WanFie

Ik mis Guido al weer een tijdje. Jammer, hij had hier wel een positieve inbreng.

Dat is toch een heel andere toepassing. Deze trafootjes dienen er alleen voor om storingen weg te filteren en gelijkstroom weg te halen. Om het signaal te behouden, maar de directe elektrische verbinding te verbreken. Een digitaal signaal is eigenlijk ook gewoon analoog. Maar hier dan in de vorm van elektrische blokgolven. Daarom wordt hoogfrequent storing ook gewoon doorgegeven. Mét die trafo's wordt dat een stuk moeilijker.

In een switch zitten ook trafo's bij de aansluitingen. verder zit er elektronica in om de blokken naar het juiste adres te sturen én te verdelen. Maar een switch heeft weer voeding nodig. Daardoor ontstaat ook weer storing. Zeker bij een schakelende voeding.

Dat zal ook helpen. Bij dubbelzijdige printen dan. Het is ook beter om de printsporen verder van elkaar te leggen. Voor sommige toepassingen binnen Philips Medical moest dat wel 15 mm zijn.

Ik heb ondertussen een draadje tussen het aardepunt van de galvanische scheider naar de aarde gelegd. De scherpte is helemaal weg. Op de switch hangt al een lineaire voeding. Onder het motto van "helpt het niet dan geeft het moed". De galvanische scheiding werkt in ieder geval veel beter. En toch blijft het me bezighouden. In de RJ45 stekkers zitten ook trafootjes. Waarschijnlijk niet zo'n beste dingen, maar ik vind nergens de capaciteit van die dingen. Trouwens bij andere trafo's wordt dit vaak ook niet opgegeven. de capaciteit van de Delock is 35 pF. Ik heb geen idee of dit hoog of laag is. Ik meen dat mijn broer zei, minder dan 60 pF, maar dat ga ik nog eens navragen.

T was inderdaad een andere jas. Is aangepast.

Je hebt gelijk, die bedoel ik. Op dat laag na. Dat zit in dat ene nummer toch wel erg royaal in. Op de plaat is het dan waarschijnlijk minder dan op CD of stream. Ik heb de plaat nooit thuis beluistert.

Ik doelde toch meer op het laag van die track. Ik ken die in veel versies. Lp, CD en high res. Maar op alle overheerst het laag nogal. En dat is nu iets beter.

Daar zijn mijn Kappa'9 woofers toen van nieuwe randen voorzien. Op advies van Audiolab met rubber i.p.v. schuim. Daar heb ik geen spijt van gekregen. Nauwkeurig gedaan en klankmatig zeker niet slechter dan met de schuimranden.

Ik heb dan weer iets minder met speciale UTP kabels, wanneer de storing niet door de galvanische scheiding komt, is er m.i. geen probleem. Maar misschien komt er nog iemand met een verklaring. Wel mooi, dat je (eindelijk) die stress kwijt bent.

Nee, ik ga persoonlijk stemmen. Er zijn hier vlak bij merkwaardigerwijs twee stembureaus tegenover elkaar. De bewoners hier uit de buurt, krijgen de ene locatie als dichtstbij op gegeven, terwijl er op de andere vrijwel niemand komt.

Mijn koptelefoon gebruik ik alleen wanneer ik heel incidenteel een opname maak. Ze hebben dus geluisterd via de luidsprekers. De testen in zo'n geluiddichthokje heb ik ook eens gehad. Vanwege mijn vermoedde Meniëre. Daar kwam toen uit, dat ik boven de 8 kHz weinig meer hoor. En bij 6 kHz een behoorlijke dip had. Dat is al weer jaren geleden. Wanneer ik nu test, hoor ik boven de 6 kHz niet veel meer. Net voor de luidsprekers hoor ik nog 12,5 kHz, maar dan moet die tweeter recht in mijn oor tweeteren. We hebben op de audioclub eens een testje gedaan, de meesten schrokken van het tonale bereik wat hun oren nog hadden. Toch zegt dat weinig over muziek beleving. Ik hoor in de echte wereld namelijk ook niet meer. Ik weet wél, dat ik bij sommige muziekstukken nét dat ene pingeltje niet meer hoor. Nou... mag het wanneer je 70 bent.

