Hans

Bobby "Blue" Bland - Portrait of the Blues Goeie plaat van Bobby Bland, die als blues-zanger begonnen is maar later een van de interessantste soul-zangers is geworden, alleen zonder ooit tot het grote publiek door te dringen. hij was/is alleen bijzonder populair in het zuiden van de USA.

Emmylou Harris - Quartermoon in a Ten Cent Town

Het schijnt dat op een Groningse uitvalsweg een busje is gesignaleerd met twee Rotterdammers (Nieuw-Beyerland is eigenlijk ook Rotterdam )erin die erg dicht opelkaar zaten. Het was niet goed te zien of ze zich in innige omarming bevonden of bezig waren elkaar de strot dicht te knijpen. Weet jij soms meer Puur???

Ik heb hem bij Concerto in Amsterdam gekocht, dus je moet er aan kunnen komen.

Fred Ealgesmith - Falling Stars and Broken Hearts Goeie tip Alco! Things is Changin'is wel (bijna) helemaal akoestisch. Anders dus, maar wat mij betreft minstens even goed. Titiyo - Come Along Best een goeie plaat. Het eerste nummer is bere-aanstekelijk. Toch maakte het een paar nachten geleden 's nachts op de caf

Kan je mooi zeggen Dick, als je zelf al vijf jaar van je MIT-kabels zit te genieten...

Hallo Alco, Things is Changin' is juist tamelijk oud: 1993. Het is mijn eerste van Fred, maar zeker niet de laatste. Ik ben niet zo goed thuis in zijn verschillende platen, dus ik denk dat de volgende 'Falling 'Stars and Broken Hearts' gaat worden. Ik heb trouwens zo'n vermoeden dat ik eigenlijk al z'n platen goed zal vinden.

Kunst. Heineken, Grolsch en Amstel doen zelf alsof ze zo verschillend zijn, terwijl er bar weinig verschil is. Arme proefkonijnen. Neem nu eens drie duidelijk van elkaar te onderscheiden bieren, dan gaat die test echt niet op. Een paar jaar geleden heeft De Volkskrant zijn hele personeel een champagneproef laten doen. De overgrote meerderheid was het erover eens dat de goedkoopste (zoetste) de lekkerste was. Ze proefden het verschil heel goed, alleen waren ze het er bijna allemaal over eens dat dure champagne minder lekker was!

Geloof ik ook best. Maar je zal toch moeten toegeven dat dat feit hier op het forum nogal eens aan het zicht onttrokken wordt door sommigen die vlies of conus menen te moeten verdedigen... Een licht pesterige 'analyse' is als reactie daarop dan wel een keer leuk. Door over 'wij' te praten wek je zelf de indruk dat 'jullie' gemeenschappelijke opvattingen hebben. Het was mij heus wel opgevallen dat dat lang niet altijd zo is, maar dat 'wij' nodigt gewoon uit tot generaliseren. En dat de ene CD-speler niet beter is dan de andere, dat het platenspelergedoe onzin is en kabels anders dan dropveter of 4mm koper esotherica zijn hoor je alledrie toch wel zo vaak dat het mij was opgevallen als een soort algemeen kenmerk. Dat is (hoera) inderdaad het geval! Mijn woning is te klein om meerdere paren speakers of weergevers in voorraad te hebben, maar voor de rest ben ik in principe evengoed in conussen als in esl's of welke andere constructie dan ook ge

Fred Eaglesmith - Things is Changin' Dillard & Clark Expedition (dubbel CD) - The Fantastic Expedition of Dillard & Clark / Through the Morning, Through the Night Tammy Wynette - Collector's Edition

KLEINE SOCIOLOGIE VAN AUDIOLAND De gebruikers van audio zijn onder te verdelen in verschillende categori

Ik heb ze net over mijn hoofd gehaald, maar mijn haar weigert nog steeds te groeien. Misschien toch eens een ander merk proberen...

