Brinkmann Edison

[spido]

Beste Hans,

 

Misschien is het wel zo, dat het de opnamen waren, die scherp klonken...

 

De verloedering en pervertering van de opnametechniek (van natuurlijke, akoestische opnamen naar kunstmatige stereo met nabehandeling) coïncideerde immers met de digitalisering.

We moeten de zonden van de één niet toeschrijven aan de ander.

 

Wellicht kun je nieuwe apparatuur het best beoordelen met goede, oude opnamen.

Onlangs nog, bij Audio21, liet Harry Belafonte (Carnegie Hall Concert 1959) nog héél duidelijk het verschil in natuurlijkheid horen tussen een paar high-end sets...)

[Guest]

Ik ken Marco's smaak en insteek wel en begrijp goed wat hij bedoelt.

De electronica die nodig is voor het selecteren en onthouden van instellingen voor 3 ingangen is echter maar heel klein en zit in een microprocessortje achter het front verstopt.

De rest is voeding; het eigenlijke versterkergedeelte neemt niet zoveel ruimte in, behalve die enorme koppelcondensatoren.

Dat was een paar jaar terug helemaal mode, maar voor een erg goed resultaat zijn ze m.i. niet nodig (behalve bij buizen waar je vanwege de hoge spanningen nu eenmaal forse componenten nodig hebt).

 

Dat gezegd hebbend: al te simpel is kennelijk ook niet altijd ideaal, en ook kun je discussieren over wat er nu precies wel en niet in de signaalweg zit.

 

 

Dit welbekende phonotrapje is destijds goed verkocht en had een redelijk goede naam, maar het heeft mij nooit zo kunnen boeien.

Zelfs na forse modificatie zou het niet mijn keuze zijn geweest.

 

Maar veel hangt ook af van de synergie met het element (liever nog: het geheel van draaitafelconstructie incl. arm en element) en zelfs de aanpassing op de (voor)versterker.

Ook al klopt alles technisch (impedanties, signaalniveaus), dan is dat nog geen garantie voor een lange en gelukkige luisterervaring.

Mijn "eigen" ontwerp van een phonostage speelde de sterren van de hemel in mijn eigen setup, maar stelde soms teleur bij andere combinaties.

Dat is dan eigenlijk niet eens zozeer de schuld van de phonotrap zelf, maar van de combinatie waarin deze wordt gebruikt.

Je zou misschien wel kunnen zeggen dat het ontwerp niet zo toleranht was naar de buitenwereld: sommige ontwerpen kun je overal in- en aanhangen, dat van mij was daar wat nukkiger in blijkbaar.

Misschien is dit wel een idee om te gaan vermelden in recensies: hoe gedraagt een ontwerp zich onder verschillende condities, noem het maar de tolerantiefactor.

 

Wat Spido aanhaalt is ook een factor: de opnamen.

De meest indrukwekkende analoge weergave die ik ooit hoorde was bij Cock en Arnold van Sonore AC, ouwe MONO jazzplaten uit de jaren '50.

Toegegeven: op een systeem met zo ongeveer de mooiste electronica en luidsprekers die je kunt vinden (alweer in mijn optiek) maar toch .....

[Pjotr]

 

Maar veel hangt ook af van de synergie met het element (liever nog: het geheel van draaitafelconstructie incl. arm en element) en zelfs de aanpassing op de (voor)versterker.

Ook al klopt alles technisch (impedanties, signaalniveaus), dan is dat nog geen garantie voor een lange en gelukkige luisterervaring.

 

Ja, dat is een gegeven. Maar naar mijn idee niet onontkoombaar. Ook al belast je een MC optimaal technisch gezien dan nog klinken de verschillende pp's verschillend. De complexe impedantie van een MC beïnvloed n.l. de werking van de ingang van een pp elektronisch gezien. En dan nog het geven dat een MC twee sterke resonantie pieken heeft. Eentje op 60kHz - 100kHz (mechanisch) en eentje op een paar MHz (elektrisch). Het ligt ver buiten het gehoorbereik maar heel veel phonotrappen kunnen daar niet goed mee overweg en dan beinvloed dat beslist de frequenties in het hoorbare gebied. Ik vraag mij wel eens af of een ontwerper van een pp er überhaupt wel rekening mee houdt bij zijn ontwerp. Heb toch het idee dat de meesten er nog nooit van gehoord hebben.

