WanFie

En wij heel erg naar jouw creatie.

Dat had je nou niet moeten zeggen. We komen vanavond met z'n drieën. We zijn heel erg benieuwd.

Wanneer iedereen zijn zegje heeft gedaan, is het toch klaar?

Ik heb hier een SL-J2 staan. Dat is best een zwaar ding.

Dat zegt ik...

Wanneer die deur er niet zou zitten én die kast weg is, wie weet? De kamer op de VAD was niet heel veel groter. Ik schat, 3,5 x 5,5 m? Kamer 24 was dat, die kamer waar jij de Apogee kopieën hebt gehoord. Maar probeer eerst de 1.5 eens.

jawel, en links en rechts. helaas zit in de linker zijwand en bijna in de hoek de toegangsdeur op de plaats waar de luidspreker idealiter zouden staan. Aan de linkerwand staat ook een kast van ca. 2 x 2 x 0,6 m

Dan moet de kamer toch een heel stuk groter zijn. 1,5 m van de zijwand betekend twee luidsprekers in het midden. 1,5 m van de achterwand, zorgt er voor dat je niet meer binnenkomt. Er staat ook nog steeds een grote kast en een bureau in de kamer.

In het midden zeker wel, al is dat grote/lange vlak niet ideaal voor fasegetrouwe weergave. Voor het laag is het zeker niet zo dat dit minder vervormt. Elke luidspreker heeft voor- en nadelen.

Ik ben eens in een relatief smalle maar wel lange kamer met de 1.6 bezig geweest. Hier moesten de luidsprekers dwars opgesteld worden. Met een hoop demping achter de luidsprekers werkte dat uiteindelijk best wel goed. Inclusief de midbas. Het stereobeeld was redelijk, maar bleef t.o.v. de rest wat achter. De andere Magnepans waar ik mee te maken had in de Tan tijd (opstellen tijdens VAD show). Dit waren de 3.6 in een kleine ruimte. Dat ging altijd erg goed. Zo goed, dat de kamer altijd vol zat en soms uitpuilde. Ik mocht dan aan de deur staan, 2 er uit, 2 er in. Met de 2.4 die niet meer in de handel is zijn we toen ook lang bezig geweest. Dal ging in een grotere ruimte dan juist weer helemaal niet goed. De surround SACD set met 5 stuks 1.6 Maggies was ook wel bijzonder. En dan de 3.6 en 20 en 20.1 bij een luisterkennis. En de 1.5 bij Kappa7. Ook in een ruimte met schuine wanden. Best wel wat ervaring met Magnepan dus. Maar de akoestische omstandigheden zijn bepalend. En omdat er bij Jongensdroom weinig geschoven kan worden, hoop ik dat het in een keer goed gaat.

Achter de luidsprekers hangt bij Jongensdroom een gordijn over de hele wand. De kamer is vrij klein, ik schat 3,5 x 4,5m, maar wél onder het schuine dak. Aan de kant van de speakers is er dus een muur tot aan het plafond. Je zit onder het schuine dak te luisteren. Ik denk dat die 1.5 aan de grote kant zijn. Maar niet geschoten is altijd mis. De kleine Maggies van KT88 lieten erg veel laag horen. Maar juist de midbas had weinig impact en was een heel stuk terughoudender. Een bassdrum klonk een beetje benepen. Maar ik heb er slechts kort geluisterd. Te kort om er echt iets van te zeggen. Wat zeker een probleem is, is dat de toegangsdeur bij de linker luidspreker uitkomt. Daardoor moet deze een stuk van de deur (in linkerwand) blijven, maar ook dichter tegen de achtermuur staan (0,5m?).

Ik heb eens geboden op een setje met de bijpassende subwoofers. Met rotte rubber randen, dat dan weer wel. Maar verkocht voordat ik kon reageren. Zo iets dus.

Dat was inderdaad de eerste X-Fi. Een parallelshow naast de AV-nu. De laatste was een soort firato.

