dekkersj

Ik zie bij die roze ruis dezelfde 5 dB afwijking tussen links en rechts in het hoog als wat ik hier steeds zie. Kennelijk is die afwijking normaal. Groet, Jacco

Dat is een bruikbare stelregel en die zorgt er dan voor dat er niet te veel spanning verloren gaat in het element. Of het ook altijd zo is, is een kwestie van nameten maar als startpunt is het een goede optie. @Hans, Ik haal geen signaal weg met die elektronische onderdrukking (althans niet hoorbaar an sich). De armresonantie wordt om zeep geholpen en eventuele trillingen van buitenaf ook zodat modulatie van het signaal vele malen minder is. Dat hoor je ook: bijzonder zuivere draaisnelheid en geen flapperende conussen meer. De typische piek (ca. 10 Hz en eventueel wat harmonischen) zoals je die ziet bij Kraus' arm/element combi in een plaatje hierboven, zal je bij mij niet zien. Maar goed, dat is eigenlijk ook appels met peren vergelijken en ik zou niet meer zonder willen. Groet, Jacco

Wat een gedoe, ik hoef alleen maar op het knopje te drukken en alles wordt elektronisch weggeregeld Werkt prima. Ik zal vanavond de resultaten opnieuw laten zien, maar dan ook echt als relatieve output. Zo zal er een duidelijker beeld ontstaan denk ik. Groet, Jacco

Dat hangt van je draaisnelheid af Maar ik vind het wel machtig mooi zo'n platenspeler. Het kan fantastisch klinken en als klap op de vuurpijl kan je je ook nog helemaal scheel meten. Groet, Jacco

Stuur maar op, ik zie het wel verschijnen. Om de bewering van mij dat de roze ruis track van die HFN plaat misschien niet gelijk is voor beide kanalen kracht bij te zetten, hier een vergelijk tussen jouw 103M (geel) en de DL160 van mij (rood): De twee grafieken lijken mij te sterk op elkaar om genegeerd te worden. Het kan natuurlijk zo zijn dat toevalligerwijs de beide elementen dezelfde "afwijking" hebben, maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de testtrack van de plaat de boosdoener is. Overigens zijn de overdrachten an sich wel anders (103M+pre versus 160+pre), maar wat ik hierboven laat zien is de kanaalgelijkheid. Dan deel ik dat verschil weg. (wat mij ook opvalt is dat die JVC van mij heel rustig is in het laag tov het onrustige van jouw spelert, Kraus) Groet, Jacco

Ach, ik ben momenteel met dezelfde soort metingen bezig, dus ik had alles zo voor het grijpen. Oh, dat zal wel en het is ook niet iets om je heel druk over te maken. Ik heb sowieso geen absolute zekerheid tav die testtrack dus ik zou me beperken tot relatieve beoordeling. Dat wil zeggen de curves onderling vergelijken lijkt me wel heel zinvol. De praktijk zal moeten uitwijzen of die testtrack echt roze is. Niet dat ik kan zien. Succes in ieder geval. Groet, Jacco

De 5 files zijn in goede orde ontvangen en dit is het resultaat (50 Ohm in rood, 100 Ohm in roze, 200 Ohm in blauw, 375 Ohm in licht blauw en 750 Ohm in geel): Het valt of staat met de kwaliteit van de roze ruis track op de testplaat en als ik er vanuit ga dat die correct is, dan heb je in het allerhoogste hoog een merkwaardig probleem. Alhoewel ik erbij moet zeggen dat ik ook dezelfde soort afwijking heb als ik een meting doe aan mijn DL160 (waarbij ik ook de HiFiNews testplaat gebruik). Links net iets afvallend en rechts opslingerend. Het verschil in dit geval is ca 6 dB. Als ik de rode lijn even vergeet (de 50 Ohm dus), dan ziet het er zo uit: En te zien is dat de hoogste afsluitweerstand de hoogste output geeft. Onderling verschillen de golfvormen niet zo veel qua vorm, alleen de 100 Ohm laat een iets verzwakt respons zien vanaf ca 500 Hz. Dit effect is nog veel sterker aanwezig bij de 50 Ohm afsluiting. Groet, Jacco

