Erikatn

Heel veel: 100 per pagina x 380. Het echte totaal zal wel iets verfijnder berekend moeten worden, maar in ieder geval ruim meer dan de vier dwingende (en jammerende) majors. Velen willen die vrijheid per saldo niet ruilen met een onzekerder commercieel bestaan. Da 's nieuws, ga er eens naar zoeken.

Er zijn altijd suffe dingen naar de radio toegegaan, dat is niet iets van de moderne tijd. Maar er waren ook artiesten en labels die wel iets probeerden en daar toen succes mee hadden (en nu nog hebben). Ook toen werd er voortgeborduurd op wat er al was. Muziek was en is meer evolutie dan revolutie. Omdat dat, in vergelijking met latere perioden, op grote schaal gebeurde en artiesten en labels aan dezelfde kant stonden, lijkt het achteraf om vernieuwing te gaan. Maar het was vooral een benadering waar over en weer de ruimte voor was. 'Vernieuwingen'/andere benaderingen zien we ook in de decennia daarna met commercieel succes terugkomen, maar worden kwantitatief schaarser. Muziekproductie wordt een industrie waarin de uitkomst vast moet staan. Wie wel een idee heeft komt meestal in een niche terecht. De Monkees leidden overigens een dubbel leven. TV fenomeen maar ook prima songschrijvers, die een paar prima klassieke platen hebben afgeleverd. Dat staat ver van flauwekul als Bros en Spice Girls.

Helemaal mee eens. Geweldige combinaties, schitterend repertoire en veel vaart. Top avond.

Muziek is niet artistiek omdat het onder een genre valt, of omdat het vooruitgang of verandering mee brengt. Maar dat laatste is wel een stimulans voor een artiest en anderen om wat uit te proberen en naar andere (opvolgende) methoden te blijven zoeken. Ambacht impliceert echtheid. Voor muziek een belangrijke randvoorwaarde om de luisteraar tot bijblijven uit te dagen. En voor muzikanten onderling om met overtuigend materiaal te blijven komen. In de jaren zestig was dat een belangrijk concurrentiemotief. Kwam je met minder materiaal dan een ander, dan was je commercieel gezien. Sindsdien zijn daarnaast veel andere manieren bedacht om commercieel succesvol te zijn. Emotie, stem en melodie kunnen ambachtelijk zijn of bedacht overkomen. Het oordeel is uiteraard aan de luisteraar en zijn gewenning.

Vanavond, na Top 2000 a Go-Go: 25 jaar Rock 'n Roll Hall of Fame. Met vier uur lang optredens van: Jerry Lee Lewis (20.34 uur) Great Balls of Fire Crosby, Stills & Nash (20.36 uur) Woodstock Almost Cut My Hair Love Has No Pride (met Bonnie Raitt) The Pretender (met Jackson Browne) Love The One You're With (met Stephen Stills & James Taylor) Stevie Wonder (21.03 uur) For Once In My Life Tracks Of My Tears (met Smockey Robinson) The Way You Make Me Feel (met John Legend) The Thrill Is Gone (met B. B. King) Higher Ground / Roxanne (met Sting) Superstition (met Jeff Beck) Paul Simon (21.33 uur) You Can Call Me Al Here Comes The Sun The Wanderer Two People In The World (met Little Anthony) Simon & Garfunkel (21.50 uur) The Sound Of Silence The Boxer Bridge Over Troubled Water Aretha Franklin (22.07 uur) Baby I Love You Don't Play That Song Chain Of Fools (met Annie Lennox) Metallica (22.19 uur) For Whom The Bell Tolls Sweet Jane (met Lou Reed) Iron Man / Paranoid (met Ozzy Osbourne) All Day And All Of The Night (met Ray Davies) Enter Sandman U2 (22.48 uur) Vertigo Magnificent Because The Night (met Patti Smith & Bruce Springsteen) I Still Haven't Found (met Bruce Springsteen) Gimme Shelter (met Mick Jagger, Fergie, Will I Am) Stuck In A Moment (met Mick Jagger) Beautiful Day Jeff Beck (23.23 uur) People Get Ready (met Sting) Let Me Love You (met Buddy Guy) Rice Pudding Vamp / Foxy Lady (met Bill Gibbons) A Day In The Life Bruce Springsteen (23.42 uur) Hold On I'm Coming / Soul Man (met Sam Moore) Ghost Of Tom Joad (met Tom Morello) Fortunate Son / Pretty Woman (met John Fogerty) Jungleland A Fine, Fine Boy (met Darlene Love) New York State Of Mind (met Billy Joel) Born To Run (met Billy Joel) Higher And Higher

Het komt niet meteen op smaak aan. Het gaat om eenzijdigheid van het aanbod dat (al heel lang) het resultaat is van het bedenken en uitmelken van formules. Niet de artiest maar de geldschieters bepalen hoe uitvoering en klank moeten uitvallen. Ten koste van creativiteit en zeggingskracht. Zo wordt het de luisteraar opgelegd, en dat leidt dus tot kritiek. En het gaat niet om de een of andere naam, maar om het gehele beeld.

Het komt neer op (manipulatie) van smaak/gewenning. De standaard is datgene waaraan je wordt onderworpen. Door eigen keus, of keus van buiten af (het isoleren van het publiek). Er zijn makkelijk jonge mensen te vinden, zeker als ze zelf muziek maken, die meer om oud - dan om nieuw repertoire geven. Mijn punt is dat het wordt opgedrongen. Er is keus te over, maar het media-aanbod is voorgekookt beperkt.

