velothrux

Bijna alle sets heb ik beoordeeld met mijn eigen cd's. Ik was vroeg en kreeg altijd de gelegenheid om iets te luisteren van meegebrachte cd's. Alleen daar waar men alleen gebruikmaakte van streaming of vinyl heb ik niet kunnen luisteren naar mijn eigen muziek. Nogmaals; voor mij is een halve minuut meestal genoeg (hangt natuurlijk af van de muziek). Meer luisteren is prettig, maar niet noodzakelijk om tot conclusies te komen. Ik wil daarmee niet zeggen, dat een halve minuut voor iedereen genoeg is. Natuurlijk zegt dat niets. Ik kan alleen zeggen, dat ik serieus met mijn vak bezig ben. En ik hoop iets van muziek maken te begrijpen. Ik wil mij er niet op voor laten staan. Er zijn vast amateurs en hobbyisten waarvan ik nog wat kan leren. Ik zocht alleen naar een mogelijke verklaring van mijn "vaardigheid" om in een paar tellen een goed idee te hebben van de sterke en zwakke punten van een set.

Hier ben ik het niet mee eens. Vaak heb je aan tien tellen luisteren (naar een opname die je goed kent en op veel verschillende sets hebt gehoord) genoeg om al enkele belangrijke conclusies te trekken. Natuurlijk maakt de luisterruimte veel uit. Maar ik mag er toch wel vanuit gaan dat je de boel optimaal neerzet als je apparatuur van € 50.000 laat horen op een show? Kharma had echt wel de ruimte om wat te laten horen. Daarnaast merken sommigen op dat we maar niet teveel kritiek moeten geven. Ook daar ben ik het niet mee eens. Met kritiek moet je je voordeel doen. Sommigen hier weten al dat ik musicus ben. Ten eerste kijk ik zelf kritisch naar wat ik doe. Daarnaast waardeer ik het bijzonder als mensen na een concert feedback geven. Gelukkig is die meestal positief, maar ik kan ook felle negatieve kritiek waarderen. Daar leer je wat van. Dus, laten we gewoon eerlijk zeggen wat we vinden. Iedereen kan inschatten wat de kritiek waard is. Als ik de demo van Audio Note niet geweldig vond vanwege de kleuring, zegt dat misschien meer over mij, dan over Audio Note. Dat is duidelijk. Toch kan ook degene die de demo heeft opgezet met deze kritiek zijn voordeel doen. En ik twijfel er niet aan of dit forum door de betreffende personen wordt gelezen. Mijn conclusie blijft, dat ik de Xfi show meer heb gewaardeerd dan de AV-NU, maar dat ik (gelet op de indrukwekkende lijst van deelnemende merken) er meer van had verwacht. Denk je dat een set alles laat horen wat ie kan wanneer die in zo'n luisterruimte wordt gezet...?? Nee, dat zeg ik niet. Ik vind het wèl een mager excuus om de ruimte als boosdoener aan te wijzen. Had er dan wat meer aan gedaan. Het is echt niet zo moeilijk om wat aan reflecties te doen. Wederom, nee. Een referentie cd is pas een referentie, wanneer ik hem op veel verschillende sets heb gehoord. Als ik mij dan thuis vergaap aan een enorm 3D geluidsbeeld, dan kan ik toch niet zeggen dat mijn set een "onhebbelijkheid" maskeert? Daarnaast weet ik hoe de opgenomen instrumenten live klinken. Een halve minuut is echt genoeg. Langer luisteren bevestigt over het algemeen mijn eerste conclusies. Misschien komt het doordat muziek mijn vak is en ik dagelijks klank beoordeel. Als ik bijvoorbeeld met een koor werk, kan ik de mensen ook niet eerst een uurtje of drie laten zingen voordat ik wat aan de klank ga doen. Dat moet na een paar tellen al kunnen.