Gisteren het gehoor van twee van onze kleinkinderen (een meisje van bijna 4 jaar en een jongen van bijna 6) "getest". Ik was eigenlijk wel benieuwd of ze de 20 kHz hoorden. Er wordt immers gezegd dat kleine kinderen tot boven die frequentie nog horen. Dat viel dus tegen. Op normale luisterniveau kwamen ze allebei "maar" aan de 16 kHz. Waarbij ze allebei aangaven dat dit veel zachter ging dan de lagere tonen. Ze vonden het wél leuk. Vandaag vroegen ze tenminste of we nog een keer naar de piepjes gingen luisteren.

Die zijn er al genoeg. Ook nog met betere specificaties. In de medische wereld voor rond de €200,-. Ik heb wel een tweede bron. Een heel mooie CD-speler. Die is alleen niet aangesloten.

Precies.

Ik heb een kort UTP kabeltje gemaakt. Dit in de PC gestoken en daarop de Delock 62916 aangesloten . Op de Delock is dan de ouder Ethernetkabel weer aangesloten. Hij hoort zo dicht mogelijk bij de ingang van de PC te zitten. PinkFaun heeft overigens ook galvanische scheiders, maar die zijn een stuk duurder en niet geschikt als overspanningsbeveiliging.

'N kreet waar ik nog nooit van gehoord had. En vraag me ook niet te veel details hierover. Maar het zit in elk elektronisch apparaat en schijnt een vervelende eigenschap te kunnen worden, wanneer die te hoog is. Op het andere forum ging het over waarom een switch in de ethernetkabel het geluid van streaming kon verbeteren. Allerlei verhalen kwamen langs van "kan niet" tot de meest fantastisch verhalen betreffende "structuurinformatie". Ik zat vooral in het eerste kamp, maar meen toch verschil te horen tussen een lineaire voeding op de switch en een SPS. Uiteindelijk ging het over galvanische scheiding. Volgens het eerste kamp zit dat in elke RJ45 netwerkaansluiting en is meer aandacht daaraan schenken totaal overbodig. Daar werd een galvanische scheider van Delock voorgesteld. Dat ding kost maar € 17,- dus ik dacht.. ik bestel er een. Het ding blijkt ook nog een overspanningbeveiliging te bevatten dus, baat het niet dan schaadt het niet. In de medische wereld worden dergelijk dingen ook gebruikt, dus helemaal nutteloos zullen ze niet zijn. Gisteren had ik het hierover met mijn broer die o.a. als elektronisch ontwerper bij Philips Medical Systems werkte. Hij heeft mij toen een beetje bijgepraat over het fenomeen parasitaire capaciteit. Wanneer die te hoog is, kan de apparatuur afwijkingen gaan vertonen. Dit komt dan door hoogfrequent storingen die kunnen doordringen in de gevoelige apparatuur. Toen ik de galvanisch scheiding in de RJ45 aansluiting noemde zei hij. Dat zijn waarschijnlijk trafootjes waarbij de primaire en secundaire wikkelingen op elkaar liggen en daardoor een hoge parasitaire capaciteit hebben. Daar fietst HF met een klein beetje moeite doorheen. En een extra switch heeft dus weer twee aansluitingen, dus weer twee galvanische scheiders dus dat zal wel "wat" doen. Het ding wat ik bedoel is deze : https://www.bol.com/nl/p/delock-62619-tussenstuk-voor-kabels-rj-45-grijs/9200000052986944/?Referrer=ADVNLGOO002013-G-118359650787-S-1075421018520-9200000052986944&gclid=EAIaIQobChMI5pztjrKm7wIVRRV7Ch0x-QhSEAQYBCABEgJUlvD_BwE Het ding zit er inmiddels tussen. Klinkt het anders? Ligt het aan wat ik in mijn handtekening schrijf (Aandacht maakt alles mooier) of klinkt het werkelijk anders. Uitklinken en ruimtelijkheid lijken wat beter. Ook albums waarvan ik vond dat het laag wat overdreven klonk (b.v. Bob Dylan The man in the long black coat) lijkt gecontroleerder te klinken. Maar andere opnamen die eerst best te beluisteren waren klinken nu wat schel. Die gaan dan ook harder dan de wél goed klinkende opnamen, dus het is waarschijnlijk oversturing die eerst wat versmeerde. Dit alles na een eerste indruk. Het is zeker zo, dat het ding blijft hangen. Helpt het niet, dan geeft het moed. Vooral in het geval van een onweersbui. Ik heb het aarde contact nog niet aangesloten. Dat is misschien de volgende stap. Eerst zo een tijd luisteren. Hier trouwens nog een test van de Delock galvanische scheider: https://www.lowbeats.de/schnaeppchen-tuning-plus-schutz-netzwerkadapter-delock-62619-mit-galvanischer-trennung/

