audiofreak

George, die Audionet van 1999,- vind ik wel meevallen. Die kostte destijds iets van 3500,- of meer, dacht ik. Sodejuu kan je wel antwoord geven of de Audionet van 1999,- (te)veel geld is. Ik vind het eerlijk gezegd wel meevallen. Ik vind eerder die Usher te duur. Maar hoe oud zouden ze zijn. En die Usher is eigenlijk een Treshold. https://www.usheraudio.com.tw/portfolio-item/r-1-5/ http://www.dorchase-audio.com/product/threshold-s350-e-power-amplifier/

@Hans van Liempd Hoe weet je nou dat een topic is beschadigd? Als ik vluchtig erdoorheen scroll en kijk, dan zie ik er niets verkeerd aan.

Bij Studio Alkmaar ( Ben Hoedjes) staat ook een Audionet AMP 1 voor 1999,- euro als 2e hands. Er staat ook een Usher 1.5 mk2 eindversterker voor 1499,- euro, ook als 2e hands. @thingman heeft een Usher gehad of wellicht nog steeds en die speelde met Apogee. Type luidspreker is mij even ontschoten, maar het waren de grootste Link Studio Alkmaar : http://www.studioalkmaar.nl/# en dan klikken op "Voorraad 2e hands", en dan op "Versterkers. De Audionet staat bij de rubriek "Versterkers combinaties" en de Usher staat bij "Eindversterkers" op dezelfde pagina (naar beneden scrollen)

Sorrij Carl, je hebt er inderdaad weinig kaas van gegeten wat erbij komt kijken. Er komt meer bij kijken dan jij even snel bedenkt of denkt. Ik ken persoonlijk enkele mensen die het hebben geprobeerd om een goede toonarm te maken en het is ze niet gelukt. Het is niet zo eenvoudig om een stukje buis met een gewichtje aan elkaar te flansen en een toonarm daarvan te maken. Dat vraagt toch wel enige materialen kennis en in feite is het werk voor een gereedschap maker. Zoveel verschillende variabelen, denk maar eens aan het soort lager, materiaal armbuis en contragewicht, wel of geen armlift, de headshell enz. Bedenk je maar eens wat één milimeter afwijking in een armbuis doet. Bij een toonarm kun je je geen enkele afwijking veroorloven om je lp niet te vernagelen. Waarom denk je dat Roger zo lang op zijn Graham toonarm heeft moeten wachten? Omdat die toonarm ietsjes krom was en wat niet echt met het blote oog gelijk te zien was. Het heeft toen lang geduurd voor er een bedrijf was die ze wel konden maken zonder afwijking. Overigens is dat met draaitafels net zo. Denk maar eens even aan Cock's nieuwe draaitafel.

Leuk Jack, dat je die moeite hebt genomen hier post.

Tja, je kan natuurlijk ook gewoon zeggen dat het je je muziek niet is. Want wat Arden zegt klopt als een bus. De eerste lp van Dire Straits die iets met digitaal had te maken was Love over Gold. Want dat was een digitale mastering en die persing heb ik hier zelf. Overigens een Duitse persing. Ik ga er even vanuit dat de Nederlandse persing ook een digitale mastering was. Zo niet, dan zal Arden of iemand mij vast verbeteren. hierboven de Duitse persingen en hieronder een Russische persing (geen idee of dit een digitale mastering is) en hieronder de achterzijde Russische persing

Zo heb ik het artikel ook gelezen en opgevat. De oudere leeftijd van de werknemers en de oude machines en apparatuur wat de reden is. Daarbij denk ik ook dat er geen jonge aanwas is die het wilt leren of het wilt of kan overnemen. Het blijft een niche markt en in deze tijd je nek daarin uitsteken en het bedrijf voortzetten en investeren in nieuwe apparatuur of de oude weer up=to-date brengen.

Klopt, dat zag ik ook later. Doet mij ook weer ergens aandenken, maar dat hou ik voor mijzelf. Anders komt de ballotagecommissie in mijn nek hijgen. Euh , dames wellicht bij jou. Maar wij jonge pubers in die tijd noemden dat wijven of chickies (plat Amsterdams, hé). Dat was normaal. Nu zouden we zeggen jonge dames .

