Richard 2

Er zijn veel meer interesante materialen die mij wel interessant lijken als kastmateriaal, HDPE (zie het draadje hierover op het zelfbouwforum), polymeerbeton of honingraat sandwichpanelen. Daarnaast heb je ook nog cementgebonden spaanplaat of andere steenachtige plaatmaterialen die me wel geschikt lijken voor een experiment. Als je met polymeerbeton gaat knoeien, kun je ook nog met de toeslagstoffen spelen, Wilson Audio doet eigenlijk iets vergelijkbaars.

Misschien kom je via Eriks wel aan fenol (Tufnol) plaat. Maar zoals al gezegd zijn harde materialen als Tufnol en HDF geen voordeel bij luidsprekerbouw. Het is misschien wel stijver maar de interne demping is matig. De amplitude van de trilling is misschien wat kleiner dan bij een zachter materiaal maar de trillingenergie wordt slecht geabsorbeerd. Plaat uit fenolhars stinkt trouwens ook behoorlijk. Ik denk dat je met buigslappe materialen met een hoge interne demping betere resultaten kan bereiken. MDF of spaanplaat hebben wat dat betreft veel betere eigenschappen, samen met een stevige matrixconstructie en loodbitumen of lood voor het verhogen van de massa kun je een prima luidsprekerkast bouwen.

Welke kous is af , jouw kous?Kun je je conclusie ook wetenschappelijk onderbouwen? Die conclussie is denk ik ook wat voorbarig als je de test van luidsprekermaterialen moet geloven die een aantal jaren geleden in de HobbyHiFi heeft gestaan. Steenachtig materiaal (hardsteen in dat geval) steekt wat geluidsisolatie betreft met kop en schouders boven de andere materialen uit. Neemt niet weg dat het voor de verwerkbaarheid en transporteerbaarheid MDF een veel prettiger materiaal is. Bovendien kun je met een matrixconstructie, lood, loodbitumen en voldoende demping ook prima een 'dode' kast bouwen.

Je kan natuurlijk heel ingewikkelde fratsen uithalen om de overgang van de luidsprekerkabel naar de stekker zo mooi en puur mogelijk uit te voeren. Maar dam moet je wel bedenken dat je het vooral voor je gemoedsrust doet. Als je bedenkt hoeveel verschillende materialen met nog meer materiaalovergangen (met ordinair soldeertin) in de bron, de versterker en luidsprekers zijn toegepast, zou je eigenlijk niet te veel verwachtingen moeten hebben van die enkele perfecte verbinding tussen de luidsprekerkabel en de stekker.

Je hebt toch niet een aanzienlijk bedrag betaald om over een jaar niet meer te hoeven werken hoop ik?

Ik denk dat de juiste soldeerbout bij het solderen van luidsprekerkabels belangrijker is dan de exacte samenstelling van het soldeertin. Je moet een behoorlijke bout hebben om het weglekken van de warmte in de kabel voor te zijn, met een boutje van 25 Watt redt je het niet. Een goede verbinding wordt geklemd en eventueel daarna m.b.v. wat soldeertin luchtdicht afgesloten. Na het solderen zou je de kabeleinden in gesmolten parafine kunnen dopen om de overgang van de terminal en de litze luchtdicht af te sluiten, zodat er geen zuurstof tussen de litze en isolatie kan trekken. Sommigen sluiten dit af met smeltlijm. Een mooie krimpkous er over en de boel is ook fraai afgewerkt.

Een draadgewonden keramische weerstand van 1,5 Ohm, 4 Watt doet 0,036 milliHenry, maar een metaaloxide 1,5 Ohm van 10 Watt doet het niet beter met 0,040 milliHenry. Ik heb ook nog een metaaloxide van 8,2 Ohm (10 Watt) gemeten, die doet 0,195 milliHenry. Vooral die laatste vind ik nog vrij hoog, die heeft zeker invloed als hij in serie met een tweeter wordt geschakeld. Het is denk ik beter in een dergelijk geval een groot aantal weerstanden parallel te zetten om op dezelfde waarde te komen, de inductie wordt dan een fractie van

Dat is dan toch eigenlijk een reductor?

De Japanse manier: link en link Ook veel Fostex, de tekst is wat lastig te lezen maar de plaatjes spreken voor zich. De Japanse manier van bouwen heeft ook wel wat; zo economisch mogelijk het hout uit een plaat multiplex zagen en het werken met haakse hoeken.

