Audiopaul

Lees ook eens de review van Michael Fremer in >> Stereophile 5-2009 << over de SME 312S. Ook hij beschrijft de armbuis van de 3-serie die dus net als bij de IV en V-serie van magnesium is gemaakt.

Wat is er dan onduidelijk aan? Ik beschrijf in mijn reactie toch al hoe die SME3500 is samengesteld of moet de topic-starter dat als onduidelijk beschouwen en verder maar negeren? Er is verder niks geheims aan hoor, diverse bladen hebben er door de jaren heen in reviews al aandacht aan besteed en ook bij de review van de Transrotor Orion Reference in de laatste Hifi & Records wordt daar op in gegaan. Bel anders gewoon even tijdens het telefonische spreekuur naar Transrotor, dan weet je het ook. Of nog beter ... ga een keer langs in Bergisch-Gladbach. Transrotor doet hetzelfde met bijvoorbeeld de Rega-armen. Ze kopen ze in, halen ze geheel uit elkaar en brengen diverse verbeteringen aan. Ik heb het persoonlijk mogen aanschouwen. Met SME309-armen is standaard al helemaal niks mis, Transrotor maakt ze gewoon nog een stukje beter. Speciaal voor Kraus een citaat uit de Orion test in laatste Hifi & Records:

En zoals beloofd de foto van de Orion Reference uit de review van Hifi & Records ...

De SME 3500 of 5009 (zijn op het typenummer na identiek) is samengesteld uit onderdelen van de SME V (lagering en interne bekabeling) en de 309 armbuis met afneembare headshell. Het materiaal van de armbuis van zowel de 309 als de V is magnesium en, voor zover ik weet, dus identiek. Op papier zou de SME3500 (of 5009) dus iets beter moeten zijn als de SME IV en ook de aanschafprijs van een SME 3500 / 5009 schijnt (iets) hoger te zijn. Of de SME3500 gehoormatig ook beter is als de IV kan ik niet bevestigen omdat ik ze onderling niet heb vergeleken. Maar er zijn vast forummers die daar w

Die stabilisatiering is van RVS en weegt 3.5 kg. Ik heb 'm in het begin een paar keer uitgeprobeerd bij wat hobbelige platen maar vind het een onding in gebruik. Hij is lastig te plaatsen vanwege de krappe marge door plexiglas rand om het plateau, gaat erg strak over het plateau en veroorzaakt daardoor lelijke krassen in het accryl. Bovendien is die ring aan de brede kant waardoor ik de radius van de SME-armen niet optimaal kan instellen. Bij correcte afstelling (215 mm. van hart spindel tot naaldtip) komt de ring tegen de armsteunen op. Ook met de extra marge die SME daarvoor geeft (max. 3 mm. extra) gaat dat net niet lukken. Nu kan ik die armsteunen wel modificeren maar op dit moment zit de ring, met correct afgestelde armen, permanent op het plateau en wordt vooral de 760 gram zware puck gebruikt om lp's vlak te drukken. Voordelen heeft de permanente plaatsing zo ook nog omdat de zware ring extra massa aan het plateau geeft en bovendien kan ik, met de ring er op, het plateau gemakkelijker een "slinger" geven voordat ik de motoren opstart. Verder ben ik er dus nog niet echt weg van.

Over verbeteringen gesproken: in de meest recente >> Hif & Records << staat een fraaie test met veel foto's van de Transrotor Orion Reference, waarvoor ik Audiovorden nogmaals wil bedanken voor de scan van deze review. Ten opzichte van de "gewone" Orion is er, vanwege de vele aanvragen hiervoor, een aluminium plateau geplaatst

Leek me handig, ik zal 'm er weer afhalen!

Dat LED-lampje heb ik bij de Kwantum gekocht, kostte iets van

Beaam ik ten volle Als er eens tijd is inde toekomst of voorjaar, kom ik graag eens naar die bassisten bij je luisteren Maar ook over je interieur praten want ik meen daar in het verleden mooie foto's van gezien te hebben, of vergis ik mij weer Gr Stef Dan maken we daar gewoon tijd voor, Stef. Ben bang dat je je weer vergist want mijn interieur is duidelijk ondergeschikt aan de set, die een flink deel van de ruimte inpikt. We houden van modern maar de donkergroene leren bankjes zijn inmiddels ook al weer 13 jaar oud en eentje er van staat sinds kort met een afgebroken poot op zolder z'n verdere lot af te wachten. Op die plek staat nu een oud IKEA-stoeltje.