Zo iets heb ik nog staan. Met de bediening aan de voorkant. Daar kun je ook mee zappen. De laatste keer dat ik hem aansloot, jengelde hij als een gek.

Maar ver daar voor, was er de Doelen show. En de voorloper daarvan was inderdaad in Holiday inn, die toen nog tegenover de Doelen was. Dat zal rond 1996 zijn geweest. Maar die eerste X-Fi was ook zeker de moeite waard.

Er zijn veel mooie producten met uitstekende kwaliteiten. Ik heb dan weer veel bewondering voor kleine producenten die tegen de stroom op proberen te roeien. Bruno is zo iemand, maar ook Mathijs de Vries van Farad voedingen (ook PinkFaun ontwerper) en op veel kleinere schaal Cock van Sonore. Ieder met hun eigen specialisme. En zo zijn er best nog veel. Ik heb iets minder met buizenversterker- en platenspelerontwerpers. Dat is zo'n uitgekauwde techniek dat daar nauwelijks nog vooruitgang in is te boeken. Allemaal leuk en zeker ook heel goed klinkend, maar voortbordurend op al heel lang bestaande principes. Digitaal is nog wel wat te doen. Taiko, Grimm en PinkFaun weten b.v. m.b.v. vrij standaard computermoederborden zeer hoogwaardige streamers te bouwen. Grote ontwikkelaars zoals Philips was, zijn er voor audio helaas niet meer. Alleen nog maar ontwerpers die van hun aandeelhouders moeten proberen zo veel mogelijk geld te verdienen (hoe krijg ik het ding goedkoper zonder dat het op valt).

Wanneer je je "oude" spullen niet kwijt kunt, is nieuwe spullen kopen vaak lastig. Zonder de tweedehands markt is er geen/minder verkoop van nieuw.

En onderschat je de Belgen...

Dat gevoel heb ik al lang. Ik ben juist wél in technische alternatieven geïnteresseerd. Maar juist ook Cock is daar mee bezig. Niet de gebaande wegen, maar de zijwegen. Bruno werkt totaal anders. Dat is een techneut die meettechnisch en theoretisch op een eenzaam hoog niveau staat. Voor beide is iets te zeggen.

Motorolie werkt net zo goed... (ook niet).

Zaterdag ben ik er ook. Zondag waarschijnlijk ook, maar rond 14:00 weer naar huis. Dan komen de echte toeristen.

Ga jij weer demonstreren Guido?

Meestal wel. Maar wanneer je hoort hoe dat klinkt uit die kleine Kefjes, ongehoord...

Wanneer er over de vorm van het product is nagedacht is krom trekken niet aan de orde. Symmetrie is daar een belangrijke regel in. En inderdaad zo weinig mogelijk dikteverschillen. Bij sommige platen is de rand en het label dikker dan het vlak waar de groeven liggen. Ooit ontstaan voor de platenwisselaars denk ik. Maar dit is wél een reden waarom afkoeling en afkoelspanningen gecontroleerd moeten worden. M.a.w. de rand en het label moeten iets sneller gekoeld worden om krom trekken en scheurtjes te voorkomen. Of dit gebeurt?? Ik betwijfel het. PVC koelt slecht af. Het houdt de warmte makkelijk vast. Dit is een voordeel en kan het afkoelen met minder spanning plaatsvinden. Maar zoals altijd, is productiesnelheid belangrijk. Koelen met lagere temperaturen ligt dan voor de hand. Gevolg.. slechte platen. Een beetje platenfirma zal dat echt wel onder controle hebben. Maar het verklaart misschien ook het verschil in kwaliteit van de verschillende productiebedrijven.

Wanneer het bij digitaal mis gaat, hoor je dat het eerst in het laag. Dat wordt dan vet en zompig (overdreven uitgedrukt). Daardoor lijkt het harder te gaan. Ik had eerder ook niet het gevoel dat er veel verschil was, per LP wél. Vooral oudere LP's zitten minder dik in het laag. Maar moderne goed opgenomen platen kloppen tonaal net zo goed als digitale opnamen.