Ik heb de zelfbouwversie jaren geleden ook eens beluistert op een AudioNote (zelfbouw)versterker en dat klonk ook wel heel erg fraai. Het was wel een versie met opgewaardeerde componenten. Het is wel een type luidspreker waarbij de eigenresonantie van de behuizing ook meedoet in het geluidsbeeld, niet alle muziek is daar even geschikt voor. Het kan geweldig klinken met goed opgenomen muziek met kleine bezetting maar of het ook goed blijft klinken met een symphonieorkest op volle sterkte of een rockband heb ik niet kunnen ervaren.

Op Audiofreaks kwam Art met deze link: link. Mooie hoornontwerpen en verschillende zijn met Fostex bemand.

Hangt ook een beetje van je luisterruimte af; Stel je hebt een absoluut geluiddichte en stille luisterkamer, de gehoordrempel is 0 dB(A), een geluid van dat niveau is in die kamer nog net te horen. Doe daar 90 dB bij op dan heb je 90 dB(A), dat is behoorlijk luid maar nog best wel te verdragen. Bij een wat hoger achtergrondniveau is dat wat anders, stel je hebt een achtergrond niveau van 35 dB in je luisterkamer, zul je het - 90 dB niveau net even luider moeten spelen om de klijnste details hoorbaar te maken. In dat geval zul je met 125 dB(A) op 0 dB inderdaad oorverdovend luid zitten.

Meet de weerstand onder kamertemperatuur en vervang hem door een gewone weerstand van dezelfde waarde. Een MOX o.i.d. van 4 Watt is in principe voldoende, heb je een zwaardere nodig kun je beter de PTC er in laten zitten.

Ja dat kun je ook met gewone woofers doen. Het wordt wel vaker gedaan en noem je een isobarisch, of compound systeem. Het is voldoende de membranen tegen over elkaar te zetten, er hoeft niets tussen (de rubberranden mogen alkaar niet raken). Het heeft als (enige) voordeel dat je het kastvolume van gesloten of basreflexkast kan halveren. Voor een open baffle is het dus zinloos, daar heb je juist zoveel mogelijk oppervlak nodig en is het zinvoller de woofers naast elkaar te plaatsen (bij voorkeur

De frequentie veranderd toch niet? Alleen de geluidsnelheid en golflengte veranderen.

Als je hem vervangt door een blauwe Alps zou ik de balance laten zitten, zo'n geweldige gelijkloop hebben de Alps nu ook weer niet bij lage volumes. Een alternatief zou kunnen zijn een lineaire potmeter van 20 k, met parallel daaraan een weerstand van 20 k. Het resultaat van die twee is aardig logaritmisch, maar de gelijkloop is wel veel beter. Wil je het echt goed doen zou je eigenlijk een attenuator of stappenschakelaar kunnen plaatsen. De dingen van Dact kosten een vermogen, maar met wat huisvlijt is ook heel veel mogelijk.

Gefeliciteerd!

Dan hebben ze waarschijnlijk niet goed gemeten. Bij de TU Delft hebben ze al jaren geleden een onderzoek gedaan naar verschillen in interlinks. Hoorbare verschillen waren met metingen ook duidelijk aan te tonen (aldus een ex-collega die daar studeerde tijdens dit onderzoek).

Mooi idee om de laagweergevers van die hybride achter het membraan te plaatsen. Erg fraaie ruimte zo.

In Assen zijn ze dat vast gewend, Veenhuizen is niet zo heel ver.

Wat is beter? Als 'beter' betekend dat de frequentiecurve vlakker is of de vervormingscijfers lager zijn geloof ik meteen dat er tegenwoordig betere resultaten zijn te behalen dan in het verleden. Maar of de kunst van het reproduceren tegenwoordig beter wordt verstaan dan in het verleden betwijfel ik. Er zijn tegenwoordig prima kunstenaars maar die waren er in het verleden ook.

Heel erg mooi.Eigenlijk is de Music Hall wat te groot en wat te kil voor dergelijke intieme muziek. Ik zat ook op het balkon en kon de details van wat er op het podium gebeurde maar moeilijk onderscheiden. Maar desondanks heb ik erg genoten van de voortreffelijke kwaliteit van de zang en het spel van Loreena maar ook van de muziek van de andere artiesten. De kwaliteit van de weergave was ook prima. Caroline Lavelle (de celliste met het lange blonde haar) is trouwens ook erg goed, ze heeft zelf ook een paar cd's gemaakt waarvan Spirit (ondanks het wat hevige laag), erg goed is.

Jij kan je dat voorstellen, ik kan me dat voorstellen, maar of onze Neelie zich dat ook kan voorstellen vraag ik me af.

[quote name='K