cgm

Ik probeer me er niks bij voor te stellen..

en hoe serieus moeten we dit alias nemen?

Je hebt wel mazzel als ze zo'n optie toevoegen en je bent toevallig gelijk jarig..

Hoezo? Gaat die voor minder onder je set liggen?

nee, werkt ook niet..

nee, werkt niet..

uitgevist?

laat hem nou gewoon..

Er zijn hier vast een paar forumleden die het je exact kunnen vertellen..

siliconen borstvullingen!

Het laag is dieper dan met een poort?

Gebruik je hem dan ook all

Af en toe kom ik ze tegen. Ik vraag me af wanneer je ze gebruikt en wat de overeenkomsten cq. verschillen zijn met een basreflexpoort. Het enige wat ik gevonden heb ik dat ze gebruikt kunnen worden als de poort te groot zou moeten zijn t.o.v. de kast. Ik zou me verschillen kunnen voorstellen met een poort. Het maakt toch een beetje een gesloten systeem van een kast en hij beweegt toch ook weer naar achteren?

alleen een doorgeladen pistool, maar ik zal mijn vrouw eens vragen..

Hebben jullie allemaal zoveel last van vachtwagenverkeer? Het enige dat bij mij trilt is mijn gsm!

Niet vergeten om te kijken of ze ook in het midden blijft staan tussen 1 front en 1 achter..

Dan moet je wel een extra kabel hebben, of heb jij er

Is dat echt zo?

10 miljoen is zeker redelijk..

Fase is altijd belangrijk. Je kunt een stukkie house opzetten en kijken of beide woofers tegelijkertijd naar voren en naar achteren gaan. Je kunt ook een penlight batterij op je kabel zetten en kijken of de woofers naar voren of naar achteren gaan.

Gisteravond ben ik naar Sexteto Canyengue geweest. Voor de niet-kenners, Carel Kraaijenhof (de bandoneonist van het huwelijk van WA en M) met zijn band. Het vond plaats in het Isala Theater te Capelle a/d Ijssel. Hier was ik voor het eerst. Al jaren ben ik een liefhebber van de tango muziek zoals het o.a. door hem vertolkt wordt. Kraaijenhof speelt veel van Piazzola, maar ook wel traditioneler werk zoals bv. Pugliese. Het sextet bestond uit bandoneon, piano, contrabas, elektrische gitaar, viool en altviool cq. 2e viool. Er was ook nog een aanvulling met een percussioniste. Deze bezetting is volwaardig genoeg om een mooi stukje muziek neer te zetten. In het begin speelde Kraaijenhof in een kwartet, maar dat is net iets te mager voor het goeie. Het enige wat ik zou kunnen missen is een zanger. Bij grotere bezettingen zie je meestal meer van hetzelfde, bv. meerdere bandoneons, meer strijkers. Het programma heette "Street-Tango" en bestond uit het werk van Piazzola en Bernstein. Piazzola bleek een groot bewonderaar van laatste, en "West Side Story" had een grote indruk op hem gemaakt toen hij in NY woonde. Zijn droom was om een tango-versie uit te voeren. Giseravond kregen we stukken uit die West Side Story, afgewisseld met werk van Piazzola. Ik moet zeggen dat het mooie arrangementen waren, technisch en met gevoel gespeeld. De stukken van Bernstein waren natuurlijk heel anders dan je gewend bent, maar die stonden mooi. Het stuk "Maria" blijkt nu een soort hit te zijn. Jammer dat het als toegift een tweede keer gespeeld werd, terwijl Kraaijenhof zo'n groot repertoire heeft. Op cd's hoorde ik wat geluiden die ik niet thuis kon brengen, zoals een soort krekel. Vooral de violisten blijken hier verantwoordelijk voor te zijn. Qua spel sprongen Kraaijenhof (ondanks dat hij flink verkouden leek) en de "eerste" violist eruit, mede omdat zij de meeste inbreng hadden. De rest begeleidde wat meer. De gitarist was waarschijnlijk een invaller, want die speelde van muziek. De violist speelde ook nog een solo stuk na de pauze. Hij deed me aan een zigeuner violist denken qua spel en zwierigheid, maar dan technisch wat strakker, erg goed. Het Isala is een echt theater. De zaal ging vrij steil omhoog, met een balkon, en liep rond. Je had goed zicht, maar de beenruimte was ouderwets klein helaas, terwijl het theater pas een paar jaar oud is. Prettig was dat de garderobe en pauzedrankje inclusief zijn, wel zo makkelijk. Het theater is makkelijk bereikbaar per metro en je kunt gratis parkeren bij het gemeentehuis vlakbij, ook wel prettig. De akoustiek vond ik wat minder. De ruimte was zeg maar gortdroog. Dit was vooral goed te horen bij het solostuk van de violist, die spelend over het podium wandelde. Enige galm is voor mij net iets prettiger. Er vond ook versterking plaats, wat daar wel nodig was vanwege het droge, maar ook erg jammer. Zo is het voor mij lastig om dit te zien als referentie omdat ik toch weer naar speakers zit te luisteren, niet nar het pure geluid van de instrumenten. Al met al was het een leuke avond.

Iedereen in NL had toendertijd zo'n ding, er moeten er nog duizenden van staan in bejaardenhuizen en zo..