Hallo Kermit, We gaan lekker, al worden we het geloof ik niet eens. Bij het inspelen van audiokabels gaat het nou juist wel om de klank. Velen, waaronder ik, nemen verbetering in de klank waar na een aantal uren gebruik. Misschien heb je wel gelijk dat klankverschillen niet door de kabel zelf komen, maar door de combinatie met andere apparaten, maar voor mij als gebruiker maakt dat niks uit. Mij gaat het alleen om het hoorbare resultaat, de technische discussie laat ik graag aan anderen over, want daar weet ik niks van. Een verandering hoeft zeker geen verbetering te betekenen. Een verandering kan in grote lijnen drie kanten op: verslechtering, anders maar niet beter, verbetering. Wanneer je verandering erkent, erken je bijna automatisch ook de MOGELIJKHEID van verbetering. Neem mijn nieuwe speakerkabels. Op een CD van Simon & Garfunkel (waar ik niet zo'n grote fan van ben, maar voor dit doel is die Cd heel verhelderend gebleken) klonken de twee stemmen vorige week met m'n vorige kabel nog min of meer rommelig door elkaar heen. Nu hoor ik twee stemmen op afstand van elkaar ieder haarscherp op hun plaats zingen. Overdreven gezegd: ik hoor geen opname maar twee personen die staan te zingen. Helemaal kan dat natuurlijk nooit, maar het komt er toch heel veel dichterbij dan het was. Dit lijkt mij een duidelijke verbetering. Verslechteringen heb ik daarentegen op geen enkel punt waargenomen. Dan vind ik dus dat ik erop vooruit gegaan ben, en het enige wat ik heb veranderd is de kabel.

Dat kun je pas zeker weten wanneer je het een keer gedaan hebt.

Hallo Kermit, Ik zou geen andere toepassing kunnen bedenken waar de kwaliteit van de klank zelf zo belangrijk gevonden wordt als in audio. Het is dus ook wel logisch dat men zich er juist in audio druk over maakt. Wat het 'vak' betreft. In zekere zin heb je gelijk, de kwaliteitsverschillen en de prijsverschillen zijn moeilijk een op een met elkaar in verband te brengen. Maar dat geldt voor bv speakers ook. Het is helemaal niet moeilijk om 100.000 Euro aan speakers uit te geven, maar hoe staat dat in verhouding tot een veel goedkopere speaker? Of nog frustrerender: dezelfde kwaliteit waar sommigen nu 100.000 voor betalen, die is over vijf of tien jaar verwerkt in veel goedkopere speakers volgens het zogenaamde trickle down principe. De high-end producten, vaak ook nog eens van relatief kleine bedrijven, waardoor de kosten per product extra oplopen, zijn naar verhouding inderdaad erg duur. Meneer MIT, die Dick Jansen al noemde, legt in een interview op zijn website uit dat de grootste kostenpost op zijn producten niet de productie zelf is, maar het laboratorium. De grote concerns zijn vaak niet bereid voor zo'n kleine markt research te doen, dus blijven alleen de kleinere firma's over, die dat juist veel moeilijker kunnen betalen. Want het zijn bijna allemaal firma's die onder de Bond voor Midden en Kleinbedrijf vallen. Voorlopig zie je vaker de fabrikant van goedkope producten (Philips!) voor de rechter staan wegens zelfverrijking, dan een high-end firmant. Gelukkig gebeurt het kopen van zo'n duur product op basis van vrijwilligheid. Het zijn niet bepaald producenten die veel mogelijkheden hebben om de consumenten iets op te dringen. Maar ik blijf er bij: wanneer je wat van ze koopt, dan h

Toevallig ben ik net mijn nieuwe speakerkabels aan het 'inspelen'. 't zijn MIT 750 Shotguns. Sommigen zullen zeggen: dan ben je dus gek. Ik beschouw het zelf als een groot privilege. Ik denk al drie dagen: dat ik dit in mijn eigen woning mag meemaken. Zo is het gewoon. De Shotgun stelt de vorige MIT2 meteen bij aansluiten danig in de schaduw (bij mij staat er maar

Da's zeker waar. Maar dat kan met alles.