Hier ben ik het niet mee eens. Vaak heb je aan tien tellen luisteren (naar een opname die je goed kent en op veel verschillende sets hebt gehoord) genoeg om al enkele belangrijke conclusies te trekken. Natuurlijk maakt de luisterruimte veel uit. Maar ik mag er toch wel vanuit gaan dat je de boel optimaal neerzet als je apparatuur van € 50.000 laat horen op een show? Kharma had echt wel de ruimte om wat te laten horen. Daarnaast merken sommigen op dat we maar niet teveel kritiek moeten geven. Ook daar ben ik het niet mee eens. Met kritiek moet je je voordeel doen. Sommigen hier weten al dat ik musicus ben. Ten eerste kijk ik zelf kritisch naar wat ik doe. Daarnaast waardeer ik het bijzonder als mensen na een concert feedback geven. Gelukkig is die meestal positief, maar ik kan ook felle negatieve kritiek waarderen. Daar leer je wat van. Dus, laten we gewoon eerlijk zeggen wat we vinden. Iedereen kan inschatten wat de kritiek waard is. Als ik de demo van Audio Note niet geweldig vond vanwege de kleuring, zegt dat misschien meer over mij, dan over Audio Note. Dat is duidelijk. Toch kan ook degene die de demo heeft opgezet met deze kritiek zijn voordeel doen. En ik twijfel er niet aan of dit forum door de betreffende personen wordt gelezen. Mijn conclusie blijft, dat ik de Xfi show meer heb gewaardeerd dan de AV-NU, maar dat ik (gelet op de indrukwekkende lijst van deelnemende merken) er meer van had verwacht.

Uhm... Dat risico loop je natuurlijk wel.

Dat is natuurlijk wel een klassieker. Ik zou pas naar een beurs gaan als ik behoefte had aan iets nieuws. Dus als ik ONtevreden zou zijn met mijn eigen set. Maar misschien diskwalificeer ik me zo als gediplomeerd audiofiel. M rc Ik ga naar een beurs om kennis te maken met producten of combinaties die mij onbekend zijn. Deze kennis kan je soms gebruiken om zwakke punten in je eigen set waar te nemen en te verbeteren, al dan niet met gebruikmaking van apparatuur die tentoongesteld werd. Ik ga niet naar een beurs omdat ik ontevreden ben met mijn eigen set. Ik geef toe dat mijn concluderende zinnen wel klassiek zijn. Ik heb het echter nog nooit zo intens ervaren als na het bezoek aan de genoemde show/beurs.

Leuk om zoveel verschillende reacties te lezen in dit topic. Bij deze dan mijn bijdrage. Xfi Eerst heb ik mijn oor maar eens te luister gelegd bij de Xfi show. Kharma/Octave klonk evenwichtig en mooi breed, maar de stage was zo plat als een dubbeltje. Bij het luisteren naar een stukje orkest was het net of het geluidsbeeld werd geprojecteerd op een groot scherm zonder enige diepte in het klankbeeld. Aan de opname lag het niet. Die was van Reference Recordings. Audio Note was de volgende. Bij binnenkomst was de eerste indruk wel aardig. De ontluistering kwam op het moment dat een door mij meegebrachte cd werd opgezet. Wat een gekleurde set zeg. Niet mijn ding. In de ruimte ernaast (Triple M) leek het wel of er een partijtje aan de gang was. Van luisteren is weinig gekomen. Een kamertje verder stonden speakers van Avantgarde. Zag er spectaculair uit, maar klonk in mijn oren niet bijzonder. Daarna overgestoken naar Von Schweikert. Hè hè, eindelijk muziek. Goede stage, goede focussering. Beetje dik midden, maar verder een hele goede demo. Daarna heb ik Reference 3a gehoord. Ook erg goed. De stage was (te) smal, maar wel mooi in balans en doorzichtig. Bij Harmonix bracht men het begrip kastkleuring op een hoger plan dan ik tot nu toe had gehoord. Wie koopt dit? Hoe kan Harmonix bestaan? Onvoorstelbaar. Een Sharp setje van vijf tientjes bij de Mediamarkt vandaan klinkt ook ongeveer zo. Bij Hanze was men alleen plaatjes aan het draaien. Met name oude opnames op een hele oude Thorens. Erg leuk, maar niet erg zinnig om de kwaliteit van de speakers en versterkers te beoordelen. De Sonics klonken volgens mij erg fel. De buurman stond met spullen van 47 Labs en Konus. Na een vriendelijk welkom volgde zulke slecht opgenomen takkemuziek dat ik meteen wegvluchtte. Onbegrijpelijk dat je op die manier een demo verzorgt. Ernaast stonden kleine Harbeths met 47 Labs (Shigaraki). Ook hier weer een plat beeld. Ik heb deze speakers ook eens bij mij thuis gehoord en kan u verzekeren dat ze tot veel meer in staat zijn dan ze daar hebben laten horen. Excuses als "de ruimte is slecht" aanvaard ik maar tot op zekere hoogte. Als je als dealer een demo met zoveel klasse spullen verzorgt moet het ondanks de ruimte toch echt beter kunnen. Je kan niet zomaar je speakers neerzetten en gaan draaien. Tevens is het eenvoudig genoeg om een paar dempende panelen langs de wanden te zetten. AV-NU Na de lunch ben ik bij de AV-NU geweest. Eigenlijk was het te druk om goed te kunnen luisteren. Over het algemeen vond ik de demo's ook hier onder de maat. Uitzonderingen waren Dynaudio, Kanzy, Totem en Spendor, maar ik ben niet overal binnen geweest. Kef heb ik bv. niet gehoord. Concluderend kan ik zeggen, dat de AV-NU niet voor herhaling vatbaar was. De Xfi vond ik leuker. Daar was beter te luisteren, ookal vond ik het niveau in verhouding tot de prijsstelling van de gedemonstreerde apparatuur over het algemeen teleurstellend. Toch was het een hele mooie dag. Het meest geslaagde moment kwam namelijk 's avonds toen ik thuis op de bank plaatsnam en een muziekje opzette. De tevredenheid die ik toen ervaarde was mij deze dag meer dan waard.

