SpeedyAndr

Mooi verhaal, maar toch ben je geen Infinity-kenner Van de Kappa 8 en 9 weet ik dat Duitse modellen anders gefilterd zijn, die wil ik dus pres

Tja, is de LP opname echt wel "tam"? De cd bevat gewoon een AAD opname die waarschijnlijk niets verschilt met de LP Waarom zou hij "tam" zijn opgenomen, omdat de draaitafel "het geweld" niet aan kan? Waarom zou er 2x gemixt worden van 1 master? Jammer dat er slechts 1 cd met eenzelfde LP is vergeleken, dat tamme kan natuurlijk ook een eigenschap van de LP12 of het element zijn De andere LP's waren ook niet bepaald zeer dynamisch. De rust is gewoon een eigenschap van deze draaitafel die je waardeert of niet. Andr

Ik heb net ff zelf een verloopje gemaakt van xlr naar rca, zodat ik de Yamamura kan beluisteren Ook deze interlink heeft dat "hout-karakter", met muziek van Charly Antolini blijken ook cowbells e.d realistischer te worden, evenals de tommetjes, pauken en andere percussie. Helaas heb ik bij de vergelijking tussen de Yamamura en XTC niet speciaal op dit karakter gelet..... Henno weet hopelijk wat ik bedoel, omdat hij uiteraard met een XTC speelt Een vergelijking tussen de Yamamura en de zilveren interlink draaide uit op "geen duidelijke verschillen hoorbaar". Zowel de zilveren interlink als de Yamamura en XTC hebben geen vlechtwerk. Andr

Met zilver klinkt het muzikaal en met vlechtjes klinkt het muziek-kaal Andr

Dan zie je bij nr 10 en 12 een grote kloof in de plaat, die op zich met een beetje geluk op 4 kanten past Andr

Nee hoor, he hoeft alleen maar het aantal speelminuten te tellen en je begrijpt dat een spoortje laag er fysiek niet bij past. Een cd ernaast houden met dezelfde opname, maar dan met het juiste laag in dezelfde opname zegt mij genoeg Overigens konden we ook een cd en elpee vergelijken waar wel ongeveer evenveel laag in zat, de elpee deed het echter niet beter dan de cd, sterker nog, bij de cd is het diepste laag nog plaatsbaar, bij de elpee is het mono en zonder enige diepte. Maar dat wist je waarschijnlijk zelf ook wel. Andr

Nu is kastklank ook nog kleuring, het moet niet gekker worden Ik zie het meer als INkleuren zoals bij een tekenplaat voor kinderen Hans luistert het liefst naar de schets en ik heb graag alle vakjes ingekleurd Een akoestische gitaar die tegenover je speelt laat toch echt meer kast dan snaar horen, al is het een een gevolg van het ander. Toch is er een hele schare mensen die liever de kast niet hoort, neem de Windham Hill opnames, ik kan dat echt geen muziek meer noemen, maar eerder gezamenlijk gepriegel. Tja, smaken verschillen nu eenmaal ...... Andr

Ach, Peter zal nu wel heel veel fan-mail gaan ontvangen Andr

Je kunt ook overdrijven natuurlijk Andr

Ik heb de oplossing Hans: Wel even goed kijken bij de lampjes) Andr

Dat is zo, ik wilde een keer niet in de picture staan met de Northstar, maar omdat je zo aandringt doe ik het nu toch maar Ten eerste heb ik deze keer geen Masterbase gebruikt, het loopwerk stond op de dac en de dac stond direct op de kast. De korte interlinks haalden het maar net naar de A-1 pre. Wat het geluid betreft kan ik niet anders zeggen dan dat het klankbeeld zeer goed in balans is, pinpointen kun je met een gemak als stond je recht voor een schilderij en de dynamiek is gewoon indrukwekkend. Dit alles wordt vanuit "het zwart" opgetekend, waarmee ik een bepaalde rust en controle wil aanduiden. Helaas wilde het met de diepte afbeelding niet helemaal lukken, pas het laatste uurtje met de Crescendo ging dit ook nog eens goed, samen met zo mogelijk nog meer punch en snelheid, ik dacht echt dat de Array versterkers wel een keer klaar waren met hun prestaties. Als je zoveel kleine nuances kunt horen, m.n. de verschillen tussen de gebruikte interlinks, dan moet het signaal van de Northstar wel heel erg compleet zijn, werkelijk de allerkleinste mini-details kun je volgen, alles komt op zijn eigen plekje boven drijven en bijv. van de echtheid van stemmen en een piano krijg ik de rillingen over m'n rug, daar is echt geen draaitafel meer voor nodig Wat ook een leuke belevenis is, is hoe de akoestiek van de opnameruimte (studio) wordt weergegeven, je hoort heel erg duidelijk dat instrumenten en zang ieder vaak een eigen akoestiek hebben, of zelfs elk instrument. Deze eigenschap roept heel makkelijk een sfeer op van erbij aanwezig zijn op, iets dat met een draaitafel ook gebeurt, ik denk overigens dat de LP12 een mooier element verdient De plaatsing in de diepte begint vanaf de speakers, inmiddels is dat bij mij ook zo, gelukkig ook met de Virtuoso interlink tussen voor en eind. Nog