Hoi Kraus, Ik wil je niet ontmoedigen (integendeel: ik vind het geweldig dat je je zo inspant!), maar meten met een multimeter is voor mij meten als een blinde. Het hangt heel sterk af van de kwaliteit van dat ding of je uberhaupt hogere frequenties kunt meten. Misschien nog tot 400 Hz, maar ik heb er geen goed gevoel bij. Als alternatief zal ik je vertellen hoe ik dat doe. Overigens heb je gelijk dat het meten met een sinus veel makkelijker gaat dan met ruis. Toch kun je daar goede resultaten mee behalen. Grofweg komt het neer op 2 zaken: * de performance van de RIAA pre * de performance van het element-pre combinatie. Bij die laatste kun je natuurlijk dingen gaan zien die gecombineerd zijn. Om de performance van een pre te meten, gebruik ik de witte ruis-track van de Hear test-cd (versie 1 is dat geloof ik) en de uitgang van de cd-speler is dan via een verzwakker van 67 dB aangesloten op de ingang van de RIAA pre. Dit is wel belangrijk, want die pre kan niet overweg met de 2V die uit een cd-speler komt! En dan heb je het gedrag van je pre en dat ziet er voor mijn Amplimo A5 zo uit: Het is ruis dus is het vrij springerig, maar heel duidelijk zijn de afwijkingen te zien. Er moet een vlakke lijn uitkomen en dat is ie niet: hij varieert een dB of 2 (klikoneren die hap zou Jacco zeggen ). Wat nog veel interessanter is voor de gelijkheid van de kanalen (want dat kun je hier niet goed zien), is een berekening op bovenstaand signaal. Daarbij deel ik de beide kanalen op elkaar (middels software) en dan kun je als functie van frequentie zien wat er aan schort: Waarbij ik de conclusie trek dat deze pre rijp is voor den kliko. Maar goed, daar ging het even niet om. Je ziet dat er als functie van frequentie verschillen kunnen zijn die je niet zonder meer opspoort met een multimeter. Aan de andere kant begrijp ik ook dat je als amateur niet veel alternatieven hebt, maar dan zou je mensen moeten vragen die dat voor je willen doen. Groet, Jacco

De cd mag van mij honderd worden, hoor. Maar... Hoe kan iemand beweren dat de waargenomen kwaliteit "beter" is op de sacd/dvd-a's terwijl dit dan niet aan de resolutie ligt? Dat zou inhouden dat de mix aangenamer overkomt dan op de cd's met dezelfde (maar dus toch andere) muziekstukken. Ik was zo enthousiast een kleine 2 weken geleden toen ik dat artikel las, dat ik bijna op hetzelfde verkeerde been ben gezet als jij. Maar ik heb het geluk dat ik het hele artikel heb dus ik kon het nogmaals tot me door laten dringen. Waar het op neerkomt is het volgende: * De gebruikte sacd's en dvd-a's klinken beter en dat komt door de mix/mastering etc etc. Dat staat op het eind van het artikel als een soort van discussie en heeft eigenlijk niets met de ABX test te maken. * De manier van testen heeft hier helemaal niets mee te maken gehad: de test ging anders. Wat de heren gedaan hebben is eigenlijk heel eenvoudig (ik had het zelf kunnen bedenken) want ze hebben in wezen 2 apparaten gebruikt. Een high resolution formaat bron (sacd en dvd spelers) en daar hebben ze parallel aan dat signaalpad een hoogwaardige cd-recorder gehangen. Die in loop-through mode gezet en de uitgang van die cd-recorder is een 44k1/16 bits signaal. Men heeft ahw het high res. signaal opnieuw gesampled naar cd-formaat en dat aangeboden aan de eindversterker. De opdracht was simpel: probeer dit gedowngrade signaal te herkennen tov de high resolutie bron. Er is dus geen enkele cd getest. Er zijn alleen analoge signalen getest. [...] Right!! Klopt helemaal en zo is het en niet anders. (maar dat is commercieel natuurlijk niet verantwoord) Groet, Jacco

Hangt van jouw definitie af van een discussie. In mijn definitie komen er goede argumenten om den hoek kijken, maar ik heb gemerkt dat dat niet voor iedereen zo is. Groet, Jacco