Een goed voorbeeld van wat het corporate system onontkoombaar in uw huiskamer weet te brengen. 't Komt helaas niet voorbij voor de hand liggende melodie - en zanglijntjes, fantasieloze pianoriedeltjes en hoogdravende productie. De toekomst van de popmuziek ligt blijkbaar in formules en het is dit soort nietszeggendheid dat mensen makkelijk doet concluderen dat het vroeger allemaal beter was.

Dat zijn ook de Britten precies zo met je eens. Mooie box Ron, je bent goed bezig in de koude dagen voor kerst. Chieftains toch eens gaan beluisteren. Nu, de moeder aller power-pop platen: Big Star - First Record / Radio City Hun eerste twee albums op prima hybrid SACD. Luister bijv. eens naar het fraaie .

Je hebt me wel even aan het denken gezet. Het is in ieder geval een plaat waar goeie uitvoeringen van zijn te krijgen. Moet zelfs Miracle toegeven!

Aarrgh, een Coldplay thread. Het 'versus' maakt het weer goed.

Hier wat samples van dit album beluisterd, en direct de LP ook maar besteld. Klinkt erg lekker (ondanks de slechte MP3 kwaliteit). Bijzondere, indringende stem. De eerste vrouwelijke singer-songwriter plaat, en een goed voorbeeld van tijdloze muzikale zeggingskracht. Goed besteed dus. Nu: Stephen Duffy - I Love My Friends (1998) Brave luisterplaaat, maar de man heeft een prima gevoel voor melodie, getuige ook z'n .

Carol King - Tapestry

De 30th Anniversery uitgave is in ieder geval prachtig. En (hier) zeker niet te duur. Geweldige band en bloemlezing: Small Faces - The Darlings of Wapping Wharf Launderette

In de VS sneeuwt het ook zwaar, en probeert men blijkbaar wat te verzinnen om de tijd te doden.

Zie dat het 2e hands op Amazon ook nog wel meevalt, uiteindelijk waren ze nieuw ook niet goedkoop. Het voorbeeld van een MFSL schijf die ze zonder risico in productie zouden kunnen houden.

Congrats, Ron. Hoop niet dat het je al te veel lichter heeft gemaakt, want de vraagprijzen via bijv. Amazon zijn exorbitant.

Daar had ik ook geen geld op gezet. Nog 1. Daarom kies ik met m'n 1.74m toch altijd voor het veld, dit keer lekker zonder lange mensen in het zicht. Zitplaasen/stadionringen blijven een kritisch verschijnsel.

Da 's inderdaad een treffend verslag, Luxman. Geweldige belevenis was het. Als muziek amusement is dan was dit wel het meest treffende voorbeeld. Z'n energie, drive, focus en grappen en grollen kolderie en prima stem bleven onverminderd aanstekelijk. Heeft zich nooit een imago aangemeten (of hoeven meten), is vanzelf de oudste boy next door, en dat is vanaf begin tot eind z'n absolute kracht. De publieksreactie op z'n opkomst was meteen al een hoogtepunt. Hij hoeft niks meer te bewijzen, en is vanzelf het prototype en voorbeeld van het ultieme muziekdier. Blijkbaar ongeacht z'n leeftijd. En verdiende en kreeg daarvoor gelukkig het volle respect. Ik heb in ieder geval nooit een beter publiek meegemaakt. De band was inderdaad uitstekend. Het was voor hen ook een feest om met hem al die fabelachtige klassiekers te mogen spelen, en lekker los te gaan als het moment het toeliet. McCartney vond het allemaal best, leek nauwelijks te hoeven sturen, en deed net zo makkelijk mee met z'n band en het publiek als andersom. Op mijn plek in de arena (op het veld voorbij het midden wat links van de geluidsregeling) was er geen galm. Het geluid was prima solide en krachtig, open en fris. Zelden beter of net zo goed gehoord. Wat voor het hele spektakel geldt. Hoogtepunt van het jaar!

Enjoy heren. Is er een paar jaar geleden niet eens een uitzending geweest over dat bewaarbeleid? Is dacht ik hear ook nog wel eens aangehaald. [hardop denken mode off].

A.s. woensdag: Paul MacCartney (Gelredome).

Dank voor de uitleg over Cultura. Nieuwe link: Bjork: Nattura Donderdag 10 december 2009, Canvas (Belgie) 23.50 uur Ecodocumentaire over IJsland met optredens van Bjork en Sigur Ross en adembenemende natuurbeelden. In juni 2008 gaven de IJslandse muzikale iconen Bjork en Sigur Ross een openluchtconcert in Reykjavik om aandacht te vragen voor de bedreiging van de unieke IJslandse natuur, onder meer door aluminiumfabrieken. De film bevat beelden van het concert en van de prachtige IJslandse natuur, maar focust ook op het precaire natuurlijke evenwicht op het eiland, de bedreiging door de industrie en mogelijke ecologische alternatieven.

Er even doorheen geschoten, maar inderdaad toch niet. Er kwam een BNN soap (geen idee hoe die onzin heet) achteraan. Teletekst vermeldde alleen een veel latere eindtijd voor de documentaire dan de link die ik plaatste, zonder soap te noemen. Nevermind. Cultura is denk ik niet voor iedereen te zien.