Vandaag bracht ik Hans van Liempd een tegenbezoek om zijn set eens te beluisteren. Uiteraard wel met voorbedachten rade, want ik wilde nog een keer de Array versterkers horen Bij Hans staat het volgende: S-1, stereo eindversterker A-1, actieve voorversterker Linn LP12 draaitafel Sony XA55ES cdspeler (met xtal mod) De bekabeling is zelf gevlochten, op de netsnoeren na, die wel op een mooi audium netfilterblok zijn aangesloten. De eerste indruk met de LP12 is verrassend voor mij, een relaxt, open en redelijk diep geluid, waarbij zeer oude opnames heel mooi, groot en gedetailleerd kunnen klinken. Een vuiltje op de naald gooide even wat roet in het eten, vooral in het hoog hoor je dat goed. Vervolgens spelen we een tijdje met de Sony, de mooie bouw kan niet verhullen dat dit een oudje is, wat ook in het geluid terug is te horen. De diepte valt tegen, het hoog is vrij fel en het laag is mat, terwijl dat bij Sony vaak aangezet wordt. Misschien is dit nu beter doordat het kristal is vastgezet. Eigenlijk is de Sony "niet bijzonder", een gemiddelde cdspeler, die destijds toch redelijk wat heeft gekost. Met nog meer modificaties kun je er makkelijk meer uit halen, een digitale coax output ontbreekt, toslink heeft hij wel. Dan gaan we de boel verbouwen, er komt een lege speakerkast naast het audiorack, zodat de Northstar de ruimte heeft en stevig staat. Met moeite wurmen we de XTC netsnoeren erin en vervolgens de interlinks van Hans. Het geluid is heel herkenbaar, dit heb ik bij mij ook al eens gehoord, maar nu dan met de Kappa 9 speakers die Hans heeft verstevigd om de kast wat doder te maken. Ze klinken beter dan de standaard Kappa's die ik heb gehad, vooral het middengebied is opgeknapt, de lichte neuzigheid kan ik met moeite nog herkennen, mooi gedaan Hans Het laag lijkt nog strakker dan wat ik met de Krell heb gehoord en ik noem nog even de Watkins woofers, Hans haalt de tekeningen erbij en dan blijkt dat ze gewoon parallel staan en dat de Extended switch een weerstand in serie met de woofers wel of niet kortsluit. Wat er nog aan ontbreekt is de echte diepte, Hans zegt dat dit niet de sterkste kant is van zijn set, maar ik weet uit ervaring dat de Kappa's het kunnen. Het laag is goed onder controle en relatief snel, maar ik hoor het toch los van de rest. Het beeld komt makkelijk ver buiten de speakers, precies zoals ik ze ken We gaan wat interlinks wisselen en komen tot een verrassende conclusie. Hans heeft liever alles heel direct en precies, ik hoor alles liever wat meer uitklinken, zodat alles iets voller wordt. Dit hoeft niet altijd ten koste van de details te gaan. In combinatie met de gevlochten speakerkabels is de interlink van Hans inderdaad het meest nauwkeurig, maar ik mis hier en daar een beetje de kast achter de instrumenten en ook het karakteristieke houtachtige geluid van instrumenten die dat in zich hebben. Dit is extra contrast ten koste van kleine signalen, met name galmpjes. De zilveren interlink versterkt het laag behoorlijk, maar ook het bovenstaande gemis wordt gecompenseerd, echter met een wat rommelig laag als gevolg. Ik heb liever de genoemde compensatie en een klein deel van het laag wat minder goed dan dat "kale"geluid van Hans. We zijn nog niet klaar, want ik heb ook de Straightwire Crescendo speakerkabels meegenomen. Dit is de verrassing van de dag, want waar de zilveren interlink het laag kennelijk wat verwaarloosde wordt het nu puntig en snel, de galmpjes zijn er nog en ook het kastgeluid is gebleven Nog leuker is dat we nu wel meer diepte horen, het ligt dus niet alleen aan de akoestiek, maar ook aan de gebruikte bekabeling. Ik vind het h