 

Een goede phono pre die niet warm of koud wordt van dat alles kan met alle elementen overweg.

[mumsoft]

De voeding, zit die niet altijd in de signaalweg?

[Pjotr]

De voeding, zit die niet altijd in de signaalweg?

 

Yiup, zoals jouw eetpatroon in de weg van de boeken zit die jij leest en de muziek waarnaar jij luistert.

[Guest]

Ja, dat is een gegeven. Maar naar mijn idee niet onontkoombaar. Ook al belast je een MC optimaal technisch gezien dan nog klinken de verschillende pp's verschillend. De complexe impedantie van een MC beïnvloed n.l. de werking van de ingang van een pp elektronisch gezien. En dan nog het geven dat een MC twee sterke resonantie pieken heeft. Eentje op 60kHz - 100kHz (mechanisch) en eentje op een paar MHz (elektrisch). Het ligt ver buiten het gehoorbereik maar heel veel phonotrappen kunnen daar niet goed mee overweg en dan beinvloed dat beslist de frequenties in het hoorbare gebied. Ik vraag mij wel eens af of een ontwerper van een pp er überhaupt wel rekening mee houdt bij zijn ontwerp. Heb toch het idee dat de meesten er nog nooit van gehoord hebben.

 

Een goede phono pre die niet warm of koud wordt van dat alles kan met alle elementen overweg.

 

Mwah, die resonanties zijn wel bekend hoor, ik vraag me alleen af welk gewicht de diverse ontwerpers eraan toekennen.

Maar het is een feit dat mijn prototype, dat over een symmetrische JFET-ingang en ingangsfiltering beschikt, het beter doet dan de productietypes die dat om budgettaire redenen niet hadden.

 

Verder bouwen veel ontwerpers een extra kantelpunt op 50 kHz in maar dat zit dan veelal in het RIAA-circuit verwerkt en dus "verderop' in de schakeling.

Dat zou misschien tot slewing kunnen leiden in de ingangstrap.

 

 

De voeding, zit die niet altijd in de signaalweg?

 

Dat hangt er vanaf.

Signaalweg is eigenlijk een misleidende term: het is niet zo dat het ingangsstroompje door het hele apparaat heen loopt en zo versterkt wordt.

Dat ingangssignaal stuurt een versterkertrap die zijn energie haalt uit de voeding.

Je zou dus kunnen spreken van modulatie van de voedings-gelijkspanning, zoals een kraan de hoeveelheid water bepaalt die er uit de nozzle komt.

 

Natuurlijk komen er meer factoren bij kijken. In de electronica kennen we het begrip PSRR oftewel Power Supply Rejection Ratio.

Dat is een maat die aangeeft in hoeverre de schakeling ongevoelig is voor invloeden van de voeding.

Bij verreweg de meeste symmetrische ontwerpen (en ook bij opamps) ligt die waarde voldoende hoog ( > 100 dB ) om er eigenlijk geen last van te hebben.

Door onderdelentoleranties kan dat getal minder worden en dan gaat de voeding en wat er in zit wel meespelen.

Ook bij a-symmetrische single-ended ontwerpen (veelal buizen) kun je stellen dat de PSRR nagenoeg nul is, dan wordt wat er in de voeding gebeurt wel heel belangrijjk.

[kappa7]

Mwah, die resonanties zijn wel bekend hoor, ik vraag me alleen af welk gewicht de diverse ontwerpers eraan toekennen.

Maar het is een feit dat mijn prototype, dat over een symmetrische JFET-ingang en ingangsfiltering beschikt, het beter doet dan de productietypes die dat om budgettaire redenen niet hadden.

 

Verder bouwen veel ontwerpers een extra kantelpunt op 50 kHz in maar dat zit dan veelal in het RIAA-circuit verwerkt en dus "verderop' in de schakeling.