Dat is een misdrijf.

Ik gebruik bij de pc toch een klein versterkertje. Eentje met een Tripath chip. Vervolgens koop je via marktplaats een paar oude Celestions voor een paar tientjes bij en je hebt echt goed geluid bij de pc.

Ik heb inderdaad eerst met een soldeerpotje gewerkt, maar dat vervuilde enorm door de afgebrande lak. Bovendien wilde ik de kabels liever krimpen met adereindhulzen. Ik bedacht toen het volgende. Het smeltpunt van het WBT zilversoldeer is 180 graden Celcius. Kennelijk is die temperatuur hoog genoeg om de lak weg te branden. Ik heb toen besloten om olie te verhitten tot deze temperatuur en daar de adereinden in te dopen. Ik heb hiervoor een pan met arachideolie gebruikt op een kookplaat. (Je kan beter geen gasvlam gebruiken met hete olie.) Ik heb mijn kabels dus gefrituurd! Het heeft prima gewerkt.

Alleen jammer dat ze zo moeilijk af te werken zijn. Toen ik de LS 5-SX kabels kocht, klonken ze heel slecht. Bleek dat het soldeertin echt heel slecht had gehecht aan de gelakte aders. Ik heb ontzettend zitten tobben om de lak van de aders af te krijgen en ze netjes af te werken met adereindhulzen. Hoe heb jij de kabels afgewerkt?

Stond het toch ergens online?

Ja, mooie kabel. Ik had eerst de Symo LS 4-X. Een half jaar geleden kwam ik de Symo LS 5-SX kabels tegen op marktplaats. Die kabels waren iets langer dan de kabels die ik had en dat kwam wat beter uit. Ik hoorde overigens geen verschil. Er zit alleen verschil in de isolatie en niet in het koper. De LS 5-SX is wel een stuk steviger uitgevoerd.

Ik heb zojuist even gezocht, maar vind inderdaad niets online. Het nummer is van april 2010. Verrek ! Ik kan je wel een scan sturen van de recommended components. Stuur maar een PM met jouw e-mailadres als je interesse hebt.

Ik heb zojuist even gezocht, maar vind inderdaad niets online. Het nummer is van april 2010.

Tastbare emotie.

KT88 en Marc, jullie zijn welkom. Stuur maar een PM als jullie in de gelegenheid zijn om langs te komen.

