Aan getoond: dit is dus inderdaad een rare arm.

[FrankD]

Loop niet zo te reutelen over het audiofiele 'vervormings kan me niks schelen' gezeur. Beperk je tot feiten.

 

In dit verband is vervorming signaalverlies doordat er een extra 'bewegingsvrijheid' mogelijk is. Normaal gesproken is dat 'heen en weer' en 'op en neer' nu komt daarbij dat de hoek van de naald tov de plaat kan varieren. Met andere woorden er komt een kantelende beweging bij.

[Jamai_lover222]

Feit is dat ik de vrijheid van een unipivot kan horen. Het heeft te maken met de energie die meerdere lagers vragen. Toch is een unipivot veel lastiger meetbaar goed af te stellen dan een gelagerd armpje. Een ddc met draadje en gewicht vraagt ook energie.

[FrankD]

Helaas is dat dan geen feit. Jij denkt wat te horen en schrijft dat toe aan een de puntlagering methode. De grote vraag is of dat wat jij hoort ook correcter is.

 

Of een enkel puntlager met een zwaardere arm(+contragewicht) constructie minder wrijving heeft dan een meerpunts lagering is nog maar de vraag.

Overigens werkt deze wrijving dempend. Maw de arm is daardoor virtueel 'zwaarder' wat juist gunstig is voor de signaal aftasting.

Hooguit dat de spoeltjes niet midden in het lineare gebied zitten door de extra kracht nodig is die moet worden overwonnen bij het zwenken van de arm.

[Headshell]

Ik heb dit uiterst interessante verhaal nu gelezen. Het is een van die boeiende plekken op internet die de moeite van het lezen waard zijn. Want het komt te weinig voor dat je nieuwe diepgaande theoretische verhalen vindt.

 

Maar ik ben het niet eens met het voorstel om de ddc weg te laten. Ik houd mezelf voor: het generatorsysteem moet eigenlijk zoveel mogelijk in vrijheid zijn werk kunnen doen.

 

Als je de dwarskracht helemaal niet compenseert, heb je zeker altijd een soort "1 kant op hangen". Beter een onvolmaakte correctie dan geeneentje. Dat geldt ook voor de geometrische, vrij universele IEC- Bearwald- norm, om het zo maar eens te noemen. Beter dan niks.

 

Helemaal met- zonder ddc lijkt me de boel dus zeker niet goed afgerond. Vooral bij een unipivot zal dat " 1 kant op hangen" zich gaan wreken in een soort azymuth- wow. Vooral bij golvende platen. Niet echt knus.

 

En ik vrees dat je tip aan 1 kant meer slijt dan aan de andere. Minder tip- life dus. Ook al niet gezellig...

 

Dus buiten de al bestaande narigheid die zowel VTA als offsethoek teweegbrengen naar de naaldcompliantie toe, kan je beter alle extra problemen ver van je af houden. Dat lijkt me beter dan het helemaal weglaten van ddc of het adviseren van ultra-foute ddc- systemen terwijl we eigenlijk (naar verluidt) als fabrikant tegen alle ddc's gekant zijn.

 

Bij de aangehaalde VPI JPW- armen introduceert de azymuth- voorspanning een extra compliantie boven op de bestaande die ook weer zo'n soort azymuth- wow veroorzaakt. Het foute van de JPW- ddc vind ik dus een veel ernstiger soort fout-zijn dan bij de gemiddelde ddc's. Dus svp niet kind tegelijk met water wegdoen, op z'n lambieks gesproken...

 

Ivm het verhaal over wat sommigen het "schrob- effect"noemen heeft een vrij bekende specialist uut Sneek (niet- medisch) mij er terecht op gewezen, dat tangentiaalarmen lijden onder een ernstig soort VTA- wow omdat het armlager vaak zo hoog zit bij die dingen.

