zogenaamd unidirectioneel afstraalgedrag. Dat houdt in dat het geluid praktisch alleen naar voren wordt afgestraald. Ditzelfde effect kun je bereiken met hoornluidsprekers ter grootte van een Amerikaanse koelkast, maar wij hebben het weten te bereiken in een boekenplankformaat. Toveren was hiervoor niet nodig. De werking valt te verklaren op basis van de klassieke natuurkunde. Omdat de luidspreker nagenoeg geen geluid afstraalt aan de achterzijde, wordt er feitelijk geen geluid in de richting van de voorwand afgestraald. Daardoor wordt de plaatsing van de luidspreker een stuk makkelijker. Ik ben blij met je opvatting dat dit een revolutionair concept is . Het is natuurlijk niet de bedoeling dat er fouten in de tekst staan. Bedankt voor de melding. Ik stuur je een PM voor details!

Verrassing: ik ben het eens met de punten die je noemt! Daarom pleit ik ook voor het kiezen van de juiste luidsprekers voor de toepassing, voor een goede opstelling in de ruimte en indien mogelijk aanpassingen aan de akoestische omgeving. DSP is geen wondermiddel, maar wel een heel handig instrument om het residu aan akoestische problemen (met name in het laag) doeltreffend aan te pakken. Ik heb nog nooit een situatie meegemaakt waar een DSP níet tot verbetering kon leiden. Spido, zet een luidspreker met een bij wijze van spreken 'perfecte' laagweergave in een normale ruimte en deze zal net als alle andere luidsprekers staande golven aanspreken. De luidsprekers worden vaak aangewezen als de schuldige aangaande boembas en het wegvallen van noten, maar in werkelijkheid is de interface tussen luidspreker en kamer de veroorzaker van de probleem. Er zijn verschillende manieren om deze staande golven aan te pakken. Eén van de manieren is je kamer volproppen met bass-traps. Als je daar een flink aantal kubieke meters voor ter beschikking hebt, kan dat goed werken. Wij opteren echter voor niet minder effectieve, maar wel veel woonkamervriendelijkere oplossingen. De toepassing van meerdere laagbronnen (om staande golven op te heffen) en voor DSP voor het puntje op de I.

r.a.v.o.n. Dat is jouw interpretatie. Naar mijn mening ben ik duidelijk genoeg geweest. Als ik dit artikel op een sneaky wijze onder aandacht had willen brengen, had ik dat wel onder een vals account gedaan. Nu houd ik er over op.

Het is me onduidelijk wat je met 'het' bedoelt. Laten we dit topic niet verder bevuilen, ik stuur je een PM.

Waarom stel je deze vraag, wol?

Er is een topic in de de maak waarin ik Synergy Acoustics voorstel. Ik heb de Webmaster een email gestuurd met de vraag welk board daar het meest geschikt voor zou zijn. Zijn antwoord wacht ik even af.