Vraag je dat aan ons??

Deze werken wél, bedankt.

Sorry Edwin. De linkjes werken bij mij niet.

Mooi werk Kappa7. Of je de nerven blijvend weg krijgt? Ik betwijfel het. Het blijft namelijk een natuurproduct en zal op luchtvochtigheid en temperatuurschommelingen reageren.

Ter lering en vermaak: Bij veel van die tape draaitafels zie ik een grote fout. Het centreren van een band doe je n.l. niet met flenzen, maar door het bomberen van de trommels waarop ze lopen. Deze zijn een dus klein beetje tonvormig. Daardoor blijft de band mooi in het midden lopen. Bij een draaitafel zou dat op de motorpoeli moeten, maar eigenlijk ook op het plateau. Voordeel van een audio tape kan de stijfheid zijn (mits de motor mooi gelijkmatig draait), gelijktijdig ontstaat dan het probleem, hoe hou je hem op spanning? Dat moet dan door de vrijstaande motor op rubber voetjes. Zonder voorspanning is er namelijk geen aandrijving. Na het afstoffen de motor dus weer op de juiste plaats zien te krijgen is effe een dingetje. Bij een rubber riem is dan makkelijker. Die is immers elastisch. Zet je de motor verder weg, meer voorspanning, dichterbij minder. Soms ook handig. Een rubber bandje met stijve inlage (staal, aramide) zou eigenlijk ook wel een mooie oplossing zijn. Een tandriem zonder tanden zeg maar. Die worden gemaakt door de inlage te wikkelen en dan het rubber er om te vulkaniseren. Dan ben je van die lasnaad af, hoe mooi ook gemaakt, het blijft een naad.

Vandaag ben ik bij een oud collega op bezoek geweest. Hij was een van de eerste die een Array versterker kocht. Dat was omstreeks 1996. En dat speelt nog steeds zonder problemen. Zijn draaitafel vond ik qua aandrijving wel mooi gemaakt. Dit is een Fischer met 120 polige directdrive aandrijving. De spoelen voor het aandrijven zitten alleen links achter. Nu was er een probleem met de aandrijving. Er zitten n.l. magneetje op het plateau geplakt. Daar was er een vanaf gevallen. Hij liet nu een nieuwe strip laseren om die magneetjes weer precies op hun plaats te lijmen. Hier een paar foto's van hoe dat er uit hoort te zien:

Heb je de bodem dan onderzocht Carl? Jij ziet toch alleen het oppervlaktewater en de rommel die aan de kant ligt. Door het vele water van de laatste tijd, is er echt veel verplaatst.

Volgens mij is het aanloopband voor 1/4 inch tape. Dat is op rollen in verschillende kleuren te koop. Zonder verdikking lassen lijkt mij lastig. En twee lagen op elkaar helemaal rond maakt de band weer stugger. Ik denk dus inderdaad geplakt met tape. Zoals er vroeger gemonteerd werd in audiotape. Ik heb hier nog zo'n Akai apparaatje liggen waarmee de band schuin kan worden door gesneden, geplakt en de overtollige resten van het plakband weggesneden. Zo'n ding dus: Audiotape wordt overigens wel vaker voor het aandrijven van draaitafels gebruikt. De Verdier La Platine is er kennelijk ook mee uitgerust. http://highfidelity.pl/@main-1026&lang=en