 

Een door mij bewonderde jaren- 80 arm van AT heeft om ditzelfde probleem op te vangen het verticale lager op vinyl- hoogte zitten. Twee gerespecteerde bronnen dus die regelrecht tegen het hier genoemde geometrieverhaal ingaan. Ik geef toe dat ik hierover misschien nog even moet nadenken om het echt goed te kunnen analyseren.

 

Dat doe ik hier nog even hardop om mezelf op weg te helpen: volgens mij ziet de echt- juiste benadering van dit schrob- probleem de schrobkracht gewoon als een horizontale trekkracht op vinylniveau. Niks VTA- hoek in dit verband,maar de aloude kracht-maal-arm- beschouwing. Niks hoog lager dus, maar juist omlaag ermee!

 

Het gaat mi. overigens om tijdelijke veranderingen op de stationaire situatie. En die bestaan louter uit horizontaal gerichte wijzigingen van de spoor - wrijving. Zeker bij een unipivot, waarbij het lager vaak ook al hoog wordt geplaatst (in dit geval om meer stabiliteit te krijgen) is het schrobeffect weer aanleiding voor azymuth- wow. Trouwens, de bewegingen die golven in de LP de tip laten maken, hebben bij een hoge positie van het lager bewegingen van en naar het lager toe ten gevolge. Dit is dan het eigenlijke schrob- effect. Gevolg: tijddomein- fouten, ook wel warp- wow genoemd.

 

De unipivot die ikzelf en tijdje geleden heb gebouwd heeft het steunpunt trouwens ook op het vinylniveau zitten. Bij dat ding moet er ivm stabiliteit maar veel massa onder vinylniveau worden aangebracht. Dit principe van het verlaagde lager zie je volgens mij vaker dan het omgekeerde.

 

We zijn dus de laatste tijd alweer een fiks aantal tegengestelde vinyl- meningen tegengekomen:

 

- dit meningsverschil hierzo over de aanvaardbaarheid van het ddc-systeem van de VPI JPW-armen

 

- sowieso over het nut van ddc

 

- over het beste niveau van het vertikale lager

 

- over het nut van de offsethoek

 

- over het toevoegen van massa aan een headshell (en de inhoud van het 1977-AES- rapport van Laadegaard)

 

- over de beste vorm en het beste materiaalgebruik voor een mat

 

- over de voordelen van fluid dampers

 

- over de voor- en nadelen van DD en snaar

 

Waarover zijn we het eigenlijk wel eens?

 

Ome Henk, als je de draden andersom twist werkt de ddc de verkeerde kant op volgens mij. Of bedoel je wat anders? Waarom noem je jezelf trouwens Ome Henk?

 

Jan.

[carl]

Ik vind het allemaal erg technisch worden. Gelukkig heb ik bij zeilen iets geleerd over "krachten". De noodzaak van een dwarsdrukcompensatie is daarom voor mij evident. Een deskundige als Michael Fremer is het overigens ook niet met de ontwerper van de JWM arm eens wat me wel wat zegt. Gelukkig kan je van een ander merk een dwarsdukcompensatie bij de arm kopen. Dat maakt het wel weer duurder.

 

Een dwarsdrukcompensatie hoeft overigens geen vaste waarde te hebben maar kan ook variabal zijn. De krachten zijn dan op elk punt op de plaat anders.

 

Carl

[FrankD]

Een dwarsdrukcompensatie hoeft overigens geen vaste waarde te hebben maar kan ook variabal zijn. De krachten zijn dan op elk punt op de plaat anders.

 

Dat is geen kwestie van hoeven maar van moeten.

De dwarsgerichte kracht neemt af naarmate de arm meer naar binnenzwenkt.

De compensatie moet dus verlopen voor een optimale compensatie.