Dat zou misschien tot slewing kunnen leiden in de ingangstrap.

 

 

 

 

Dat hangt er vanaf.

Signaalweg is eigenlijk een misleidende term: het is niet zo dat het ingangsstroompje door het hele apparaat heen loopt en zo versterkt wordt.

Dat ingangssignaal stuurt een versterkertrap die zijn energie haalt uit de voeding.

Je zou dus kunnen spreken van modulatie van de voedings-gelijkspanning, zoals een kraan de hoeveelheid water bepaalt die er uit de nozzle komt.

 

Natuurlijk komen er meer factoren bij kijken. In de electronica kennen we het begrip PSRR oftewel Power Supply Rejection Ratio.

Dat is een maat die aangeeft in hoeverre de schakeling ongevoelig is voor invloeden van de voeding.

Bij verreweg de meeste symmetrische ontwerpen (en ook bij opamps) ligt die waarde voldoende hoog ( > 100 dB ) om er eigenlijk geen last van te hebben.

Door onderdelentoleranties kan dat getal minder worden en dan gaat de voeding en wat er in zit wel meespelen.

Ook bij a-symmetrische single-ended ontwerpen (veelal buizen) kun je stellen dat de PSRR nagenoeg nul is, dan wordt wat er in de voeding gebeurt wel heel belangrijjk.

Interessant stukje weer.

Net nu ik me los aan het lezen ben op de Pearl2 van Pass is dit welkome informatie.

[carl]

Ik ben ook weer bij Brinkmann wezen luisteren op de High-End. Brinkmann apparatuur met Vandersteen LS. Een opname van Simon en Garfunkel klonk werkelijk adembenemend op vrijdag. Zondags nog even met mijn zoon geweest om dat prachtige geluid te laten horen. Eerst prima geluid en toen ineens gerommel in het laag wat ik life nog nooit gehoord heb. Deed me weer aan vorig jaar denken. We waren snel weg, maar ik denk dat het bij de LS ligt.

 

Als ik Petwin een advies mag geven is niet verder te gaan met de Koetsu. Die duurdere typen klinken erg warm zoals ik uit betrouwbare bron hoorde op de High End. Je gaat dan onwillekeurig compenseren met de phono trap. Probeer eens de Einstein voor een redelijke prijs en als je meer wilt uitgeven de Blue Amp comfort met veel schakelmogelijkheden. Marco zal vast en zeker een van de Hull adviseren die ik nooit in huis heb gehad. Vraag hem eens of je hem mag lenen. De Audia Flight lijkt me ook een goede optie, maar dat is van horen zeggen. In ieder geval veel mogelijkheden.

[Petwin]

OK, ik ben geen techneut... maar wat ik niet gerijmd krijg...  is dat ik aanneem dat het Brinkmann team op de hoogte is van alle technische uitdagingen waar jullie van spreken? Het lijkt mij ook dat ze hierop een antwoord of tenminste een compromis hebben gevonden. Hoe kan het dan zijn dat het geluid toch slecht is? Die jongens zijn toch niet gek, of doof? 

Waarom zouden zij hun naam te grabbel willen gooien door een slecht geluid neer te zetten op 's werelds belangrijkste Hi End beurs? 

 

Kan hier niets anders aan de hand zijn?

 

Natuurlijk zijn er verschillen in smaak. Natuurlijk klinkt de ene set niet hetzelfde als de andere.... maar slecht, in deze prijsklasse? Slecht betekent voor mij in deze context dat er iets kapot moet zijn of verkeerd aangesloten... of niet goed gematcht... maar dit soort jongens draaien op dit soort beurzen geen demo's waarvan ze zelf niet overtuigd zijn?

 

Ik kan een set niet in 10 minuten beoordelen. Met veel afleiding lukt me dat al helemaal niet.

 

Kunnen jullie dat wel? Kunnen jullie, als je in een kastje kijkt en de componenten ziet, al meteen zeggen of iets goed of niet goed klinkt?

 

Ik kan dat allemaal niet  

 

Carl, bedankt voor je advies, maar begrijp ik goed dat je e.e.a. niet zelf gehoord hebt?

