Origineel vs. Japanse persing

[Miracle.]

Op de afgelopen platenbeurs heb ik een Japanse persing van de mooie LP Backless van Eric Clapton gekocht.

Hiervan had ik ook al het genummerde, gelimiteerde origineel uit 1978.

Welke al stukken mooier klinkt dan een normaal exemplaar, die ik enige jaren geleden weg gegeven heb toen ik aan een NOS limited origineel kon komen.

 

De hoes van de Japanse heruitgave is overduidelijk nageprint van een gebruikte hoes. Deze lijkt beschadigd te zijn op verschillende punten, maar is dat niet. Dit zit in de print verwerkt.

Hij is ook iets donkerder en roder dan het origineel, maar dat kan komen omdat het origineel wat verkleurd is.

Deze heeft een aantal jaar zonder omhoes in de kast gestaan.

 

De LP zelf. Bij het origineel is de rand wat scherp en is het gat in het midden 7,55MM doorsnee, geboord.

Bij de Japanse persing is de rand rond en glad, maar helaas niet 100% egaal. Het spindelgat lijkt wel met laserprecisie gestanst te zijn. Precies 7,5MM en perfect rond, zonder enige rafel of opstaand randje. Zelfs het papier er rondomheen is 100% perfect.

 

Voordat ik het vergelijk ben gaan doen heb ik vanavond al 5 LP's beluisterd, en heb het element geen moment rust gegunt tussen de LP's. Daar kan dus geen vrschil door ontstaan.

De volumeknop heb ik op een vaste stand gehouden, zodat daar ook geen verschil in zou moeten zitten.

Beide LP's klinken net zo luid in mijn oren, dus hulde voor die Jappen dat ze niet met de loudnesswarr meegedaan hebben.

 

Als eerste de Japanse persing erop. Bij het begin beginnen, Walk out in the rain.

Wat me direct opviel was dat de drum veel meer druk geeft ten opzichte van het origineel, wat ik heel goed ken.

Bij het tweede nummer, Watch out for Lucy, viel mij dat weer op, en ook dat de stem veel meer naar voor geplaatst was.

Tijd voor het origineel dus. Die zelfde 2 nummers.

Idd is daar de drum wat softer, minder natuurlijk, en de stem wat verder naar achter geplaats. Alsof Eric bijna tegen het drumstel aanstaat.

Ook klinkt zijn stem wat kleiner, niet alsof het minder ruimte in neemt, maar alsof het uit een kleiner mannetje komt.

 

Maar weer terug naar de Japanse persing, het schitterende nummer Promises, wat Eric samen met Marcy Levy (=Marcella Detroit) zingt.

Kippevel over de armen, rillingen over mijn rug en tranen in mijn ogen.

Waar de stem van Marcy die van Eric vreselijk overstemt op het origineel, en nogal schel klinkt, is dat op deze LP niet zo.

Dit klinkt zoals ik dat ook eens live hoorde. Wel een jaar of 10 later, maar de stem zal toch niet zo heel erg veranderd zijn in die tijd lijkt mij. Dat is op LP en CD ook niet wanneer ik die vergelijk met een zelfde tijd daar tussen.

 

Even een nummer overslaan op de LP, en verder met Tulsa Time. H

[Arden]

I rest my case...

 

Enkele voorbeelden met een zelfde dermate groot verschil:

 

* Pink Floyd - D.S.O.T.M.

* Genesis - Seconds Out

* Genesis - The Lamb Lies Down On Broadway

* Donald Fagen - The Nightfly

* Michael Jackson - Thriller (j

[Audiopaul]

Mooie review van een heel mooi album. Ik heb het origineel, net als diverse andere albums van Clapton, en kan me nu goed voorstellen hoe die Japanse persing klinkt. Ik heb laatst op de Mega Platen en CD beurs ook door die bakken staan neuzen maar ben uiteindelijk t

[Miracle.]

Nog zo'n mooi album van Eric Clapton is 461 Ocean Boulevard. Ik denk dat ik in m'n jonge jaren het nummer "Let it grow" zo'n beetje grijs heb gedraaid. Ben benieuwd hoe d