Hoi Hans, Het plexiglas deel waarop de arm(en) gemonteerd worden heeft de vorm van een halve cirkel van ca. 25 mm. dik en 12 cm. breed en staat volledig los van het 40 mm dikke chassisdeel waarin het bovendeel van de FMD en de lagerpen is geplaatst. Alleen via de enorme boortorens zou nog contact kunnen worden gemaakt het lager geplaatste chassisdeel maar die zijn individueel gedempt. Zover ik kan beoordelen is er dus geen sprake van contact met het lager en dat is tevens een belangrijk verschil met de Leonardo waar alles in

E

Lestat is vandaag jarig dus van harte gefeliciteerd en maak er een leuke dag van. Ik lees ook dat ene Jorjiannetty vandaag jarig is. Die ken ik niet maar ook van harte! Mijn eigen Netty ken ik natuurlijk wel en die is vandaag ook jarig! Ik heb dus vandaag zelf ook een gezellige en drukke dag.

Ik heb diverse artikelen op mijn site gewijd aan de upgrades aan mijn Transrotor Leonardo. Een mooie samenvatting daarvan vind je in >> Bezoek aan Transrotor - Deel 2 <<, waarin behalve een uitgebreid verhaal over de forse upgrade aan de Leo tevens aandacht besteedt aan de vorige upgrades en de gehoormatige verbeteringen. Ik ga het hele rijtje hier niet meer noemen maar van de oorspronkelijke model wat ik in 2001 kocht is alleen het plexiglas chassis overgebleven. Dat chassis zou dan ook nog de enige mogelijkheid zijn geweest om de Leonardo te upgraden, maar ik had sterke twijfels over de klankmatige voordelen daarvan. De uitspraak dat er relatief weinig klankwinst valt te behalen uit upgrades aan draaitafels kan ik niet helemaal onderschrijven. Ik heb de upgrades aan de Leonardo over een periode van een aantal jaren uitgevoerd en kan dus redelijk beoordelen wat de winst ten opzichte van het origineel was. De laatste upgrade bij Transrotor in Duitsland was een uitzondering want die was groot.(TMD, motor, plateau, mountingplate) De winst van die upgrade als totaal bezien vond ik nog maar iets groter als bijvoorbeeld de overstap naar de Fein-voeding, die ik al in 2002 deed. Toch was die upgrade in Duitsland veel ingrijpender. De visuele upgrade daarbij was uiteraard wel veel groter. Ik heb nog steeds een volledig originele en in nieuwstaat verkerende Thorens TD160 MK2. Deze heb ik nieuw gekocht in 1982 en staat boven met een Benz Micro MC Gold. Met die Thorens heb ik tot 2001, dus bijna 20 jaar, onafgebroken in de hoofdset plaatjes gedraaid. Ik verbaas me er iedere keer weer over hoe soepel en vloeiend die oude Thorens nog klinkt. Met een identiek element zouden de verschillen met de Leonardo of zelfs de Orion wel eens heel erg kunnen meevallen. Da's wel gevoelsmatig want om praktische redenen heb ik het nooit uitgeprobeerd. Misschien is het wel een idee om ze alledrie eens naast elkaar te zetten en te beluisteren wat de verschillen

Koosjer Connection/Hans, van harte gefeliciteerd en een gezellige dag gewenst in het verre Isra

D

Nee, dank je, ik heb net gegeten. Maar ik ben wel zeer benieuwd naar je phonotrap. Ga je daar op het forum nog wat over vertellen?

Hoi Stef, daar moet Carl zich maar over uitlaten. Het is immers zijn feestje, ik ben alleen maar gastheer. Maar ik denk dat we met de selectie die we nu hebben al een heel eind komen. Of we moeten er eentje laten vervallen en die Oyaide er voor terugdoen? @Carl. Ik heb nog een 2e vdH Silver Hybrid liggen, als je die alvast wil uitproberen dan kan dat. Dan weet je in ieder geval wat 'ie doet ten opzichte van jouw gewone Hybrid.

Geen idee, ik eet ze allebei niet. Maar wat is een halal frikandel, zit daar een bommetje in of zo?

Zoals?

Heb even gekeken op de >> website << van Jelco en ze lijken er inderdaad sprekend op. Zelfs de pluggen zijn identiek. Aan de DIN-plug lijkt bij Jelco/Crimson overigens ook geen positienokje te zitten, maar zit er wel op volgens de "tekening" op dezelfde pagina.

Oei, dat wordt krap. Heeft Henk geen langere liggen? Ik zal eens gaan meten. *edit* ik heb even gemeten maar als de Roksan een schap naar boven verhuisd is ook 80 cm. geen probleem. */edit*