[Pjotr]

Mwah, die resonanties zijn wel bekend hoor, ik vraag me alleen af welk gewicht de diverse ontwerpers eraan toekennen.

Maar het is een feit dat mijn prototype, dat over een symmetrische JFET-ingang en ingangsfiltering beschikt, het beter doet dan de productietypes die dat om budgettaire redenen niet hadden.

 

Verder bouwen veel ontwerpers een extra kantelpunt op 50 kHz in maar dat zit dan veelal in het RIAA-circuit verwerkt en dus "verderop' in de schakeling.

Dat zou misschien tot slewing kunnen leiden in de ingangstrap.

 

Dat kantelpunt op 50kHz helpt niet echt. Dat zorgt er voor dat de verzakking juist niet meer toeneemt met oplopende frequentie boven de 50 kHz.

 

Petwin, er zijn 100 manieren om je doel te bereiken en iedere techneut vindt zijn eigen manier de beste. Maar de beste PP moet nog gemaakt worden. Echt een goede PP maken is naast vakmanschap een kunst. Brinkmann ken ik alleen van hun armen van destijds, knappe stukjes instrumentmakerswerk, beslist.

 

Zou zeggen zie er gewoon eens eentje op proef te krijgen als je daar je oog op hebt laten vallen. Er is duidelijk verder niemand hier die er echt langere tijd zelf zorgvuldig naar geluisterd en mee geëxperimenteerd heeft.

[carl]

OK, ik ben geen techneut... maar wat ik niet gerijmd krijg... is dat ik aanneem dat het Brinkmann team op de hoogte is van alle technische uitdagingen waar jullie van spreken? Het lijkt mij ook dat ze hierop een antwoord of tenminste een compromis hebben gevonden. Hoe kan het dan zijn dat het geluid toch slecht is? Die jongens zijn toch niet gek, of doof?

Waarom zouden zij hun naam te grabbel willen gooien door een slecht geluid neer te zetten op 's werelds belangrijkste Hi End beurs?

 

Kan hier niets anders aan de hand zijn?

 

Natuurlijk zijn er verschillen in smaak. Natuurlijk klinkt de ene set niet hetzelfde als de andere.... maar slecht, in deze prijsklasse? Slecht betekent voor mij in deze context dat er iets kapot moet zijn of verkeerd aangesloten... of niet goed gematcht... maar dit soort jongens draaien op dit soort beurzen geen demo's waarvan ze zelf niet overtuigd zijn?

 

Ik kan een set niet in 10 minuten beoordelen. Met veel afleiding lukt me dat al helemaal niet.

 

Kunnen jullie dat wel? Kunnen jullie, als je in een kastje kijkt en de componenten ziet, al meteen zeggen of iets goed of niet goed klinkt?

 

Ik kan dat allemaal niet

 

Carl, bedankt voor je advies, maar begrijp ik goed dat je e.e.a. niet zelf gehoord hebt?

Dat is natuurlijk wel een goed punt. Ik heb zeker niet gezegd dat Brinkmann spullen niet goed zijn. Wel dat het laag op een of andere manier niet deugde in Muenchen.Zoals ik al zei ligt dat waarschijnlijk aan de LS. Vorig jaar viel ik daar ook al over. Als je op Puresound de reviews bekijkt van phonotrappen dan lees je daar mijn ervaringen met een aantal phonotrappen. De Blue Amp Comfort deed het bij mij erg goed en hetzelfde geldt voor de Einstein en Ayre. De laatste wel iets warmer dan de rest. Het voordeel van de Blue Amp vind ik de ruime instelmogelijkheden. Op dit forum vonden mensen hem te weinig laag hebben, maar ik heb niets gemist. De Audia Flight heb ik nooit thuis gehad maar staat wel op mijn lijstje thuis gehoord te worden. Dezelfde voorzieningen als de Blue Amp maar met een mono knop en ook een stuk goedkoper. Met die mono knop kan je veel slechte stereo opnamen weer fatsoenlijk krijgen.

 

Uiteindelijk moet je toch zelf beslissen op basis van eigen luisterervaringen. Zowel Marco als ik proberen je een beetje op weg te helpen meer niet.