Geschiedenis of een kleine historie van het ontstaan van het upgrade-virus Om deze review in het juiste kader te plaatsen, wil ik eerst iets vertellen over mijn audio-verleden. Mijn eerste serieuze luidsprekers waren afkomstig van Totem Acoustic, type Hawk. Deze vervingen mijn oude B&W V201 monitoren die ik ergens begin jaren 90 nieuw had gekocht bij Raf in Hilversum van mijn spaargeld (ik was een jaar of 14), tezamen met een Harman Kardon versterker en een Sony cd-speler. Na aanschaf van de Hawks volgde “noodzakelijkerwijs” de aanschaf van andere versterkers, want mijn oude Harman Kardon (30 Watt) trok die Totems niet lekker. Ik koos voor de Rega Cursa en de Rega Maia voor- en eindversterker. Na de Totems kwamen hybride magnetostaten van Martin Logan; de Mosaic. Ten opzichte van de Totems hadden de Martin Logans een betere weergave van het hoog. Dat klonk bij de Totems een beetje nasaal en fel. Ik leverde wel wat laag in, maar dat vond ik niet erg. Op alle andere punten scoorden de Martin Logans beter. Toen ik later de Rega versterkers verruilde voor versterkers van Michell (Orca voorversterker en Alecto monoblokken) maakte ik weer een grote sprong voorwaarts in de kwaliteit van de weergave. Daarna kwam een periode van experimenteren met verschillende luidsprekers. Voorbijgekomen zijn o.a. Xanadu (DS14), Celestion (SL6Si en SL700) en de Totem Model 1 Signature. Deze laatste vond (vind) ik heel bijzonder. De Martin Logans klonken heel mooi ruimtelijk en gaven een brede stage en een goed scherp stereobeeld. De Totems deden dit echter allemaal net even beter. Het grootste pluspunt van de Totems was de levendigheid van de weergave en het live-gevoel dat de ze boden. Het hoog was misschien iets feller dan van de Martin Logans, maar al met al mochten de Mosaics naar een nieuwe eigenaar. Tevreden zo? Ondanks dat ik steeds hoger op de audiofiele ladder klom, bekroop mij met de kleine Totems steeds meer het gevoel dat ik er net niet was. Met al mijn voorgaande speakers en versterkers was ik dik tevreden geweest tot het moment dat ze er in een direct vergelijk uitgespeeld werden. De upgrades ontstonden meer uit nieuwsgierigheid naar de prestaties van andere spullen dan uit ontevredenheid met hetgeen ik op dat moment in bezit had. De Totems boden mij nu een weergave van muziek die ik nog niet eerder thuis had ervaren. Zo levendig, dynamisch, het gevoel van erbij te zijn. En toch was ik voor het eerst niet geheel tevreden. Des te meer je perfectie benadert, des te meer wordt je ontevreden over kleine imperfecties. Bij de Totems zat die imperfectie in een wat onaangename druk op de oren bij hogere volumes. En die hogere volumes waren nu juist weer erg wenselijk om de live-beleving te versterken. Ik verdacht eerst het hoog van deze onhebbelijkheid, maar was er later van overtuigd dat het vanuit het midlaag kwam. Ik ging dus toch maar weer op zoek naar andere speakers. (Wat hebben we toch een leuke hobby). Die moesten dan wel alle positieve punten van de Totems hebben, maar er moest geen vermoeidheid optreden bij het luisteren. Ook niet op hogere volumes. Om op ideeën te komen heb ik veel reviews gelezen. Je moet toch ergens beginnen. - Ik heb overigens ook nog even overwogen om een Lyngdorf RoomPerfect systeem aan te schaffen, maar ergens staat dat systeem mij een beetje tegen. Vraag mij niet waarom, maar het is gewoon een gevoel. Ik wil tunen met mijn oren. Rommelen met versterkers en speakers en met de plaatsing van de speakers. Ik wil geen computer die alles voor mij berekent. Daarbij wil ik per se niets doen aan mijn versterkers. De Michell Orca en Alecto's zijn zo goed, dat deze mijn upgrade-neigingen op het gebied van versterking volledig de kop hebben ingedrukt. Daarnaast hebben sommigen mij geadviseerd om eens te experimenteren met andere luidsprekerkabels en interlinks. Nou geloof ik best dat kabels kleine verschillen kunnen maken, maar daar poets je een al te enthousiast midlaag van je speakers niet mee weg. Bovendien had ik al eens geëxperimenteerd met rommel van MIT en Transparent. Met die “externe filters” raken we alleen maar verder van ons doel verwijderd. Het moesten dus andere speakers worden.