Richard 2

Ik heb weinig last van omgevingslawaai. Zelfs overdag hoor je hierbinnen niet veel van wat er buiten gebeurd. Dat is het voordeel als je in een dorp woont waar bovendien de huizen (vanwege (afwezig) vliegtuiglawaai) geluidsge

Laat maar, we hebben met een echte liefhebber te maken. Ik kan hem die van Verdi wel aanbevelen.

Erg dom om met je veiligheid of de veiligheid van anderen te spelen. Of je moet van een requiem houden.

Wie denkt dat het hear om muziek gaat, zit hear verkeerd! Het gaat hear helemaal niet om muziek: Het gaat hear om audio! Muziek is alleen maar het middel: Audio is het doel! Is dat dan een probleem, hele volksstammen hebben een auto als hobby, niet om te rijden, maar als doel.

Is dit niks: koperfolie

Als er zoveel problemen zijn zou het ook kunnen liggen aan de kwaliteit van het lichtnet. Goedkope dimmers kunnen een hoop ellende veroorzaken, of misschien heb je soms last van spanningspieken.

Bij een 6 dB filtering gaat het (vaak) wel op. Maar bij een wat complexer filter is de faseverschuiving tussen woofer en tweeter zodanig dat nette uitlijning van de units nauwelijks zin meer heeft, of zelfs beter achterwege gelaten kan worden. Maar ook dan treden kamfiltereffecten op, alleen zal de luisteras anders zijn. Een Dunlavy is mooi voorbeeld van een luidspreker die op een mooi fasegedrag is ontworpen, ze klinken naar mijn smaak voortreffelijk, en meten ook perfect. Niet alleen een heel nette frequentiekarakterestiek, maar ook een perfect impuls- en afstraalgedrag. Het is een van de weinige dynamische luidsprekers die in staat is blokgolven weer te geven. Bijna iedere meerweg luidspreker heeft last van dat effect. Een coaxiaal systeem heeft het nauwelijks, een breedbander ook, maar die gaat weer sterk bundelen. Als de afstand tussen woofer en tweeter kleiner is dan de halve golflengte van de overgangsfrequentie is het probleem ook minimaal, maar dat is gezien de afmetingen van de units meestal ook niet haalbaar. Het corrigeren van fasedraaing van het filter lijkt me zeker belangrijk, maar het minimaliseren van kamfiltereffecten hoort mijns inziens ook bij een goed ontwerp. Trouwens succes toegewenst met je onderneming.

Kamfilter Ik ga er van uit dat bij het ontwerp van de piramide er naar is gestreeft dat de weglengte van de woofer naar de luisterplaats en de tweeter naar de luisterplaats even lang is. Dit kan je doen door gebruik te maken van een schuine baffle (schuine zijde van de piramide), door een sprong in de baffle, of op een elektronische manier door type filter en/of vertragingslijntjes voor de tweeter te schakelen (bijvoorbeeld Dynaudio). Als bron van de geluidsgolf wordt hierbij meestal de voorste poolplaat of spreekspoel genomen. De gelijke weglengte geldt maar op

Als je haaks op het verticale afstraalvlak zit of meet zal het vast wel goed zijn, maar als je de meet- of luisterpositie in verticale richting verplaatst krijg je kamfiltereffecten. Bij een grote luidsprekerafstand en hogere overgangsfrequentie zijn die sterker dan wanneer de luidsprekerunits dichter op elkaar staan of de speaker laag wisselt. Dat is een natuurkundige wetmatigheid, het maakt daarbij niet uit of de speaker een slim marketingverhaal heeft of niet. Het ziet er trouwens wel mooi uit zo'n piramide.

inderdaad Eh, waren Prediker en Salomo niet een en dezelfde persoon? Verklaart natuurlijk wel het een en ander.

Was dat geen model van Vifa? De specificaties van de Vifa zijn zelfs iets beter, een ontwerpfout in de andromeda-design piramide lijkt me de grote afstand tussen woofer en tweeter. De frequentiecurve (bij de overgangsfrequentie) zal zeer sterk afhankelijk zijn van de hoogte van je stoelzitting.

Liever te veel ingangen dan net

Welke vervorming dan? Ik herinner mij een test van Jacco waar toch veel mensen een opname met extra toevoeging van tweede harmonischen prettiger vonden klinken. Groeten... Niet iedereen. Geluid wordt na ontvangst in de oren verwerkt in de kleine hersenen, die het weer omzetten naar een bruikbaar signaal voor de grote hersenen. Pas na deze bewerking wordt je ook bewust van het geluid, alle overbodige rommel is er dan al uitgefilterd. Dit kost enkele milliseconden. Dit proces gebeurt onbewust maar kost de nodige energie. Als de vervorming te groot wordt dat de kleine hersenen ze niet meer kan maskeren neem je ze pas bewust waar. Alleen geluiden die duiden op een mogelijk levensbedreigende situatie worden direct en zonder tussenkomst van de grote hersenen omgezet in actie; de adrenalinestoot bij een onverwacht hard of plotseling geluid. Dit is een overblijfsel uit de tijd dat de mens behalve jager ook nog prooi was.

