Gisteren, eindelijk eens niet zo warm, zette ik mijn schreden naar Hans P. Deze Hans is niet zo'n oudgediende als bijvoorbeeld Hans van Liempd, of Hansko - als ik het goed heb, is hij hier net komen kijken - maar de stem aan de telefoon verried toch dat ik niet met een jonkie te maken had. En als liefhebber van kleine opdondertjes als raspjes, had hij mijn belangstelling gewekt door het eens te doen met een Nano Pi. Het zijn van die dingetjes die niet vanzelf geluid maken, er draait niks, het zoemt niet, hooguit knippert er wat. En over watt gesproken, het verbruik is ook zowat niks, nada, nitsjevo.
Hans is van de zelfbouwclub, en is dus een regelmatige gast van het zelfbouwforum. Die Nano Pi zit dan ook netjes verstopt in een volwassen kast, met drie (!) voedingen, een ladder-dac en dus die Pi. En nog wat. Muziek komt ergens van boven, uit een dikke NAS waarin de schijven met inhoud. Daarnaast heeft Hans een abonnement bij Roon, dat is voor mij een nog onbetreden pad, en daar wilde ik dus wel eens iets van zien.
De begroeting was allerhartelijkst, en mijn indruk aan de telefoon bleek juist, Hans is van mijn leeftijd, maar dan iets ouder. Oud-leraar techniek, en dat verklaart veel van zijn huidige belangstelling èn vaardigheden. De setting is een moderne woning in een nieuwbouwwijk, en de set staat in de huiskamer, Mevrouw P. houdt zich desgevraagd niet bezig met al die spulletjes, en dat lijken mij de betere huwelijken. Voorzien van een koel glaasje sap mocht ik mij neervlijen op de bank die uitzicht bood op een lel van een zwart scherm, geflankeerd door lellen van luidsprekers. Die had ik nog niet genoemd, maar zijn niet te missen. Zelfbouw, natuurlijk. Tweedelig, met boven een band-tweeter en de middentoner (met zo'n ding doe ik het grommende laag, ja, dat dacht ik), en de onderste helft is voorzien van een forse woofer. Alles wordt bij elkaar gehouden met dikke zijplanken en draadeinden met dikke schroeven. De bovenste helft is iets naar voren gekanteld, volgens Hans om het stereobeeld wat lager te krijgen.
Nou, dat wil wel klinken, toch? En zo was het. Ik heb geen speellijst bijgehouden, maar iets van Yello, flink wat van Roon waarmee vooral klassiek, want dat had ik gevraagd: Yoyo Ma met cello, een stukje Mozart, en... nog wat, maar dat ben ik vergeten. Als onbezoldigd reviewer houd ik tegenwoordig geen lijstjes meer bij, en dat wreekt zich. Maar laat ik voorop stellen dat de set presteert naar behoren en verwachting. Een mooi stereobeeld, goede plaatsing, prima laag als daarom wordt gevraagd (dus niet overdreven), en een bediening volgens de huidige normen, met een flinke telefoon annex tablet en nog een paar langwerpige apparaatjes. Iedereen kent die wel, ze zijn nooit voorhanden of liggen net in de weg. We hebben natuurlijk niet alléén muziek gedraaid, want ik wilde ook wel wat van het scherm meemaken. En zo werd ik geconfronteerd met de moderne manier van tv-kijken, iptv van (ik meen) Ziggo en Netflix. Correct me if I'm wrong, Hans. Een OLED-scherm, bioscoopachtig, fraaie kleuren. In een doorzonwoning met verduisteringgordijn, wel nodig in deze opzet.
Time flies, en de plicht roept... oh nee, die niet. Maar toch moest ik me van die lekkere bank losmaken om de thuisreis te aanvaarden. Hans bracht me naar het stationnetje, en met de gebruikelijke (?) zomerstoringen kwam ik nog gewoon thuis. Een mooie ervaring rijker. Mijn set is eenvoudiger van snit, maar voor analoog-fans waarschijnlijk al ingewikkeld genoeg. Toch ga ik nog eens kijken of Roon niet iets voor me is. Maar ik ken mezelf, voornemens genoeg, aanzetten zat, afmaken... lastig.
Hans, bedankt voor de gastvrijheid, en als je wilt, vul maar aan wat ik ben vergeten.