- De kandidaten Hoewel ik tot nu toe alle audioapparatuur gebruikt had gekocht, besloot ik dat mijn ideale speakers best eens nieuw mochten worden aangeschaft. Ik ben eerst maar eens begonnen met Harbeth. De P3-ESR lag binnen het vastgestelde budget. Ik had inmiddels een paar Celestion SL12Si speakers gekocht (voor een prikkie) voor de bovenverdieping en had wel oren naar een stel deftige engelse speakers. Ik heb de Harbeths uitgebreid kunnen horen, zowel bij een dealer als thuis. Ze waren heel mooi, maar niet echt beter dan de Totems. De Harbeths klonken wel iets evenwichtiger, maar de totale beleving van de muziek via de Totems sprak mij meer aan. Bovendien konden ze sommige heftige orkestwerken niet goed verwerken. Bij een niet eens al te gek volume liep één van de woofers al tegen een grens aan en liet dat angstwekkend duidelijk horen. Nu moet ik wel toegeven dat dat gebeurde in een vrij grote luisterruimte bij de dealer. Bij mij thuis kwam het niet zo ver, maar mijn vertrouwen in deze speakers had toch een deukje opgelopen. Vervolgens dacht ik aan een paar gebruikte (ja, toch maar weer) JMlab Micro Utopia's. De Utopia's uit de eerste serie pasten net binnen het budget. Het is er jammer genoeg niet van gekomen om deze te beluisteren. Daarna kwam ik via via aan een recente editie van Stereophile met de fameuze lijst recommanded components. De Totem Model 1 stond in klasse B (restricted LF respons). Wat zou er dan in klasse A staan? Wel, haast alleen maar hele, hele dure speakers. Er waren maar twee uitzonderingen. De Acoustic Energy AE1 mk3 SE en de Usher Be-718 (Tiny Dancer). Nog steeds dure speakers, maar wellicht nog haalbaar voor mij als ik ze gebruikt zou aantreffen en de Totems goed zou kunnen verkopen. Zou daar dan mijn ultieme speaker tussen staan? Ik besloot dit idee een kans te geven. Tiny? Hoezo tiny? Na een tijdje speuren vond ik een paar als nieuwe gebruikte Usher Tiny Dancers voor een mooie prijs. Deze speakers zijn toch al veruit de voordeligste van het beoogde tweetal. Made in Taiwan (ja, u leest het goed). Ik besloot deze speakers te kopen om alle tijd te hebben om ze te vergelijken met de Totems. De beste speakers zou ik dan houden en het andere stel verkopen. Na een flink stuk rijden heb ik de Ushers beluisterd bij de verkoper. Dat viel alvast tegen. De speakers klonken echt niet bijzonder. Ze werden aangestuurd door een Unison Research Triode 20 buizenversterker en waren verbonden met polsdikke luidsprekerkabels. De makelij van de kabels is mij ontschoten. Ik besloot toch om de speakers maar te kopen. Ik had al eerder meegemaakt dat iets niet overtuigend klonk bij een verkoper, maar dat ik mij acheraf thuis verwonderde over prestaties van de aanschafte spullen. De dozen met de speakers en de stands werden dus ingeladen en het spul werd afgerekend. Ik begrijp alleen niet dat, met de huidige arbo-eisen, Usher deze speakers samen in één doos mag afleveren. Dat is namelijk een pakket van bijna 40 kg en vanwege de afmetingen beslist niet handelbaar. Eenmaal thuisgekomen heb ik de Tiny Dancers (echt tiny zijn ze dus volstrekt niet) direct aangesloten en laten spelen. De