Gydo

Neen, het is naaldhout.

Ik gebruik regelmatig Baubuche, erg mooi materiaal wel bijzonder stevig is.

Je rack zeker niet in MDF maken want het klopt wat Hans zegt, MDF buigt. Gebruik liever meerlaagse berken of beuken multiplex.

Dat is niet wat Hans bedoelt, het laag zal vermoedelijk strakker worden als je de Rel vanuit je preamp aanstuurt. De AR zal een hogere dempingsfactor hebben en dat kan een invloed hebben op de strakheid van de laagweergave. (Om het simpel te zeggen: "Er zit minder in de weg")

Dan zijn we mekaars tegenpolen

Ook HIVI, Peerless en Bliesma maakt 75 mm (3inch) mid dome's. Bliesma heeft verschillende uitvoeringen, papier, textiel, aluminium en Beryllium. Satori heeft onlangs een 2,5 inch dome uitgebracht die ook erg mooie specs heeft.

Uiteraard en je moet open staan voor nieuwe technologieën. Mhh, ik begrijp de aversie niet voor klasse D.... Je word blijkbaar niet au serieus genomen als je klasse D versterkers hebt. Maar een kleurende buizenversterker (en goede doen dat niet) vind men prima....

Ik heb zelf ook een Fat Bob gehad met een SME V arm en een Shelter 901MKIV element en dat combo speelde erg mooi, maar ik ben geen vinyl man ....

Dat is grappig, ik had ze ook gecontacteerd en inderdaad, de ombouw is pas vanaf maart volgend jaar mogelijk. Ik ben reuze tevreden van mijn onlangs aangeschafte M1 versterker maar overweeg toch ook de ombouw.

Misschien speelt ze wel beter dan je Fat Bob, er van uitgaand dat je ze nog niet beluisterd hebt.

Ik gebruik Qobuz en het verschil met CD is marginaal, ik gebruik een CEC CD loopwerk en een NAD M50 netwerkspeler en gebruik die over dezelfde Dac, nml ingebouwde DAC van de Mola Mola Makua. (Die dac is exact dezelfde als de Tambaqui van Mola Mola) Verder heeft Cambridge nog CD spelers. Zie: https://www.cambridgeaudio.com/eur/en/products/hi-fi/cd-player

Ik ook, maar de verbanden die je legt zijn er niet, alsof een goed metend product slecht klinkt en visa versa.

Inderdaad, kostte toen 1295 euro

Ik heb een Hifiman hoofdtelefoon en daar ben ik uiterst tevreden over. Het is een planar type die, wat mij betreft, een diep en krachtig laag heeft maar ook erg verfijnd over gans het frequentiebereik. Meer info: https://hifiman.com/products/detail/75

Ik doe zelf metingen aan luidspreker units, veel nauwkeuriger dan wat sommige fabrikanten opgeven.

"We", dan hoor ik daar niet bij want "ik" ervaar dat een goed metende set fantastisch kan spelen. Het blijft een eeuwige discussie, meten en luisteren. Als je brochures van audioapparatuur neemt uit de jaren 70 dan zie je heel vaak dat er technische gegevens terug te vinden zijn. Maar ook bij auto reclame stonden de gegevens er bij vermeld. De huidige reclame is totaal anders en streelt ons ego en emoties. Ook zo met audio reclame. Daardoor lijkt het alsof metingen ondergeschikt zijn. Niets is minder waar want ook klank timbres bij een luidspreker kan je terug vinden bij metingen. Alleen moet je voldoende kennis hebben om die metingen te kunnen interpreteren. Natuurlijk ga je straks, als je iets koopt, luisteren en op die basis kopen de meesten. Ik ook, maar ik wil ook de metingen kennen. Ik zal nooit een versterker kopen die een hogere vervorming heeft net omdat er dan iets word toegevoegd of weg gelaten. Er lijken 2 strekkingen te zijn die bijna sectair denken, nml zij die metingen belangrijk vinden en zij dat niet vinden. Ik denk dat het een combinatie van de 2 moet zijn. Maar zoals bij sektes blijkt het moeilijk te zijn om er uit te stappen en een bredere kijk te hebben.

Let's agree to disagree.

Absolute uitspraken zoals "dat is goed en dit niet" vermijd ik bewust. Ik geef even een voorbeeld, iemand zei me ooit dat een taps toelopende toonarm niet goed klinkt. Dat besluit kan je voorzichtig maken als je alle wereldwijd taps toelopende toonarmen hebt beluisterd en gemeten. Ik wil gewoon zeggen dat je een behoorlijke dosis relativering aan de dag moet leggen want sommige fenomenen zijn marginaal. Als voor mij iets hoorbaars is wil ik weten waarom en of het te meten is.

Als ik dit allemaal lees is het een wonder dat er nog muziek uit een set komt....

Dat van teflon moet je eens nader verklaren, want het gedraagt zich als lucht.

Bruno zegt ook dat memory distortion vele malen hoger is bij speakerunits, wat niet wegneemt dat je bij versterkers het moet minimaliseren. Het blijkt veel moeilijker te zijn om een goede luidspreker driver te ontwikkelen die daar weinig last van heeft.