 

PS

 

Ik ken een medewerker van een vm Koetsu dealer. Naar aanleiding van jouw experimenten heb ik hem nog even gevraagd naar de klank van de duurdere Koetsu typen. Kwam volledig overeen met mijn zeer kortstondige ervaringen- warm,warm, warm.

[Petwin]

Uiteindelijk moet je toch zelf beslissen op basis van eigen luisterervaringen. Zowel Marco als ik proberen je een beetje op weg te helpen meer niet.

 

En dat wordt gewaardeerd!

 

OK... de Koetsu is dan voor de winter:)

 

De Einstein heb ik nog nooit gehoord. Mss wel een optie.

[Guest]

Ik kan een set niet in 10 minuten beoordelen. Met veel afleiding lukt me dat al helemaal niet.

 

Kunnen jullie dat wel? Kunnen jullie, als je in een kastje kijkt en de componenten ziet, al meteen zeggen of iets goed of niet goed klinkt?

 

Ik kan dat allemaal niet  

 

Op beurzen klinkt het m.i. zelden goed en al helemaal niet optimaal, en de oorzaak is behalve drukte, geroezemoes en afleiding veelal de ruimte waarin wordt gedemonstreerd.

Hebben we het nog niet eenhs over de plek waar je zit of de muziekkeuze van de demomijnheer/mevrouw (kwam dat laatste maar meer voor).

 

Voor mij is een beurs een leuke indicatie van wat er nieuw is en om met vrienden/bekenden/mensen uit het vak bij te praten, zeker NIET om een serieuze luisterindruk te krijgen.

 

Verder wat zo'n schakeling betreft: als electronicus kan ik uit schema's en foto's wel een bepaald idee krijgen van hoe iets in elkaar zit en hoe het zou kunnen presteren, maar de weerbarstige praktijk leert dat dat zeker niet alleszeggend, laat staan zaligmakend is.

 

Laat je door de tech-talk van mij of wie dan ook niet van de wijs brengen, uiteindelijk ben jij het zelf die in jouw situatie, met jouw spullen en jouw muziek moet bepalen hoe iets presteert.

Technische blabla is leuk, ik ben zelf techneut dus schiet ik daar nog wel eens in door maar het uiteindelijke resultaat kan en mag daar nooit van af hangen.

Het is goed om de dingen te relativeren (en dat zeg ik ook tegen mezelf).

 

Dat is mijn oprechte mening. En nog een waarschuwing: hoed je voor goeroe's die zeggen/denken/menen het allemaal wel zo zeker te weten.

Hoe knap sommigen ook zijn op technisch gebied (ik ben zelf maar gewoon een middelmaatje), hoeveel luisterervaring ze ook hebben, ze hebben allemaal hun eigen referentiekader (en ook mogelijke belangen) wat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet die van jou is.

En jouw luisterruimte en apparatuur hebben ze vrijwel zeker ook niet.

[mumsoft]

Dat zijn wijze woorden van de goeroe. Om dezelfde redenen kun je ook niet afgaan op recensies, behalve als je weet dat de recensent ongeveer dezelfde dingen belangrijk vindt als jij.

[carl]

Goeroes hebben we wel genoeg Marc, maar je hebt best wat aan recensies in de zin dat ze een beeld geven van een product. Daarbij als alle vakbladen in alle landen zeggen dat een Harberth 30 een goede LS is, ben je niet goed bezig om hem niet te beluisteren als je zoiets zoekt.

[mumsoft]

Mee eens Carl. Maar in dit geval gaat het om tegenstrijdige meningen.

[Petwin]

En nog een waarschuwing: hoed je voor goeroe's die zeggen/denken/menen het allemaal wel zo zeker te weten.

 

Hoe knap sommigen ook zijn op technisch gebied (ik ben zelf maar gewoon een middelmaatje), hoeveel luisterervaring ze ook hebben, ze hebben allemaal hun eigen referentiekader (en ook mogelijke belangen) wat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet die van jou is.

En jouw luisterruimte en apparatuur hebben ze vrijwel zeker ook niet.