Nee, bij die (vieze) lekkere boekjes zat niets bij, Marc. Zelfs geen gratis condoom. Die lp's kosten destijds 10,00 gulden, meen ik mij te herinneren. Jaren 70 was dat.

alle 13 goed Haha, als je op die gegeven link klikt, dan zie je dat het dezelfde wijven zijn op die lp's. Nooit geweten dat feitje. Maar ja , ik had vroeger die lp's ook niet. Ik ging al vroeg voor de Playboy en de Chick en Candy. Whahaha Ktel lp's en Arcade lp's Sommige herken ik dan weer wel

Ik weet niet, maar die post staat toch in het juiste draadje. Hij heeft zijn set veranderd en het topic waar dat in staat is zijn eigen topic.

Deze gebruikt Menno vaak bij zijn demo's. Dat waren Tannoy Reveal studio luidsprekers. Volgens mij was dat 90 dB als ik het goed heb onthouden. Edit: Ik heb even verder gezocht en kom hier uit voor de specs: https://www.zzounds.com/item--TNYREVEAL

Verzamelalbums zijn bij mij uit den boze. Doet me altijd denken aan "Alle 13 goed" met die lekker wijven op de hoes en "Warm aanbevolen", die je kreeg bij de Platen 10 daagse. Of die Arcade en KTell verzamel lp's. Groeven die zo dicht op elkaar liggen en waar 10 nummers op 1 kant zijn geperst, zeg maar. Je zou nu zeggen dat zijn gecomprimeerde lp's, een soort van mp3 formaat. Een lp3 formaat, hahaha

Ja, dat klonk zo ongelofelijk goed. Totaal geen harmonische vervorming. Dit zet de audiowereld op z'n kop was mijn gedachte toen bij die demo op de clubavond. En zo denk ik er nog over, dus ik ben benieuwd. Hopelijk krijgen we definitieve versie zoals die nu wordt aangeboden nog dit jaar te horen op de club. [brainstorm modus] Eigenlijk zou het wel leuk zijn als we met de clubleden een workshop gaan organiseren om zelf te bouwen. Ik zou dat wel willen en ook eventueel organiseren. Ik weet wel een mooie ruimte waar dat kan en waar de spullen kunnen blijven staan. Er zijn vast zelfbouwers onder onze leden, denk ik. Wellicht krijgen we nog een korting van Menno bij een groepsaankoop.

Oh, ik wist niet eens dat die serie uit aluminium bestond. Mijn Okki Nokki (serie 1) destijds was de kast van MDF. Toch vind ik die nieuwste er goed uitzien en een stuk professioneler dan de eerste serie. .

Er is een nieuwe Okki Nokki en deze schijnt toch een stuk stiller te zijn dan de oudere versies. Zie hier: https://www.okkinokki.com/

Was deze advertentie van jou? https://www.marktplaats.nl/a/audio-tv-en-foto/kabels/m1528936843-m-way-ntrl-ref-interlink-1-meter.html?c=4dc4183dfac1254e7aa85845826d5acd&previousPage=mympBuyer Want dan ben ik dus te laat. Had ik dat geweten, dan had ik gereageerd.