Omdat ik toch wat meer wilde weten over memory distortion heb ik de vraag aan Bruno Putzeys gesteld. Hij heeft het over memory distortion bij electronica en luidsprekerunits. Hopelijk hebben jullie er wat aan. Een schakeling zonder geheugen bestaat niet in de praktijk. Elke capaciteit in een schakeling heeft een lading die bepaald wordt door de stroom die er tot nu toe doorheen gelopen is. Dus sowieso heb je altijd invloed uit het verleden. Het is meer een kwestie van welke vorm die invloed neemt. Echte vervorming zonder geheugen komt alleen voor in schoolboeken waar ze voor het eerst uitleggen hoe de niet-lineaire overdracht van een transistor voor vervorming zorgt. Bij die eerste uitleg wordt abstractie gemaakt van de tijdsschaal. In de praktijk speelt de tijd altijd mee, wat zich manifesteert in het feit dat de vervorming nooit onafhankelijk is van de frequentie. Informeel maken Lars (mede designer bij Purifi Audio) en ik onderscheid tussen gradaties in memory distortion, afhankelijk van hoe hoorbaar we denken dat die gaat zijn. Bijvoorbeeld, als pakweg binnen de audioband de vervorming van een versterker accuraat te omschrijven is aan de hand van het signaal en zijn afgeleides in de tijd, dan klasseren we dit nog steeds als vervorming zonder geheugen. De reden daarvoor is dat de vervorming altijd gelijktijdig met het signaal optreedt, en dus veel kans maakt om gemaskeerd te worden. Vervolgens heb je vervorming die ook afhangt van de integraal (of integralen) van het ingangssignaal. Bijvoorbeeld, op korte termijn is de positie van een speakerconus bepaald door de tweede integraal van de ingangsspanning. Dus waar de conus zich nu bevindt, hangt nauwelijks af van de ingangsspanning nu, maar in zeer grote mate van de ingangsspanning een paar tientallen milliseconden geleden. Dus als de speaker een vervorming heeft die afhangt van de conuspositie, wordt die pas na de feiten hoorbaar. En dan hangt het ervan af of die vervorming zich tot lage frequentie beperkt of niet, of je daar veel last van hebt (https://purifi-audio.com/2019/12/12/imd/) Bij transistorversterkers is een vorm van memory distortion dat de temperatuur van de eindtransistors op een tijdsschaal van milliseconden tot minuten varieert met het geleverde vermogen. Het kan wezen dat de vervorming van een klein signaal kortstondig groter wordt indien er eerst een groot signaal is voorbijgekomen. Dat kan je meten door een kleine sinus van pakweg 6kHz te mengen met een gorte sinus van pakweg 10Hz en dan kijken of de derde harmonische van 6kHz (dus 18kHz) 10Hz zijbanden heeft. Als de versterker ruim in klasse A ingesteld is, krijg je dit probleem in elk geval nooit voor. Bij buizenversterkers is de instelstroom veel minder afhankelijk van de temperatuur, dus deze specifieke soort geheugenvervorming ga je niet snel zien. Qua klank gaan al dit soort vervormingen zich uiten als een probleem met dynamiek. Een versterker die “sloom” klinkt bijvoorbeeld. Alle soorten memory distortion die ik tot nu toe heb aangehaald hebben gemeen dat als je even wacht, de sporen van het verleden gewist worden. De konus komt tot rust, de eindtransistors koelen af enz. De ergste soort geheugenvervorming is die welke niet automatisch wegsterft, en dat is hysteresevervorming zoals in de ijzeren delen van luidsprekerunits. Die is naar mijn gevoel het storend en voor zover ik dat zie voor jou ook, want dat was n.l. de enige tekortkoming die ik kon horen aan xxxxxx( xxxx=een systeem welk we samen beluisterd hebben. Guido) systeem op de show. Het klinkt als een soort geruis dat het moeilijk maakt om kleine details tenmidden van complexe passages te horen.

Wist je dat ik lange tijd de GM20 versterkers voor AA ombouwde zodat je buitenboord de versterker kon afregelen. Ik vind de GM20 een mooie versterker, maar voor mij te dun in het laag, ook de monoblokken.

@Tubejack 2 jaar geleden had ik hier een Zanden (overname) 8120 staan, een PP met KT 120 dus. Een heel mooie versterker en die heb ik toen vergeleken met mijn Jeff Rowland 725 monoblokken. Wel, identiek timbre (neutraal) maar ik vond juist de Jeff Rowland's net iets beter, meer rust en een beter 3D beeld. Nu kosten de JR 725 versterkers het dubbele, dus dat het wat beter was lijkt me logisch. Het verwonderd mij dat jij er zo gevoelig voor bent, ik heb er geen last van. Maar ik zal geen gouden oortjes hebben zeker

Dat is nu juist de reden dat ik geen buizen meer wil, elke buis die wat anders klinkt. Ik wil telkens hetzelfde geluid. Er is soms al verschil in productiereeksen. Voor de ene een leuke bezigheid, voor mij ergernis.