 

Mee eens. Mijn eigen oren gaan uiteindelijk de beslissing nemen. "kenners" willen graag in extremen vallen.  Ik ben mijn vraag aan het begin begonnen met of er iemand ervaring had met de Edison. Ervaring betekent voor mij dat je zo'n apparaat geruime tijd in je eigen set gehad hebt en dat je verschillen aan kunt geven van dit apparaat t.o.v. anderen van vergelijkbaar niveau. Dat je misschien, terwijl je dit apparaat gebruikte, andere in je set gewisseld hebt en iets zinnigs kunt zeggen over de verschillen die toen optraden. De input van ARCman m.b.t. de PH3 en VPS is hier een mooi voorbeeld van. Hij kent beide echt. Carl's input m.b.t. de Blue Amp heeft diepte.

 

De technische input is voor mij wat minder interessant omdat ik daar uit geen conclusies kan trekken. Of een condensator groot of klein moet zijn vind ik minder spannend. Wel wil ik weten of de gebruikte componenten van hoge kwaliteit zijn. Ik wil weten of de intrinsieke waarde van een apparaat overeen komt met de verkoop prijs. Ik weet dat naarmate je steeds hoger op de prijs curve komt dit wat lastiger kan worden.. maar toch e.e.a. moet wel overeen komen. Voor een goed ontwerp en service wil ik gerust meer betalen.

 

Mijn ervaring is dat een eerste indruk alleen een eerste indruk is en kan zijn. Ik moet deze later vaak aanpassen. Ik heb een redelijke ervaring maar toch heb ik wat langer nodig om een mening te kunnen vormen.

 

Ik ken de mensen op dit forum niet en weet niet wie welke belangen heeft. Maar als er inderdaad commerciële belangen in het spel zijn dan moet je van goede huize komen om objectief te zijn. Ik zeg hiermee niet dat dit niet het geval is maar ik zeg wel eerlijk dat als ik in de business zat, ik elke mogelijkheid zou benutten om mijn portfolio aan te bevelen  Mijn mening zou in ieder geval gekleurd zijn.

[Arden]

Beste Petwin,

 

Ik heb zeker commerciele belangen, bijna iedereen hier weet ook wat die zijn. Bewust heb ik echter niet de merken genoemd welke in jouw rijtje kanshebbers zouden moeten staan om te vergelijken met de Edison, juist om de commerciele belangen praatjes de kop in te drukken.

 

Als ik het nogmaals over mijn smaak moet hebben, ik hou idd zoals door Pjotr geopperd van een neutrale klank. Het belangrijkste voor mij zijn echter altijd weer dynamiek en drive. Echte dynamiek zul je met digitaal lang niet zo snel ervaren als met vinyl. Zo heb ik op de Munchen show in onze ruimte weer behoorlijk wat mensen plat gekregen met ''Flamenco Fever'' van Felipe de La Rosa. Weinig andere demonstranten durven dit uberhaupt te draaien (Chris Feickert is 1 van de weinigen), 1 klein foutje in de afstelling en de naald vliegt uit de groef. Dynamiek pur sang! De digitale combi van Metronome met Allnic (welke claimt misschien wel de beste DAC ter wereld te zijn) werd hierna ook steevast maar even geparkeerd voor wat veilige ''achtergondmuziek''.

 

Juist met dergelijke opnames, neem ook bijvoorbeeld mijn Sheffields Lab ''James Newton Howard and Friends'' LP maakt dat echt goede componenten (naar mijn smaak) er uit kunnen rollen.

 

Aangaande jouw combinaties nu weer even, ik heb de Koetsu elementen altijd hoog in het vaandel gehad. Het huidige prijzenbeleid is van de onzinnige, maar goed, nog steeds blijven dit elementen waar je je absoluut niet voor hoeft te schamen. Met de juiste afstelling en phonopre kun je ook hiermee het summum bereiken, je zult alleen iets verder moeten kijken als een paar bladen. Daar in vind je over het algemeen de producten welke slechts in 1 ding echt excellereren: marketing budget!

