Pjotr

Heren, CMR bij gebalanceerde verbindingen heeft eigenlijk niets met de versterkers zelf te maken (al kan het wel differentieel opgebouwd zijn) maar alles met het balanceren van impedanties. Het gaat er daarbij om dat de uitgangsimpedantie van + en - van de driver zoveel mogelijk gelijk is en de ingangangsimpedanties van de + en de - ook zoveel mogelijk gelijk zijn. Bij trafo's die zwevend tov van de massa zijn is dat automatisch zo. Bij SS/buizen in en uitgangen zonder trafo's hangt dat hoofdzakelijk van de nauwkeurigheid van de weerstandjes af. Zijn die weerstandjes 1% dan is die CMR maar 28 dB in het ongunstigste geval. Bij 0,1% weerstandjes 48 dB. Een goede trafo kan over de 60 dB halen.

Die sjabloontjes staan allemaal op Vinyl Engine inclusief goede handleiding. En als je die niet nauwkeurig genoeg vindt dan teken je er toch zelf eentje op maatvast polyester tekenpapier .... of je maakt er een van een stripje plexiglas.

Misschien zijn er vrouwelijke borsteltjes en mannelijke borsteltjes?

Heb ik ook wel eens last van, maar na een nachtje slapen zijn ze weer naar normale proporties teruggekeerd. Indien dat niet gebeurd zou je toch medische hulp moeten inroepen: link Zo, ben jij ook eventjes langs de K.vK. langs geweest? Daar krijg je geen lange tenen van maar kromme

Ondertonengevoeligheid of boventonengevoeligheid of niet, het is maar waar je belang aan hecht bij het luisteren van muziek. Krijg toch wel eens de indruk dat voor velen de muziek een beetje ondergechikt is aan de techniek (de kabeltjes etc.). Als die techniek niet perfect is is de muziek gelijk niet meer te genieten en openbaart zich een ongeneeslijke ontevredenheid

Die geometrie maakt geen drol uit zolang de naald maar door beide nulpunten gaat en je het element in die nulpunten loodrecht kunt zetten. Overhang daarna controleren hoeft niet want die verandert bij een gegeven armlengte toch niet en staat dan automatisch goed. Waar je de nulpunten kiest is een keuze, of je nu DIN/IEC/Bearwald/Lofgren aanhoudt... dat hangt niet van het merk arm af maar wat je zelf het beste vindt klinken. Dat fijntunen met een scoop zoals Kraus voorstelt is meer de juiste montagehoek instellen en heeft alleen zin als de element/armpositie adh van de nulpunten al goed staat.

Je kunt daarvoor iedere Bearwald of Lofgren protractor gebruiken. Tis maar waar je voorkeur naar uitgaat w.b.t. nulpunten. Afregelen is heel simpel: De juiste montageplaats van de arm is die waarbij de naald precies door beide aangegeven nulpunten op de protractor gaat. Dat is een beetje fiddelen/proberen met de hoek van de lijn die op de protractor staat. Kun je het beste het plateau even voor blokkeren door er een paar stukjes karton o.z.i. onder te leggen. Daarna is het een kwestie van het element loodrecht zetten in een van de nulpunten a.d.h. van de streepjes die op de protractor staan.

En als er in die mid/hoog hoorns een AER MD3 zit kom je met 1 wattje de wereld rond (Plaatje is klikbaar)

Zoek de verschillen: Zo te zien allemaal dezelfde borsteltjes op de opdruk na.

Zelf kabeltjes vlechten? Leef je uit Ben benieuwd welke methode nu het beste geluid geeft. Vraagt om een luisterdag van de kabelbreiklup

Denk dat mijn Tonar carbonborsteltje nu zo'n 25 jaar oud is en die verliest nog steeds geen haar. Het is zo'n 2-rijig omklapding. Gebruik je wel de juiste champo?

Echo ???

Viel wel mee hoor met die kwaliteit Overigens was het de bedoeling van Philips om het bij 14 bits te laten en door de samenwerking later met Sony is het 16 bits geworden. In die tijd werden radiouitzendingen overigens met 12 bits van studio naar de zender getransporteerd wat met name bij luisteraars van radio 4 voor nogal wat klachten zorgde

Er gaat niets boven een zelfgebreid speakersnoertje Henrie, lekker zelf getrokken van een stukkie eigen koperdraad. Zilverdraad mag ook maar dat is meer een smaakkwestie.