Toch wel leuk om in deze draad een veer in het dubbeltje-gaatje van een cd te prikken: Een ABX vergelijk tussen cd en sacd/dvd-a. Of, als je liever niet gezien wilt worden bij die blauwe broeders, deze Engelstalige draad: hear dus. Het is een artikel uit het clubblad van de AES en dit is het onderwerp (voor als je helemaal nergens gezien wilt worden): Audibility of a CD-Standard A/D/A Loop Inserted into High-Resolution Audio Playback. Conventional wisdom asserts that the wider bandwidth and dynamic range of SACD and DVD-A make them of audibly higher quality than the CD format. A carefully controlled double-blind test with many experienced listeners showed no ability to hear any differences between formats. High-resolution audio discs were still judged to be of superior quality because sound engineers have more freedom to make them that way. There is no evidence that perceived quality has anything to do with additional resolution or bandwidth. Lang leve de cd! En dat ie nog heel oud mag worden, Jacco

Ja, maar niet zo lang De rest is voodoo cq psyche. Groet, Jacco

Misschien kun je mij die files ook doen toekomen? Dan kan ik er eens wat analyses op loslaten. Dus een aantal keer een 60 seconden roze ruis opname (even met FLAC klein maken oid, of een kortere file maken) met steeds een andere afsluitweerstand. Daar ben ik heel benieuwd naar PS Dit hoef je allemaal niet te doen als je zelf een frequentie-overdracht kan maken met die ruis. Groet, Jacco

Die is perfect. Sinds kort gebruik ik die ook met succes. Groet, Jacco

De waarden die je nu opgeeft bij 50 en 200 Ohm zijn heel anders. Er zit ook een niet lineair verband tussen de waarden en ik vermoed dat er meer speelt dan alleen een Ohmse spanningsdeling. Alhoewel de situatie nu tussen de 50 en de 200 Ohm afsluitweerstand overeenkomt met een bronweerstand van 40 Ohm. Maar er zijn wel vreemde dingen aan de hand. Misschien is er opslingering in de band tgv het anders afsluiten van het element. Heb je een roze ruis track? Groet, Jacco

Zit daar toevallig ook nog een condensator aan de ingang parallel? Of is de afsluitweerstand zuiver Ohms? Groet, Jacco

Hmmm, als ik er van uit ga dat die weerstanden van 50 en 200 Ohm geen invloed hebben op de versterker maar enkel en alleen op de spanningsdeling van element en ingangsweerstand, dan kom ik op een bronweerstand van 13,4 Ohm. Dat is nog wel binnen een orde van grootte van de opgegeven waarde, maar toch. Misschien is die 40 Ohm een soort worst case scenario. Groet, Jacco

Hoi, a) Ja, dat zal wel. Wat is de waarde van de inwendige weerstand van je element? Nee. De hoogste spanning is alleen de hoogste spanning en het kan best zijn dat ie dan zo krom is als een hoepel over het hele bereik gemeten. Het beste kun je dit met een roze ruis track doen op een testplaat. Groet, Jacco

Met een dun vloeipapiertje of zelfs een klein spiegeltje kun je de flits wat manipuleren en bovendien leuke effecten maken. Ik geef toe dat chroom fotograferen ook niet mijn favoriete bezigheid is. Groet, Jacco

Voor mij is dat deze set: en Groet, Jacco

Eens een aardig plaatje van mijn speeltje: Groet, Jacco

Oh zo. Daar kan ik ook absoluut over zijn: 20 kHz noemen wij nog DC Groet, Jacco Dat noemen wij hoogfrequent... Alles is relatief he. Als je vrijwel alleen met DC en 50Hz bezig bent, dan is 20kHz 'eng' hoog... Qua meetapparauur hoef je geen maatregelen te treffen. Daar maakt het weinig uit of ze een DC signaal van 50 Hz zien of eentje van 20 kHz. Met wat transmissielijntheorie kun je die grens overigens bepalen en die zit orden van grootte boven het hoogste wat wij als koolstof-gebaseerde levensvorm nog kunnen horen. Groet, Jacco

Oh zo. Daar kan ik ook absoluut over zijn: 20 kHz noemen wij nog DC Groet, Jacco

Wat begrijp je daar niet aan? Als de bronimpedantie laag genoeg is, worden alle storingen kortgesloten. No problem dus. Bovendien straalt een dergelijke kabel nauwelijks en wat je bereikt met vlechten is een lagere inductie en hogere capaciteit. En meer weerstand. Maar ik krijg het donkerbruine vermoeden dat we deze discussie allang gehad hebben. De vorige keer stopte het in mijn herinnering met voodoo. Groet, Jacco

Vast wel, maar het is niet van belang. Het zijn audiofrequenties . Overigens verandert het ook de capaciteit en de weerstand per meter. Groet, Jacco