Huh......dat is mij niet opgevallen, maar zo vaak luister ik dus de nieuwe heruitgave niet. Zoals ik al zei, ik pak automatisch de originele van Amused to Death. Bij welke nummers is dat van Jeff Beck en van de Hammond intro's? Ik ben mij niet bewust.Hahaha, ik voel me nu een beetje een sulletje, hahaha.De eerste van Dire Straits heb ik hier ook van MFSL, maar deze zit nog dicht in het plastic. Ik had gehoopt op die uitvoering te horen op de laatste ASSA show bij je, maar dat is mij niet bijgebleven of deze is gedraaid toen ik daar was op je stand. Ik was teveel onder de indruk van de draaitafel van Cock en die weergave daarvan. Dat ik dus helemaal niet gelet heb op welke muziek er is gedraaid ten tijde dat ik daar was.Hahaha, voel ik mij weer een sulletje, hahahaEn ja dat klopt van Love over Gold, dat sausje. Maar ik vind dat best lekker op die lp. Bovendien ik draai dat album zo vaak en is 1 van mijn referenties en favoriete. En dan niet zozeer vanwege de geluidskwaliteit, maar meer vanwege de goede en dierbare herinneringen die het mij geeft ten tijde van mijn Duitslandtijd als beroepsmilitair. Kortom de emotie van de herinnering. En de nummers Telegraph Road en Private Investigations zijn geweldige nummers. Net zoals Sultan of Swing van hun eerste album.

Niet helemaal, Carl. Mijn magnats destijds vond ik in het begin wel goed, anders zou ik ze niet hebben aangeschaft. Ik heb die Magnats van 1986 tot aan 1993 gehad. In 1991 ben ik verhuisd en daar ging het mis. Stenen vloer en harde wanden. Twee jaar lang lopen schuiven en op allerlei manieren uitgeprobeerd. Op gegeven moment hoorde ik die B&W DM-640-i bij RAF in Hilversum. Ik mocht ze thuis uitproberen, dus dezelfde avond stonden ze thuis. Een week later waren ze besteld. En die B&W's heb ik meegedraaid tot in 2003. Want in 2003 verhuisde ik weer en ook daar ging het mis met de B&W. Toen kocht ik Sonus Faber Concerto en daarna de Master Three. En met deze laatste (Master) draai ik ook alweer 10 jaar en nog niet op uitgeluisterd. Ook al ben ik inmiddels weer verhuisd in de tussentijd. Grappig, ik heb vandaag al mijn oude jaargangen van de HVT en Homestudio en Music Emotion gedoneerd aan een tijdschriften verzamelaar. Hij was er erg blij mee, ook al heeft hij weinig met audiofielen en apparatuur. Binnenkort ga ik bij hem op bezoek (als het weer mag) om zijn gehele tijdschriften archief te gaan zien. Maar ik ben wel blij dat ik heb weggegeven en nu weer meer ruimte heb voor andere dingen. Kan ik eindelijk al mijn gereedschap ook weer kwijt in mijn kleine huisje.