Zet twee marimba's naast elkaar en ze zijn zeker niet gelijk gestemd. Zeker niet als het mooie oude zijn met rozenhouten klankplankjes. Moderne marimba's met plastic klankplankjes zullen wel netjes op A = 440 Hz gestemd zijn.

De ruis van een FM-tuner is themische ruis en is in principe wit. Roze ruis is meer een meettechnisch soort ruis (loopt 3 dB/okt af) voor gebruik met een RTA met filters met relatieve bandbreedte zoals tertsfilters. Bij een beetje tuner wordt boven de 15KHz alles al weggefilterd en zit zo'n 19 kHz notchfilter er al in. Dat betekent dat als je die ruis voor het uitruisen van je kamer wilt gebruiken dat maar redelijk gaat tot 10kHz - 15 kHz. Ruim genoeg overigens. En ga je met een RTA meten die bedoeld is voor roze ruis en je gaat daarbij witte ruis gebruiken dan gaat het resultaat met 3 dB/okt oplopen.

Met de juiste visage kom je een heel eind

Dat ligt op de grens wat onder testcondities te onderscheiden valt (ongeveer 2 centitoon) Denk dat in een orkest waar alles een halve toon verschillend gestemd is het toch niet echt lekker zal gaan klinken.

Niets mis mee, toch? Nee hoor, maar wel opvallend dat die dames zich meer op hun sexie presentatie voorstaan dan op hun muzikale c.q. zangkwaliteiten. Allemaal slechte Madonna imitators ....

Hoi Jacco, Waar het mij omgaat is dat de verschillen die jij aangeeft ver binnen de toleranties van de buizen zelf vallen. Overigens dat NK model is prima maar ook slechts een benadering waarmee je gewoon een buis niet kan karakteriseren om zulke subtiele verschillen aan te tonen. Wat wel globaal uit je plaatjes blijkt is dat bij een buizen VV de vervormingscomponenten erg snel afvallen en de 4e harmonische en hoger in de ruis verdrinken. Dat komt wel aardig met de praktijk overeen en dat maakt ook een wezenlijk verschil met de meeste SS versterkers. Technisch zal zo'n 2e harmonische wel niet ok zijn maar het is o.a. juist dat waarom sommigen een buizenversterker waarderen.

Ok Bart, bedankt voor de correctie maar het lijkt mij toch afgekeken van Waisvisz In de jaren '80 werd heel wat afgefreakt op dat gebied. Zo heb ikzelf nog interfaces gemaakt om analoge Korgs met hartslag (metronoom) en spierspanningen (pitch, filters en volume) en ademhaling (sequencer triggers) gemaakt. Hoop lol en afhankelijk van de bespeler swingde dat nog de pan uit ook. Zo had je ook Harry de Wit die met zijn pneumatische pakken fantastische ritmische voorstellingen gaf.

Dat hangt meer van je speakers af en kun je niet zo al algemeen stellen. Heb je moeilijke speakers die erg op dempingsfactor van de versterker leunen zou ik beslist niet te dunne kabel nemen. Voor makkelijke hoogrendement speakers is het meestal geen probleem. Heb ooit eens JMR's met dat 47Labs apenhaar gehoord en dat gaf een nogal zooiig laag vond ik.

Klopt maar die zingt toch ook niet

Ja, net zo als de taalcomissie de juiste spelling dicteert Overigens geeft juist dat stukje wat ik linkte aan dat A = 440Hz beslist niet met inbreng van ALLE belanghebbenden tot stand is gekomen. En voor puristen van de "werkeijkheidsweergave" moet het onverkwikkelijk zijn dat stukken die oorspronkelijkvoor b.v. A = 430 Hz geschreven zijn nu bij norm op A = 440 Hz gespeeld moeten worden. Nog even en de ANSI/ISO gaat bepalen dat alles in 3/4 maat gespeeld moet worden omdat dat zo'n beetje de standaard in populaire muziek is

Ook jammer dat het zo niet werkt. Als je even Googled op de geschiedenis van het stemmen kom je wel andere dingen tegen. Voorbeeldje: http://www.schillerinstitute.org/music/rev_tuning_hist.html