Leuk dat je toch ook weer met de cd verder bent gegaan, ook ik zie nog geen heil in andere (meerkanaals) formaten, met name vanwege de weinige en vooral dure titels. Over de rust van een draaitafel kan ik inmiddels ook mee praten, ik heb bij Hans gehoord hoe dat nou eigenlijk klinkt. De Northstar komt echt griezelig dicht bij een draaitafel. De LP12 van Hans heeft wat meer rust, maar laat wel een stuk dynamiek en detail liggen t.o.v. de Northstar die ik heb meegenomen. Er zijn uiteraard nog veel betere draaitafels en naalden, daar ga ik ook nog eens naar luisteren. Opmerkelijk vind ik wel dat er niet overdreven veel warmte van af straalde bij Hans, waardoor het medium redelijk neutraal is te noemen. Het laag blijft echter wel een aandachtspunt, bij sommige persingen is het bewust deels weggelaten om er meer speelminuten op kwijt te kunnen, een zeer kwalijke zaak vind ik. Maar gefeliciteerd met de Jadis, ik wil hem ook wel een keer horen Andr

Ja leuk, die overdrijft het goed ja Zeg Hans, heb je ook een 75 ohm interlink voor aan je eigen cdspeler naar de Northstar (rca-rca)? Of zit er toevallig XLR (aes/ebu) op, dan kunnen we dat ook eens testen. Andr

Stel dat ik dit laag als prettig ervaar, dan is er toch niets aan de hand Ik ga The Hunter van Jennifer Warnes eens draaien, hier staat geboost laag op, net als het hoog btw, dit moet dan ook tot uiting komen in deze set. Zijn er bij jullie meer opnamen bekend die een typisch "vet" (en natuurlijk) laag laten horen? Ik kan ook een vetmeter meenemen Andr

De R90's dan natuurlijk Ik had meer het idee van "dit past erg goed bij elkaar", maar dat heb ik ook met de Krell, beide spelen moeiteloos. Vanmiddag hoor ik hoe de Kappa 9 klinkt op de Array en met zo'n speaker hoor je ook makkelijker of de Array er moeite mee heeft. Een dunner geluid wekt de indruk van meer details, ik ga speciaal letten op piano's, stemmen, het uitklinken en natuurlijkheid. Overigens mag je ook je oor te luisteren leggen als ik de Arrays op zicht heb, ik wil dat spoedig gaan regelen. Andr

Haha, dat waren die kleine oeroude Dynaudio's van mij Overigens kleurden ze wel iets volgens Picoso, maar niet op een hinderlijke wijze De stevige standaard eronder deed ze echt goed. Nu even over Jitze's ervaring bij Hans: Ik ben echt heel benieuwd wat Jitze met "controle" bedoelt, waarschijnlijk dat het strak en snel klinkt, zoals bij mij. Vooral dat stukje dynamiek wil ik van de Kappa's horen, de 300S slaagde daar voor een deel in, maar niet bij alle frequenties. Ook vraag ik me af of het middengebied de stemmen wat neuzig maakt, zoals mij met diverse (eind)versterkers op is gevallen. Dan het laag, bij vdHul op de website lees ik dit in een review: "On the other end of the spectrum, I found the M-1s a little lean in the bottom octaves, as evidenced by a slight lack of fullness and weight in the usually bass heavy Bob James

En daar ben ik trots op ook, zonder dat gepiel is audio maar saai Andr

Die week luisteren ben ik met je eens, alles wat we nu hier lezen is gebaseerd op

Charly Antolini met Menue/Finale, zorg dat je die hebt, want da's echt klasse muziek, als je er van houdt natuurlijk, toegankelijk is anders. Een aantal nummers is zeer heftig, dynamisch en gelukkig goed opgenomen. Die cd gaat mee naar Hans morgen Andr

Dus zelf stap je van Krell af en kies je voor het gemoedelijke buizengeluid. Stel dat er iets bij mij zorgt dat de Krell klinkt zoals Hans stelt, ligt dit dan niet aan andere dingen zoals bijv. de netvoeding bij mij? Dit heb ik op het netsnoer na niet verbeterd, hij zit in een wcd op flinke afstand van de stoppenkast en waarschijnlijk is de groep niet schoon. Ik bedoel dus, stel dat de Krell nu niet presteert zoals hij volgens jou kan doen, waar moet ik dat dan zoeken? Overigens heeft de Array gespeeld met een filterend netblok, dat kan ook een behoorlijk verschil maken. Bij Hans wil ik dit ook testen, hoe klinkt de Array zonder filter? Andr