Ach René N, het zal altijd het eeuwige discussiepunt zijn..... Wat klinkt nou beter een originele of een reissue? Ik heb ook vele remasters en ook de originele. Het is voor mij lood om oud ijzer. Mijn stelregel in deze is: Kun je ervan genieten en van de muziek? Als dat antwoord JA is, dan maakt mij de uitgave of heruitgave niet uit. Voorbeeld: Roger Waters-Amused to Death uit 1994 (de originele) of de remaster heruitgave uit 2016(?). Ik ben zo gewend aan het album uit 1994. Dat ik die automatisch pak. Dus mag je zeggen dat mijn voorkeur daarnaar uit gaat. Maar ga ik nu het kritisch beoordelen en de klankverschillen benoemen van beiden albums, dan verdwijnt er de voorkeur. Eerlijk gezegd, heb ik dan geen voorkeur tussen de originele of heruitgave. De originele heeft een mooiere laagweergave (in mijn gehoor een vetter laag) dan de heruitgave. Maar de helderheid in het hoog en midden vind ik bij de heruitgave weer iets beter dan de originele. Ook de Q-sound details vind ik bij de heruitgave duidelijker en helderder. Maar ik ben zo gewend aan de originele dat ik toch steeds die pak, ondanks de spetters en kraakjes. En waarom dan, zo heb ik mij weleens ook afgevraagd. Het antwoord is i.m.o. simpel, namelijk het is de gewenning en de nostalgie en de herinneringen die de originele uitgave bij mij oproept, oftewel de emotie die het bij mij oproept. Ander voorbeeld: Dire Straits- Love over Gold, heruitgave MFSL 2019/2020 of de originele uit 1982. Dat is weer een ander verhaal. Hier vind ik nou weer juist de (master) heruitgave van MFSL weer (veel) beter dan de originele. Hier is het klankverschil groot in mijn gehoor. Zo is de MFSL stiller in de groef en zijn de microdetails beter te volgen (het brekende glas in Private Investigations) dan de originele uitgave. Ook het hoog is in mijn oren ronder bij de MFSL heruitgave dan de originele. En toch pak ik eerder de oude originele uitgave dan de Master MFSL heruitgave. Waarom? Ik ben op de MFSL heruitgave heel erg zuinig en heb deze ook op band gezet en dan draai ik dus de band i.p.v. de heruitgave van lp. Nog een voorbeeld: Pink Floyd-DSOTM (Dark Side Of The Moon) origineel uit 1973 of de 30th Anniversary heruitgave uit 2003, beiden op lp. (ik heb van DSOTM ook nog meerdere op cd) Dan gaat mijn voorkeur uit naar de 30th Anniversary. Klinkt voller en net wat dynamischer en microdetails zijn beter te horen en te volgen. En dus pak ik de 30th Anniversary uitgave het meest. Bij de cd uitgave pak ik altijd de MFSL Master cd heruitgave uit 199. Die heeft de vetste laagweergave. De andere heruitgave luister ik haast nooit. Maar uiteindelijk is het zo dat ik wel blij ben met al die heruitgaven, Want je zal de originele maar niet hebben, dan ben je blij als je een heruitgave kan bemachtigen. Dan ga je niet treuren om de geluidskwaliteit of iets dergelijks. Immers, je hebt niets om te vergelijken (origineel versus heruitgave) met elkaar. Zo heb ik op die manier mijn Jazz verzameling flink kunnen uitbreiden op lp. En die Jazz heruitgaven (voornamelijk op Speakers Corner bij mij) ben ik erg blij mee. En ik mis niets in mijn beleving t.o.v. een originele uitgave. Dat laatste kan ook niet, als je de originele uitgave niet bezit of niet kent wat betreft geluidsweergave. Het uiteindelijke criterium is toch en dat stel ik mij altijd zelf wel.....Kun je ervan genieten? Zo ja, gewoon kopen en luisteren.

Inhakend op dat.... Onlangs heb ik mijn oude Magnat MSP-200 luidsprekers en mijn oude JVC AX-77 versterker teruggehoord. Dat viel mij tegen, zeker de luidsprekers. Ik wist gelijk weer waarom ik ze destijds heb ingeruild op een B&W 640-i luidspreker. De Magnat klonken scherp in het hoog en met weinig laag (bass). De JVC versterker was ik wel gecharmeerd (nog) van. Dat herkende ik weer gelijk dat klankkarakter. De vriend die de JVC in zijn bezit heeft is er nog steeds erg blij mee. Als het goed is is deze versterker inmiddels ook gereviseerd na 38 jaar. Hoe dat na de revisie klinkt weet ik niet. Want om nu even naar Spanje te gaan ervoor om te luisteren....tja, corona zal ik maar zeggen.

Nou, volgens mij was het heel normaal in de jaren 70 en 80 dat men spaanplaat of multiplex gebruikte bij de bouw van luidsprekers door luidsprekers fabrikanten. Pas in de jaren 90 begon men met MDF in plaats van spaanplaat te gebruiken.

Kwam dit toevallig tegen op YouTube. Zo grappig !!

Dat vind ik ook. Goed werk Moderator1 en beheerder1. En dan? Ken je alle mensen ook die achter alle andere Nederlandse audioforums zitten? Ik denk van niet. Soms is het gewoon beter om iets niet te willen weten. Wees blij dat het forum weer goed functioneert en dat het forum naar alle waarschijnlijkheid blijft bestaan. Daar zou je om moeten juichen !! Ik doe dat namelijk wel !!! +1

Op een heel oud Akai GX-F91cassettedeck. Die had ik even te leen hier voor een paar dagen. https://www.cassettedeck.org/akai/gx-f91