Kippenvel:

Mijn ervaring met luidsprekers met de Focal TC90 en TC120 serie tweeters doet me tot dit oordeel komen. De berillium tweeters ken ik niet, maar het zou me niets verwonderen als die een vergelijkbaar klankkarakter hebben (de ontwerpfilosofie achter het ding lijkt me immers ook gelijk).

Bij een hoorn werkt het inderdaad anders. Een 'normale' dynamische luidspreker is beter in staat druk op te bouwen dan luchtdeeltjes een versnelling te geven. Wanneer je hem in een vlakke baffle zet moet hij flink bewegen om de luchtdeeltjes te verplaatsen, zeker wanneer de golflengte van het geluid groot is ten opzichte van het membraan. Bij een hoorn wordt vlak voor het membraan makkelijker druk opgebouwd, het verloop van de hoorn zorgt er voor dat de druk effectiever omgezet wordt in beweging. Een hoorn is dan ook een druk/snelheidstransformator. Voor het opbouwen van druk hoef je geen grote uitslagen te maken. Bij een korte spreekspoel in een lange luchtspleet kan dat inderdaad, maar je hebt dan wel een heel sterk magnetisch veld in de luchtspleet nodig, wat weer om kostbare magneten en nauwe tolleranties vraagt. Bij een lange spreekspoel steekt het grootste deel van de spoel buiten het magnetisch veld en heeft dus geen deel aan de aandrijving, dit gaat ten koste van het rendement.

Het rendement is een gegeven in welke mate de luidspreker in staat is om een bepaalde hoeveelheid elektrische energie om te zetten in bewegingsenergie van de luchtdeeltjes. Een speaker met een hoog rendement heeft hier minder energie voor nodig dan een speaker met een laag rendement. De SPL bij een gegeven frequentie is afhankelijk van het verplaatst luchtvolume. Bij luidsprekers met een vergelijkbaar membraanoppervlak is de uitslag bij een gegeven SPL gelijk, of het rendement van de luidspreker nu hoog is of niet.

Dat hangt er ook een beetje van af hoe dat hoge rendement wordt bereikt. Als het wordt bereikt met een korte spreekspoel in een korte luchtspleet zal de luidspreker al snel vervormen bij enige uitslag van het membraan. Er is alleen wat minder versterkervermogen nodig om deze uitslag te bereiken. Een luidspreker met een langere spreekspoel heeft dan misschien een wat lager rendement (en dus wat meer versterkervermogen nodig) maar vervormt wel minder bij dezelfde uitslag en vergelijkbaar SPL.

Met eenvoudige muziek kan een eenwegsysteem vaak toch wel een erg fraai plaatje tekenen. Maar met wat comlexere muziek op wat hogere geluidniveaus gaat het al snel dichtlopen en schetteren; het geluidsbeeld wordt een brij. Een voorbeeld is de orgelsymfonie van Saint Sa

Meestal is VanLeest nog goedkoper. Ook is het typisch dat de cd's bij de Mediamarkt in Leeuwarden duurder zijn dan de zelfde cd's in Groningen.

Of een excentrieke cd? Een SACD spint toch veel harder dan een gewone cd? Een fatsoenlijk loopwerk zou het trillen op moeten vangen, blijkbaar doet niet ieder loopwerk het even goed.

In de tachtiger jaren was het inderdaad een topwinkel. Mijn eerste cd-speler 'met Eringa-modificatie' heb ik daar betrokken. Toch heb ik het idee dat de laatste jaren toch meer het accent op de wat luxere maar modieuze suroundsetjes kwam te liggen en het 'serieuze' werk wat werd verwaarloosd. De betrokkenheid van het personeel was naar mijn ervaring ook niet meer wat het was.

Metingen tonen duidelijk aan dat dergelijke tweeters opbreken bij 18 tot 20 kHz, in een watervaldiagram is het duidelijk te herkennen. Met een filter kun je dergelijke problemen niet oplossen, omdat een filter ook invloed heeft op de 'goede' signalen. Oudere mensen waarbij het gehoor niet verder gaat dan 14

Scherpte kun je naar mijn idee het beste beoordelen op vrouwlijke stemmen, maar ook dat kan best scherp zijn maar het mag nooit nadrukkelijk gaan sissen en slissen. Ook de klank van de t is vaak een indicatie of het goed zit of niet. Wat betreft de oorzaak kan het naar mijn ervaring overal aan liggen, niet alle cd-spelers spelen het hoog even lekker, sommige hebben een duidelijk korzelige hoogweergave. Maar ook luidsprekers met fouten in de weergave kunnen een bron zijn van scherpte, als een middentoner of tweeter opbreekt zal dat nooit lekker klinken. Wat mij betreft zijn een berucht voorbeeld de titanium tweeters van Focal; messcherp. Sommigen vinden dat detailrijk, maar als dat ding er lustig en ongecontroleerd staat op te breken is het wat mij betreft toch wat minder aangenaam om naar te luisteren. Monitor Audio met die aluminium tweeters vind ik trouwens ook schetterdozen.