eerste indruk was niet overweldigend. De speakers klonken mooi, evenwichtig, lieten erg veel details horen en gingen verder door in het laag dan de Totems, maar ik miste een zekere mate van levendigheid en het stereobeeld was niet zo scherp als van de Totems. Over het geheel viel het mij wat tegen. Dan vond ik die kleine Totempjes toch leuker. Nu had ik wel vaak gehoord dat je speakers moet laten inspelen als ze (bijna) nieuw zijn, maar daar heb ik nooit veel geloof aan gehecht. Na een mailtje met de verkoper werd mij duidelijk dat deze speakers waarschijnlijk tussen de 50 en 80 uur gespeeld hadden bij de vorige eigenaar. Volgens hem moesten ze nog zeker 300 uur spelen voordat ze los zouden zijn. Nou ja, toch maar proberen dan. Anders was alle moeite zeker voor niets geweest. Ik heb de speakers in een paar dagen zeker 100 speeluren gegeven zonder er verder serieus naar te luisteren. Bouwkwaliteit Ondertussen kan ik mooi iets vertellen over de bouwkwaliteit van de Tiny Dancers. Die is mijns inziens uitstekend. De speakers hebben een dikke laag pianolak (polymeer) en hebben donker gelakt berkenhout aan de zijkanten. Aan de achterkant zit een dikke messing plaat met vier aansluitterminals en dikke bruggen voor de verbinding indien er geen bi-wirekabel wordt toegepast. Er bestaat de mogelijkheid om per terminal apart losse kabel of spades en banaanpluggen te klemmen. Erg mooi. De bijpassende stands vind ik niet zo bijzonder, maar ze zijn wel degelijk. Over de vormgeving ben ik niet zo heel erg te spreken. Ze zijn beslist niet lelijk, maar ik vind ze teveel een kopie van Sonus Faber. De stands versterken dit gevoel. Het is aziaten bepaald niet vreemd om soms schaamteloos te kopiëren. De woofer lijkt sprekend op een unit van Scan-Speak. En nu we het toch over de units hebben; de tweeter zou van beryllium zijn. Wel..., er zit beryllium in. Wel anderhalf procent. Een beetje listig om de speakerlijn dan de Beryllium-serie (Be) te noemen. De tweeter is voornamelijk van titanium. Ook over het filter is wat te doen. Voor de speakers die via de amerikaanse importeur op de markt komen is een ander filter ontworpen met “dure spullen” erin. Elders worden de speakers alleen met het normale (goedkopere) filter geleverd. Dit is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Ik snap niet waarom Usher geen uniform product wereldwijd aanbiedt. Tweede kans Na de inspeeltijd van ongeveer 100 uur ben ik weer serieus gaan luisteren. De speakers zette ik maar even neer op de plaats waar normaal ook de Totems staan. Precies uitvogelen waar de beste plaats is, zou ik later wel doen. Ik begon met een cd van l'Arpeggiata met muziek van Stefano Landi. Al bij de eerste tonen stond ik met een mond vol tanden. Wat zullen we nu meemaken? Ik vergaapte mij daar opeens aan een gigantisch, rotsvast en diep stereobeeld. Ik had het gevoel al in de opnameruimte aanwezig te zijn in die paar seconden voordat het ensemble de eerste klanken liet horen. Wat was er ongelooflijk veel detail te horen. Je kon gewoon horen hoe in een fractie van een seconde de klank ontstaat als een snaar wordt getokkeld van een luit of op het vel van een trommel geslagen wordt. De inzet van de zanger was de volgende verbazing. Hij stond recht voor mijn neus, op een meter of vijf afstand. Met de Totems stond hij ook voor mijn neus, maar verder weg en niet met deze impact. De afbeelding van de Ushers is groter, directer, realistischer en veel gedetailleerder, maar zonder een spoortje van scherpte. Daarna een cd van Reference Recordings. De Vuurvogel van Stravinsky, uitgevoerd door het Minnesota Orchestra onder leiding van Eiji Oue. Het begin was spectaculair. Diepe