Hallo Dick, Gelukkig maar dat je soms nog weleens bereid bent iets te geloven en misschien zelfs wilt geloven dat sommige mensen ook nog liefde voor hun vak hebben. Dus er niet alleen maar op uit zijn iedereen een poot uit te draaien. Aan MIT-kabels zitten immers die befaamde kastjes? Aan beide einden een (tenzij het hele oude zijn), en die zijn - ook van binnen - verschillend.

1. Over de vraag of kabels ingespeeld moeten worden kun je vele technische verhalen houden. Mijn ervaring en die van velen die zich net zo min als ik knollen voor citroenen laten verkopen, is dat in ieder geval bepaalde kabels beter gaan klinken, wanneer ze zijn ingespeeld. Persoonlijk beschouw ik een herhaaldelijk door mijzelf vastgesteld fenomeen als een FEIT, zodat discussie er eigenlijk zinloos over is. 2. De handelaar die ik de afgelopen jaren had was bereid mij kabels voor meerdere weken gratis op proef mee te geven (zelfs zonder 'statiegeld'). 3. Die kabels ook zes weken na aanschaf nog voor de volledige nieuwprijs terug te nemen (mits natuurlijk onbeschadigd), met de boodschap 'ze zijn alleen maar beter gaan klinken'.

Hartstikke leuk verhaal. Jammer dat het niks over kabels zegt.

Voor de verandering maar eens wat ik g

The Nits - Henk

Hallo hans, Ik wou de rest eerst morgen doen, maar nu ik toch bezig ben: vervolg elftal OOR april 2003: DANCEDELICA Manitoba - Up in flames (Leaf/Lowlands) Oftewel: Canadees Dan Snaith, virtuoos op het snijvlak van postrock, dance, psychedelica en DJ Snow-achtige beatsmanipulatie. Op zijn verbluffende tweede album trekt hij alles uit de (slaapkamer)kast. 'Uniek.'(OOR 7) POP John Cunningham - Happy-Go-Unlucky (Rowrah/Bang!) 'Tien hopeloos onhippe popliedjes', die de luisteraar inkapselen in een web van betovering. Denk aan The Beach Boys, Belle&Sebastian, Nick Drake, ELO en The Beatles ttv hun White Album. Intieme, melancholieke pop met een homemade feel. 'De eerste grote ontdekking van popjaar 2003.' (OOR 7) WERELD Ibrahim Ferrer - Buenos Hermanos (Worldcircuit/Munich) Het beminnelijke Cubaanse goudhaantje uit de Buena Vista Social Club-posse is terug. En vitaler dan ooit. Buenos Hermanos barst van de variatie. Ry Cooders productie is rijk en smaakvol en de bolero-specialist zelf improviseert en imponeert. 'Een absolute winnaar.' (OOR 6) POP/ROCK Joe Jackson Band - Volume 4 (Rykodisc/Zomba) Precies een kwart eeuw na hun fenomenale debuut Look Sharp! zijn Joe Jackson en zijn drie oude maatjes terug. En hoe. Elf bovenmodale songs, puntig, pakkend en vol messcherpe observaties. 'Een bezieling en urgentie waar al die zogenaamde hippe rockbandjes alleen maar van mogen dromen.' (OOR 5) DANCE Moloko - Statues (Echo/CNR) Nee, geen deprimerende echtscheidingsplaat, maar een dynamische, knap gearrangeerde en meesterlijk geproduceerde CD vol opzwepende funk, disco, pop en house. Ex-lovers Mark Brydon en Roisin Murphy voelen elkaar nog feilloos aan, 'Alleen al op muzikaliteit blijft Statues overeind.' (OOR 5) BLACK METAL Cradle of Filth - Damnation And A Day (Abracadaver/Sony) Overgestapt naar een major, maar de fans hoeven niets te vrezen: verfijnde gitaarpartijen, pompeuze toetsen en razend drumwerk vormen nog steeds de basis en Dani Filth krijst, gromt en fluistert als vanouds. Echter, de bombast is opgevoerd tot een maximum. 'Qua hoogdravende horror is Damnation And A Day onovertroffen.' (OOR 6). Dat was het dan. Succes met de zaken overzee!