Hetzelfde trouwens voor de Allaerts, in de juiste combinatie kun je hier een hele mooie weergave mee bereiken.

 

Ik wil je met alle plezier een keer wat alternatieven op phonotrapgebied laten horen, er zit vast een dealer bij jou in de buurt waarmee ik iets dergelijks kan organiseren, dan heb je in ieder geval weer wat meer als papieren wijsheid.

 

Maar voor nu, eerst zorgen dat je de Edison een kans kunt geven, dan weet ook jij waar je over praat!

[spido]

Ja, dat is een gegeven. Maar naar mijn idee niet onontkoombaar. Ook al belast je een MC optimaal technisch gezien dan nog klinken de verschillende pp's verschillend. De complexe impedantie van een MC beïnvloed n.l. de werking van de ingang van een pp elektronisch gezien. En dan nog het geven dat een MC twee sterke resonantie pieken heeft. Eentje op 60kHz - 100kHz (mechanisch) en eentje op een paar MHz (elektrisch). Het ligt ver buiten het gehoorbereik maar heel veel phonotrappen kunnen daar niet goed mee overweg en dan beinvloed dat beslist de frequenties in het hoorbare gebied. Ik vraag mij wel eens af of een ontwerper van een pp er überhaupt wel rekening mee houdt bij zijn ontwerp. Heb toch het idee dat de meesten er nog nooit van gehoord hebben.

 

Een goede phono pre die niet warm of koud wordt van dat alles kan met alle elementen overweg.

 

 

Beste Pjotr,

 

In het begin van de jaren vijftig was er tenminste één ontwerper, die begreep dat je maar beter kunt weglaten en niét versterken wat tòch niet kan worden gehoord, en alleen maar narigheid kan opleveren...

(Supersonische (naald)resonanties zijn en waren er overigens ook altijd al bij andere types elementen dan MC.)

 

 

 

(...) The original Leak "Vari-Slope" pre-amplifier was designed to enable the high-frequency distortion from inadequate disc reproduction of the day to be filtered out - with minimal effect on the audio signal proper. (...)

(...) It is common knowledge that owing to defects in radio transmissions, and (more particularly) in records, the most satisfying results are almost always obtained when the high-frequency response of the reproducing amplifier is restricted.  The simplicity of this simple statement of fact hides the very real difficulties of making equipment to meet the need. These difficulties arise from two factors: first, the nature and magnitude of the distortions inherent in records varies greatly from record to record. Second, with any particular record, the magnitude of the high frequency restriction which is deemed to be required, and the manner is which the restriction is distributed over the frequency band, will depend on three things: the taste of the individual listener, the characteristics of his pickup and loudspeaker, and the acoustic characteristics of his listening room. From the above it follows that the requirement is for a very flexible system which will vary not only the frequency at which the response begins to fall but also the rate at which the response falls off. Creditable attempts have been made to meet theses requirements by means of conventional "low-pass" choke-capacitance filters, bet even when properly designed and constructed these filters introduce considerable distortions on transient, which is only to be expected from the oscillatory nature of a circuit containing inductance and capacitance. This transient distortion is very real: it can be predicted from theory, demonstrated by oscilloscope, and most importantly, it is audible, particularly with steep slopes of attenuation. This is the main reason why we have always expressed dissatisfaction with conventional filters of this type, even though we make and market them. THE SOLUTION to the the problem is the elimination of all choke-coils, and this has been achieved by using modified twin-T resistor-capacitor networks in negative feedback loops. We have evolved an ideal form of continuously variable slope control which increases the feedback as the slope is made steeper. The obvious advantages of our electronic feedback method over conventional choke-coil filters are: - (a) Improved transient response characteristics and the consequent reduction of "ringing" (    Extremely low harmonic and intermodulation distortion due to the negative voltage feedback action. © No discontinuities in the rates of slope when the slope control is operated, and no change in signal level at frequncies below cut-off. (Both these faults occur in variable-slope choke-capacitor filters due to the slope control altering the terminating impedance and the insertion loss). (d) There are no chokes to give rise to magnetic hum. (e) Smaller size, lighter weight, greater uniformity in production (...) 