bassen ronkten onheilspellend. Wat zit er een ruimte en diepte in deze opname. Het realiteitsgehalte is haast eng. Ademloos zat ik te luisteren. De rondedans van de prinses liep af. Ik schrok even, want ik had het volume twee keer een tikkeltje hoger gezet, maar besefte dat ik nu op een behoorlijk hoog volume aan het luisteren was. De knal van het volledige orkest die nu ging komen, zou vast pijn doen. Tijd om de afstandsbediening te pakken was er niet meer. WHAM! Een stomp in mijn maag. Maar..., geen druk op mijn oren. Hoe kan dat? De Totems hadden hier zeker pijn gedaan. Bij de Ushers klonk het allemaal zo natuurlijk en gemakkelijk. Indrukwekkend! Na de cd geheel te hebben geluisterd werd het weer tijd voor oude muziek. Heel oude muziek. Een cd van het Huelgas Ensemble met muziek uit de middeleeuwen. Er klonken vedels, fluiten en trommels. Weer verbaasde ik mij over de ruimtelijkheid en de illusie van realiteit van de gespeelde muziek. Hoe zouden de Totems het nu doen in een direct vergelijk? De speakers werden vlug even gewisseld. Oeps... het ensemble was opeens een stuk gekrompen. Daar was ook direct weer die druk op de oren, terwijl de muziek beslist niet luider klonk dan daarvoor. Er was ook minder te horen van de ruimte en het geheel klonk een beetje kaler en een beetje gestressed. De instrumenten hadden echt kleur ingeleverd. Een groot verschil tussen de Totems en de Ushers is ook de beleving van de muziek. Bij de Totems moet je luisteren. Er is geen ontkomen aan. Je zou denken dat dat juist positief is, maar dat is het toch niet. Het is vermoeiend. De Tiny Dancers geven weliswaar de muziek groter en directer weer (ook dichterbij), maar ze gooien de muziek niet in je gezicht. Je mag luisteren, het moet niet. Ze dringen zich nooit op. Conclusie Het moge duidelijk zijn, dat de Tiny Dancers het vergelijk hebben gewonnen. Betere speakers heb ik nog niet over de vloer gehad. Ik durf zelfs te stellen dat deze speakers de concurrentie aankunnen met bv. de Sonus Faber Guarneri Memento die ik enkele maanden geleden bij Rhapsody in Hilversum hoorde. Zo enthousiast ben ik over deze speakers. Het zou leuk zijn om ze eens naast elkaar te horen. De minpunten als vormgeving, en gedoe over filters en beryllium neem ik voor lief. Stereophile heeft het bij het rechte eind om de Tiny Dancer een klasse hoger te plaatsen dan de Totem Model 1 Signature. Tenslotte blijft slechts de vraag over of ze ook in staat zijn om het upgade-virus te beteugelen. Gebruikte apparatuur en kabels Meridian 506.24 cd-speler Michell Engineering Orca voorversterker Michell Engineering Alecto monoblokken Totem Acoustic Model 1 Signature op Partington Heavi 1 stands Usher Audio Be-718 op Usher Audio RWS-708 stands Klotz GY107 interlinks Symo LS 5-SX luidsprekerkabels

Staat altijd netjes, Henrie. Ja, maar als ik me nou niet schuldig voel? Waarom ben ik niet verbaasd?

Staat altijd netjes, Henrie.

Wat een ongelooflijk mooie muziek. Helaas is de opname niet zo mooi.

Het gaat de goede kant op. Je begint je al te verontschuldigen.

Gevonden! Ik ben volgende week toch in Antwerpen. Dan kan ik even een stukje doorrijden. Er staat bovendien nog veel meer interessants tussen. Vooral de Vaughan Williams editie staat mij wel aan. http://www.vergaelen.net/promoties.htm

Beste Mumsoft, Spido, Bedankt voor het meedenken. Ik heb vandaag even gebeld naar Brilliant Classics. Ze werken op dit moment aan een nieuwe webshop. Distributie gaat inderdaad niet meer via Kruidvat. Het assortiment wordt nog steeds uitgebreid en het zou me niet verbazen als deze box vroeg of laat weer leverbaar wordt. Voorlopig zet ik mijn zinnen op andere opnames.