bongo

Lastige vragen....... Laat ik het even illustreren met een praktijkvoorbeeld. Als doorgewinterde vierdaagseloper (Nijmegen) kom ik op de derde dag altijd op de Canadese erebegraafplaats bij Groesbeek, waar vanaf 12.00 uur een herdenkingsdienst wordt gehouden. Dat jaar was een jubileumjaar en men had groot uitgepakt met een veelkoppige militaire brassband. Op het moment dat ik het koper over het grasveld hoorde rollen, wist ik meteen dat dit nooit en te nimmer voor de volle 100% in een huiskamer te reproduceren zou zijn..... Vergelijk het met een portrettekening. Een begaafde kunstenaar kan met een vel papier en een stukje houtskool een tekening van jou maken. Het resultaat is dan zo, dat een bekende zou zeggen: verrek.... dat is Bill. Vergelijk de hoogst mogelijke realistische weergave maar met een hologram. Er is dus blijkbaar veel minder nodig voor een herkenning. En zo gaat het precies met weergave in de huiskamer. De één valt voor ruimtelijke afbeelding, de ander voor een overvloedig laag, etc., etc. Techniek kan best wel wat, maar niet alles tegelijk. Hier komt het dus neer op compromissen; ook in audioland polderen we wat af.....

Voor de grote massa (en dat blijft voor de producent de meest lucratieve doelgroep) zal compactheid en bedieningsgemak de doorslag blijven geven. Kwaliteit is voor de ware audiofiel. Sommige fabrikanten richten zich op deze kleine niche markt. Dit is altijd zo geweest en zal (helaas) ook wel zo blijven.

Kappa, de aanvulling vanuit het brein moet niet verward worden met geheugen (hoe dat bekende nummer ooit heeft geklonken). Het is meer het idee hoe een instrument zou moeten klinken, wanneer je de beperking in het hoog nog niet had. Het werkt dus ook bij muziek, die je nooit eerder hebt gehoord.

Daar komt nog een interessant aspect bij om de hoek kijken. Dames horen so wie so verder in het hoog, maar bij mannen neemt het hoogst hoorbare frequentiebereik al af na hun 40e levensjaar. Waarom zouden deze heren nog zoveel tijd, geld en moeite in kwaliteitsweergave stoppen? En dan het verrassende antwoord: deze ongevoeligheid van de oren wordt volledig gecompenseerd door het menselijk brein! Wat mij betreft even verwonderlijk als het fenomeen fantoompijn (bijvoorbeeld pijngevoel in een arm of been, terwijl het betreffende ledemaat geamputeerd is en er dus geen sprake kan zijn van een feitelijke zenuwprikkel)......

Dit lijkt me een interessant product. Een paar vragen: - wat zijn de afmetingen van een tegel? - wat kost zo'n tegel? - waar kan deze besteld worden?

De vergelijkende test is destijds in de San Francisco Bay area gehouden....... beetje ver.

Vooraf beluisteren was inderdaad niet mogelijk. Ik moest dus vertrouwen op info van het internet. Mijn eerste APL was de 2.5 versie. Daarna heeft hij een paar keer een upgrade gehad tot de (laatste) Master-versie. In vergelijkende tests werden de grote en bekende namen het enge bos ingespeeld.

Ik kom regelmatig in Groesbeek..... zo ver is dat toch ook weer niet?

Voor Alex Peychev (de maker) blijkbaar niet; alleen het loopwerk (de zware stalen versie) en de kast zijn nog origineel. De rest van de elektronica is eigen recept, tot aan de NOS-buizen toe, waarvoor in de kast zelf geen plaats meer was. De buizenvoeten zitten dan ook op de buitenzijde van het achterpaneel.....

Ben best wel een fan van de trompettist Chet Baker, maar als hij gaat zingen.......

Mijn voordeel blijft beperkt tot gehoormatig genot......

Ondanks dat de modificatie niet mogelijk bleek, ben ik zeer positief verrast door de service die verleend werd door zowel Sonore, de importeur als de winkel. En dat wordt dan weer beloond met een deal, waarvan alle partijen profiteren.

Daarom de knoop maar doorgehakt en een Pluto 12a black met Sonore AC motor en remsysteem besteld. Dit is een bewezen combinatie. Wordt opnieuw vervolgd......

Ik laat mij niet zo snel uit het veld slaan..... Tijd voor Pluto-geweld?

Als het draaitafelplateau niet perfect rond is en bovendien niet volledig evenwijdig aan de bovenkant van de draaitafel zit, geeft dit problemen met de magneetremmen. De elektronische sturing blijft dan steeds corrigeren en dat moet nu juist voorkomen worden. De verschillen zijn met het oog niet vast te stellen, maar de micrometer toonde het wel aan.

@Hans: de DM6 was in 1978 al te koop en op dat moment ook nog de DM2a. En nu de laatste ontwikkelingen rond de Sonore AC modificatie van de SME 20. Het lukt de heren niet om de modificatie uit te voeren op het hoge niveau dat ze van zichzelf eisen. Ik was aanvankelijk wel wat teleurgesteld, maar heb zeer veel waardering voor hun eerlijkheid.

Het model met het elektrostatisch hoog was de DM70...... Die leek op een wasmachine. In de serie DM4 en DM2a was er wel degelijk een duurder model: de DM6. Deze speaker had vanwege zijn vorm de bijnaam kangeroe.

De aflevering vindt morgen plaats. Dit heeft te maken met het goed uitharden van lijmverbindingen....

Ahh, de DM2A....... puur jeugdsentiment. Deze speaker heb ik een jaar gehad (in 1977). Probleem van dit model vond ik, dat het een paar dingen goed deed, maar andere aspecten bleven daarbij achter. In 1978 overgestapt (met de inruilgarantie) naar IMF TLS50.....

Eerlijkheid (objectief) en smaak (subjectief) staan op gespannen voet met elkaar......

In theorie is de CD dik in het voordeel. Maar waarom vertellen mijn oren een ander verhaal? Vergelijk maar eens een paar kwaliteitsopnamen met elkaar op CD en LP. Bijvoorbeeld Muddy Waters - Folksinger en Dead Can Dance - Into the Labyrinth, allebei op Mobile Fidelity uitgebracht. Het verschil is in mijn oren niet eens subtiel en om dit af te doen met smaken verschillen, is mij te gemakkelijk.

Er moest nog een onderdeeltje besteld en ingebouwd worden, zodat de aflevering is verschoven naar vanmiddag. Ach, zo gaat dat in de high-end: geduld is een schone zaak en wie betoverd wil worden moet pijn lijden......

Nog één nachtje slapen en dan komt mijn gemodificeerde draaitafel weer thuis.... @Arcman: mijn SME is de oerversie (20A). In jouw model (de 20/2) is de motorsturing al verbeterd.

Waarbij wel aangetekend moet worden, dat de Grail SB pas volledig tot z'n recht komt als het element gebalanceerd wordt aangesloten.....

Jaren geleden (misschien wel 10) een shoot-out demo bij Rhapsody meegemaakt: een digitale topcombo van Spectral tegen een analoog topmodel van VPI. Eerlijk gezegd kon ik de meerwaarde in geluidskwaliteit van vinyl toen niet ontdekken. Verder spreekt mij bedieningsgemak meer aan dan alle nostalgische overwegingen. Maar recent heb ik mijn eindoordeel moeten bijstellen: wanneer de opname en persing zeer hoogwaardig zijn levert vinyl nog wat extra realisme in het geluid op. Hier was bij mij wel een Van den Hul Grail SB + Crimson element voor nodig.