[Proprius]

En dan nog te bedenken dat de RS-A1 een roterende headshell heeft. Oh gruwel, FrankD! Dat kan nooit goed zijn. Toch klinkt deze arm muzikaler dan veel andere (dure

[FrankD]

duur en alom gerespecteerd is niet gelijk aan hoogwaardige kwaliteit of een juiste technische oplossing van een probleem. (Probleem is overigens een gevolg van een afwijkend aftast principe tov het snijprincipe)

 

Bepaalde audiofielen hebben een bepaalde voorkeur voor afwijkende technologische oplossingen die helaas maar al te vaak gebrekkig zijn.

Maar ja, maak jezelf wijs dat het 'muzikaler klinkt' en het zal wel beter zijn.

 

Voor een hoogwaardige vinyl weergave, zover mogelijk, is er uiteraard maar een arm principe geschikt waarbij overigens hoogwaardige constructies ook maar op de vingers van een hand te tellen zijn.

[Guest Kraus vonBentinck]

FrankD "Voor een hoogwaardige vinyl weergave, zover mogelijk, "

 

Die discussie is ook al geweest en daar kwam wel degelijk uit dat zulks absoluut mogelijk is. Dat feit moet je ook accepteren.

[FrankD]

Dat is geen feit.

 

Met hoogwaardige vinylweergave moet je binnen het kader plaatweergave kijken.

Tov andere geluidregistratie methoden is het nou eenmaal beperkter.

Streven naar het maximaal haalbare binnen dat kader kan nog best leuk zijn.

 

Frank

[Guest Kraus vonBentinck]

Ik zeg in ieder geval niks meer. Beloofd

[Audiopaul]

Ik zeg in ieder geval niks meer. Beloofd

Ik ook niet, straks moet Henk weer in het schuurtje slapen!

[Pjotr]

De berg wordt veroorzaakt door de instelling van de grafiek (logaritmisch); bij lineair (ik digitaliseer op 96/32) is van 300Hz niets meer te zien op een schaal tot 48000 en de scherpte van de piek wordt ook bepaald door de keuze voor een meetmethode, in dit geval Welch (Gaussian); Hanning geeft een scherpere piek.

De achtergrond van deze methode ken ik niet, ik vermoed een statische benadering.

Hallo Kraus,

 

Even terugkomend op bovenstaande. "Gausian" of "Hanning" zijn z.g.n. "windows" of vensters. En mathematische manier om met een FFT zoiezo een a-synchroon signaal te kunnen analiseren. Deze windows zijn vrij simpel. Meer geavanceerde zijn Blackman, Blackman-Harris en Rife-Vince (genoemd naar de ontwikkelaars ervan). Probeer die eens als die beschikbaar zijn. Je kunt bij het meten van een testplaat niet zonder windowing anders komt er troep uit als resultaat.

 

De resolutie, of nauwkeurigheid, van een FFT is samplingfrequentie/FFTlengte. Dus in jouw geval met 96 KHz sampling en een FFT van 8192 is je resolutie niet hoger dan ca. 12 Hz. Door windowing wordt dat nog eens een factor 2 a 3 slechter..Wel iets om in je achterhoofd te houden als je met dit soort software aan de slag gaat.

 

Wil je nauwkeuriger meten dan moet je met de sampling omlaag: 8KHz is meer dan genoeg om die 300 Hz te bekijken. En/of je moet met de FFT lengte omhoog. Maar ja, dan moet je even op het resultaat wachten.

 

Overigens is dit soort software een uitstekend hulpmiddel om m.b.v een testplaat het onderste uit je arm-element combinatie te krijgen. Is beter dan een scoop en ook een stuk goedkoper. Het is iig een stuk minder vermoeiend dan op het gehoor Veel van dit soort software staat gratis of voor weinig op internet. En een dure soundcard (zoals jouw RME) heb je niet eens nodig: Een eenvoudige Soundblaster-Live is al goed genoeg.

 

[Guest Kraus vonBentinck]

Hoi Pjotr,

je ziet ik meet me suf.

Bedankt voor de aanwijzingen; Blackman en Blackman-Harris zitten er inderdaad bij. Ik ga de instellingen eens wijzigen.

Al doende leert men, denk ik maar.