 

http://www.44bx.com/leak/varislope1.html

[Petwin]

@ Arden, dank je wel voor je reactie. Na deze gelezen te hebben, en de URL onder je post gevonden te hebben, weet ik pas dat je professioneel met deze mooie hobby bezig bent. Mijn opmerking over commerciële belangen was niet gericht bedoeld.

 

Maar voor nu, eerst zorgen dat je de Edison een kans kunt geven, dan weet ook jij waar je over praat!

Touché... ik weet ook niet waar ik het over heb, klopt helemaal!

 

Ik wil inderdaad die Brinkmann met mijn JA en Koetsu een kans geven en daarna, mocht het zo komen naar alternatieven "kijken".

 

Het ding moet, gezien de prijs, erg goed zijn en mij helemaal overtuigen.

 

Ik moet je eerlijk zeggen dat of een naald in de groef blijft hangen bij muziek als Felipe de Rosa me minder doet. Vind het helemaal geen mooie muziek. JNH &F heb ik ook een keer gekocht omdat het zo'n geweldige opname zou zijn. Hij staat al jaren en jaren in de kast omdat ik het gewoon geen goede muziek vind. Het is al meerdere keren hier op het forum besproken, ik behoor niet tot de groep die dezelfde plaat steeds weer draait om vervolgens te gaan upgraden om te zien of er technisch nog meer mogelijk is. 

 

Maar..ieder zijn ding natuurlijk, it's a free country:) Dynamiek is belangrijk voor mij, maar een natuurlijke weergave van stemmen is w.m.b. nog belangrijker. 

 

Bedankt voor je aanbod, wellicht kom ik hier nog eens op terug.

[Petwin]

De digitale combi van Metronome met Allnic (welke claimt misschien wel de beste DAC ter wereld te zijn) .....

 

Ik moet altijd een altijd een beetje grijnzen als ik zo'n opmerking lees. Net weer terug uit de States... Ik kan het niet laten als ik een "award winning best steak in the world" op het menu zie om de serveerster te vragen hoe ze weten dat er geen betere zijn. Ik vraag ook graag of ze wel eens een reis "O" US gemaakt hebben. Het antwoord is vrijwel altijd nee.

 

Just kidding

[spido]

(...) Dynamiek is belangrijk voor mij, maar een natuurlijke weergave van stemmen is w.m.b. nog belangrijker. (...)

 

Beste Petwin,

 

Dit lijkt me een innerlijke tegenspraak.

 

 

 

(...) Human speech spans a wide range of frequencies. Adult males typically produce speech sounds at lower frequencies than adult females and children. The entire range spans from approximately 50 to 20,000 Hz. Only the highest frequency fricative consonants such as /s/ and /sh/ can reach up to 20,000 while most speech-relevant information is contained quite a bit lower on the frequency scale. (...)

Speech contains sounds spanning a wide range of amplitudes. Some sounds are naturally softer (carry less energy) than others. The typical range between the softest and the loudest sound in speech (dynamic range) is about 40 dB. (...)

http://bartus.org/akustyk/speech.php

 

N.B. Bij zang kan de dynamiek veel groter zijn dan bij spraak: dit is afhankelijk van diverse factoren (de één heeft van nature een luidere stem dan de ander, de ademsteun / gebruik van natuurlijke resonanties / geschooldheid in het algemeen, akoestische condities (koppeling).

[Pjotr]

Beste Spido,

 

Verwart a.u.b. dynamiek niet met articulatie, en zeker bij geschoolde zang.

[spido]

Voor nadere uitleg leze men http://www.technicalaudio.com/pdf/Audio_magazine_issues_articles/Harry%20F.%20Olson%20-%20The%20Measurement%20of%20Loudness.pdf  

http://en.wikipedia.org/wiki/Human_voice

[Pjotr]

Voor nadere uitleg leze men http://www.technicalaudio.com/pdf/Audio_magazine_issues_articles/Harry%20F.%20Olson%20-%20The%20Measurement%20of%20Loudness.pdf  

http://en.wikipedia.org/wiki/Human_voice

 

Je kunt beter naar een linkje over zangpedagogie Googelen.